Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-1/4511-674/15/SG
z 26 stycznia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 4 listopada 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 10 listopada 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, całej wartości rat leasingowych, w sytuacji gdy jednym z elementów kalkulacji ich wysokości są wydatki związane z ubezpieczeniem samochodu osobowego, ponoszone przez leasingodawcę – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 listopada 2015 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, całej wartości rat leasingowych, w sytuacji gdy jednym z elementów kalkulacji ich wysokości są wydatki związane z ubezpieczeniem samochodu osobowego, ponoszone przez leasingodawcę.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 13 października 2015 r. Wnioskodawca podpisał umowę kupna pojazdu samochodowego (osobowego), którego zakup będzie realizowany w ramach przygotowywanej umowy leasingu na okres 36 miesięcy. Leasing ten zarówno dla celów podatkowych jak i bilansowych kwalifikowany będzie do leasingu operacyjnego. Przedmiot leasingu zostanie ubezpieczony przez „finansującego”, a składki na ubezpieczenia zostaną wliczone do rat leasingowych. Z istoty leasingu operacyjnego wynika, że „finansujący” jest właścicielem przedmiotu leasingu znajdującego się w jego ewidencji środków trwałych. Z tego faktu wynika prawo leasingodawcy do wszelkich ewentualnych ulg, jak i ograniczeń w zakresie kosztów, czy podatków. Bezspornym wydaje się fakt, iż w tym przypadku leasingodawcę z całą pewnością dotyczyć będzie ograniczenie wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 4 i 49 ustawy o PDOP, ponieważ „finansujący” jako beneficjent polisy ubezpieczeniowej zmuszony jest, jak podkreślono wyżej, stosować ograniczenie, w zakresie kosztów uzyskania przychodów, wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 49 ww. ustawy. Powstaje wątpliwość, czy w przypadku wliczenia do rat leasingowych składki ubezpieczeniowej w całości zachodzi po stronie „korzystającego” ponowny obowiązek rozpatrywania tej pozycji kosztów w kontekście podatkowym. Dla leasingobiorcy, osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, powstanie problem wynikający z treści art. 23 ust. 1 pkt 47 ustawy o PDOF.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle sytuacji opisanej we wniosku Wnioskodawca będzie zobowiązany zastosować przepisy art. 23 ust. 1 pkt 47 ustawy o PDOF i w konsekwencji ograniczyć zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów części raty leasingowej, co wynika z ww. przepisu?

Zdaniem Wnioskodawcy, rata w leasingu operacyjnym jest niczym innym jak odpłatnością za czynsz dzierżawny środka trwałego (w tym przypadku samochodu osobowego), w której to racie „korzystający” pokrywa „finansującemu” również koszty dotyczące ubezpieczenia, jako element składowy kalkulacji jego raty obok m.in. takich innych kosztów jak: amortyzacja, odsetki bankowe, płace itp. W przypadku jakichkolwiek innych umów cywilno-prawnych dotyczących dzierżawy, korzystający nie ma obowiązku rozpatrywania poszczególnych elementów składających się na koszt (cenę) usługi pod względem ich statusu względem zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, czy też nie. Taki obowiązek powstaje bowiem u wydzierżawiającego i nie może być przenoszony na drugi podmiot gospodarczy bo spowodowałoby to ponowne zastosowanie tej samej ewentualnej „sankcji”. Potwierdzeniem tej tezy jest fakt, iż ustawodawca w treści art. 23 ust. 1 pkt 47 ustawy o PDOF nie zawarł rozszerzenia tego ograniczenia do przedmiotów leasingu. Należy z tego wysnuć wniosek, iż ograniczenie wynikające z tego artykułu dotyczy wyłącznie samochodów osobowych będących w ewidencji środków trwałych podatnika. Pośrednio, acz jednoznacznie potwierdzają to zapisy art. 23b ust. 1 pkt 1 ustawy o PDOF, mówiącego o opłatach wynikających z umowy leasingu i ich statusie kosztowym. Tak więc, zdaniem Wnioskodawcy, całość raty leasingowej może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Na poparcie prezentowanego stanowiska Wnioskodawca powołał interpretację indywidualną wydaną przez działającego w imieniu Ministra Finansów Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 9 marca 2009 r., Znak: IPPB5/4232-246/08-5/06 (winno być: IPPB5/4232-246/08-5/DG).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm., dalej jako „ustawa o PDOF), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kwestie dotyczące zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z umowami leasingu zostały przez ustawodawcę uregulowane w art. 23a-23l ustawy o PDOF. Zgodnie z art. 23a pkt 1 ustawy o PDOF, ilekroć w rozdziale 4a ustawy jest mowa o umowie leasingu, rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej „finansującym”, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej „korzystającym”, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.

Jak wynika z art. 23b ust. 1 ww. ustawy, opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio w przypadku, o którym mowa w pkt 1, koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jeżeli:

1. umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym nie jest osoba wymieniona w pkt 2, została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli przedmiotem umowy leasingu są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 5 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości;
2. umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, została zawarta na czas oznaczony;
3. suma ustalonych opłat w umowie leasingu, o której mowa w pkt 1 lub 2, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, a w przypadku zawarcia przez finansującego następnej umowy leasingu środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej będących uprzednio przedmiotem takiej umowy odpowiada co najmniej jego wartości rynkowej z dnia zawarcia następnej umowy leasingu; przepis art. 19 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 23b ust. 2 ustawy o PDOF, jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:

1. art. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 851 ze zm.),
2. przepisów o specjalnych strefach ekonomicznych,
3. art. 23 i 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz.U. z 1997 r. Nr 26, poz. 143 ze zm.)

-do umowy tej stosuje się zasady opodatkowania określone w art. 23f-23h.

Z przepisów powyższych wynika zatem co do zasady, że jeżeli umowa leasingu spełnia określone w art. 23b ust. 1 pkt 1 i 3 oraz ust. 2 ustawy o PDOF warunki, to wówczas ponoszone przez leasingobiorcę (korzystającego – prowadzącego pozarolniczą działalność gospodarczą) w związku z tą umową wydatki w podstawowym okresie, z tytułu używania przedmiotu leasingu mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.