Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-3/4510-707/15/TS
z 3 lutego 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 9 grudnia 2015 r., (data wpływu do tut. BKIP 10 grudnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wartość wydatków na zakup pakietów medycznych oraz kart multisport dla pracowników i ich rodzin, Spółka będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, w sytuacji, gdy sama będzie finansowała te wydatki ze środków obrotowych, to jest w sytuacji, gdy pracownicy nie będą partycypować w kosztach ich zakupu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 grudnia 2015 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wartość wydatków na zakup pakietów medycznych oraz kart multisport dla pracowników i ich rodzin, Spółka będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, w sytuacji, gdy sama będzie finansowała te wydatki ze środków obrotowych, to jest w sytuacji, gdy pracownicy nie będą partycypować w kosztach ich zakupu.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka (dalej również jako: „Wnioskodawca”) zajmuje się działalnością związaną z oprogramowaniem. Usługi mają charakter usług krótko i długoterminowych, świadczonych na rzecz dużych przedsiębiorstw krajowych oraz zagranicznych. Do ich wykonania Wnioskodawca potrzebuje wysoko kwalifikowanych informatyków, o których nie jest łatwo na lokalnym rynku oraz zapewnienie stabilności kadry. Obecnie Spółka zatrudnia na podstawie umowy o pracę 106 pracowników oraz kilku zleceniobiorców, jak również angażuje do współpracy wiele mikrofirm. Mając na względzie pozyskanie i utrzymanie pracowników, Spółka postanowiła stworzyć pozapłacowy system program motywacyjny. Obejmuje on m.in. zapewnienie pracownikom i ich najbliższym członkom rodziny opieki zdrowotnej oraz wstępu na obiekty oraz zajęcia sportowe i rekreacyjne.

Spółka zawarła umowę o świadczenie usług medycznych z podmiotem prowadzącym działalność w tym zakresie, której przedmiotem jest udzielanie opieki medycznej pracownikom, zwanymi w umowie „Osobami Uprawnionymi Głównymi” i/lub członkom ich rodzin, nazywanymi w umowie „Osobami Uprawnionymi”. Nabywane przez Spółkę usługi medyczne dzielą się na następujące pakiety: „ X.” w cenie 105 zł, „Y.” w cenie 208 zł, „Z.” w cenie 340 zł oraz „ V.” w cienie 790 zł.

Wynagrodzenie za każdy pakiet obejmuje:

1. wynagrodzenie za świadczenia zdrowotne z zakresu medycyny pracy, które pracodawca jest zobowiązany zapewnić w myśl art. 229 § 1 i 2 Kodeksu pracy i art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. a i b ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o służbie medycyny pracy oraz świadczenia z tytułu profilaktycznej opieki zdrowotnej w myśl art. 6 ust. 1 w/w ustawy;
2. wynagrodzenie za usługi medyczne na rzecz Osoby Uprawnionej Głównej (pracownika), wykraczające poza zakres opisany wyżej pod lit. a;
3. wynagrodzenie za usługi medyczne na rzecz pozostałych Osób Uprawnionych zgłoszonych do opieki medycznej przez pracownika.
   
   

Poszczególne, wskazane wyżej pod lit. a, b oraz c elementy wynagrodzenia za usługi świadczeniodawcy, są precyzyjnie określone procentowo w każdym pakiecie.

Spółka otrzymuje fakturę za usługi medyczne świadczone na rzecz pracowników i ich rodzin. Uiszczana przez Wnioskodawcę opłata za każdy z ww. pakietów ma charakter zryczałtowany – niezależnie od ilości i rodzaju faktycznie uzyskanych świadczeń zdrowotnych objętych umową. Zapłata za usługi medyczne świadczone w ramach wszystkich trzech pakietów następuje w miesięcznych okresach rozliczeniowych. Obecnie Spółka opłaca i zalicza do kosztów operacyjnych i podatkowych tą część odpłatności za pakiety, która odpowiada części wynagrodzenia opisanego wyżej pod lit. a. Natomiast, w pozostałym zakresie odpłatność za usługi medyczne ponoszą pracownicy, z których wynagrodzeń jest ona potrącana. Przedstawiona przez Spółkę oferta świadczeń medycznych okazała się jednak niezbyt zachęcająca dla pracowników pod względem ich częściowej odpłatności, stąd Spółka chciałaby w całości sfinansować własnymi środkami świadczenia medyczne dla pracowników i ich rodzin, wynikające z opisanej wyżej umowy. Wówczas to Spółka finansowałaby całość wydatków na zakup tych pakietów medycznych, a ich koszt zaliczałby do kosztów operacyjnych i kosztów podatkowych.

Podobnie, Spółka zawarła umowę z podmiotem organizującym pozapłacowy program motywacyjny w postaci kart wstępu na obiekty i zajęcia sportowe oraz inne formy rekreacji (Karta M. ). Z karty wstępu może korzystać pracownik i/lub wskazana przez niego osoba bliska (małżonek, wstępny, zstępny, rodzeństwo, powinowaty w tej samej linii lub stopniu, osoba pozostająca w stosunku przysposobienia oraz jej małżonek, a także osoba pozostająca we wspólnym pożyciu). Co do zasady, opłata za uczestnictwo pracownika i/lub osoby towarzyszącej w programie uiszczana jest przez Spółkę. Opłata ta ma charakter zryczałtowany – jest stała niezależnie od ilości i rodzaju faktycznie uzyskanych świadczeń sportowo-rekreacyjnych objętych umową. Zapłata za udział w programie następuje na podstawie faktury w miesięcznych okresach rozliczeniowych. W chwili obecnej koszt uczestnictwa w programie ponoszony jest w części przez Spółkę, a w części przez samego pracownika (mniej więcej w stosunku 60% do 40%). Poniesienie ww. kosztów przez pracownika odbywa się w drodze potrącenia odpowiedniej kwoty z jego wynagrodzenia za pracę (pracownik otrzymuje wynagrodzenie pomniejszone o odpowiednią część kosztów przysługującego mu karnetu). W pozostałej części koszty zakupu karnetów finansowane są ze środków obrotowych Spółki. Z tych samych względów jak to jest w przypadku pakietów medycznych, Spółka chciałaby w całości sfinansować własnymi środkami świadczenia na zakup dla pracowników i ich rodzin kart wstępu M. , opisanych wyżej. Wówczas to Spółka finansowałaby całość wydatków na zakup tych kart dla pracowników i ich rodzin, a ich koszt zaliczałby do kosztów operacyjnych i kosztów podatkowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wartość wydatków na zakup pakietów medycznych oraz kart M. dla pracowników i ich rodzin, Spółka będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, w sytuacji, gdy sama będzie finansowała te wydatki ze środków obrotowych, to jest w sytuacji, gdy pracownicy nie będą partycypować w kosztach ich zakupu?

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość wydatków poniesionych na zakup pakietów medycznych oraz kart M. dla pracowników i ich rodzin, sfinansowana w całości ze środków Spółki, może zostać zaliczona przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 229 § 1, § 2 i § 6 Kodeksu pracy, pracodawca jest zobowiązany ponosić koszty badań lekarskich wstępnych, okresowych i kontrolnych, jak również ponosić inne koszty profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami. Ponadto, zgodnie z art. 26 Kodeksu pracy, pracodawca ocenia i dokumentuje ryzyko zawodowe związane z wykonywaną pracą oraz stosuje niezbędne środki profilaktyczne zmniejszające ryzyko, jak również informuje pracowników o ryzyku zawodowym związanym z wykonywaną pracą i zasadach ochrony przed zagrożeniami. W myśl art. 4 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o służbie medycyny pracy, przez profilaktyczną opiekę zdrowotną należy rozumieć ogół działań zapobiegających powstawaniu i szerzeniu się niekorzystnych skutków zdrowotnych, które w sposób bezpośredni lub pośredni mają związek z warunkami albo charakterem pracy. Natomiast przez ryzyka zawodowe należy rozumieć możliwość wystąpienia niepożądanych, związanych z wykonywaną pracą zdarzeń powodujących straty, w szczególności niekorzystnych skutków zdrowotnych będących wynikiem zagrożeń zawodowych występujących w środowisku pracy lub związanych ze sposobem wykonywania pracy. Według art. 5 ust. 2 w zw. z ust. 1 tegoż artykułu ustawy o służbie medycyny pracy, obowiązek objęcia profilaktyczną opieką zdrowotną spoczywa na pracodawcach w odniesieniu do pracowników, osób pozostającym w stosunku służbowym i osób wykonujących pracę na podstawie umowy o pracę nakładczą (vide: art. 5 ust. 1 tej ustawy).

Ponadto, profilaktyczną opieką zdrowotną służby medycyny pracy obejmuje się na ich wniosek także:

1. osoby prowadzące działalność gospodarczą na własny rachunek i osoby z nimi współpracujące;
2. osoby wykonując pracę na innej podstawie niż stosunek pracy, z wyjątkiem wymienionych wcześniej wykonujących pracę nakładczą;
3. rolników indywidualnych i pracujących z nimi domowników oraz członków spółdzielni produkcji rolnej;
4. byłych pracowników oraz osoby, które wykonywały pracę na innej podstawie niż stosunek pracy, a także osoby, które pozostawały w stosunku służbowym.
   
   

Zgodnie z art. 6 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r., służba medycyny pracy jest właściwa do zadań z zakresu:

1. ograniczania szkodliwego wpływu pracy na zdrowie;
2. sprawowania profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracującymi;
3. prowadzenia ambulatoryjnej rehabilitacji leczniczej, uzasadnionej stwierdzoną patologią zawodową;
4. zorganizowania i udzielania pierwszej pomocy medycznej w nagłych zachorowaniach i wypadkach, które wystąpiły w miejscu pracy, służby lub pobierania nauki;
5. inicjowania i realizowania promocji zdrowia, a zwłaszcza profilaktycznych programów prozdrowotnych, wynikających z oceny stanu zdrowia pracujących;
6. inicjowania działań pracodawców na rzecz ochrony zdrowia pracowników i udzielania pomocy w ich realizacji;
7. prowadzenia analiz stanu zdrowia pracowników, a zwłaszcza występowania chorób zawodowych i ich przyczyn oraz przyczyn wypadków przy pracy;
8. gromadzenia, przechowywania i przetwarzania informacji o narażeniu zawodowym, ryzyku zawodowym i stanie zdrowia osób objętych profilaktyczną opieką zdrowotną.
   
   

W ocenie Spółki nie ulega wątpliwości, że część odpłatności opisana pod lit. a w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, wchodząca w zakres każdego pakietu, obejmująca świadczenia medyczne w zakresie medycyny pracy i profilaktyki medycznej niezbędnej ze względu na warunki pracy, stanowi koszt uzyskania przychodów jako wydatek, do poniesienia którego Spółka jest zobowiązana na podstawie powszechnie obowiązujących przepisów prawa.

Natomiast, część odpłatności za usługi medyczne na rzecz pracownika i jego rodziny/osób bliskich, stanowi pozapłacowy element wynagrodzenia pracowników. Podobnie jest w przypadku kart wstępu na obiekty i zajęcia sportowe oraz inne formy rekreacji, zwanych Kartą M. . Zdaniem Spółki, wydatki poniesione na zapewnienie opieki medycznej dla pracowników i ich rodzin ponad zakres medycyny pracy i profilaktyki medycznej, mają wpływ na zdrowotność pracowników, a przez to na efektywność i jakość wykonywanej pracy. Zapewnienie świadczeń zdrowotnych i dbałości o sprawność psychomotoryczną oraz fizyczną pracownika, bez wątpienia wpływa na poprawę stanu zdrowia pracownika i jego rodziny/osób bliskich. W konsekwencji, opieka medyczna w szerszym zakresie przyczynia się do ograniczenia absencji w pracy (np. ze względu na chorobę własną, dziecka, małżonka lub partnera), poprawy wydajności pracy oraz wzrostu efektywności wykonywanych zadań, co w końcowym rozrachunku powoduje zmniejszenie kosztów pracodawcy, wynikających z opóźnień w realizacji zamówień lub konieczności zapewnienia zastępstwa na danym stanowisku pracy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy. Powyższa definicja ma charakter ogólny. Z tego względu każdy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie, chyba że ustawa wprost wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tych kosztów. Wobec tego, w pozostałych przypadkach należy badać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesionym kosztem a osiąganymi przychodami lub realną szansą osiągnięcia przychodu w dającej się przewidzieć przyszłości, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej poniesienia danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony.

Zważywszy na powyższe, należy uznać, że dany wydatek może zostać zaliczony przez podatnika do kosztów uzyskania przychodu, jeżeli spełnia następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku jest on pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• zastał poniesiony w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie znajduje się w grupie wydatków, które zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie są uważane za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Do kosztów uzyskania przychodów, na zasadach i z zastrzeżeniem niektórych ograniczeń, zalicza się tzw. koszty pracownicze. Obejmują one między innymi wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie, ale także diety, inne należności za czas podróży służbowej, wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników, świadczenia medyczne, w tym szczepienia. Mogą również obejmować wydatki ponoszone na rzecz pracowników w postaci zakupu karnetów wstępu na siłownie, pływalnię, korty tenisowe, fitness oraz opłaty za korzystanie z innych obiektów sportowych, ale mogą także obejmować inne wydatki ponoszone na rzecz pracowników, jeżeli stanowią element wynagrodzenia należnego pracownikom. Jednakże, każdorazowo należy zbadać cel poniesienia takiego wydatku.

Zdaniem spółki, wydatki tego typu ponoszone na rzecz pracowników i ich rodzin, o ile zostaną z całości sfinansowane ze środków i w żaden sposób jej niezwrócone, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Powyższy pogląd Spółki, jej zdaniem, jest zbieżny z obecną linią interpretacyjną, np. z interpretacją indywidualną z 13 lipca 2015 r. wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, sygn. ILPB3/4510-1-167/15-4/KS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu zdarzenia przyszłego wynika, że mając na względzie pozyskanie i utrzymanie pracowników, postanowił on stworzyć pozapłacowy program motywacyjny. Obejmuje on m.in. zapewnienie pracownikom i ich najbliższym członkom rodziny opieki zdrowotnej oraz wstępu na obiekty oraz zajęcia sportowe i rekreacyjne. Spółka zawarła w tym celu umowę o świadczenie usług medycznych z podmiotem prowadzącym działalność w tym zakresie, której przedmiotem jest udzielanie opieki medycznej pracownikom w różnych wariantach oraz finansowanie na ich rzecz tzw. kart multisport. Spółka planuje finansować całość wydatków na zakup ww. świadczeń dla pracowników i ich rodzin, a ich koszt zaliczać do kosztów operacyjnych i kosztów podatkowych.

Kosztami podatkowymi są także m.in. tzw. „koszty pracownicze”. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. Mogą również obejmować wydatki ponoszone na zakup pakietów medycznych oraz kart wstępu na obiekty, zajęcia sportowe na rzecz pracowników, ponieważ są związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością. Za „koszty pracownicze” można uznać także wydatki dotyczące zarówno zakupu pakietów medycznych dla członków rodzin/osób bliskich pracowników, jak i kart wstępu na obiekty i zajęcia sportowe oraz inne formy rekreacji. Świadczenie to bowiem jest związane ze stosunkiem pracy łączącym pracownika z pracodawcą (gdyby nie ten stosunek członkowie rodzin/osoby bliskie nie partycypowałyby w nabytych świadczeniach).

W każdej sytuacji jednakże trzeba sprawdzić, jaki jest cel poniesionego wydatku. Nie ulega wątpliwości, że wydatki na zakup pakietów medycznych oraz kart multisport dla pracowników oraz członków ich rodzin zostały poniesione przez Spółkę w trosce o swoich pracowników i ich najbliższych. W istocie wpływa to z jednej strony na poprawę zdrowia, a w konsekwencji zmniejszenie liczby zachorowań i absencji pracowników, a z drugiej na zwiększenie motywacji pracowników do pracy, gdyż pakiety wpływają na lojalność wobec pracodawcy i tym samym budują wizerunek pracodawcy jako dbającego nie tylko o swoich pracowników, ale również o członków rodzin swoich pracowników.

Ww. wydatki stanowią zatem przejaw i wyraz starań Spółki o stan zdrowia, kondycji fizycznej i samopoczucia jej pracowników oraz ich najbliższych osób, co w dalszej perspektywie może przyczyniać się do poprawy atmosfery pracy i w konsekwencji do zwiększania wydajności pracy z przełożeniem na uzyskiwane przez Spółkę przychody.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że wydatki poniesione na zakup pakietów medycznych oraz tzw. kart multisport, w ramach których są zawarte świadczenia medycyny pracy oraz profilaktyki dla pracowników, jak i członków ich rodzin spełniają przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 updop; jednocześnie nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1, zatem stanowią one koszty uzyskania przychodów Spółki.

Stanowisko Wnioskodawcy uznaje się zatem za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.