2016.01.14 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/4512-1-780/15-2/EN
z 14 stycznia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) i art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 10 września 2015 r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2015 r. poz. 1649, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z 14 października 2015 r. (data wpływu 19 października 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania z tytułu sprzedaży oleju napędowego oraz w zakresie wydrukowania raportu okresowego z kasy rejestrującej ww. sprzedaż zamiast raportu dobowego i uwzględnienie go w ewidencji sprzedaży – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 października 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania z tytułu sprzedaży oleju napędowego oraz w zakresie wydrukowania raportu okresowego z kasy rejestrującej ww. sprzedaż zamiast raportu dobowego i uwzględnienie go w ewidencji sprzedaży.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (Spółka) prowadzi działalność dodatkową, polegającą na sprzedaży oleju napędowego. Do miesiąca sierpnia 2015 r. sprzedaż dotyczyła wyłącznie podmiotów prowadzących działalność gospodarczą. Od sierpnia sprzedaż jest również prowadzona na rzecz osób fizycznych. Sprzedaż na ich rzecz jest prowadzona w formie bezobsługowej i bezgotówkowej, co oznacza że klient sam dokonuje tankowania oleju napędowego po wcześniejszym uregulowaniu deklarowanej kwoty w terminalu płatniczym.

Sprzedaż dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą jest dokumentowana fakturą, ujmowaną w ewidencji sprzedaży VAT. Natomiast sprzedaż dla osób fizycznych, nieprowadzących działalności gospodarczej jest rejestrowana w kasie fiskalnej. W księgach rachunkowych przychody ze sprzedaży dla osób fizycznych ewidencjonuje się na kontach zespołu „7” na podstawie dobowych raportów fiskalnych. Natomiast podstawą ewidencji sprzedaży VAT jest miesięczny raport fiskalny. Na żądanie osoby fizycznej, na podstawie paragonów, wystawiane są faktury, które w takich sytuacjach nie podlegają ujęciu w ewidencji. Paragon jest dołączany do egzemplarza faktury pozostającego w Spółce.

W początkowym okresie funkcjonowania sprzedaży na rzecz osób fizycznych miejsce miały awarie terminala płatniczego.

W miesiącu sierpniu, kwoty widniejące na fiskalnych raportach dobowych, będących podstawą ewidencji, nie odzwierciedlały faktycznych wartości pobieranego paliwa. Wynikało to z faktu, iż po uruchomieniu sprzedaży, serwisanci dokonywali drobnych poprawek w funkcjonowaniu terminala płatniczego, nierozerwalnie połączonego z kasą fiskalną w nim umieszczoną. Spółka na podstawie dokumentów magazynowych, odzwierciedlających każde pobranie paliwa ze zbiornika była w stanie udokumentować rzeczywistą sprzedaż w danym dniu. O każdej zaistniałej niezgodności w funkcjonowaniu kasy fiskalnej, Spółka drogą elektroniczną informowała firmę będącą autoryzowanym serwisantem kasy. Serwisant po zakończeniu okresu miesięcznego, przedstawił pisemne oświadczenie, zawierające szczegółowe rozliczenie błędnych transakcji, wskazując kwotę prawidłowej sprzedaży stanowiącej podstawę do rozliczenia z Urzędem skarbowym. Spółka przyjęła do podstawy opodatkowania kwotę wynikającą z oświadczenia serwisanta, poprzez wprowadzenie do ewidencji sprzedaży VAT dwóch pozycji:
1. raportu fiskalnego miesięcznego, wydrukowanego z kasy fiskalnej w wysokości łącznej należności – 131.781,14 zł,
2. kwoty, stanowiącej korektę błędów wynikających z oświadczenia serwisanta kasy fiskalnej w wysokości – 25.887 zł.
Kwota 131.522,27 zł, będąca różnicą pomiędzy raportem fiskalnym miesięcznym a kwotą korekty oświadczoną przez serwisanta, została ujęta w deklaracji VAT-7 za miesiąc sierpień 2015 r.
W dniu 29 września 2015 r., firma serwisująca kasę fiskalna montowała kolejny dystrybutor do sprzedaży oleju napędowego. W trakcie testowania poprawności jego funkcjonowania, według pisemnego oświadczenia pracownika firmy serwisującej, zrealizowano transakcję na wartość 1 zł. Kwota ta została zarejestrowana przez drukarkę fiskalną. Nie było to oczywiście odzwierciedleniem zrealizowanych transakcji w tym dniu. W związku z powyższym wartość dobowego raportu fiskalnego została zawyżona o 1 zł. Spółka na podstawie oświadczenia serwisanta, zmniejszyła kwotę sprzedaży w ewidencji VAT o 1 zł, w sposób opisany w pkt 1, tj. poprzez skorygowanie kwoty raportu fiskalnego miesięcznego za miesiąc wrzesień wydrukowanego z kasy fiskalnej o 1 zł.
Spółka z powodu zablokowania papieru w drukarce fiskalnej, nie mogła sporządzić dobowego raportu fiskalnego za dzień 30 września 2015 r. W związku z powyższym wydrukowano raport fiskalny okresowy za ten dzień, zawierający dane jakie wskazywałby raport dobowy. Po uzgodnieniu poprawności kwoty raportu okresowego i sprawdzeniu, że jego wysokość jest zawarta w raporcie fiskalnym miesięcznym, zaewidencjonowano go w sposób identyczny jak raport dobowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółka postąpiła właściwie, uwzględniając przy ustalaniu podstawy opodatkowania sprzedaż oleju napędowego oświadczenia serwisanta kasy fiskalnej, które przedstawiono w opisie stanu faktycznego w pkt 1 i 2?
Czy Spółka postąpiła właściwie, nie mogąc sporządzić dobowego raportu fiskalnego za dzień 30 września 2015 r., drukując raport fiskalny okresowy za ten dzień, zawierający dane jakie wskazywałby raport dobowy?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Spółka uważa że postąpiła właściwie uwzględniając przy ustalaniu podstawy sprzedaży oleju napędowego, oświadczenia serwisanta kasy fiskalnej, które przedstawiono w opisie stanu faktycznego w pkt 1 i 2.

Ad. 2

Spółka uważa że postąpiła właściwie, drukując raport fiskalny okresowy za dzień, w którym nie mogła sporządzić dobowego raportu fiskalnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) – art. 7 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy – przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z treści art. 111 ust. 1 ustawy – który stanowi, że podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W myśl art. 111 ust. 1a ustawy – do obrotu wykazywanego w ewidencji, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się kwoty podatku należnego.

Na mocy delegacji ustawowej zawartej w art. 111 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa (…).

Zatem stosownie do powyższego, kwestie dotyczące między innymi zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji, ustawodawca reguluje na mocy wydawanych rozporządzeń w tym zakresie.

W obecnym stanie prawnym obowiązują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2014 r., poz. 1544), zwanego dalej rozporządzeniem.

Zwolnienie z obowiązku instalowania kas rejestrujących zostało określone w § 2 i § 3 rozporządzenia.

Powyższe zwolnienia wskazują na dwojakiego rodzaju zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kas rejestrujących, mianowicie: zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących ze względu na wysokość obrotu – do określonej tym przepisem wysokości obrotów (zwolnienie podmiotowe) oraz rodzaj prowadzonej działalności – zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia (zwolnienie przedmiotowe).

Stosownie do zapisu § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia – zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2016 r. podatników, u których obrót realizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczył w poprzednim roku podatkowym kwoty 20.000 zł, a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli obrót z tego tytułu nie przekroczył, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym, kwoty 20.000 zł.

Zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia – zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2016 r. podatników rozpoczynających po dniu 31 grudnia 2014 r. dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli przewidywany przez podatnika obrót z tego tytułu nie przekroczy, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w danym roku podatkowym, kwoty 20.000 zł.

Z kolei § 3 ust. 2 rozporządzenia stanowi, że zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, nie stosuje się do podatników, którzy w poprzednim roku podatkowym byli obowiązani do ewidencjonowania lub przestali spełniać warunki do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania.

W przypadku podatników korzystających ze zwolnienia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 1, zwolnienie to traci moc po upływie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym podatnik przekroczył obrót realizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych w kwocie 20.000 zł (§ 5 ust. 1 rozporządzenia).

Jak stanowi § 5 ust. 2 rozporządzenia – w przypadku podatników korzystających ze zwolnienia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 2, zwolnienie to traci moc po upływie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym podatnik przekroczył obrót z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności, w kwocie 20.000 zł.

Powyższe zwolnienie jest zwolnieniem podmiotowym, tj. dotyczącym podmiotu.

Wskazać należy, że każda sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych ma wpływ na wielkość obrotu wyznaczającego obowiązek ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Kwotę obrotu uprawniającą do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kas rejestrujących określa się sumując całą sprzedaż (w danym roku) na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Jednakże, na mocy § 2 ust. 1 rozporządzenia – zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2016 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

Powyższe zwolnienie jest zwolnieniem przedmiotowym, tj. dotyczącym niektórych czynności wykonywanych przez podatnika.

Jednocześnie wskazać należy, że w § 4 rozporządzenia wymienione zostały niektóre czynności wyłączające możliwość korzystania ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania, o którym mowa w § 2 i § 3.

I tak, w § 4 ust. 1 rozporządzenia wskazano, że zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się w przypadku:

dostawy:
1. gazu płynnego,
2. części do silników (PKWiU 28.11.4),
3. silników spalinowych wewnętrznego spalania w rodzaju stosowanych do napędu pojazdów (PKWiU 29.10.1),
4. nadwozi do pojazdów silnikowych (PKWiU 29.20.1),
5. przyczep i naczep; kontenerów (PKWiU 29.20.2),
6. części przyczep, naczep i pozostałych pojazdów bez napędu mechanicznego (PKWiU 29.20.30.0),
7. części i akcesoriów do pojazdów silnikowych (z wyłączeniem motocykli), gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 29.32.30.0),
8. silników spalinowych tłokowych wewnętrznego spalania w rodzaju stosowanych w motocyklach (PKWiU 30.91.3),
9. sprzętu radiowego, telewizyjnego i telekomunikacyjnego, z wyłączeniem lamp elektronowych i innych elementów elektronicznych oraz części do aparatów i urządzeń do operowania dźwiękiem i obrazem, anten (PKWiU ex 26 i ex 27.90),
10. sprzętu fotograficznego, z wyłączeniem części i akcesoriów do sprzętu i wyposażenia fotograficznego (PKWiU ex 26.70.1),
11. wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali, których dostawa nie może korzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej „ustawą”,
12. zapisanych i niezapisanych nośników danych cyfrowych i analogowych,
13. wyrobów przeznaczonych do użycia, oferowanych na sprzedaż lub używanych jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, bez względu na symbol PKWiU,
14. wyrobów tytoniowych (PKWiU 12.00), napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2% oraz napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%, bez względu na symbol PKWiU, z wyłączeniem towarów dostarczanych na pokładach samolotów,
15. perfum i wód toaletowych (PKWiU 20.42.11.0), z wyłączeniem towarów dostarczanych na pokładach samolotów
– z wyjątkiem dostawy, o której mowa w lit. b-l, będącej dostawą towarów, o której mowa w poz. 35 załącznika do rozporządzenia;
świadczenia usług:
1. przewozów pasażerskich w samochodowej komunikacji, z wyłączeniem przewozów wymienionych w poz. 15 i 16 załącznika do rozporządzenia,
2. przewozu osób oraz ich bagażu podręcznego taksówkami,
3. naprawy pojazdów silnikowych oraz motorowerów (w tym naprawy opon, ich zakładania, bieżnikowania i regenerowania),
4. w zakresie wymiany opon lub kół dla pojazdów silnikowych oraz motorowerów,
5. w zakresie badań i przeglądów technicznych pojazdów,
6. w zakresie opieki medycznej świadczonej przez lekarzy i lekarzy dentystów,
7. prawniczych, z wyłączeniem usług określonych w poz. 28 załącznika do rozporządzenia,
8. doradztwa podatkowego,
9. związanych z wyżywieniem (PKWiU 56), wyłącznie:
  - świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz
  - usług przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (katering),
10. fryzjerskich, kosmetycznych i kosmetologicznych

– z wyjątkiem świadczenia usług na warunkach określonych w poz. 35 załącznika do rozporządzenia przez podatnika, o którym mowa w art. 8 ust. 2a ustawy, oraz świadczenia usług, o których mowa w lit. i, świadczonych na pokładach samolotów lub w sposób określony w poz. 45 załącznika do rozporządzenia.

Z powołanych przepisów wynika, że – w kwestii prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej – ustawodawca przewidział zwolnienia podmiotowe (§ 3), jak i przedmiotowe (§ 2) z tego obowiązku. Należy jednak zauważyć, że wykonywanie przez podatnika czynności wymienionych w powołanym § 4 wyklucza możliwość zastosowania przez niego zwolnień określonych w § 2 i 3. Zatem, bezwzględnemu obowiązkowi ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących, niezależnie od przysługującego podatnikowi zwolnienia od tego obowiązku na podstawie § 2 i § 3 powołanego rozporządzenia, podlegają czynności wymienione w § 4 rozporządzenia, dokonywane na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Zgodnie z art. 109 ust. 3 ustawy – podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujący wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, art. 134 oraz art. 138 – dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Przytoczona regulacja wskazuje zatem na konieczność prowadzenia przez podatnika ewidencji, służącej prawidłowemu sporządzeniu deklaracji podatkowej.

Zgodnie z art. 111 ust. 3a pkt 1 i 8 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani:

dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy,
dokonywać wydruku emitowanych przez kasę rejestrującą dokumentów i ich kopii.

Zasady prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących określono w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r., poz. 363), zwane dalej rozporządzeniem.

Na mocy § 3 ust. 1 rozporządzenia, podatnicy prowadzą ewidencję każdej sprzedaży, w tym sprzedaży zwolnionej, wyłącznie przy użyciu kas, które mają potwierdzenie, że kasa spełnia funkcje wymienione w art. 111 ust. 6a ustawy oraz kryteria i warunki techniczne określone w przepisach wydanych na podstawie art. 111 ust. 9 ustawy.

Przez paragon fiskalny rozumie się wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży (§ 2 pkt 12 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących).

Natomiast raport fiskalny (dobowy, okresowy, w tym miesięczny oraz rozliczeniowy) – w myśl § 2 pkt 19 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących – to dokument fiskalny zawierający dane sumaryczne o obrocie i kwotach podatku za daną dobę lub za wybrany okres w ujęciu według poszczególnych stawek podatku oraz sprzedaży zwolnionej od podatku.

Z kolei pamięć fiskalna to urządzenie zawierające elektroniczny nośnik danych, umożliwiające jednokrotny, niezmienialny zapis danych pod kontrolą programu pracy kasy, które są nieusuwalne bez zniszczenia samego urządzenia, oraz wielokrotny odczyt tych danych (§ 2 pkt 11 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących).

Skoro zatem kasa rejestrująca nie pozwala na korektę danych zapisanych w pamięci fiskalnej (tj. po wydrukowaniu paragonu), to korekta taka powinna być dokonywana za pomocą innych urządzeń księgowych. W takim przypadku należy prowadzić odrębną ewidencję, o której mowa § 3 ust. 4 i ust. 5 rozporządzenia.

I tak, w myśl § 3 ust. 4 rozporządzenia, zwroty towarów i uznane reklamacje towarów i usług, które skutkują zwrotem całości lub części należności (zapłaty) z tytułu sprzedaży, należy ująć w odrębnej ewidencji zawierającej:

datę sprzedaży;
nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację i ewentualnie opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy;
termin dokonania zwrotu towaru lub reklamacji towaru lub usługi;
wartość brutto zwracanego towaru lub wartość brutto towaru lub usługi będących przedmiotem reklamacji oraz wartość podatku należnego – w przypadku zwrotu całości należności z tytułu sprzedaży;
zwracaną kwotę (brutto) oraz odpowiadającą jej wartość podatku należnego – w przypadku zwrotu części należności z tytułu sprzedaży;
dokument potwierdzający dokonanie sprzedaży;
protokół przyjęcia zwrotu towaru lub reklamacji towaru lub usługi podpisany przez sprzedawcę i nabywcę.

Stosownie do treści § 3 ust. 5 rozporządzenia, w przypadku wystąpienia oczywistej pomyłki w ewidencji podatnik dokonuje niezwłocznie jej korekty przez ujęcie w odrębnej ewidencji:

błędnie zaewidencjonowanej sprzedaży (wartość sprzedaży brutto i wartość podatku należnego);
krótkiego opisu przyczyny i okoliczności popełnienia pomyłki oraz dołączenie oryginału paragonu fiskalnego dokumentującego sprzedaż, przy której nastąpiła oczywista pomyłka.

W oparciu o § 3 ust. 6 rozporządzenia, w przypadku, o którym mowa w ust. 5, podatnik ewidencjonuje przy zastosowaniu kasy sprzedaż w prawidłowej wysokości.

W tym miejscu wskazać należy, że na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W art. 29a ust. 6 ustawy wskazano, że podstawa opodatkowania obejmuje:

podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku,
koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Natomiast zgodnie z art. 29a ust. 10 ustawy, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.

Z treści ww. przepisu wynika, że możliwość pomniejszenia podstawy opodatkowania (obrotu) m.in. o kwoty odpowiadające wartości zwróconych towarów istnieje pod warunkiem, że zwrot towaru jest prawnie dopuszczalny i zwroty te zostały udokumentowane. Obowiązkiem podatnika jest więc w rozumieniu tego przepisu odpowiednie udokumentowanie zwrotu towaru oraz jego wartości.

Wskazać w tym miejscu należy, że kasa rejestrująca, a w szczególności pamięć fiskalna kasy, zostały skonstruowane w sposób uniemożliwiający jakąkolwiek ingerencję podatnika (również podmiotów wykonujących serwis techniczny kas rejestrujących), co oznacza, że dane raz wprowadzone do kasy (transakcja zakończona wydrukowaniem paragonu) nie podlegają już modyfikacji. Korekta danej transakcji (treści paragonu fiskalnego) jest możliwa jedynie przed wydrukowaniem paragonu, czyli zapisaniem danych w pamięci fiskalnej.

Jednakże zakaz ingerencji w pamięć fiskalną nie oznacza zakazu korekty samej transakcji sprzedaży, gdyż to dokumentacja kasowa transakcji nie podlega korekcie, a nie sama transakcja sprzedaży (w istocie obowiązuje jedynie zakaz zmiany treści paragonu).

Należy zauważyć, że obowiązujące od dnia 1 kwietnia 2013 r. rozporządzenie w sprawie kas rejestrujących przewiduje m.in. możliwości skorygowania sprzedaży i podatku należnego zaewidencjonowanego za pomocą kasy rejestrującej w przypadku zwrotu towarów i uznanych reklamacji towarów i usług, które skutkują zwrotem całości lub części należności (zapłaty) z tytułu sprzedaży, poprzez ujęcie w odrębnej ewidencji.

Ponadto, rozporządzenie to określa również możliwość korekty w przypadku wystąpienia oczywistej pomyłki, która to korekta ujmowana jest w odrębnej ewidencji.

Podkreślić należy, że rozporządzenie w sprawie kas rejestrujących nie wyczerpuje (nie wskazuje) wszystkich możliwych sytuacji, w których należy dokonać korekty sprzedaży zaewidencjonowanej przy użyciu kasy rejestrującej. Jednak przepisy ustawy o VAT nie narzucają określonej formy prowadzenia ewidencji. Ważne jest tylko, aby zawierała ona wszystkie elementy wymienione w art. 109 ust. 3 ustawy oraz inne dane, które są niezbędne do prawidłowego wypełnienia deklaracji VAT.

Ewidencja prowadzona w kasie rejestrującej jest niezależna od ewidencji, której prowadzenia wymagają inne przepisy, w szczególności art. 109 ust. 3 ustawy. Ewidencja prowadzona na podstawie art. 111 ustawy dotyczy bowiem części sprzedaży podatnika na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Ewidencja sprzedaży prowadzona przy zastosowaniu kasy rejestrującej spełnia wymogi zawarte w art. 109 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług wyłącznie w przypadku, gdy zawiera dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, tj. dane odzwierciedlające rzeczywisty przebieg transakcji.

W świetle powyższych unormowań podatnikom przysługuje prawo do korekty sprzedaży i podatku należnego, jednakże pod warunkiem, że zdarzenia te zostaną udokumentowane wiarygodnymi dowodami.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca prowadzi działalność dodatkową, polegającą na sprzedaży oleju napędowego. Do miesiąca sierpnia 2015 r. sprzedaż dotyczyła wyłącznie podmiotów prowadzących działalność gospodarczą. Od sierpnia sprzedaż jest również prowadzona na rzecz osób fizycznych. Sprzedaż na ich rzecz jest prowadzona w formie bezobsługowej i bezgotówkowej, co oznacza że klient sam dokonuje tankowania oleju napędowego po wcześniejszym uregulowaniu deklarowanej kwoty w terminalu płatniczym. Sprzedaż dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą jest dokumentowana fakturą, ujmowaną w ewidencji sprzedaży VAT. Natomiast sprzedaż dla osób fizycznych, nieprowadzących działalności gospodarczej jest rejestrowana w kasie fiskalnej. W księgach rachunkowych przychody ze sprzedaży dla osób fizycznych ewidencjonuje się na kontach zespołu „7” na podstawie dobowych raportów fiskalnych. Natomiast podstawą ewidencji sprzedaży VAT jest miesięczny raport fiskalny. Na żądanie osoby fizycznej, na podstawie paragonów, wystawiane są faktury, które w takich sytuacjach nie podlegają ujęciu w ewidencji. Paragon jest dołączany do egzemplarza faktury pozostającego w Spółce.

W początkowym okresie funkcjonowania sprzedaży na rzecz osób fizycznych miejsce miały awarie terminala płatniczego.

W miesiącu sierpniu, kwoty widniejące na fiskalnych raportach dobowych, będących podstawą ewidencji, nie odzwierciedlały faktycznych wartości pobieranego paliwa. Wynikało to z faktu, iż po uruchomieniu sprzedaży, serwisanci dokonywali drobnych poprawek w funkcjonowaniu terminala płatniczego, nierozerwalnie połączonego z kasą fiskalną w nim umieszczoną. Spółka na podstawie dokumentów magazynowych, odzwierciedlających każde pobranie paliwa ze zbiornika była w stanie udokumentować rzeczywistą sprzedaż w danym dniu. O każdej zaistniałej niezgodności w funkcjonowaniu kasy fiskalnej, Spółka drogą elektroniczną informowała firmę będącą autoryzowanym serwisantem kasy. Serwisant po zakończeniu okresu miesięcznego, przedstawił pisemne oświadczenie, zawierające szczegółowe rozliczenie błędnych transakcji, wskazując kwotę prawidłowej sprzedaży stanowiącej podstawę do rozliczenia z Urzędem skarbowym. Spółka przyjęła do podstawy opodatkowania kwotę wynikającą z oświadczenia serwisanta, poprzez wprowadzenie do ewidencji sprzedaży VAT dwóch pozycji:
1. raportu fiskalnego miesięcznego, wydrukowanego z kasy fiskalnej w wysokości łącznej należności 131.781,14 zł,
2. kwoty, stanowiącej korektę błędów wynikających z oświadczenia serwisanta kasy fiskalnej w wysokości 25.887 zł.
Kwota 131.522,27 zł, będąca różnicą pomiędzy raportem fiskalnym miesięcznym a kwotą korekty oświadczoną przez serwisanta, została ujęta w deklaracji VAT-7 za miesiąc sierpień 2015 r.
W dniu 29 września 2015 r., firma serwisująca kasę fiskalną montowała kolejny dystrybutor do sprzedaży oleju napędowego. W trakcie testowania poprawności jego funkcjonowania, według pisemnego oświadczenia pracownika firmy serwisującej, zrealizowano transakcję na wartość 1 zł. Kwota ta została zarejestrowana przez drukarkę fiskalną. Nie było to oczywiście odzwierciedleniem zrealizowanych transakcji w tym dniu. W związku z powyższym wartość dobowego raportu fiskalnego została zawyżona o 1 zł. Spółka na podstawie oświadczenia serwisanta, zmniejszyła kwotę sprzedaży w ewidencji VAT o 1 zł, w sposób opisany w pkt 1, tj. poprzez skorygowanie kwoty raportu fiskalnego miesięcznego za miesiąc wrzesień wydrukowanego z kasy fiskalnej o 1 zł.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy postąpił właściwie, uwzględniając przy ustalaniu podstawy opodatkowania dla sprzedaży oleju napędowego w miesiącu sierpniu oraz wrześniu 2015 r. oświadczenie serwisanta kasy fiskalnej, zawierające szczegółowe rozliczenie błędnych transakcji, wskazujące kwotę prawidłowej sprzedaży stanowiącą podstawę do rozliczenia z Urzędem skarbowym.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, że powołany wcześniej § 3 ust. 5 rozporządzenia określa, w jaki sposób należy dokonać korekty ewidencji w sytuacji wystąpienia oczywistej pomyłki. Przez oczywistą pomyłkę należy rozumieć taką pomyłkę, która ma miejsce w momencie sprzedaży, bądź niezwłocznie po niej. Przykładem takiej pomyłki może być np. pomyłka w ilości towaru – sprzedawca wydając np. 1,5 kg jabłek zaewidencjonuje na kasie 15 kg owoców lub pomyłka w cenie towaru – sprzedawca wydając np. chleb, zamiast ceny brutto 2 zł naliczy na kasie 20 zł.

O oczywistej pomyłce można mówić również w sytuacji, gdy sprzedawca zaewidencjonuje na kasie sprzedaż towarów, której nie było – np. klient kupuje pomidory, gruszki, i ziemniaki, a sprzedawca zaewidencjonuje dodatkowo także cebulę. Za oczywistą pomyłkę należy uznać również przypadek, w którym sprzedawca zamiast zaewidencjonować na kasie stawkę podatku w wysokości 8% naliczy stawkę 80%, a zatem stawkę, która nie jest przewidziana w obowiązujących przepisach, stawkę nieistniejącą.

Oczywista pomyłka jest to więc pomyłka, która jest łatwa do zauważenia, a „oczywistość” pomyłki, rozumianej jako określenie niedokładności, nasuwa się każdemu bez potrzeby dodatkowych ustaleń, dokumentów.

Obowiązujące przepisy prawa nie przewidują możliwości skorygowania błędnie zaewidencjonowanej sprzedaży i podatku należnego zaewidencjonowanego za pomocą kasy rejestrującej w sytuacji, gdy powstałe błędy nie są efektem oczywistej pomyłki, jednakże brak regulacji prawnych w tym zakresie, nie może pozbawić podatnika możliwości dokonania korekty, jeżeli możliwe jest wykazanie, że obrót z danej transakcji był inny niż kwota figurująca na paragonie, bądź też paragon nie odzwierciedla zaistniałego stanu faktycznego.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że w przypadkach gdy kwoty widniejące na fiskalnych raportach dobowych, będących podstawą ewidencji, nie odzwierciedlały faktycznych wartości pobieranego paliwa, co wynikało z faktu, iż po uruchomieniu sprzedaży, serwisanci dokonywali drobnych poprawek w funkcjonowaniu terminala płatniczego, nierozerwalnie połączonego z kasą fiskalną w nim umieszczoną, nie dojdzie do sytuacji, o której mowa w § 3 ust. 4 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, tj. zwrotu lub reklamacji usługi, która to czynność skutkowałaby zwrotem przyjętej kwoty. Jednakże wskazane pomyłki (zaewidencjonowanie sprzedaży, których nie było) szczególnie, że fakt ich zaistnienia skutkuje zamianą wysokości podatku należnego, wymagają skorygowania w ewidencji korekt. W tej sytuacji znajdzie zastosowanie przepis § 3 ust. 5 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że w przypadku gdy kwoty widniejące na fiskalnych raportach dobowych, będących podstawą ewidencji, nie odzwierciedlały faktycznych wartości pobieranego paliwa, co wynikało z faktu, iż po uruchomieniu sprzedaży, serwisanci dokonywali drobnych poprawek w funkcjonowaniu terminala płatniczego, nierozerwalnie połączonego z kasą fiskalną w nim umieszczoną, a Wnioskodawca na podstawie dokumentów magazynowych, odzwierciedlających każde pobranie paliwa ze zbiornika był w stanie udokumentować rzeczywistą sprzedaż w danym dniu, informując jednocześnie serwisanta o każdej zaistniałej niezgodności w funkcjonowaniu kasy fiskalnej, to postąpi właściwie, uwzględniając przy ustalaniu podstawy opodatkowania dla sprzedaży oleju napędowego w miesiącu sierpniu oświadczenie serwisanta kasy fiskalnej, zawierające szczegółowe rozliczenie błędnych transakcji, wskazujące kwotę prawidłowej sprzedaży. Również w sytuacji, gdy w trakcie testowania poprawności funkcjonowania zamontowanego 29 września 2015 r. dystrybutora, zrealizowano transakcję na wartość 1 zł, co nie jest odzwierciedleniem zrealizowanych transakcji w tym dniu, a tym samym wartość dobowego raportu fiskalnego została zawyżona o 1 zł i co zostało potwierdzone oświadczeniem pracownika firmy serwisowej, to Wnioskodawca postąpił właściwie zmniejszając o tę kwotę podstawę opodatkowania dla sprzedaży oleju napędowego w miesiącu wrześniu.

Odnosząc się z kolei do kwestii czy Spółka postąpiła właściwie, nie mogąc sporządzić dobowego raportu fiskalnego za dzień 30 września 2015 r., drukując raport fiskalny okresowy za ten dzień, zawierający dane jakie wskazywałby raport dobowy zauważyć należy, że:

Zgodnie z § 6 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących podatnicy, prowadząc ewidencję:

sporządzają raport fiskalny dobowy po zakończeniu sprzedaży za dany dzień, nie później jednak niż przed dokonaniem pierwszej sprzedaży w dniu następnym (pkt 3),
sporządzają raport fiskalny okresowy (miesięczny) po zakończeniu sprzedaży za dany miesiąc, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po danym miesiącu (pkt 4).

Zgodnie z § 11 ust. 1 rozporządzenia pkt 1-11 – raport fiskalny dobowy zawiera co najmniej:

imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a dla sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych – adres siedziby lub miejsca podatnika;
numer identyfikacji podatkowej podatnika (NIP);
numer kolejny wydruku;
datę i czas wykonania raportu fiskalnego dobowego;
oznaczenie umieszczone centralnie „RAPORT FISKALNY DOBOWY”;
oznaczenie daty i czasu rozpoczęcia i zakończenia sprzedaży objętej raportem fiskalnym dobowym;
kolejny numer raportu fiskalnego dobowego;
określenie literowe od „A” do „G” wraz z przypisanymi stawkami podatku VAT, przy literze „A” przyporządkowana jest stawka podstawowa podatku, literom od „B” do „G” przyporządkowane są pozostałe stawki podatku VAT oraz zwolnienie od podatku;
osobno dla paragonów i faktur wartości sprzedaży bez podatku (netto) według poszczególnych stawek podatku, wartości sprzedaży zwolnionej od podatku, kwoty podatku według poszczególnych stawek;
łączną kwotę podatku;
łączną wartość sprzedaży brutto.

Ponadto należy wskazać na treść § 11 ust. 1 pkt 1-7 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 27 sierpnia 2013 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące (Dz. U. z 2013 r., poz. 1076), który stanowi, że kasa musi umożliwić wydruk raportu fiskalnego dobowego zawierającego co najmniej:

imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a dla sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych – adres siedziby lub miejsca podatnika;
numer identyfikacji podatkowej podatnika (NIP);
numer kolejny wydruku;
datę i czas wykonania raportu fiskalnego dobowego;
oznaczenie umieszczone centralnie „RAPORT FISKALNY DOBOWY”;
oznaczenie daty i czasu rozpoczęcia i zakończenia sprzedaży objętej raportem fiskalnym dobowym;
kolejny numer raportu fiskalnego dobowego.

W myśl § 14 ust. 1 pkt 11-13 cyt. rozporządzenia Ministra Gospodarki – program kasy musi posiadać funkcję:

liczenia obrotu i kwot podatku w paragonach i raportach fiskalnych dobowych (suma danych z paragonów za daną dobę) według zasady cen brutto;
wykonania raportu fiskalnego dobowego (bez wymuszania programowego tej funkcji), polegającego na zapisie rejestrów sprzedaży dobowej do pamięci fiskalnej, wyzerowaniu rejestrów oraz sporządzeniu na podstawie przesłanych do pamięci fiskalnej wartości sprzedaży dobowej i wydruku raportu fiskalnego dobowego jako jednej i niepodzielnej operacji;
wykonania raportu fiskalnego okresowego polegającego na odczycie danych z pamięci fiskalnej za dany okres i umieszczania ich na wydruku okresowym zgodnym co do zawartości z raportami dobowymi wykonanymi w okresie objętym tym raportem; ustalanie wartości danych w raporcie fiskalnym okresowym następuje przez sumowanie poszczególnych pozycji raportów fiskalnych dobowych; raport fiskalny okresowy nie wymaga sporządzenia kopii.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że do najważniejszych obowiązków podatnika związanych z użytkowaniem kasy fiskalnej zalicza się sporządzanie wydruków fiskalnych, dokumentujących wysokość obrotów w danym okresie rozliczeniowym. Wydruki te – zwane raportami fiskalnymi – zawierają dane stanowiące podstawę do rozliczeń z urzędem skarbowym. Stanowią więc w świetle prawa dokumenty księgowe i powinny być w odpowiedni sposób przez podatnika przechowywane.

Należy zauważyć, że podstawowym i najważniejszym raportem fiskalnym jest raport dobowy, który należy sporządzić po zakończeniu sprzedaży za dany dzień, nie później jednak niż przed dokonaniem pierwszej sprzedaży w dniu następnym. W trakcie jego sporządzania zostaje zapisany do pamięci fiskalnej obrót z całego dnia sprzedaży z uwzględnieniem rozdziału kwot podatku na poszczególne stawki VAT. Raport miesięczny jest drugim, obok raportu dobowego, obowiązkowym raportem fiskalnym, który sporządza się po zakończeniu sprzedaży za dany miesiąc, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po danym miesiącu. Raport ten zawiera sumaryczne dane o obrocie i kwotach podatku za okres miesiąca w rozbiciu na poszczególne stawki podatkowe oraz sprzedaż zwolnioną od podatku.

Należy stwierdzić, że przepisy dopuszczają możliwość wydrukowania fiskalnego raportu dobowego w dniu następnym, jednakże pod warunkiem, że nastąpi to przed dokonaniem pierwszej sprzedaży w tym dniu. Fakt, że raport dobowy będzie miał datę z dnia następnego, nie ma znaczenia. Istotne jest natomiast, aby obrót z tej sprzedaży został uwzględniony w takiej sytuacji w ewidencji sprzedaży za okres rozliczeniowy, w którym miała miejsce sprzedaż (tj. powstał od niej obowiązek podatkowy w podatku VAT).

Zatem, raport dobowy powinien być sporządzony na zakończenie dnia, w którym ewidencjonowana była sprzedaż. Jego wydruk powinien być wykonywany w ściśle określonym czasie, tj. w okresie jednej doby liczonej od godz. 00.00 do godz. 24.00 tego samego dnia, w którym miała miejsce sprzedaż, a najpóźniej przed rozpoczęciem sprzedaży w dniu następnym.

Prawidłowość tak sporządzonego raportu dobowego, dzięki danym, które zawiera, jest możliwa do skontrolowania, bowiem zgodnie z § 11 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia, raport taki zawiera oznaczenie daty i czasu rozpoczęcia i zakończenia sprzedaży objętej raportem fiskalnym dobowym. Zatem znany jest czas zakończenia sprzedaży, a w kolejnym raporcie dobowym znany jest czas pierwszej sprzedaży. Z kolei, w myśl § 11 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia dobowy raport fiskalny zawiera datę i czas wykonania raportu fiskalnego dobowego. Tym samym wiadomym jest, czy raport dobowy sporządzony jest w myśl przepisu § 6 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia prawidłowo.

W przedmiotowej sprawie Spółka z powodu zablokowania papieru w drukarce fiskalnej, nie mogła sporządzić dobowego raportu fiskalnego za dzień 30 września 2015 r. W związku z powyższym wydrukowano raport fiskalny okresowy za ten dzień, zawierający dane jakie wskazywałby raport dobowy. Po uzgodnieniu poprawności kwoty raportu okresowego i sprawdzeniu, że jego wysokość jest zawarta w raporcie fiskalnym miesięcznym, zaewidencjonowano go w sposób identyczny jak raport dobowy.

Odnosząc treść przytoczonych przepisów do opisu sprawy wskazać należy, że zgodnie z cyt. wyżej art. 109 ust. 3 ustawy podatnicy są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą m.in. kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej. Przytoczona regulacja nakłada zatem na podatników obowiązek prowadzenia ewidencji służącej prawidłowemu sporządzaniu deklaracji podatkowej, wskazując jednocześnie jakie elementy powinna ona zawierać. Ewidencja sprzedaży prowadzona przy zastosowaniu kasy rejestrującej spełnia wymogi zawarte w art. 109 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, musi jednak zawierać niezbędne dane do prawidłowego sporządzenia deklaracji, tj. dane odzwierciedlające rzeczywisty przebieg transakcji.

Zatem z uwagi na fakt, iż sporządzony przez Wnioskodawcę raport okresowy zamiast raportu dobowego za dzień 30 września 2015 r. „zawiera dane jakie wskazywałby raport dobowy” za ten dzień, a „jego wysokość jest zawarta w raporcie fiskalnym miesięcznym” to Wnioskodawca postąpił właściwie uwzględniając go w ewidencji sprzedaży za dany okres rozliczeniowy (tj. za miesiąc wrzesień) w sposób identyczny jak raport dobowy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin