Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/4512-1-721/15-4/AS
z 30 grudnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 17 września 2015 r. (data wpływu 1 października 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 grudnia 2015 r. (data wpływu 18 grudnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania darowizny znaku towarowego na rzecz syna – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 października 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania darowizny znaku towarowego na rzecz syna. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 14 grudnia 2015 r. o dopłatę opłaty za interpretację.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej wytworzył znak towarowy, w odniesieniu do którego jest właścicielem autorskich praw majątkowych.

ZT jest obecnie w trakcie rejestracji w OHIM. Wnioskodawca poniósł koszty związane z zaprojektowaniem znaku i jego rejestracją w odpowiednich urzędach.

W przyszłości, po dokonaniu rejestracji ZT i nabyciu praw ochronnych wynikających z jego rejestracji, Wnioskodawca dokona darowizny ZT wraz z prawem ochronnym do ZT na rzecz swojego syna, przy zachowaniu odpowiedniej formy. Po otrzymaniu w darowiźnie ZT, OF będzie prowadzić działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług marketingowych oraz udzielaniu licencji na korzystanie z ZT.

Z uzupełnienia z dnia 14 grudnia 2015 r. wynika, że wniosek o interpretację dotyczy dwóch zagadnień, tj. ustalenia stawki podatku oraz podstawy opodatkowania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym z tytułu dokonanej darowizny Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty podatku w wysokości 23% od podstawy opodatkowania, stanowiącej koszty wytworzenia ZT oraz koszty ustanowienia i utrzymania prawa ochronnego ZT?

Zdaniem Wnioskodawcy, z tytułu dokonanej darowizny będzie zobowiązany do zapłaty podatku w wysokości 23% od podstawy opodatkowania, stanowiącej całkowitą kwotę wydatków poniesionych w związku z wytworzeniem znaku towarowego, ustanowieniem oraz utrzymaniem prawa ochronnego znaku towarowego, takie jak: wydatki na zaprojektowanie ZT, koszty jego rejestracji w odpowiednich urzędach.

Podstawą opodatkowania dla celów VAT z tytułu dokonania darowizny nie będzie zaś inna wartość, np. wartość rynkowa ZT.

Stawka podatku od towarów i usług mająca zastosowanie dla przedstawionego stanu faktycznego, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, wynosi 23%.

Jak wskazano w stanie faktycznym, z tytułu prowadzonej działalności Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, co wynika z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy.

W myśl art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, przez odpłatne świadczenie usług rozumie się także nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan sprawy oraz powołaną regulację ustawy należy stwierdzić, że z uwagi na fakt, że ZT będzie przekazany w drodze darowizny synowi, czynność ta będzie stanowiła odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT. Wobec tego, po stronie Wnioskodawcy powstanie zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług.

Podstawą opodatkowania w sytuacji świadczenia usług, o których mowa w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy jest, zgodnie z art. 29a ust. 5 ustawy, koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika.

Ustawodawca nie sprecyzował, do jakich kosztów odnosi się omawiany przepis. Wydaje się jednak, że mowa jest tutaj o kosztach rzeczywiście poniesionych w związku ze świadczoną usługą. W przedmiotowej sprawie, za koszty takie należy zatem uznać koszty poniesione na wytworzenie we własnym zakresie znaku towarowego, gdyż bez ich poniesienia wykonanie usługi na rzecz OF byłoby niemożliwe.

Podobne stanowisko przedstawiono w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 14 sierpnia 2013 r., sygn. ILPP2/443-590/13-3/PR.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zarówno dostawa towarów, jak i świadczenie usług mieszczą się w definicji sprzedaży, określonej w art. 2 pkt 22 ustawy, według której sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Definicja dostawy towarów zawarta została w art. 7 ust. 1 ustawy, zgodnie z którą, przez dostawę towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. Zatem czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Jednocześnie ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatnie z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

W myśl art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Z ww. powołanego przepisu wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, muszą być spełnione określone warunki:

• w przypadku użycia towarów stanowiących część przedsiębiorstwa – użycie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika oraz istnienie prawa podatnika do odliczenia – w całości lub w części – podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych (warunki te muszą być spełnione łącznie),
• w przypadku świadczenia usług – świadczenie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
  
  

Za usługi świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej wytworzył znak towarowy, w odniesieniu do którego jest właścicielem autorskich praw majątkowych. ZT jest obecnie w trakcie rejestracji. Wnioskodawca poniósł koszty związane z zaprojektowaniem znaku i jego rejestracją w odpowiednich urzędach. W przyszłości, po dokonaniu rejestracji ZT i nabyciu praw ochronnych wynikających z jego rejestracji, Wnioskodawca dokona darowizny ZT wraz z prawem ochronnym do ZT na rzecz swojego syna, przy zachowaniu odpowiedniej formy. Po otrzymaniu w darowiźnie ZT, OF będzie prowadzić działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług marketingowych oraz udzielaniu licencji na korzystanie z ZT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii uznania za czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług nieodpłatnego przekazania znaku towarowego na rzecz syna.

Stosownie do art. 120 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r., Nr 119, poz. 1117, z późn. zm.), znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa.

Prawo do znaku towarowego przyznawane jest zatem przedsiębiorcy i jest ściśle związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

W myśl art. 120 ust. 2 ustawy Prawo własności przemysłowej – znakiem towarowym, w rozumieniu ust. 1, może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy.

Na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne (art. 121 ustawy Prawo własności przemysłowej).

Na podstawie art. 153 ust. 1 ustawy Prawo własności przemysłowej – przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej.

W definicji świadczenia usług sformułowanej na potrzeby podatku od towarów i usług mieści się darowizna praw własności przemysłowej, ponieważ w takim przypadku dochodzi do przeniesienia praw do wartości niematerialnych i prawnych.

Posiadając prawo do znaku towarowego, które zgodnie z przepisami ustawy Prawo własności przemysłowej jest ściśle związane z działalnością gospodarczą i dokonując obrotu z jego wykorzystaniem Wnioskodawca występuje w charakterze podatnika VAT.

Czynność przeniesienia prawa do znaku towarowego prowadzić będzie do przeniesienia prawa do wartości niematerialnych i prawnych, a zatem stanowić będzie świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ustawy. Z cytowanego wyżej art. 8 ust. 2 pkt 2 wynika, że nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika – należy traktować jako odpłatne świadczenie usług.

W analizowanej sprawie Wnioskodawca dokona darowizny znaku towarowego na rzecz syna, a więc na cele niezwiązane z prowadzoną przez Niego działalnością gospodarczą.

W związku z powyższym, planowana darowizna będzie stanowiła odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 ustawy, a w konsekwencji będzie podlegała opodatkowaniu VAT.

Ponadto zamierzona czynność darowizny praw będzie realizowana przez Wnioskodawcę jako czynnego zarejestrowanego podatnika podatku VAT, bowiem mamy do czynienia z przekazaniem majątku (wartości niematerialnych i prawnych) wytworzonego przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

Jak stanowi art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 41 ust. 13 ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 22%, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Należy zauważyć, że zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Jednakże ani ustawa o podatku od towarów i usług, ani przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie, nie przewidują opodatkowania stawkami obniżonymi bądź zwolnienia od podatku darowizny znaku towarowego, zatem czynność ta będzie podlega opodatkowaniu 23% stawką podatku VAT, zgodnie z treścią art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

Podsumowując, z tytułu dokonanej darowizny znaku towarowego na rzecz syna, Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty podatku od towarów i usług w wysokości 23%.

W odniesieniu do podstawy opodatkowania ww. czynności należy wskazać, że zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2–5, art. 30a–30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Ponadto, na podstawie art. 29a ust. 5 ustawy, w przypadku świadczenia usług, o których mowa w art. 8 ust. 2 ustawy, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 6 pkt 1 ustawy - podstawa opodatkowania obejmuje podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku.

Ustawodawca nie określił w sposób precyzyjny, jakiego rodzaju koszty mogą zostać uznane za poniesione przez podatnika w związku ze świadczeniem nieodpłatnie usług. Nie ulega jednak wątpliwości, że chodzi tu o koszty rzeczywiście poniesione w związku ze świadczoną usługą, tzn. takiego rodzaju koszty, bez poniesienia których wykonanie usługi byłoby niemożliwe.

Należy zauważyć, że cyt. wyżej przepis art. 29a ust. 5 ustawy, nie określa podstawy opodatkowania w oparciu o wartość rynkową dla nieodpłatnego świadczenia usług zrównanego z odpłatnym świadczeniem usług na podstawie art. 8 ust. 2 ww. ustawy.

Wobec powyższego, w przypadku zamierzonej przez Wnioskodawcę czynności darowizny prawa do znaku towarowego, o której mowa we wniosku, jako podstawę opodatkowania – zgodnie z cyt. wyżej art. 29a ust. 5 ww. ustawy – przyjąć należy faktyczny koszt świadczenia tej usługi poniesiony przez Wnioskodawcę, który stanowić będzie kwota wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę w związku z wytworzeniem, ustanowieniem oraz utrzymaniem prawa do znaku towarowego, o ile oczywiście bez ich poniesienia wykonanie usługi nieodpłatnego przekazania tego prawa byłoby niemożliwe.

Analiza okoliczności sprawy w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa pozwala stwierdzić, że skoro znak towarowy zostanie przekazany w drodze darowizny na rzecz syna Wnioskodawcy, czyli na cele niezwiązane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, czynność ta będzie stanowić odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy. W związku z tym, przedmiotowa darowizna będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podstawą opodatkowania tej czynności, zgodnie z art. 29a ust. 5 ustawy, będzie poniesiony przez Zainteresowanego koszt świadczenia tych usług, który stanowić będzie całkowitą kwotę wydatków poniesionych w związku z wytworzeniem znaku towarowego, tj. koszty związane z zaprojektowaniem i zarejestrowaniem znaku towarowego.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie – z tytułu dokonania darowizny znaku towarowego wraz z prawem ochronnym na rzecz syna - Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty podatku od towarów i usług w wysokości 23%, a jako podstawę opodatkowania powinien przyjąć – zgodnie z powołanym wyżej przepisem art. 29a ust. 5 ustawy – faktyczny koszt świadczenia usług poniesionych przez Zainteresowanego, który stanowić będzie całkowita kwota wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę w związku z wytworzeniem Znaku Towarowego oraz ustanowieniem i utrzymaniem prawa ochronnego do Znaku Towarowego.

Końcowo należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej bądź skarbowej, zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.