Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4511-1-1301/15-3/KF
z 18 grudnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 13 sierpnia 2015 r. (data wpływu 18 września 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 września 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na opracowaniu scenariusza audycji telewizyjnej (seriale filmowe) oraz późniejszych reżyserii tych audycji telewizyjnych (odcinków seriali filmowych). Scenariusze tworzone są wspólnie z innymi twórcami (współautorzy scenariusza) oraz w konsultacji z ekspertami i doradcami dziedzin specjalistycznych (np. kostiumolodzy). W zakres działalności Wnioskodawcy wchodzi dobór autorów do odtwarzania niektórych (kluczowych) ról. Wytworzony produkt jako scenariusz z częściowo ustaloną obsadą aktorską, w połączeniu z usługą reżysera sprzedawany jest producentowi telewizyjnemu, a za jego pośrednictwem telewizji „A”.

W związku z opracowaniem scenariusza nowego serialu, Wnioskodawca zamierza zaprosić współscenarzystów oraz konsultantów do B. celem omówienia szczegółów planowanego przedsięwzięcia. Następnie Wnioskodawca zamierza zaprosić do B. grupę aktorów w celu przeprowadzenia próbnych zdjęć i rekrutacji. W związku z tym, że niektóre zaproszone osoby przyjadą z innym miast Polski oraz innych miast europejskich, a ich pobyt trwał będzie ok. 5 dni, zapraszający zobowiązany będzie do pokrycia kosztów przyjazdu (pociąg, samolot) oraz pobytu (hotel, wyżywienie). Spotkania odbywać się będą w siedzibie Wnioskodawcy, w wynajętym do tego celu pokoju hotelowym lub w restauracji. W związku ze zwyczajami kulinarnymi gości, do posiłku może być podawany alkohol. Wnioskodawca będzie regulował rachunek za konsumpcję wszystkich zaproszonych osób. Zaproszenie do restauracji nie będzie służyć promocji firmy, a jedynie stworzy miejsce do przeprowadzenia rozmów mających na celu ustalenie szczegółów scenariusza i zasad współpracy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy koszty usługi hotelowej oraz gastronomicznej będą kosztem podatkowym Wnioskodawcy?
2. Czy koszty alkoholu podawanego do posiłku będą kosztem podatkowym Wnioskodawcy?
3. Czy koszty transportu (pociąg, samochód) będą kosztem podatkowym Wnioskodawcy?
4. Czy podatek VAT niepodlegający odliczeniu będzie kosztem podatkowym Wnioskodawcy?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty wyżej przedstawione mają na celu utrzymanie źródła dochodów, są celowe i stanowią koszty podatkowe. Osobisty kontakt Wnioskodawcy oraz osób pracujących wspólnie z nim nad scenariuszem wpływa na jakość komunikacji oraz umożliwia twórczą wymianę poglądów w sprzyjających pracy twórczej warunkach. W rezultacie poniesione koszty przyczyniają się do umocnienia relacji, poprawy jakości wspólnego dzieła i zwiększenia dochodów Wnioskodawcy. Wydatki te będą spełniać przesłanki niezbędne w celu uznania ich za koszty uzyskania przychodów: będą faktycznie poniesione w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, będą poniesione w celu uzyskania przychodów oraz zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, a także zostaną właściwie udokumentowane. Potwierdzeniem stanowiska Wnioskodawcy jest stanowisko zawarte w interpretacji IBPBI/1/415-324/14/ESZ, IBPBI/1/415-577/14/ESZ, IPPB5/4510-189/15-2/JC, DD9/033/212/ SEW/2014/RD-14834, ITPB3/423-679/12/DK, IBPBI/2/423-1286/10/MS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Podatnik kwalifikując poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów powinien kierować się podstawową zasadą zaistnienia związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym kosztem, a możliwością osiągnięcia z tego tytułu przychodu, albowiem to na nim spoczywa ciężar udowodnienia, że jego poniesienie ma (lub może mieć) wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów). Ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodu.

Zatem, aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien on, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• musi pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• powinien być właściwie udokumentowany.
  
  

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na opracowaniu scenariusza audycji telewizyjnej (seriale filmowe) oraz późniejszych reżyserii tych audycji telewizyjnych (odcinków seriali filmowych). W związku z opracowaniem scenariusza nowego serialu, Wnioskodawca zamierza zaprosić do Wrocławia współscenarzystów i konsultantów celem omówienia szczegółów planowanego przedsięwzięcia oraz grupę aktorów w celu przeprowadzenia próbnych zdjęć i rekrutacji. W związku z tym, że niektóre zaproszone osoby przyjadą z innych miast Polski oraz innych miast europejskich, a ich pobyt będzie trwał ok. 5 dni, Wnioskodawcy będzie zobowiązany do pokrycia kosztów ich przyjazdu oraz pobytu. Spotkania odbywać się będą w siedzibie Wnioskodawcy, w wynajętym do tego celu pokoju hotelowym lub w restauracji. W związku ze zwyczajami kulinarnymi gości, do posiłku może być podawany alkohol. Wnioskodawca będzie regulował rachunek za konsumpcję wszystkich zaproszonych gości. Zaproszenie do restauracji nie będzie służyć promocji firmy, a jedynie stworzy miejsce do przeprowadzenia rozmów mających na celu ustalenie szczegółów scenariusza i zasad współpracy.

W związku z powyższym, Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy koszty usługi hotelowej oraz gastronomicznej, koszty alkoholu podawanego do posiłku, koszty transportu oraz podatek VAT niepodlegający odliczeniu będą kosztem podatkowym Wnioskodawcy.

Dokonując powyższej kwalifikacji należy mieć na uwadze negatywny katalog kosztów zawarty w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

I tak, w myśl art. 23 ust. 1 pkt 23 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wymienienie w przepisach podatkowych jako przykładowych kosztów reprezentacji wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki tego rodzaju zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów.

Dla kwalifikacji określonych wydatków, jako wydatków na reprezentację wykluczonych z kosztów uzyskania przychodów nie jest istotne miejsce podawania poczęstunków, czy świadczenia usług gastronomicznych, tj. nie bierze się pod uwagę tego, czy poczęstunki odbywają się w siedzibie firmy, czy też poza nią.

Za wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań.

Poniesione wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych powinny spełniać wymogi zawarte w art. 22 ust. 1 ww. ustawy, czyli muszą być poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Nie pozostają zatem w jakimkolwiek związku z przychodami podatnika wydatki np. na „obiady dla rodziny”, „fundowane przyjęcia dla znajomych”, „na usługi rozrywkowe”.

Przechodząc na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że wydatki, które Wnioskodawca poniesie na pokrycie kosztów transportu i noclegu dla zaproszonych współscenarzystów, konsultantów oraz aktorów, a także wydatki na usługi gastronomiczne (w tym na zakup alkoholu podawanego do posiłku) nie będą podlegały wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wydatki te ponoszone będą bowiem w celu przeprowadzenia rekrutacji i zdjęć próbnych oraz omówienia szczegółów związanych z opracowywaniem scenariusza nowego serialu. Zatem celem tych spotkań nie będzie wyłącznie stworzenie dobrego wizerunku firmy Wnioskodawcy czy też wykreowanie pozytywnych relacji ze współpracownikami. Wydatki te spełnią zatem przesłanki wynikające z art. 22 ust. 1 ww. ustawy – będą poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, tym samym będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Za koszty uzyskania przychodów nie uważa się również, zgodnie z przepisem art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatku od towarów i usług. Zasada ta wynika z konstrukcji prawnej tego podatku, który z założenia jest neutralny dla przedsiębiorców.

Od zasady nieuznawania podatku od towarów i usług za koszt uzyskania przychodów ustawodawca przewidział jednak pewne wyjątki.

I tak, na mocy przepisu art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a tiret drugie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztem uzyskania przychodów jest podatek naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług – jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Przy czym zauważyć należy, że przepis ten daje możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów naliczonego podatku od towarów i usług, o ile podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług. Innymi słowy, wskazany przepis nie dotyczy sytuacji, w których podatnik miał możliwość skorzystania z odliczenia w podatku od towarów i usług, ale z niej nie skorzystał.

W świetle powołanych powyżej uregulowań prawnych stwierdzić należy, że w przypadku gdy podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług, a naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, podatnik będzie uprawniony – na podstawie przepisu art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a tiret drugie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów kwotę podatku naliczonego od towarów i usług, który na mocy przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie podlega odliczeniu od kwoty podatku VAT należnego.

Zatem naliczony podatek od towarów i usług niepodlegający odliczeniu od kwoty podatku VAT należnego, może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a tiret drugie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie kosztów uzyskania przychodów należało uznać za prawidłowe.

Jednakże tut. Organ zaznacza, że to na podatniku ciąży obowiązek należytego udokumentowania ww. wydatków. Przy czym, posiadane dowody nie mogą się ograniczać do faktur (rachunków) stwierdzających wysokość poniesionych wydatków, lecz winny to być dowody umożliwiające w sposób bezsporny ustalenie związku przyczynowo-skutkowego poniesionych wydatków z przychodami z prowadzonej działalności gospodarczej, a ponadto potwierdzające racjonalność poniesionych wydatków.

Nadmienić także należy, że zasadność zaliczenia wskazanych we wniosku wydatków do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego, prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy.

Odnosząc się natomiast do powołanych przez Wnioskodawcę pism urzędowych co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo tut. Organ informuje, że wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług został rozstrzygnięty odrębnym pismem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.