2016.01.07 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-2/4510-82/15/MM
z 7 stycznia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 28 września 2015 r. (data otrzymania 16 października 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wypłatą na rzecz Banków opłat za usługi bankowe – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 października 2015 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wypłatą na rzecz Banków opłat za usługi bankowe.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca będący spółką z ograniczoną odpowiedzialnością (zwany dalej: Uczestnikiem lub Wnioskodawcą) zawarł dwustronną umowę „wspólnego zarządzania środkami pieniężnymi” ze spółką B. (zwaną dalej: Pool Leaderem), na podstawie której przystąpił w ramach Grupy do systemu wspólnego zarządzania płynnością finansową (tzw. cash-pooling).

W celu wdrożenia systemu cash-poolingu Uczestnik i Pool Leader zawarli z Bankiem z siedzibą w Niemczech i współpracującym z nim Bankiem P. z siedzibą w Polsce oraz z Bankiem w Wielkiej Brytanii i współpracującym z nim Bankiem H. w Polsce umowy typu cash-poolingu rzeczywistego, tzw. cash-pooling zero balancing.

Do obsługi systemu cash-poolingu Uczestnik dysponuje Rachunkami Uczestniczącymi w bankach: Bank P. i Bank H. oraz rachunkami „lustrzanymi” w Banku z siedzibą w Niemczech i w Banku w Wielkiej Brytanii. Pool Leader posiada tzw. Rachunek Pool Leadera w Banku z siedzibą w Niemczech i w Banku w Wielkiej Brytanii, na którym gromadzone są środki Uczestnika. Zarówno Rachunki Uczestniczące, jak i Rachunek Pool Leadera, prowadzone są w polskiej walucie oraz walutach obcych.

Z tytułu uczestnictwa w systemie cash poolingu Uczestnik ponosi opłaty za usługi bankowe, zgodnie z umowami zawartymi z bankami pośredniczącymi w codziennym bilansowaniu (zerowaniu) sald. Usługami świadczonymi przez banki na rzecz Uczestnika są:

usługi udostępnienia i prowadzenia kont (bez odsetek), za które bank pobiera miesięczną opłatę; oraz
opłata (refundacja kosztów) za przesłanie wydrukowanych wyciągów bankowych, pobierana przez bank kwartalnie.

Wszystkie opłaty za usługi bankowe ściągane są przez banki bezpośrednio z rachunków bankowych Uczestnika.

Wnioskodawca nie posiada certyfikatów rezydencji podatkowych banków.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytanie.

Czy do opłat za usługi bankowe ponoszone przez Wnioskodawcę ma zastosowanie art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, do opłat za usługi bankowe ponoszone przez Wnioskodawcę nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W przepisie tym, wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

Art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazuje, że – podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, (winno być podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2), przychodów:

1) z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),

2) z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

2a) z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze

-ustala się w wysokości 20% przychodów.

W myśl art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 są obowiązane, jako płatnicy, pobierać w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat.

Katalog usług wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest katalogiem otwartym, na co wskazuje sformułowanie „(...) oraz świadczeń o podobnym charakterze”. Sformułowanie to uprawnia do twierdzenia, że za świadczenia o podobnym charakterze należy uznać świadczenia równorzędne pod względem prawnym do wymienionych w ustawie. Oznacza to, że aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, należy spełnić te same przesłanki, aby daną usługę uzyskać, albo wynikają z niej takie same prawa i obowiązki dla strony. Innymi słowy, lista ta obejmuje również takie świadczenia, które zasadniczo są podobne do wymienionych, lecz mogą być, np. inaczej określone (nazwane). Decydujące znaczenie dla stwierdzenia, że dane świadczenie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma treść postanowień umowy zawartej z kontrahentem zagranicznym, a przede wszystkim, charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń.

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle powyższego opłaty za usługi bankowe (poza odsetkami) ponoszone przez Wnioskodawcę jako niewymienione w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a w szczególności w art. 21 ust. l pkt 2a, oraz niemające podobnego charakteru do świadczeń tam wymienionych, nie podlegają opodatkowaniu na zasadach określonych w przepisie. Tak więc przychód uzyskany przez banki zagraniczne z tytułu wykonywanych usług bankowych nie mieści się w żadnej kategorii wymienionej w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 851 ze zm.) – podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W niniejszej regulacji wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, która stanowi, że Polska, na terytorium której znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła. Podmioty podlegające ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce są zobowiązane do wykazania jedynie tych dochodów, których źródło położone jest na terytorium Polski i nie są w Polsce opodatkowane z tytułu dochodów, których źródło jest położone za granicą. Warunkiem posiadania w Polsce statusu podmiotu o ograniczonym obowiązku podatkowym jest brak na terytorium Polski zarówno siedziby, jak i faktycznego zarządu podatnika.

W stosunku do niektórych przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego przychodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W myśl art. 21 ust. 1 ww. ustawy – podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

-ustala się w wysokości 20% przychodów.

Stosownie do art. 21 ust. 2 ww. ustawy – przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Przepisy poszczególnych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawierają rozwiązania szczególne w stosunku do przepisów ustaw podatkowych i na podstawie art. 91 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, mają pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Wprawdzie katalog usług wskazanych w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest katalogiem otwartym, na co wskazuje sformułowanie „(...) oraz świadczeń o podobnym charakterze”, jednak w ramach tego katalogu za świadczenia o podobnym charakterze należy uznać świadczenia równorzędne pod względem prawnym do wymienionych w ustawie. Oznacza to, że aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, należy spełnić takie same przesłanki aby daną usługę uzyskać, albo wynikają z niej takie same prawa i obowiązki dla stron. Decydujące znaczenie dla stwierdzenia, że dane usługi mieszczą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma treść postanowień umowy zawartej z kontrahentem zagranicznym, a przede wszystkim, charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń. Dane świadczenie można zakwalifikować do katalogu usług wymienionych w art. 21 ust. 1 po każdorazowej analizie treści samej umowy oraz po osiągnięciu jednoznacznego wniosku, że zawiera ona istotne elementy świadczeń wymienionych w tym przepisie. O tym, czy dane świadczenie można zakwalifikować do usług opodatkowanych podatkiem zryczałtowanym decyduje treść uregulowania samej umowy oraz zakres faktycznie wykonanych czynności, a nie tylko jej nazwa.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca przystąpił w ramach Grupy do systemu wspólnego zarządzania płynnością finansową tzw. cash-pooling. Z tytułu uczestnictwa w systemie cash-poolingu Wnioskodawca ponosi opłaty za usługi bankowe, zgodnie z umowami zawartymi z bankami pośredniczącymi w codziennym bilansowaniu (zerowaniu) sald. Usługami świadczonymi przez banki na rzecz Wnioskodawcy są usługi udostępnienia i prowadzenia kont (bez odsetek) oraz opłata (refundacja kosztów) za przesłanie wydrukowanych wyciągów bankowych. Wszystkie opłaty za usługi bankowe ściągane są przez banki bezpośrednio z rachunków bankowych Wnioskodawcy.

Mając na uwadze powyższe wyjaśnienia, należy stwierdzić, że ww. czynności dokonane na rzecz Wnioskodawcy przez banki nie spełniają dyspozycji świadczeń wymienionych w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Skoro przedmiotowe czynności nie zostały wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 2a ww. ustawy, jak również nie mają podobnego charakteru do świadczeń w nim wymienionych, tym samym przychód uzyskany przez banki z tytułu dokonanych czynności na rzecz Wnioskodawcy nie podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w tym przepisie.

Podsumowując, ponoszona przez Wnioskodawcę opłata za usługi bankowe (poza odsetkami) na rzecz zagranicznych banków, nie podlega opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce na zasadach określonych w art. 21 ust. 1 ww. ustawy. Zatem, Wnioskodawca nie jest zobowiązany jako płatnik do poboru i odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego od ww. płatności na rzecz zagranicznych banków ani do uzyskania od nich certyfikatu rezydencji podatkowej.

Stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin