Interpretacja Ministra Finansów
DD10/033/64/MZB/13/PK-660/2012
z 27 marca 2015 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Na podstawie art. 14e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, ze zm.; dalej: Ordynacja podatkowa) Minister Finansów zmienia z urzędu, jako nieprawidłową, interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w dniu 3 marca 2010 r., Nr ILPB3/423-1106/09-5/MC w ten sposób, iż uznaje stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 listopada 2009 r. o wydanie interpretacji indywidualnej z zakresu podatku dochodowego od osób prawnych dotyczące kwalifikacji podatku od wartości dodanej wykazanego na fakturach wystawionych w innych państwach członkowskich Unii Europejskiej - za nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
Wnioskiem z dnia 26 maja 2009 r. Spółka (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) zwróciła się o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji podatku od wartości dodanej, ujęcia faktur za zakup paliwa zawierających podatek od wartości dodanej w księgach rachunkowych, zaliczenia podatku od wartości dodanej do kosztów uzyskania przychodów oraz przychodów.
Z opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka zajmuje się sprzedażą usług transportowych dla kontrahenta z jednego z krajów Unii Europejskiej. Usługa wykonywana jest na terenie kilku krajów Wspólnoty. W ramach prowadzonej działalności, Spółka otrzymuje od jednego z międzynarodowych koncernów paliwowych zbiorcze faktury z tytułu zakupu paliwa i opłat drogowych itp. w poszczególnych krajach Unii Europejskiej. Faktury te zawierają podatek od wartości dodanej poszczególnych państw członkowskich Unii Europejskiej, który Spółka płaci, a następnie za pośrednictwem wyspecjalizowanych firm występuje do Urzędów Skarbowych każdego z państw z wnioskiem o jego zwrot.
Spółka ma wątpliwości, jak prawidłowo ująć zawarty na fakturze podatek od wartości dodanej.
W związku z tym zadano następujące pytania.
- Czy podatek od wartości dodanej Spółka powinna traktować tożsamo z podatkiem od towarów i usług?
- Czy faktury za zakup paliwa, zawierające podatek od wartości dodanej, Spółka powinna ująć w księgach rachunkowych w wartości netto?
- Czy podatek od wartości dodanej stanowi koszt uzyskania przychodów?
- Czy zwrot podatku od wartości dodanej stanowi przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?
Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.
Podatek od wartości dodanej funkcjonujący w państwach Unii Europejskiej jest odpowiednikiem podatku od towarów i usług występującego na terenie RP. Wynika to z faktu, iż podatek od towarów i usług należy do grupy podatków zharmonizowanych w Unii Europejskiej, to zaś oznacza, że podatek VAT danego kraju Wspólnoty należy traktować na równi z polskim podatkiem VAT. W związku z tym, należy traktować oba podatki tożsamo.
Takie stanowisko reprezentuje również Ministerstwo Finansów w piśmie PB3-1725/8213-280/WK/05 Zastępcy Dyrektora Departamentu Podatków Bezpośrednich z dnia 02 grudnia 2005 r. do Wicedyrektora Izby Skarbowej w Olsztynie:
„W polskim systemie prawnym podatek od towarów i usług obowiązujący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest odpowiednikiem podatku od wartości dodanej funkcjonującego w innych państwach Unii Europejskiej. Ustawa o podatku od towarów i usług stanowi implementację przepisów VI Dyrektywy dotyczącej wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Pojęcie podatku od wartości dodanej obejmuje więc zarówno podatek od towarów i usług obowiązujący na terenie Polski, jak i podatek od wartości dodanej, o którym mowa w ustawie o podatku od towarów i usług.
Z uwagi na tożsamość podatku od wartości dodanej oraz podatku od towarów i usług, podatek ten powinien podlegać tym samym regulacjom podatkowym przewidzianym w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, co podatek od towarów i usług obowiązujący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej”.
Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.
W związku z tym, iż podatek od wartości dodanej i podatek od towarów i usług należy traktować tożsamo, a Spółka ma prawo do ubiegania się o zwrot podatku zapłaconego na terytorium Wspólnoty, kwoty zagranicznego podatku od wartości dodanej, doliczane do wydatków z tytułu zakupów w ramach Unii Europejskiej: paliwa, płynów i olejów, opłat za przejazdy autostradą, usługi parkingowe itp. nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Tym samym, faktury za ww. wydatki pochodzące od kontrahentów z terytorium Wspólnoty winny być księgowane w kwocie netto.
Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3.
Ze stanowiska firmy wynika, iż podatek od towarów i usług stanowi polski odpowiednik europejskiego podatku od wartości dodanej. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 ze zm.; dalej: updop), podatek od towarów i usług, podlegający odliczeniu, nie stanowi kosztu uzyskania przychodu. Zgodnie z wyłączeniem, podatek od wartości dodanej, w wartości podlegającej zwrotowi nie stanowi kosztu uzyskania przychodu na gruncie ww. ustawy.
Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4.
Z uwagi na tożsamość podatku od wartości dodanej oraz podatku od towarów i usług, stanowisko Spółki w sprawie kwestii uznania kwoty zwrotu podatku od wartości dodanej, za przychód podatkowy jest następujące.
Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 4f w powiązaniu z art. 16 ust. 1 pkt 46 updop, nie zalicza się do przychodu należnego podatku od towarów i usług w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług. Analogicznie, przepis ten Spółka stosuje dla podatku od wartości dodanej, którego zwrot nie będzie stanowił dla niej przychodu podatkowego.
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając z upoważnienia Ministra Finansów (na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego; Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), wydał w dniu 3 marca 2010 r. interpretację indywidualną Nr ILPB3/423-1106/09-5/MC, w której uznał stanowisko Spółki za prawidłowe.
Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Minister Finansów zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić ją skutecznie w dowolnym czasie.
W ocenie Ministra Finansów stanowiska Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu wyrażonego w interpretacji indywidualnej wydanej w dniu 3 marca 2010 r. Nr ILPB3/423-1106/09-5/MC nie można uznać za prawidłowe.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.
W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:
- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
- został właściwie udokumentowany,
- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.
Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów:
- podatek naliczony:
- jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,
- w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej,
- podatek należny w przypadku:
- importu usług oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jeżeli nie stanowi on podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług; kosztem uzyskania przychodów nie jest jednak podatek należny w części przekraczającej kwotę podatku od nabycia tych towarów i usług, która mogłaby stanowić podatek naliczony w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług,
- przekazania lub zużycia przez podatnika towarów lub świadczenia usług na potrzeby reprezentacji i reklamy, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami,
- kwota podatku od towarów i usług, nieuwzględniona w wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, podlegających amortyzacji zgodnie z art. 16a-16m, lub dotycząca innych rzeczy lub praw niebędących środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi podlegającymi tej amortyzacji - w tej części, w jakiej dokonano korekty powodującej zmniejszenie podatku odliczonego zgodnie z art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług.
Przepisy updop nie definiują pojęcia „podatek od towarów i usług”. Dlatego przy jego interpretacji w kontekście przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy posłużyć się wykładnią systemową zewnętrzną, tzn. odnieść się do przepisów ustawy o VAT. Ilekroć w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych jest mowa o ustawie o podatku od towarów i usług oznacza to ustawę z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.; dalej: ustawa o VAT) - art. 4a pkt 7 updop.
W rezultacie określenie prawidłowych skutków w podatku dochodowym od osób prawnych zależy od odpowiedzi na pytanie, czy użyty w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych termin „podatek od towarów i usług” obejmuje podatek od wartości dodanej, funkcjonujący na terytorium innych niż Rzeczpospolita Polska państw członkowskich Unii Europejskiej.
Ustawa o VAT rozróżnia pojęcia „podatku od wartości dodanej” i „podatku od towarów i usług”. Zgodnie z art. 2 pkt 11 tej ustawy, pod pojęciem „podatku od wartości dodanej” rozumie się podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium państwa członkowskiego, z wyjątkiem podatku od towarów i usług nakładanego tą ustawą, tzn. ustawą o VAT. Krajowe sformułowanie „podatek od towarów i usług” jest określeniem podatku pośredniego funkcjonującego wyłącznie na terytorium Polski, który w przypadku innych państw członkowskich funkcjonuje (obowiązuje) pod pojęciem podatku od wartości dodanej. Posługiwanie się w ustawie o VAT dwoma różnymi pojęciami dotyczącymi podatku, zawierającego wspólne cechy wynikające z faktu harmonizacji w UE wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, pozwala na prawidłowe określenie obowiązków podatkowych w Polsce dotyczących tego podatku. Tym samym, utożsamienie podatku od towarów i usług oraz podatku od wartości dodanej jest pozbawione podstaw prawnych. W rezultacie, rozróżnienie takie obowiązuje również w zakresie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Obowiązujące przepisy updop - w świetle dyrektywy zakładającej pierwszeństwo wykładni literalnej - przesądzają, iż ograniczenie w zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów zapłaconego podatku od towarów i usług, nie powinno mieć zastosowania na gruncie niniejszej sprawy, albowiem dotyczy ono wyłącznie przypadków związanych z możliwością rozliczania tego podatku w systemie krajowym. Analogiczny pogląd został zaprezentowany m.in. w wyroku WSA w Gdańsku z dnia 27.09.2011 r., I SA/Gd 571/11.
W świetle powyższego, do wydatków obejmujących podatek od wartości dodanej nie ma zastosowania przepis art. 16 ust. 1 pkt 46 updop.
Zatem kwalifikacji poniesionych wydatków obejmujących podatek od wartości dodanej do kosztów uzyskania przychodów należy dokonać zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 updop. Tym samym, dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, Spółka winna uwzględniać w kosztach uzyskania przychodów wartość faktur dokumentujących wskazane w opisie stanu faktycznego koszty w kwocie brutto.
Odnosząc się z kolei do stanowiska Spółki, w myśl którego kwota zwrotu podatku od wartości dodanej nie stanowi przychodu podatkowego wyjaśnić należy, iż w świetle przedstawionych wyjaśnień, do faktur zawierających informację o wysokości podatku od wartości dodanej nie ma zastosowania przepis art. 12 ust. 1 pkt 4f updop odwołujący się do podatku od towarów i usług. Jak już wskazano pojęcie „podatek od towarów i usług” dotyczy wyłącznie „krajowego” podatku naliczonego w rozumieniu ustawy o VAT, a nie podatku od wartości dodanej regulowanego przepisami innego państwa członkowskiego.
Zgodnie natomiast z art. 12 ust. 1 pkt 1 updop, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.
Zatem obowiązek rozpoznania kwoty zwrotu podatku od wartości dodanej jako przychodu podatkowego powstaje w momencie, w którym kwota ta zostanie faktycznie przekazana Spółce (tj. w dniu wpływu zwróconego podatku od wartości dodanej na konto Spółki). Tym samym, gdy Spółka uzyska zwrot podatku od wartości dodanej, winna wykazać przychód z tego tytułu.
W konsekwencji uznać należy, że zwrócony podatek od wartości dodanej jest przychodem, a zatem stanowisko Spółki w tym zakresie należy również uznać za nieprawidłowe.
Reasumując stanowisko Spółki w zakresie traktowania podatku od wartości dodanej na równi z podatkiem VAT, ujęcia faktur za zakup paliwa zawierających podatek od wartości dodanej w księgach rachunkowych w wartości netto, nie zaliczenia podatku od wartości dodanej do kosztów uzyskania przychodów oraz przychodów należało uznać za nieprawidłowe.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą zmianę interpretacji przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał zmianę interpretacji indywidualnej w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi; Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy).
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.