Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/4512-1067/15-2/BH
z 22 grudnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 listopada 2015 r. (data wpływu 5 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania zwolnienia od podatku z tytułu świadczonych usług związanych z pośrednictwem finansowym/ ubezpieczeniowym - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 listopada 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania zwolnienia od podatku z tytułu świadczonych usług związanych z pośrednictwem finansowym/ ubezpieczeniowym.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod nazwą Pośrednictwo finansowe Przedmiotem przeważającej działalności Wnioskodawcy jest Pozostała działalność wspomagająca usługi finansowe, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych (PKD 66.19.Z). W ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej Wnioskodawca zamierza świadczyć usługi pośrednictwa w zawieraniu umów kredytu i umów ubezpieczenia. Na wykonywane przez Wnioskodawcę usługi będą składać się następujące czynności:

1. dotarcie do klientów i ich pozyskiwanie, np. poprzez czynności reklamowe, działania marketingowe,
   
2. weryfikacja zdolności kredytowej potencjalnego klienta,
   
3. przedstawianie oferty banku / firmy ubezpieczeniowej potencjalnemu klientowi,
   
4. wydawanie klientowi potrzebnej dokumentacji, np. formularzy,
   
5. udzielanie pomocy klientowi w przygotowaniu dokumentacji wymaganej do zawarcia umowy - w tym pomoc przy wypełnianiu wniosków kredytowych,
   
6. dokonywanie wstępnej formalnej weryfikacji dokumentacji wymaganej do umowy,
   
7. dostarczanie dokumentacji do banku / firmy ubezpieczeniowej,
   
8. kontrola procesu analiz w banku / firmie ubezpieczeniowej,
   
9. negocjacja warunków umów między bankiem / firmą ubezpieczeniową a klientem,
   
10. komunikacja z bankiem / firmą ubezpieczeniową w zakresie zawierania umowy,
    
11. dostarczanie w razie potrzeby wymaganych przez bank / firmę ubezpieczeniową uzupełnień w dokumentacji.
    
    

Wnioskodawca będzie prowadzić działalność za wiedzą banków/firm ubezpieczeniowych, przy czym formalnie łączyć go będą umowy zawarte z pośrednikami finansowymi, działającymi bezpośrednio na zlecenie banków / firm ubezpieczeniowych. W ramach „podzlecenia” na Wnioskodawcy spoczywać będzie ogół czynności zmierzających do zawarcia umowy z klientem. Wnioskodawcy nie będą natomiast zlecane do wykonania jedynie pojedyncze czynności. Wynagrodzenie Wnioskodawcy zależne będzie od faktu zawarcia umowy pomiędzy bankiem / firmą ubezpieczeniową a klientem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wykonywanie wskazanych wyżej czynności pośrednictwa zmierzających do zawarcia umowy kredytu / ubezpieczenia na podstawie zlecenia od innego pośrednika, jest zwolnione z podatku z podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy wskazane przez niego usługi są zwolnione na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 i 38 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy zwolnieniu z podatku podlegają usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Natomiast na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy z podatku zwolnione są usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „pośrednictwo”. Znaczenie tego pojęcia wynika z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE. W wyroku w sprawie C-453/05 (wyrok z dnia 21 czerwca 2007 r., Volker Ludwig p. Finanzamt Luckenwalde) TSUE stwierdził, że „działalność pośrednictwa stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy (pkt 28 wyroku) oraz że „pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową” (pkt 38 wyroku).

Wskazuje się także, że pośrednik „nie przyjmuje roli którejkolwiek ze stron umowy dotyczącej produktu finansowego oraz którego działalność polega na czymś innym, niż świadczenie usług wchodzących w zakres umowy, typowo wykonywanych przez strony takich umów” (wyrok w sprawie C-235/00 z dnia 13 grudnia 2001 r. Commissioners of Customs & Excise p. CSC Financial Services Ltd, pkt 39 wyroku).

Czynności wskazane przez Wnioskodawcę wypełniają definicję pośrednictwa, jaka wynika z orzecznictwa TSUE. Wnioskodawca w zakresie swoich czynności będzie pozyskiwać klienta, z którym bank / firma ubezpieczeniowa zawiera umowę, i następnie będzie wykonywać czynności zmierzające do zawarcia tych umów. Czynności wskazane przez Wnioskodawcę mają na celu doprowadzenie do zawarcia umowy z bankiem / firmą ubezpieczeniową i mają realny wpływ na zawarcie takiej umowy. Działalność Wnioskodawcy nie będzie ograniczać się natomiast do wykonywania jedynie pojedynczych czynności faktycznych związanych z umową. Wnioskodawca nie będzie stroną umów zawieranych pomiędzy klientem a bankiem/ firmą ubezpieczeniową, a jego działalność różni się zasadniczo od typowych czynności wykonywanych przez bank / firmę ubezpieczeniową.

W ramach wykonywania czynności Wnioskodawca nie będzie wykonywać usług doradztwa, w związku z czym nie znajduje zastosowania wyłączenie od zwolnienia z podatku przewidziane w art. 43 ust. 15 ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy bez znaczenia pozostaje fakt, że Wnioskodawca będzie świadczył swoje usługi na podstawie umowy z pośrednikiem, a nie na podstawie bezpośredniej umowy z bankiem/ firmą ubezpieczeniową. Zwolnienie z podatku usług pośrednictwa ma bowiem charakter przedmiotowy i jest uzależnione od rodzaju wykonywanych czynności. Na fakt zwolnienia z podatku nie wpływa natomiast rodzaj podmiotu, który świadczy usługi i na rzecz którego usługi są świadczone.

Stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie odzwierciedlone jest w orzecznictwie TSUE. W wyroku w sprawie C-453/05 TSUE orzekł, że „stwierdzenie istnienia działalności zwolnionej (...) niekoniecznie zależy od istnienia stosunku umownego między podmiotem świadczącym usługi pośrednictwa kredytowego a jedną ze stron umowy kredytowej” (pkt 29 wyroku) oraz że „ okoliczność, iż podatnik nie jest związany umownie z żadną ze stron umowy kredytowej, do której zawarcia się przyczynił, oraz że nie kontaktuje się bezpośrednio z jedną z tych stron, nie stanowi przeszkody do tego, aby świadczył on usługę pośrednictwa kredytowego” (pkt 40 wyroku).

Powyższe stanowisko jest także powszechnie przyjmowane w wydawanych interpretacjach podatkowych. Przykładowo można wskazać na interpretację z dnia 13 czerwca 2013 r. ITPP1/443-252/13/TS: „Bez znaczenia, zdaniem organu, pozostaje fakt, iż przedmiotowe czynności Wnioskodawca będzie wykonywał na podstawie umowy zawartej z podmiotem trzecim, który bezpośrednio świadczy te usługi. Zakres wykonywanych czynności i ich klasyfikacja bowiem nie zmieni się - nadal świadczone będą usługi pośrednictwa finansowego, których celem będzie nakłonienie stron do zawarcia umowy”.

Z uwagi na powyższe Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wskazane przez niego usługi podlegają zwolnieniu z podatku od towaru i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 i 38 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy (…).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie zaś do art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Natomiast, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Jak wynika z art. 43 ust. 13 ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

W myśl ust. 14 tego artykułu, przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Zgodnie z art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37–41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
2. usług doradztwa;
3. usług w zakresie leasingu.
   
   

W odniesieniu do usług pośrednictwa w zakresie usług ubezpieczeniowych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 37 należy wskazać, że zasady wykonywania pośrednictwa ubezpieczeniowego w zakresie ubezpieczeń osobowych i majątkowych sformułowane zostały przez ustawodawcę w ustawie z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym (Dz. U. z 2014 r. Nr 214, poz. 1450, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ww. ustawy, pośrednictwo ubezpieczeniowe polega na wykonywaniu przez pośrednika za wynagrodzeniem czynności faktycznych lub czynności prawnych związanych z zawieraniem lub wykonywaniem umów ubezpieczenia.

Pośrednictwo ubezpieczeniowe jest wykonywane wyłącznie przez agentów ubezpieczeniowych lub brokerów ubezpieczeniowych, z zastrzeżeniem art. 3 (art. 2 ust. 2 cyt. ustawy).

Na podstawie art. 7 ust. 1 ww. ustawy, agentem ubezpieczeniowym jest przedsiębiorca wykonujący działalność agencyjną na podstawie umowy agencyjnej zawartej z zakładem ubezpieczeń i wpisany do rejestru agentów ubezpieczeniowych. Zaś, zgodnie z art. 20 tej ustawy, brokerem ubezpieczeniowym jest osoba fizyczna albo prawna posiadająca, wydane przez organ nadzoru, zezwolenie na wykonywanie działalności brokerskiej i wpisana do rejestru brokerów ubezpieczeniowych.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca na podstawie umowy „podzlecenia” zamierza świadczyć usługi pośrednictwa w zawieraniu umów kredytu i umów ubezpieczenia. Na wykonywane przez Wnioskodawcę usługi będą składać się następujące czynności:

1. dotarcie do klientów i ich pozyskiwanie, np. poprzez czynności reklamowe, działania marketingowe,
   
2. weryfikacja zdolności kredytowej potencjalnego klienta,
   
3. przedstawianie oferty banku / firmy ubezpieczeniowej potencjalnemu klientowi,
   
4. wydawanie klientowi potrzebnej dokumentacji, np. formularzy,
   
5. udzielanie pomocy klientowi w przygotowaniu dokumentacji wymaganej do zawarcia umowy - w tym pomoc przy wypełnianiu wniosków kredytowych,
   
6. dokonywanie wstępnej formalnej weryfikacji dokumentacji wymaganej do umowy,
   
7. dostarczanie dokumentacji do banku / firmy ubezpieczeniowej,
   
8. kontrola procesu analiz w banku / firmie ubezpieczeniowej,
   
9. negocjacja warunków umów między bankiem / firmą ubezpieczeniową a klientem,
   
10. komunikacja z bankiem / firmą ubezpieczeniową w zakresie zawierania umowy,
    
11. dostarczanie w razie potrzeby wymaganych przez bank/ firmę ubezpieczeniową uzupełnień w dokumentacji.
    
    
    

Wnioskodawca będzie wykonywać powyższe czynności za wiedzą banków/firm ubezpieczeniowych, przy czym formalnie będą go łączyć umowy zawarte z pośrednikami finansowymi, działającymi bezpośrednio na zlecenie banków/firm ubezpieczeniowych. Wnioskodawca nie będzie wykonywał pojedynczych czynności. Wynagrodzenie Wnioskodawcy zależne będzie od faktu zawarcia umowy pomiędzy bankiem/ firmą ubezpieczeniową a klientem.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 i 38 ustawy.

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy powinny być interpretowane w sposób ścisły, gdyż zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek od towarów i usług pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika. Zwolnienia stanowią pojęcia autonomiczne prawa wspólnotowego, które mają na celu uniknięcie rozbieżności pomiędzy państwami członkowskimi w stosowaniu systemu VAT i które należy sytuować w ogólnym kontekście wspólnego systemu VAT.

Aby odpowiedzieć na wątpliwości Wnioskodawcy co do Jego prawa do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 oraz pkt 38 ustawy należy ustalić, czy usługi świadczone przez Wnioskodawcę są usługami wymienionymi w tych przepisach.

W odniesieniu do usług w zakresie ubezpieczeń należy wskazać, że zgodnie z przepisem art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy ze zwolnienia korzystać mogą usługi ubezpieczeniowe i usługi pośrednictwa w zakresie usług ubezpieczeniowych. W przypadku zaś usług finansowych, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy ze zwolnienia korzystać mogą usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

Wnioskodawca nie będzie występował w roli banku ani też zakładu ubezpieczeń świadczącego usługi ubezpieczeniowe, nie będzie także zawierał umów pośrednictwa z bankami/instytucjami ubezpieczeniowymi. Wnioskodawca zamierza zawierać umowy z podmiotami działającymi jako pośrednicy banków/ firm ubezpieczeniowych. Przy czym wynagrodzenie Wnioskodawcy zależeć od tego, czy zostanie zawarta umowa pomiędzy bankiem/firmą ubezpieczeniową a klientem. Wnioskodawca będzie świadczył ogół czynności wskazanych we wniosku, nie zaś pojedynczą czynność.

Należy stwierdzić, że zwolnienie wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 37 i 38 ustawy ma charakter przedmiotowy, gdzie przede wszystkim istotną przesłanką do skorzystania ze zwolnienia jest rodzaj świadczonej usługi, cechy które ją rozróżniają. Ustawodawca szczególny nacisk położył na stronę przedmiotową, nie dokonując zawężenia omawianego zwolnienia wyłącznie do określonej grupy podmiotów. Pogląd taki potwierdza orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku w sprawie C-2/95, w którym Trybunał stwierdził, że: „zwolnienie dotyczące usług finansowych nie jest uzależnione od tego, czy usługa jest wykonywana przez instytucję, która wstępuje w prawny związek z końcowym odbiorcą. Fakt, że dana transakcja jest wykonywana przez osobę trzecią, ale z punktu widzenia końcowego odbiorcy wydaje się być usługą wykonywaną przez bank, nie wyklucza objęcia jej zwolnieniem”. Konkludując można stwierdzić, że wg TSUE usługa finansowa świadczona przez podmiot trzeci nie traci przymiotu takiej usługi.

W celu rozstrzygnięcia, co w świetle ww. przepisów prawa podatkowego należy rozumieć pod pojęciem „pośrednictwa”, warto odnieść się do wyroku w sprawie C-453/05, w której TSUE stwierdził: „pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową”.

Natomiast w sprawie C-235/00 TSUE wskazał, że znaczenia słowa „negocjacje”, w kontekście art. 13 część B lit. d pkt 5 VI Dyrektywy odnosi się „do działalności pośrednika, który nie przyjmuje roli którejkolwiek ze stron umowy dotyczącej produktu finansowego oraz którego działalność polega na czymś innym, niż świadczenie usług wchodzących w zakres umowy, typowo wykonywanych przez strony takich umów. Negocjacje stanowią usługę świadczoną na rzecz strony umowy oraz są wynagradzane przez nią, polegającą na jednoznacznie określonym akcie mediacji. Mogą one polegać m.in. na wskazywaniu odpowiednich możliwości zawarcia takiej umowy, nawiązywanie kontaktu z drugą stroną lub negocjowanie, w imieniu i na rzecz klienta, warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron. Celem negocjacji jest zatem wykonanie wszystkich czynności niezbędnych w celu zawarcia przez dwie strony umowy, przy jednoczesnym braku jakiegokolwiek własnego zaangażowania negocjatora określonego w warunkach umowy.

Z drugiej strony, nie stanowi negocjacji sytuacja, w której jedna ze stron powierza podwykonawcy część formalności administracyjnych związanych z umową, takich jak udzielanie informacji drugiej stronie oraz przyjmowanie i przetwarzanie wniosków, zapisów na papiery wartościowe, będące przedmiotem umowy. W takim przypadku, podwykonawca zajmuje tę samą pozycję, jak strona sprzedająca produkt finansowy i nie jest zatem pośrednictwem”.

W związku z tym, stwierdzić należy, że czynności, które Wnioskodawca zamierza wykonywać na podstawie zlecenia od innego pośrednika, wypełniają definicję „pośrednictwa” sformułowaną w orzecznictwie TSUE i mogą korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 i 38 ustawy o VAT. Należy zauważyć, że Wnioskodawca nie będzie ograniczać się do wykonywania tylko części czynności faktycznych związanych z umową. Wnioskodawca będzie pozyskiwał potencjalnych klientów banków i firm ubezpieczeniowych przedstawiając im oferty tych podmiotów. Ponadto Wnioskodawca będzie pomagał klientom prawidłowo wypełnić wszelką dokumentację, dokonując jednocześnie wstępnej formalnej weryfikacji tych dokumentów; będzie przekazywał dokumenty odpowiednio do banku, firmy ubezpieczeniowej, kontrolował proces przeprowadzanych przez bank/ firmę ubezpieczeniową analiz, negocjował warunki umów pozostając w kontakcie ze stronami umowy, przy czym Zainteresowany nie będzie miał żadnego interesu w zakresie treści umowy. Z powyższych okoliczności wynika, że Wnioskodawca będzie wykonywał ogół czynności, które w efekcie stanowić będą usługę pośrednictwa, korzystającą ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 i pkt 38 ustawy.

Bez znaczenia, zdaniem organu, pozostaje okoliczność, że przedmiotowe czynności Wnioskodawca będzie wykonywał na podstawie umowy zawartej z podmiotem trzecim, który bezpośrednio świadczy te usługi. Zakres wykonywanych czynności i ich klasyfikacja bowiem nie zmieni się – nadal świadczone będą usługi pośrednictwa finansowego/ubezpieczeniowego, których celem będzie nakłonienie stron do zawarcia umowy.

Zatem, czynności pośrednictwa zmierzające do zawarcia umowy kredytu/ ubezpieczenia na podstawie zlecenia od innego pośrednika będą korzystały ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 i pkt 38 ustawy, pod warunkiem niewystąpienia czynności wyłączających zwolnienie, o których w art. 43 ust. 15 ustawy.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.