Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP5/4512-1-222/15-2/KS
z 26 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki akcyjnej przedstawione we wniosku z dnia 18 września 2015 r. (data wpływu 22 września 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uwzględnienia w proporcji sprzedaży obrotu z tytułu sprzedaży aktywów będących uprzednio przedmiotem leasingu, zaliczanych przez Wnioskodawcę do środków trwałych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 września 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uwzględnienia w proporcji sprzedaży obrotu z tytułu sprzedaży aktywów będących uprzednio przedmiotem leasingu, zaliczanych przez Wnioskodawcę do środków trwałych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest świadczenie usług leasingu pojazdów, maszyn budowlanych oraz urządzeń przemysłowych. W związku z realizacją swojej podstawowej działalności, Wnioskodawca oferuje również klientowi możliwość zakupu aktywów będących uprzednio przedmiotem umowy leasingu. Innymi słowy, istotną i realizowaną w sposób regularny część działalności gospodarczej Spółki stanowi również sprzedaż aktywów leasingowych.

W przypadku leasingu operacyjnego, aktywa, będące jego przedmiotem, są zaliczane przez Spółkę do środków trwałych i podlegają amortyzacji.

W związku z wykonywaniem działalności zwolnionej z opodatkowania VAT oraz działalności opodatkowanej VAT, Spółka dokonuje kalkulacji współczynnika struktury sprzedaży, który wykorzystuje do odliczenia podatku VAT od towarów i usług wykorzystywanych do działalności mieszanej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przy kalkulacji proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT Wnioskodawca powinien uwzględniać obrót uzyskany z tytułu wskazanych w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego transakcji tj. sprzedaży aktywów będących uprzednio przedmiotem leasingu, zaliczanych przez Wnioskodawcę do środków trwałych podlegających amortyzacji?

Zdaniem Wnioskodawcy, przy kalkulacji proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, należy uwzględniać obrót z tytułu transakcji sprzedaży aktywów, będących uprzednio przedmiotem leasingu i zaliczanych przez Wnioskodawcę do środków trwałych podlegających amortyzacji.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 tej ustawy, przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego(...).

Zgodnie natomiast z treścią art. 90 ust. 1 ustawy o VAT, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

W przypadku, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa powyżej, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego przy użyciu tzw. współczynnika struktury sprzedaży („WSS”).

Sposób kalkulacji WSS określa art. 90 ust. 3 ustawy o VAT, zgodnie z którym współczynnik ten ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi takie prawo nie przysługuje.

Jak wynika z powyższej regulacji, współczynnik sprzedaży ma na celu możliwe precyzyjne określenie udziału działalności, która daje prawo do odliczenia podatku VAT w wykorzystywanych przez podatnika zasobach przedsiębiorstwa. Współczynnik powinien bowiem jak najwierniej odzwierciedlać charakter działalności gospodarczej podatnika z punktu widzenia czynności dających prawo do odliczenia oraz tych, które takiego prawa nie dają.

Powyższemu celowi służą również przepisy nakazujące wyłączenie określonych transakcji z kalkulacji współczynnika struktury sprzedaży. I tak, stosownie do treści art. 90 ust. 5 ustawy o VAT, przy ustalaniu współczynnika, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i świadczenia usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane przez podatnika do środków trwałych podatnika – używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Brzmienie powołanego przepisu wskazuje, że wartość sprzedaży majątku leasingowego, który Wnioskodawca zalicza do środków trwałych podlegających amortyzacji i który stanowi przejaw jego bieżącej działalności gospodarczej nie powinna być uwzględniona w wartości współczynnika struktury sprzedaży.

Niemniej jednak, w opinii Wnioskodawcy, cytowany przepis art. 90 ust. 5 ustawy o VAT powinien być interpretowany przez pryzmat celu tej regulacji. Należy bowiem zauważyć, że powodem wprowadzenia przewidzianych w tym przepisie (jak również w art. 90 ust. 6 ustawy o VAT) wyłączeń określonych transakcji z kalkulacji WSS jest dążenie ustawodawcy do uniknięcia przypadków zniekształcenia tego współczynnika poprzez uwzględnianie w jego wartości transakcji nieodzwierciedlających podstawowej działalności gospodarczej podatnika. Zniekształcenie takie miałoby przykładowo miejsce, w przypadku dokonania przez podatnika okazjonalnej transakcji sprzedaży nieruchomości, mającej drugorzędne i incydentalne znaczenie w odniesieniu do całokształtu jego działalności.

Innymi słowy, w opinii Wnioskodawcy, wyłączeniu z kalkulacji WSS nie mogą podlegać transakcje sprzedaży takich dóbr, których sprzedaż ma dla podatnika charakter stałej działalności gospodarczej, wykonywanej w sposób regularny. Należy bowiem zauważyć, że właśnie do tego rodzaju podstawowej działalności podatnika wykorzystywane są w praktyce towary i usługi nabywane w celach użytku mieszanego, a więc towary i usługi w stosunku do których znajduje zastosowanie współczynnik struktury sprzedaży.

Wnioskodawca wskazuje, że przestawiony powyżej sposób interpretacji celu regulacji art. 90 ust. 5 ustawy o VAT jest spójny z interpretacja przepisu Dyrektywy VAT, którego stanowi on implementację tj. art. 174 ust. 2 lit. a) Dyrektywy. Zgodnie z treścią tego przepisu, w drodze odstępstwa od ust. 1 (zawierającej określenie sposobu wyliczenia proporcji stosowanej przy odliczaniu podatku naliczonego), przy obliczaniu proporcji podlegającej odliczeniu nie uwzględnia się wysokości obrotu uzyskanego z dostaw dóbr inwestycyjnych używanych przez podatnika do potrzeb jego przedsiębiorstwa.

Pojęcie „dóbr inwestycyjnych”, z których korzysta podatnik w swoim przedsiębiorstwie było natomiast przedmiotem interpretacji Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej („TSUE”) w wyroku w sprawie Nordania Finans A/S (C-98/07), który został wydany w stanie faktycznym opowiadającym sytuacji Wnioskodawcy.

We wskazanym wyroku, Trybunału jednoznacznie potwierdził, że: „(...) pojęcie »dóbr inwestycyjnych, z których korzysta podatnik w swoim przedsiębiorstwie«, w rozumieniu art. 19 ust. 2 szóstej dyrektywy nie może obejmować tych dóbr, których sprzedaż ma dla danego podatnika charakter zwykłej działalności gospodarczej. Zatem dla zainteresowanego nabycie, a następnie sprzedaż takich dóbr wymaga bieżącego wykorzystywania towarów i usług do użytku mieszanego. Gdy sprzedaż ta stanowi zwykłą i podlegającą opodatkowaniu działalność podatnika, należy uwzględnić uzyskany z niej obrót przy obliczaniu części podlegającej odliczeniu, ponieważ najlepiej odzwierciedla ona udział w wykorzystaniu na cele tej działalności towarów i usług na użytek mieszany, nie naruszając celu neutralności wspólnego systemu podatku VAT (...) Jeżeli więc, jak w sprawie przed sądem krajowym, sprzedaż pojazdów, stanowiących przedmiot umów leasingu po zakończeniu tych umów wykazuje charakter bieżącej działalności danego podatnika, który wykonuje ją w sposób zawodowy i regularny, to byłoby sprzeczne ze wspomnianym celem neutralności podatkowej, gdyby podatnik ten nie był skutecznie zwolniony z części podatku VAT obciążającego koszty ogólne służące dokonaniu tej sprzedaży, a zatem wykonywaniu zwykłej opodatkowanej działalności gospodarczej. Wynika z tego, że obrót uzyskany z takiej sprzedaży nie może być uważany za wchodzący w zakres pojęcia »dóbr inwestycyjnych, z których korzysta podatnik w swoim przedsiębiorstwie«, w rozumieniu art. 19 ust. 2 szóstej dyrektywy”.

Przedstawiony w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przykład działalności Spółki jest analogiczny do opisanego w przywołanym wyżej orzeczeniu TSUE. Przedmiotem działalności Spółki jest zarówno leasing posiadanych aktywów, jak również ich późniejsza sprzedaż. Sprzedaż aktywów jest bezpośrednim następstwem działań podejmowanych przez Wnioskodawcę w obszarze działalności leasingowej, stanowi przejaw bieżącej i realizowanej w sposób regularny podstawowej działalności gospodarczej Spółki.

W świetle powyższego, art. 90 ust. 5 ustawy o VAT nie znajduje zastosowania w przypadku transakcji sprzedaży aktywów poleasingowych wskazanych w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, a więc wartość tych transakcji powinna być uwzględniona w kalkulacji współczynnika struktury sprzedaży.

Wnioskodawca zauważa również, że wskazany powyżej cel regulacji art. 90 ust. 5 i sposób jego zastosowania potwierdzają polskie sądy administracyjne (np. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 14 lutego 2014 r., sygn. I SA/Łd 1429/13), i organy podatkowe (np. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 29 listopada 2013 r., sygn. IPTPP1/443-702/13-3/MG), które opierając się na argumentacji przedstawionej w wyrokach TSUE wskazują, że decydujące znaczenie dla wyłączenia/włączenia danej sprzedaży do kalkulacji WSS powinno mieć kryterium wykorzystywania danych aktywów do codziennego i podstawowego obszaru działalności firmy. Na tej podstawie, w przypadku gdy podatnik dokonuje transakcji stanowiącej przejaw jego zwykłej (podstawowej) działalności, obrót z tego tytułu powinien być uwzględniany na potrzeby obliczania WSS.

Wprawdzie wskazane stanowiska organów i sądów dotyczą aktywów zbywanych przez jednostki samorządu terytorialnego (gminy), jednak w ocenie Wnioskodawcy brak jest przeszkód aby odnieść je do podmiotów prowadzących działalność w innych obszarach gospodarki, a więc również do działalności Spółki. Należy bowiem podkreślić, że wskazana wyżej argumentacja polskich organów i sądów administracyjnych odpowiada argumentacji przedstawionej, m.in. w tezach cytowanego wyżej orzeczenia TSUE a więc orzeczenia dotyczącego działalności spółki leasingowej.

Podsumowując, w opinii Wnioskodawcy, przy kalkulacji proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT należy uwzględniać obrót z tytułu transakcji sprzedaży aktywów leasingowych, zaliczanych przez Wnioskodawcę do środków trwałych podlegających amortyzacji.

W związku z powyższym, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości przedstawionego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym;
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.