INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 kwietnia 2012 r. (data wpływu 10 kwietnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki i depozytu nieprawidłowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 kwietnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki i depozytu nieprawidłowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W 2008 r. Wnioskodawca otrzymał na podstawie ustnej umowy pożyczki zawartej w Anglii od obywateli angielskich, przelewami bankowymi kwotę xxx funtów angielskich. Powyższa kwota została przekazana Wnioskodawcy jako pożyczka, depozyt - do czasowego wykorzystania - pod realizowaną w Polsce wspólną działalność deweloperstwa mieszkaniowego, w pierwszej kolejności przez Jego firmę jednoosobową, a w dalszej kolejności przez spółkę z o.o., do której planowane było późniejsze wniesienie aportem firmy A.

Powyższej pożyczki Wnioskodawca nie zgłosił w Urzędzie Skarbowym do opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, ponieważ uważał, że jest ona z niego zwolniona.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy powyższe kwoty przelewów pieniężnych, traktowanych jako depozyt lub przejściowo jako pożyczka, winny być zwolnione od opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 1 ust. l pkt 1 lit. b) i j) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450 ze zm.), podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają m.in. umowy pożyczki oraz depozytu nieprawidłowego. Z kolei, zgodnie z art. l ust. 4 pkt 2 cytowanej ustawy, powyższe umowy podlegają opodatkowaniu, jeżeli ich podmiotem są rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane są za granicą, w przypadku, gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium RP i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium RP. Z powyższego przepisu, a contrario wynika, że w sytuacji gdy umowa pożyczki lub depozytu została zawarta za granicą, środki pieniężne znajdowały się za granicą, a nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce, to powyższe czynności cywilnoprawne nie będą podlegać podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Ponieważ taka sytuacja miała miejsce w przypadku Wnioskodawcy, uważa że przekazane przelewami środki pieniężne winny być zwolnione z tego podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 ze zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) i lit. j) ww. ustawy podatkowi temu podlegają:

• umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,

• umowy depozytu nieprawidłowego.
  
  

Stosownie do art. 4 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży, przy umowie pożyczki i umowie depozytu nieprawidłowego, na biorącym pożyczkę lub przechowawcy.

Przy czym, zgodnie z art. 1 ust. 4 ww. ustawy, podatkowi temu podlegają czynności cywilnoprawne, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

Pod pojęciem rzeczy ujętym w ww. przepisie należy również rozumieć pieniądze, będące przedmiotem umowy pożyczki lub depozytu nieprawidłowego.

W świetle powyższego przepisu, opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych podlega umowa pożyczki lub depozytu nieprawidłowego, której przedmiot w chwili zawarcia umowy znajduje się na terytorium Polski. W przypadku, gdy przedmiotem pożyczki oraz depozytu są rzeczy, w tym pieniądze, znajdujące się za granicą, umowy te podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, o ile pożyczkobiorca lub przechowawca ma miejsce zamieszkania na terytorium Polski i umowę zawarto na terytorium Polski. Jeżeli natomiast pożyczkobiorca lub przechowawca ma miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ale umowę podpisano poza granicami kraju i pieniądze znajdują się za granicą, to czynność ta nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w 2008 r. Wnioskodawca otrzymał na podstawie ustnej umowy pożyczki zawartej w Anglii od obywateli angielskich, przelewami bankowymi kwotę xxx funtów angielskich. Powyższa kwota została przekazana Wnioskodawcy jako pożyczka, depozyt – do czasowego wykorzystania - pod realizowaną w Polsce wspólną działalność deweloperstwa mieszkaniowego, w pierwszej kolejności przez Jego firmę jednoosobową. W dalszej kolejności przez spółkę z o.o., do której planowe było późniejsze wniesienie aportem firmy A. W stanowisku zawartym we wniosku Wnioskodawca stwierdził, że posiada miejsce zamieszkania w Polsce i w chwili zawarcia przedmiotowej umowy pieniądze znajdowały się za granicą.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca posiada miejsce zamieszkania w Polsce oraz w chwili zawarcia umowy pieniądze znajdowały się za granicą. Zatem, opisana we wniosku umowa pożyczki i depozytu nieprawidłowego, zgodnie z uregulowaniami art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, nie będzie podlegać podatkowi od czynności cywilnoprawnych. W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Należy jednocześnie podkreślić, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację w trybie art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby pełną ocenę spełnienia przesłanek zwolnienia z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych umowy pożyczki i depozytu nieprawidłowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest bowiem sam przepis prawa.

Organ wydając pisemną indywidualną interpretację w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, nie dokonuje analizy i oceny załączonych do wniosku dokumentów, a jedynie opiera się na przedstawionym we wniosku stanie faktycznym. W przypadku, gdyby przytoczony we wniosku stan faktyczny różnił się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, to wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.