INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 stycznia 2012r. (wpływ do tut. Biura 25 stycznia 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie braku obowiązku ujęcia w spisie z natury pozostałych na dzień sporządzenia tego spisu:

• płytek wieloostrzowych, wierteł, tarcz do szlifowania oraz taśm do pakowania i gazów technicznych – jest prawidłowe,
• drutu spawalniczego oraz palet drewnianych – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 25 stycznia 2012r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu sporządzenia spisu z natury.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi zakład produkcji wyrobów i świadczenia usług. Produktami finalnymi są: części, konstrukcje stalowe, pierścienie stalowe. Do wytworzenia ww. wyrobów Wnioskodawca zużywa blachy i profile stalowe, gazy techniczne do cięcia blach i profili, płytki wieloostrzowe do noży tokarskich do toczenia, wiertła, tarcze do szlifowania, palety drewniane i taśmę stalową do pakowania (bezzwrotne) oraz drut spawalniczy. Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Istotne elementy stanu faktycznego przedstawiono również w części G. poz. 69 wniosku ORD-IN, gdzie wskazano, iż płytki i wiertła są wielokrotnego użycia.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy wymienione we wniosku rzeczy, tj. gazy techniczne, płytki wieloostrzowe, drut spawalniczy, wiertła, tarcze do szlifowania, taśmy do pakowania wyrobów gotowych oraz bezzwrotne palety drewniane winny zostać ujęte w remanencie sporządzonym na koniec roku na oraz początek następnego roku...

Czy należy uznać je za materiały podstawowe lub pomocnicze...

Zdaniem Wnioskodawcy, nie powinien on ujmować w remanencie końcowym, ani początkowym żadnego z ww. surowców (rzeczy), ponieważ nie stanowią one, ani materiałów podstawowych, ani pomocniczych w rozumieniu przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2003r. Nr 152, poz. 1475 ze zm.). W świetle art. 23 ust. 2 (winno być art. 24 ust. 2) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz § 3 i § 28 ww. rozporządzenia, dochodem z działalności gospodarczej u podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów, jest różnica pomiędzy przychodem (art. 14 ww. ustawy), a kosztami uzyskania przychodów, powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadów. Według Wnioskodawcy rzeczy, o których mowa w pytaniu nie spełniają warunków uznania ich za składniki remanentów i nie podlegają one spisowi z natury.

Na potwierdzenie prezentowanego stanowisko Wnioskodawca powołał interpretację indywidualną z dnia 11 stycznia 2008r. Znak: PPB1/415-309/07-4/PJ (winno być IPPB1/415-309/07-4/PJ).

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

W myśl art. 24 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 361 ze zm.), u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa.

Tym samym w remanencie początkowym oraz końcowym podatnik zobowiązany jest ująć m.in. towary handlowe, materiały podstawowe oraz materiały pomocnicze.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji wyżej wskazanych pojęć. Definicje tych pojęć można odnaleźć w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.). Wskazać przy tym należy, iż w myśl art. 24a ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Zgodnie z § 3 pkt 1 lit. b) ww. rozporządzenia, materiałami (surowcami) podstawowymi są materiały, które w procesie produkcji lub przy świadczeniu usług stają się główną substancją gotowego wyrobu; do materiałów podstawowych zalicza się również materiały stanowiące część składową (montażową) wyrobu lub ściśle z wyrobem złączone (np. opakowania - puszki, butelki) oraz opakowania wysyłkowe wielokrotnego użytku (np. transportery, palety), jeżeli opakowania te nie są środkami trwałymi. Materiałami pomocniczymi są natomiast materiały niebędące materiałami podstawowymi, które są zużywane w związku z działalnością gospodarczą i bezpośrednio oddają wyrobowi swoje właściwości (§ 3 pkt 1 lit. c) ww. rozporządzenia).

W myśl przepisów ww. rozporządzenia, wyrobami gotowymi są wyroby własnej produkcji, których proces przerobu został całkowicie zakończony, wykonane usługi, prace naukowo-badawcze, prace projektowe, geodezyjno-kartograficzne, zakończone roboty, w tym także budowlane (§ 3 pkt 1 lit. d) rozporządzenia).

Zasady dotyczące sporządzenia spisu z natury określa natomiast § 27 ww. rozporządzenia, w świetle którego, podatnicy są obowiązani do sporządzenia i wpisania do księgi spisu z natury towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów, zwanego dalej "spisem z natury", na dzień 1 stycznia, na koniec każdego roku podatkowego, na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego, a także w razie zmiany wspólnika, zmiany proporcji udziałów wspólników lub likwidacji działalności.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika m.in., iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, polegającą na produkcji wyrobów i świadczeniu usług w wyniku, których powstają części, konstrukcje stalowe, czy pierścienie stalowe. Do wytworzenia tych wyrobów wykorzystuje gazy techniczne niezbędne do cięcia blach i profili stalowych, płytki wieloostrzowe do tokarek, wiertła, drut do spawania, tarcze do szlifowania, taśmy do pakowania wyrobów gotowych oraz palety drewniane (bezzwrotne).

Mając na względzie zakres prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, w odniesieniu do wyżej powołanych przepisów prawa stwierdzić należy, iż wskazany we wniosku drut spawalniczy stanowi materiał podstawowy lub pomocniczy, w zależności od tego czy jako zużywany w procesie produkcji lub przy świadczeniu usług, staje się główną substancją gotowego wyrobu (§ 3 pkt 1 lit b) ww. rozporządzenia), czy też jako zużywany w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą bezpośrednio oddaje wyrobowi swoje właściwości (§ 3 pkt 1 lit. c) ww. rozporządzenia). Niezależnie jednak od dokonanej klasyfikacji w ww. zakresie, drut ten podlega wykazaniu i wycenie w spisie z natury, sporządzanym na koniec i na początek roku podatkowego. Ujęciu w spisie z natury podlegają również palety drewniane, które co do zasady są opakowaniami wysyłkowymi wielokrotnego użytku (niezależnie od przyjętej przez Wnioskodawcę zasady ich bezzwrotności). W świetle definicji zawartej w § 3 pkt 1 lit. b) cyt. rozporządzenia stanowią one bowiem materiał podstawowy. Definicji tej nie spełniają natomiast (z uwagi na posiadane właściwości) taśmy metalowe do pakowania, wyrobów gotowych, które, co do zasady, nie nadają się do wielokrotnego użytku. Mimo ich faktycznego wykorzystywania do pakowania gotowych produktów, trudno bowiem uznać, że taśmy te podlegają wielokrotnemu wykorzystaniu. Z tej też przyczyny ww. taśmy nie podlegają ujęciu w spisie z natury.

W ww. spisie z natury nie podlegają również wykazaniu pozostałe, wynikające z treści pytania przedmioty, tj. płytki wieloostrzowe, wiertła, czy tarcze do szlifowania. Pomimo bowiem ich zużywania w procesie produkcji, nie stają się one główną substancją gotowego wyrobu, ani też nie oddają one wyrobowi swoich właściwości, tym samym nie spełniają one warunków do uznania ich za materiał podstawowy, czy też pomocniczy. Rzeczy te stanowią w istocie wyposażenie, tj. w myśl § 3 pkt 7 ww. rozporządzenia, rzeczowe składniki majątku, związane z wykonywaną działalnością, niezliczone, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym, do środków trwałych. Z tego względu nie podlegają one ujęciu w spisie z natury. Ujęciu w spisie z natury nie podlegają również gazy techniczne służące do cięcia blach, gdyż gazy te, choć zużywane są przy produkcji wyrobów i świadczeniu usług nie stanowią materiału podstawowego, czy też pomocniczego. Mając bowiem na względzie charakter prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, nie sposób przy tym uznać, że gazy te stają się główną substancją gotowego wyrobu, czy oddają mu swoje właściwości.

Mając powyższe na względzie stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie braku obowiązku ujęcia w spisie z natury pozostałych na dzień sporządzenia tego spisu:

• płytek wieloostrzowych, wierteł, tarcz do szlifowania oraz taśm do pakowania i gazów technicznych – jest prawidłowe,
• drutu spawalniczego oraz palet drewnianych – jest nieprawidłowe.
  
  

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zauważyć należy, iż wydając niniejsze rozstrzygnięcie nie wzięto pod uwagę powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej, jako wydanej w indywidualnej sprawie podmiotu, który o jej wydanie wystąpił, w odmiennym niż będący przedmiotem wniosku stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.