Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-1/4511-631/15/SG
z 13 stycznia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 631 ze zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 października 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 20 października 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej w formie spółki komandytowej wydatków poniesionych w związku z przystąpieniem nowego wspólnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 października 2015 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej w formie spółki komandytowej wydatków poniesionych w związku z przystąpieniem nowego wspólnika.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 3 czerwca 2015 r. został podpisany akt notarialny na mocy, którego do spółki komandytowej, przystąpił nowy wspólnik wnosząc na pokrycie objętych udziałów przedsiębiorstwo, tj. spółkę z o.o. Wspólnicy w tym samym akcie notarialnym dokonali zmiany umowy spółki komandytowej, między innymi w zakresie zmiany nazwy pod którą prowadzona będzie spółka (zmiana z X Spółka komandytowa, na Y Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa). Koszty związane bezpośrednio ze zmianą umowy X Spółki komandytowej poniosła Y Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa. Poniesione koszty to:

• taksa notarialna oraz opłaty za wypisy 5.007,00 zł;
• podatek od czynności cywilnoprawnych 5.967,50 zł;
• opłata sądowa 200,00 zł;
• obsługa prawna 5.000,00 zł;
• opłata sądowa do wniosku KRS-ZC 350,00 zł;
• Razem 16.524,50 zł.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki poniesione w związku z przystąpieniem nowego wspólnika do Y Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej tej Spółki?

Zdaniem Wnioskodawcy wydatki poniesione w związku z przystąpieniem nowego wspólnika do Y Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa są niewątpliwie związane z prowadzoną działalnością gospodarczą tej Spółki. Poniesione koszty są racjonalne z punktu widzenia ekonomicznego, pozostają w bezpośrednim związku z funkcjonowaniem ww. spółki. W związku z tym, koszty te spełniają kryteria wymagane dla kosztów uzyskania przychodów określone w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U z 2012 póz. 361 z późn. zm.) i jednocześnie koszty te nie są wymienione w art. 23 tej ustawy. Art. 22 ust 1 cytowanej ustawy określa, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• musi pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• musi być właściwie udokumentowany.
  
  

Niespełnienie którejkolwiek z wyżej wskazanych przesłanek wyklucza możliwość zaliczenia wydatku w ciężar kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów tak, aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości, które nie zostały wykazane w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu niedopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Należy jednak pamiętać o tym, że wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów) obciąża podatnika.

Wskazane we wnioski wydatki związane z przystąpieniem nowego wspólnika do spółki komandytowej, nie zostały ujęte w katalogu negatywnym zawartym w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów. Nie stanowi to jednak wystarczającej przesłanki do zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów przez Spółkę. Dla uzyskania takiego statusu konieczne jest również zaistnienie związku przyczynowego między poniesionym wydatkiem, a celem, jakim jest osiągnięcie przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów.

W stanie faktycznym opisanym we wniosku wydatki związane z przystąpieniem nowego wspólnika, który wniósł na pokrycie objętych udziałów przedsiębiorstwo spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, bez wątpienia spełniają przesłanki określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w związku z tym mogą zostać zaliczone do kosztów podatkowych Spółki.

Ponadto zauważyć należy, że w myśl art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. k ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 626 ze zm.), podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają umowy spółki, jak również, zmiany umów wymienionych w pkt 1, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 4 (art. 1 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy).

W myśl zasady wynikającej z art. 4 pkt 9 cyt. ustawy, obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem art. 5, ciąży przy umowie spółki cywilnej - na wspólnikach, a przy pozostałych umowach spółki - na spółce. Przy czym, stosownie do treści art. 5 ust. 1 ww. ustawy, obowiązek zapłaty podatku ciąży na podatnikach tego podatku.

Powyższe oznacza, że, obowiązek podatkowy w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży na spółce komandytowej, która zmieniła nazwę na Y Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa.

Reasumując, w świetle wyżej wskazanych przepisów i w odniesieniu do przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, stwierdzić należy, że wydatki związane z przystąpieniem nowego wspólnika poniesione tytułem taksy notarialnej oraz opłaty za wypisy, podatku od czynności cywilnoprawnych, opłaty sądowej, obsługi prawnej i opłaty sądowej do wniosku KRS-ZC, mogą zostać uznane za poniesione przez Spółkę w celu osiągnięcia przychodów (zabezpieczenia lub zachowania istniejącego źródła przychodów), pod warunkiem wykazania, że są one racjonalne co do zasady i co do wielkości oraz o ile zostaną udokumentowane w sposób właściwy dla rodzaju prowadzonych ksiąg podatkowych.

Przy czym, dla Wnioskodawcy, jako wspólnika spółki komandytowej ww. wydatki będą stanowiły koszt podatkowy, proporcjonalnie do jego udziału w tej spółce. W myśl bowiem art. 8 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zasady wyrażone powyżej stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów.

Mając powyższe na względzie, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.