Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/423-679/12/DK
z 25 stycznia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 października 2012 r. (data wpływu 9 listopada 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów naliczonego podatku od towarów i usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 listopada 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów naliczonego podatku od towarów i usług.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą. Związane są z tym częste bezpośrednie, osobiste kontakty z innymi jednostkami - kontrahentami, audytorami. Odbywa się to przez wysyłanie własnych pracowników w delegację do innych firm, jak też przez przyjmowanie przedstawicieli kontrahentów, czy osób audytujących Spółkę w siedzibie firmy.

Zgodnie z przepisami Kodeksu Pracy - art. 77⁵ oraz stosownymi rozporządzeniami Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi, (...) z tytułu podróży służbowej Spółka ponosi koszty noclegów delegowanych pracowników.

Ponoszone są także koszty usług gastronomicznych, gdy spotkanie delegowanego pracownika z kontrahentem w celach biznesowych odbywa się w lokalu, np. w restauracji, hotelowej kawiarni itp.

Także zgodnie z przyjętymi zwyczajami Spółka opłaca koszty pobytu przedstawicieli innych firm, przybywającymi do niej w celu omówienia szeroko rozumianej współpracy, czy też przeprowadzenia kontroli procesów produkcyjnych produkowanych dla nich wyrobów.

Przyjęte jest też zwyczajowo, że Spółka pokrywa koszty pobytu przedstawicieli jednostek certyfikujących, audytorów, zarówno polskich jak i zagranicznych. Dotyczy to kosztów ich noclegów i spożywanych posiłków.

Wszystkie działania mają na celu podtrzymanie dotychczasowej lub nawiązanie nowej współpracy z kontrahentami. Celem jest osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów.

Z otrzymywanych za wykonane usługi faktur nie odliczamy VAT naliczonego, zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług.

Całą wartość brutto faktury za usługę noclegową Spółka uznaje za koszty delegacji pracownika, a gdy dotyczy usługi gastronomicznej - za koszty reprezentacji.

Jeśli faktury dotyczą usług na rzecz podejmowania przedstawicieli kontrahentów, czy audytorów, wartość brutto faktur ujmowana jest w kosztach reprezentacji, które w całości są kosztami niestanowiącymi koszt uzyskania przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka może zaliczać VAT naliczony, niepodlegający odliczeniu od usług noclegowych i gastronomicznych do kosztów uzyskania przychodów?

We własnym stanowisku w sprawie Wnioskodawca wskazał, że brzmienie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) tiret 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pozwala na uznanie VAT naliczonego, niepodlegającego odliczeniu od usług noclegowych i gastronomicznych zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 4, za koszt uzyskania przychodów.

Tylko wartość netto usług noclegowych i gastronomicznych nie stanowi kosztu uzyskania przychodów.

W tej części, w której zgodnie z przepisami ustawy o VAT nie przysługuje Spółce jako podatnikowi obniżenie kwoty powinno stanowić koszt uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

• został poniesiony przez podatnika,
• jest definitywny, a więc bezzwrotny,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy.

W zamkniętym katalogu kosztów niezaliczanych przez ustawodawcę do kosztów uzyskania przychodów ujęto między innymi wydatki na reprezentację, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych (art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Za koszty uzyskania przychodów nie uważa się również, zgodnie z przepisem art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatku od towarów i usług. Zasada ta wynika z konstrukcji prawnej tego podatku, który z założenia jest neutralny dla przedsiębiorców. Zgodnie bowiem z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi (osobie prawnej, jednostce organizacyjnej niemającej osobowości prawnej oraz osobom fizycznym, wykonującym samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności), przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (…).

Od zasady nieuznawania podatku od towarów i usług za koszt uzyskania przychodów ustawodawca przewidział jednak szereg wyjątków. Na mocy przepisu art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a, tiret drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów jest podatek naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług – jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Stosownie natomiast do brzmienia art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że z otrzymywanych faktur za wykonane usługi noclegowe i gastronomiczne, Spółka nie odlicza podatku VAT zgodnie z treścią art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług.

Oznacza to w konsekwencji, że w przypadku gdy Spółce nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług, a naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, Spółka będzie mogła – na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a, tiret drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – uznać za koszt uzyskania przychodów kwotę niepotrąconego podatku naliczonego od towarów i usług związanego z wydatkami poniesionymi na zakup usług gastronomicznych i noclegowych, ponoszonych przez Spółkę w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Należy jednocześnie zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem jego celowości i związku z przychodem, jak również prawidłowym udokumentowaniem. Trzeba pamiętać, że to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne z tego faktu, w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.

Stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku jest zatem prawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z dnia 13 marca 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.