Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-1/4511-12/16/ZK
z 8 stycznia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 16 października 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 21 października 2015 r.), uzupełnionym 22 grudnia 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie obowiązku prowadzenia przez Wnioskodawczynię, jako komandytariusza spółki komandytowej odrębnych od spółki, ksiąg rachunkowych, jeżeli w poprzednim roku obrotowym osiągnięty przez nią przychód z działów specjalnych produkcji rolnej prowadzonych samodzielnie wyniesie co najmniej 1.200.000 euro – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 października 2015 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, m.in. w zakresie obowiązku prowadzenia przez Wnioskodawczynię, jako komandytariusza spółki komandytowej odrębnych od spółki, ksiąg rachunkowych, jeżeli w poprzednim roku obrotowym osiągnięty przez nią przychód z działów specjalnych produkcji rolnej prowadzonych samodzielnie wyniesie co najmniej 1.200.000 euro. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 10 grudnia 2015 r. Znak: IBPB-1-1/4511-638/15/ZK wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 22 grudnia 2015 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, nie jest również
zarejestrowana jako podatnik podatku od towarów i usług. W 2014 roku nie osiągnęła żadnych dochodów. W związku z tym, nie rozliczała podatku dochodowego od osób fizycznych. W obecnym roku podatkowym Wnioskodawczyni także nie osiąga dochodów. Pozostaje na utrzymaniu swojego męża i nie zamierza w roku 2015 podejmować pracy zarobkowej, ani żadnej innej aktywności w celu osiągnięcia dochodów. Małżonków łączy ustawowa wspólność majątkowa. Podczas trwania małżeństwa, a także przed jego zawarciem, małżonkowie nie zawarli żadnych umów rozszerzających lub ograniczających, albo o ustanowieniu rozdzielności majątkowej lub rozdzielności majątkowej z wyrównaniem dorobków. Nie doszło także do podziału małżeńskiego majątku wspólnego. Małżonkowie nie skorzystali z możliwości wspólnego opodatkowania osiąganych przez siebie dochodów (nie składali wspólnego zeznania podatkowego).

Małżonek Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobowo działalność rolniczą, jako Gospodarstwo Ogrodnicze (dalej: G), spełniającą kryteria sklasyfikowania jej, jako działy specjalne produkcji rolnej, a dokładniej, jako:

• uprawa roślin in vitro, prowadzona na półkach o powierzchni przekraczającej 1 m²,
• uprawa w szklarniach ogrzewanych powyżej 25 m² roślin ozdobnych oraz
• uprawa w tunelach foliowych ogrzewanych powyżej 50 m² roślin ozdobnych i roślin pozostałych.

Mąż Wnioskodawczyni rozpoczął działalność polegającą na prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej po zawarciu małżeństwa. Wszystkie składniki majątkowe G również były nabywane w trakcie małżeństwa w ramach ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej i za zgodą Wnioskodawczyni były wykorzystywane do prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej, na imię i nazwisko jej małżonka. Zatem, z uwagi na brak rozdzielności majątkowej, wszystkie składniki G wchodzą w skład majątku wspólnego Wnioskodawczyni i jej męża, na zasadzie współwłasności łącznej, czyli są oni ich właścicielami.

Mąż Wnioskodawczyni podatek dochodowy od osób fizycznych w roku 2015 z prowadzonej działalności rozlicza przy zastosowaniu stawki liniowej 19%. Prowadzi księgi rachunkowe. Powyższe wynika z faktu, że mąż Wnioskodawczyni o zamiarze założenia ksiąg rachunkowych zawiadomił właściwego naczelnika urzędu skarbowego przed rozpoczęciem kolejnego roku podatkowego, zgodnie z art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponadto, jest on zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towaru i usług.

Od dłuższego czasu, z uwagi na dynamiczny rozwój G, Wnioskodawczyni i jej mąż planują jego reorganizację i restrukturyzację, mającą polegać na:

• utworzeniu spółki komandytowej, w której komplementariuszem będzie spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, a komandytariuszami - osoby fizyczne: Wnioskodawczyni oraz jej małżonek,
• wniesieniu przez męża Wnioskodawczyni za jej zgodą, przedsiębiorstwa - Gospodarstwa Ogrodniczego do spółki komandytowej,
• przejściu dotychczasowych pracowników G, za zasadach określonych w art. 231 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeksu pracy (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 1502 ze zm.) do nowo powstałej spółki komandytowej,
• zawarciu przez męża Wnioskodawczyni, za jej pisemną zgodą z nowo utworzoną spółką komandytową, umowy dzierżawy zabudowanych nieruchomości rolnych w Y oraz wydzielonej części zabudowanej nieruchomości rolnej położonej w X.
  
  

Zmiana formy prawnej, w ramach której prowadzone jest Gospodarstwo, na spółkę handlową, m.in. umożliwi i ułatwi rozszerzenie sieci kontrahentów i poszerzenie rynków zbytu, pozyskiwanie kapitału poprzez wprowadzenie do spółki nowego wspólnika, a także wzmocni wizerunek firmy, jako odrębnego podmiotu gospodarczego, który będzie we własnym imieniu i na własny rachunek prowadził działalność w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej, niezależny od osoby męża Wnioskodawczyni oraz majątku jego i Wnioskodawczyni, co w konsekwencji wzmocni też gwarancje bezpieczeństwa wykonalności zleceń. Ponadto, forma spółki handlowej jest bardziej dostosowana do rozmiaru już prowadzonej przez męża Wnioskodawczyni działalności. Spółka komandytowa będzie kontynuowała działalność prowadzoną przez męża Wnioskodawczyni w ramach Gospodarstwa Ogrodniczego w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej. Zostanie więc zachowana tożsamość zakresu działalności.

Komplementariuszem będzie nowo utworzona spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, w której wspólnikami będą: Wnioskodawczyni oraz jej mąż. Wspólnicy na pokrycie udziałów w spółce kapitałowej wniosą wkład pieniężny. W skład zarządu spółki z o.o. wejdzie mąż Wnioskodawczyni (Prezes Zarządu). Ponadto, w tej spółce kapitałowej zostanie powołany prokurent w osobie Wnioskodawczyni.

Komplementariusz, do spółki komandytowej wniesie wkład pieniężny w kwocie określonej w umowie spółki, a jego udział w zysku wyniesie 10%.

Natomiast komandytariuszami w mającej powstać spółce komandytowej zostaną:

• Wnioskodawczyni, która wniesie do spółki wyłącznie wkład pieniężny,
• mąż Wnioskodawczyni, który wniesie do spółki wkład pieniężny oraz niepieniężny (już po utworzeniu spółki komandytowej) w postaci przedsiębiorstwa G, z wyłączeniem zabudowanych nieruchomości rolnych i posadowionych na nich budynków i budowli.
  
  

Udział w zysku obu komandytariuszy wyniesie po 45%.

Reasumując, w konsekwencji restrukturyzacji i reorganizacji G powstanie nowy podmiot gospodarczy - spółka komandytowa, która przede wszystkim dzięki wniesieniu do niej przez męża Wnioskodawczyni wkładu niepieniężnego w postaci przedsiębiorstwa (Gospodarstwa Ogrodniczego) będzie kontynuowała działalność G. Zostanie zachowana ciągłość pomiędzy tymi podmiotami. Zachowany zostanie też profil prowadzonej działalności, co oznacza, że spółka będzie prowadzić działalność rolniczą w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej, to jest uprawy roślin in vitro, uprawy w szklarniach ogrzewanych roślin ozdobnych, uprawy w tunelach foliowanych ogrzewanych roślin ozdobnych i pozostałych roślin w rozmiarach zdecydowanie przekraczających te określone w załączniku nr 2 do ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm., dalej: ustawa o pdof), a obecnie w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 31 października 2014 r. w sprawie norm szacunkowych dochodu z działów specjalnych produkcji rolnej (Dz.U. z 2014 r. poz. 1558).

Spółka osobowa planuje utrzymać skalę i strukturę zatrudnienia, wielkość dotychczasowej produkcji, a także wydajność i rentowność Gospodarstwa Ogrodniczego. Wnioskodawczyni zakłada, że spółka komandytowa rozpocznie wykonywanie działalności w 2016 roku.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca, jako komandytariusz spółki komandytowej prowadzącej działalność w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej, będzie zobowiązany, na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości, do prowadzenia, odrębnych od spółki, której jest wspólnikiem ksiąg handlowych, jeżeli w poprzednim roku obrotowym osiągnięty przez niego przychód z działalności prowadzonej w ramach jednoosobowego gospodarstwa ogrodniczego w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej, wyniesie co najmniej równowartość w walucie polskiej 1.200.000 euro?

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 5)

Tytułem wstępu Wnioskodawczyni wskazała, że w przypadku wątpliwości, wszelkie cytowane przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odnoszą się do ich brzmienia wchodzącego w życie w dniu 1 stycznia 2016 r. z uwagi na fakt, że zdefiniowane tzw. zdarzenia przyszłe dotyczą działań Wnioskodawczyni, które podejmie po 31 grudnia 2015 r.

Po pierwsze, art. 1 § 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 1030 ze zm., dalej: ksh), stanowi, że spółkami handlowymi są spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa, spółka komandytowo-akcyjna, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością oraz spółka akcyjna. Kodeks spółek handlowych dzieli spółki na dwie kategorie, tj. na spółki osobowe i spółki kapitałowe. Przedmiotowy podział ma charakter rozłączny, co oznacza, że spółka może być zaklasyfikowana przez ustawodawcę wyłącznie, jako spółka osobowa albo spółka kapitałowa. Definicję spółek osobowych zawiera art. 4 § 1 pkt 1 ksh, który do tej grupy zalicza spółkę jawną, partnerską, komandytową i komandytowo-akcyjną. Należy dodać, że spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana (art. 8 § 1 ksh). Prowadzi ona także przedsiębiorstwo pod własną firmą (art. 8 § 2 ksh). Zgodnie więc w powyższym, spółki osobowe nie posiadają osobowości prawnej. Mają one jedynie: zdolność sądową, prawną, wieczystoksięgową oraz podmiotowość prawnobilansową. Ponadto, spółki osobowe nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym zarówno od osób prawnych, jak również od osób fizycznych. Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają tylko ich wspólnicy. Na gruncie przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm. - dalej: „ustawa o pdof”), zgodnie z art. 1 tej ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają dochody osób fizycznych. Spółka osobowa stanowi natomiast jedną z form organizacyjnych, za pośrednictwem której osoba fizyczna może prowadzić działalność, w tym w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej. W związku w powyższym, spółka komandytowa, zgodnie z art. 102 ksh, jest spółką osobową mającą na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

Zdaniem Wnioskodawczyni, po pierwsze, w świetle art. 24a ust. 1 ustawy o pdof, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2016 r., osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o. Uszczegółowieniem powyższego jest art. 24a ust. 4 ustawy o pdof, który stanowi, że obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych dotyczy osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody, w rozumieniu art. 14, za poprzedni rok podatkowy wyniosły w walucie polskiej co najmniej równowartość kwoty określonej w euro w przepisach o rachunkowości, a więc jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 1.200.000 euro (art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości). Po drugie, działy specjalne produkcji rolnej są działalnością zarobkową, prowadzoną w sposób zorganizowany i ciągły. Mogą być one prowadzone przez osobę fizyczną bądź przez spółkę handlową. Doprecyzowując, osoba fizyczna prowadzi działalność we własnym imieniu i na własny rachunek wyłącznie jako przedsiębiorca, w rozumieniu szerszym, określonym w art. 431 Kodeksu cywilnego. Spółki osobowe prowadzą przedsiębiorstwo pod własną firmą, co oznacza że są odrębnymi podmiotami w obrocie gospodarczym, jednakże nie posiadają osobowości prawnej (stanowią strukturę organizacyjną). Ponadto, art. 24a ust. 1 ustawy o pdof stanowi, że m.in. osoby fizyczne wykonujące działalność gospodarczą są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami. Zgodnie więc z powyższym, osoba fizyczna będąca wspólnikiem spółki osobowej, nie prowadzi we własnym imieniu (jakiejkolwiek) działalności, czyli - osoba fizyczna, prowadząca działy specjalne produkcji rolnej w strukturze organizacyjnej spółki komandytowej, nie prowadzi ich we własnym imieniu. Wskutek tego, nie będzie ona zobowiązana do prowadzenia księgi przychodów i rozchodów, jak również ksiąg rachunkowych.

Po trzecie, z art. 15 ust. 2 ustawy o pdof, dodanego ustawą zmieniającą, można jedynie wyprowadzić wniosek o braku możliwości wyboru sposobu opodatkowania dochodu z działów specjalnych produkcji rolnej (prowadzonych w ramach tej spółki komandytowej) według norm szacunkowych dochodu rocznego, jeżeli przychody netto osoby fizycznej ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 1.200.000 euro (art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2016 r.). Z pewnością dyspozycja tego przepisu nie nakłada na osobę fizyczną odrębnego obowiązku prowadzenia ksiąg rachunkowych każdorazowo po ziszczeniu się przesłanki z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o rachunkowości, bez uwzględnienia formy prawnej, w ramach której prowadzi ona działy specjalne produkcji rolnej. Po czwarte, na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o rachunkowości, jej przepisy stosuje się, z zastrzeżeniem ust. 3, do mających siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej spółek handlowych (osobowych i kapitałowych, w tym również w organizacji) oraz spółek cywilnych, z zastrzeżeniem pkt 2, a także innych osób prawnych, z wyjątkiem Skarbu Państwa i Narodowego Banku Polskiego. W związku z tym, spółka komandytowa jest bezwzględnie zobowiązana do prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Reasumując, skoro wspólnik spółki komandytowej nie będzie wykonywał działalności gospodarczej we własnym imieniu (w tym - nie prowadzi we własnym imieniu działów specjalnych produkcji rolnej), to tym samym nie będzie zobowiązany do prowadzenia, ani podatkowej księgi przychodów i rozchodów, ani ksiąg rachunkowych. Nawet gdyby założyć, że Wnioskodawczyni miałaby taką ewidencję prowadzić (czy to księgi rachunkowe, czy to podatkową księgę przychodów i rozchodów), to i tak nie istniałyby zdarzenia gospodarcze, które mogłaby w takiej ewidencji prowadzić. Wysokość bowiem osiąganego zysku lub straty z tytułu udziału w spółce nie podlega takiej ewidencji (Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 18 marca 2009 r., Znak: IPPB1/415-102/09-2/KS, LEX nr 20609).

Obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych dotyczy więc, zdaniem Wnioskodawczyni, jedynie spółki komandytowej i wynika on z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o rachunkowości. Podobne stanowisko jak powyższe, zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 18 marca 2009 r., Znak: IPPB1/415-102/09-2/KS (LEX nr 20609), który orzekł, że wspólnik spółki komandytowej nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji dla celów podatkowych, gdyż obowiązek ten spoczywa na spółce, a także Naczelnik Urzędu Skarbowego w Nowym Tomyślu. Ten ostatni w postanowieniu z 12 stycznia 2007 r. stwierdził, że „podatnik uzyskuje jedynie dochody z tytułu udziału w zyskach tejże spółki (spółka osobowa), a więc nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji dotyczącej przychodów i kosztów zgodnie z art. 24a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych” (Naczelnik Urzędu Skarbowego w Nowym Tomyślu, postanowienie z 12 stycznia 2007 r., Znak: ZD/415-4/BA/1052/07).

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni w ogóle nie prowadziła i nadal nie prowadzi jakiejkolwiek działalności we własnym imieniu. W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawczyni podmiotem zobowiązanym do prowadzenia ewidencji w formie ksiąg rachunkowych będzie tylko i wyłączenie spółka komandytowa, której wspólnikiem zostanie Wnioskodawczyni.

Wnioskodawczyni stwierdza, że nie będzie ona, jako komandytariusz spółki komandytowej prowadzącej działalność w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej, zobowiązana do prowadzenia odrębnych od spółki, której zostanie wspólnikiem ksiąg rachunkowych, nawet jeżeli w poprzednim roku obrotowym osiągnięty przez nią przychód z działalności prowadzonej w ramach jednoosobowego Gospodarstwa Ogrodniczego w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej, wyniesie co najmniej równowartość w walucie polskiej 1.200.000 euro.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie zauważyć należy, że stosownie do zadanego pytania wyznaczającego zakres rozpatrzenia wniosku, przedmiotem niniejszej interpretacji była wyłącznie kwestia dotycząca obowiązku prowadzenia przez Wnioskodawczynię ksiąg rachunkowych. Nie była natomiast przedmiotem oceny kwestia dot. możliwości zastosowania norm szacunkowych.

Nadmienić należy, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem, wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.