Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP4/4512-1-369/15-2/JN
z 7 grudnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. reprezentowanej przez pełnomocnika doradcę podatkowego, przedstawione we wniosku z dnia 4 listopada 2015 r. (data wpływu 10 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania dokonywanych transakcji za wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów i stosowania w stosunku do tych transakcji 0% stawki VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania dokonywanych transakcji za wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów i stosowania w stosunku do tych transakcji 0% stawki VAT.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka (dalej: Wnioskodawca) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca sprzedaje towary do przedsiębiorców zagranicznych, w tym między innymi do podmiotów mających siedzibę w krajach Unii Europejskiej. Wnioskodawca oraz jego kontrahenci są zarejestrowani do celów transakcji wewnątrzwspólnotowych, tzn. posiadają aktywne numery VAT UE. Co do zasady przewóz towarów do kontrahentów zagranicznych jest zlecany przewoźnikowi.

Do tej pory Wnioskodawca, co do zasady uznawał, że aby dokonane wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów na rzecz nabywców zagranicznych, posiadających właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, opodatkować stawką 0%, w świetle przepisów ustawy o VAT, niezbędne jest posiadanie:

1. dokumentu przewozowego otrzymanego od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z którego jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju np. w postaci opieczętowanego i opatrzonego podpisem nabywcy międzynarodowego listu przewozowego (CMR);
2. specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku.
   
   

W praktyce gospodarczej uzyskanie opieczętowanego i opatrzonego podpisem nabywcy międzynarodowego listu przewozowego (CMR), jednoznacznie potwierdzającego że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia, było jednak w wielu przypadkach znacznie utrudnione. Wnioskodawca często nie był w stanie uzyskać od nabywcy takiego dokumentu. Często zdarzało się, że Wnioskodawca otrzymywał dokument CMR bez podpisu nabywcy, albo podpisany w sposób nieczytelny, bez pieczątki, co wykluczało możliwość identyfikacji osoby potwierdzającej odbiór towaru u nabywcy. Nie zawsze skuteczne były również próby uzyskania od nabywcy potwierdzenia otrzymania towaru w innej formie np. mailowej, zaś sama płatność za dostarczone do nabywcy towary, nierzadko następowała po upływie terminów określonych w art. 42 ust. 12 ustawy o VAT, co utrudniało lub wręcz uniemożliwiało sprawne i bieżące rozliczanie wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów ze stawką 0%.

W przyszłości Wnioskodawca rozważa zatem, aby w przypadku trudności w uzyskaniu od nabywcy opieczętowanego i podpisanego dokumentu przewozowego (CMR), potwierdzającego jednoznacznie dostarczenie towaru, na podstawie art. 42 ust. 3 pkt 1 oraz ust. 11 ustawy o VAT, uzupełniać dokumentację wskazującą na dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów o dodatkowy dokument zwany dalej „oświadczeniem przewoźnika”.

Oświadczenie przewoźnika byłoby dokumentem uzyskiwanym od przewoźnika (a zatem podmiot niezależny i niepowiązany z Wnioskodawcą) i stanowiłby jego potwierdzenie, że określone towary powierzone przewoźnikowi zostały dostarczone na ich miejsce przeznaczenia znajdującego się poza terytorium Polski (w innym kraju UE).

Powyższy dokument przewozowy zawierałby zatem w szczególności:

• dane Wnioskodawcy,
• dane przewoźnika,
• datę dostawy towarów do odbiorcy,
• nazwę odbiorcy towaru,
• miejsce dostawy towaru (dokładny adres),
• miejsce odbioru towaru przez przewoźnika od Wnioskodawcy,
• dane pozwalające na identyfikację przesyłki, np. jej numer i wagę,
• imię i nazwisko osoby wystawiającej dokument (upoważniony pracownik przewoźnika).
  
  

Dodatkowo oświadczenie przewoźnika zawierałoby stwierdzenie, iż jest wydawane na potrzeby dostawcy towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zgodnie z art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT.

Oświadczenie przewoźnika byłoby wystawiane i przesyłane do Wnioskodawcy w formie papierowej lub w formie elektronicznej na wskazany adres poczty elektronicznej. W każdym przypadku Wnioskodawca byłby w stanie, na podstawie danych zawartych w oświadczeniu przewoźnika, powiązać to oświadczenie z konkretnymi fakturami sprzedażowymi dokumentującymi wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przepisów obowiązujących na gruncie VAT Wnioskodawca będzie uprawniony do uznania dokonywanych transakcji odpowiednio za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów i stosowania w stosunku do tych transakcji 0% stawki VAT posiadając każdorazowo:

1. dokument przewozowy otrzymany od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju (tzw. CMR) podpisany przez Wnioskodawcę oraz przewoźnika, ale bez podpisu i pieczęci nabywcy;
2. specyfikację sztuk ładunku;
3. oświadczenie przewoźnika zawierające wyraźne stwierdzenie, że określone towary powierzone przewoźnikowi zostały dostarczone na ich miejsce przeznaczenia znajdujące się poza terytorium Polski (w innym kraju UE)?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, wskazany w opisie sprawy oraz pytaniu katalog dokumentów pozwala na zastosowanie stawki VAT 0% do tak udokumentowanych transakcji wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0% VAT pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.
   
   

Na podstawie art. 42 ust. 3 ustawy o VAT dowodami uprawniającymi podatnika do zastosowania 0 % stawki VAT są:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju ‒ w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi);
2. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.
   
   

Natomiast w przypadku, gdy dokumenty, o których mowa powyżej, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, dowodami potwierdzającymi dokonanie dostawy mogą być stosownie do art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła WDT, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny ‒ dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
   
   

Analizując powyższe przepisy dotyczące transakcji wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, wskazać należy, iż prawo do zastosowania preferencyjnej stawki 0% uzależnione jest od spełnienia 2 warunków. Pierwszy warunek jest związany z charakterem prawnym transakcji, którego spełnienie pozwala potraktować transakcję jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia, gdzie nastąpi faktyczne opodatkowanie. Drugi warunek związany jest z aspektem faktycznym transakcji, tj. posiadania przez podatnika dokumentów, które jednoznacznie potwierdzają, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy, zostały wywiezione z Polski i zostały dostarczone do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej. Przepisy ustawy o VAT nie wskazują jednak szczególnych wymogów co do treści i formy tych dokumentów.

Istotne jest jednak, aby przedmiotowe dokumenty zawierały informacje, z których wynikać będzie jednoznacznie, że towary objęte transakcją zostały dostarczone na teren innego państwa członkowskiego. W doktrynie i orzecznictwie nie budzi zasadniczo wątpliwości pogląd, wedle którego, dokumentowanie wywozu towaru z terenu Polski może być potwierdzone w dowolnej formie, tj. potwierdzeniem przesłanym w formie papierowej, ale również za pomocą poczty e-mail czy też faksu.

Analizując katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, należy również odwołać się do wniosków Naczelnego Sądu Administracyjnego przedstawionych w uchwale wydanej w poszerzonym składzie siedmiu sędziów z dnia 11 października 2010 r., sygn. sprawy I FPS 1/10. W uchwale tej odnoszącej się do wykładni gramatycznej, celowościowej i prowspólnotowej odpowiednich przepisów ustawy o VAT, stwierdzono, że „w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju”.

Powyższe stanowisko znajduje również odzwierciedlenie w interpretacjach organów podatkowych:

• interpretacja indywidualna wydana w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 15 kwietnia 2010 r. (sygn. IPPP3/443-154/10-4/KC);
• interpretacja indywidualna wydana w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 10 grudnia 2014 r. (sygn. IBPP4/443-419/14/PK);
• interpretacja indywidualna wydana w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 18 czerwca 2013 r. (sygn. ILPP4/443-108/13-6/BA);
• interpretacja indywidualna wydana w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 25 kwietnia 2012 r. (sygn. ILPP4/443-19/12-10/EWW);
• interpretacja indywidualna wydana w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 2 września 2011 r. (sygn. IPPP1-443-1340/09/11-7/S/PR).
  
  

Zasada opodatkowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawką 0% stanowi realizację zasady neutralności opodatkowania VAT i wynika wprost z art. 138 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: Dyrektywa 112). Art. 138 Dyrektywy 112 formułuje bowiem zasadę, że Państwa członkowskie zwalniają dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza terytorium danego państwa, ale na terytorium Wspólnoty, przez sprzedawcę, przez nabywcę lub na ich rzecz, dokonane dla innego podatnika lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem, działających w takim charakterze, w państwie członkowskim innym niż państwo rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów.

Zgodnie natomiast z art. 273 Dyrektywy 112, państwa członkowskie mogą nałożyć inne obowiązki, jakie uznają za niezbędne dla zapewnienia prawidłowego poboru VAT i zapobieżenia oszustwom podatkowym.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że zastosowanie zwolnienia (stawki 0%) powinno stanowić dla dostaw wewnątrzwspólnotowych zasadę, od której możliwe są co prawda wyjątki, jednak nie mogą one naruszać zasad wypływających z Dyrektywy 112. Przepisy krajowe stanowiące odpowiednik regulacji unijnych muszą zapewniać prawidłowy pobór podatku oraz zapobiegać ewentualnym nadużyciom, ale nie mogą wykraczać poza to, co jest niezbędne do osiągnięcia tych celów. Regulacje wspólnotowe stoją zatem na przeszkodzie temu, by państwa członkowskie odmawiały zwolnienia od podatku od wartości dodanej dostawy wewnątrzwspólnotowej, w razie spełnienia przesłanek merytorycznych, nawet jeśli podatnik pominął pewne wymogi formalne. Nadmiernemu formalizmowi związanemu z dokumentowaniem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w swoim orzecznictwie sprzeciwił się Europejski Trybunał Sprawiedliwości (dalej: ETS). W wyroku w sprawie C-146/05 Albert Collee przeciwko Finanzamt Limburg an der Lahn ETS stwierdził, że przepis krajowy, który w przypadku WDT uzależnia prawo do zwolnienia od podatku od spełnienia obowiązków formalnych, nie uwzględniając faktycznego zrealizowania WDT, wykracza poza to, co jest niezbędne dla zapewnienia prawidłowego poboru podatku.

Zdaniem Wnioskodawcy, informacje zawarte w dokumentach wyszczególnionych w opisie sprawy oraz pytaniu, są wystarczające dla udowodnienia, że towar będący przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy dotarł do miejsca jego przeznaczenia, tj. na terytorium innego kraju członkowskiego UE. Istotnym dowodem jest tutaj bowiem oświadczenie przewoźnika, jako niezależnego od Wnioskodawcy podmiotu zewnętrznego, które takie dostarczenie towaru poza granice RP jednoznacznie stwierdza.

Powyższe dokumenty umożliwiają zatem zastosowanie stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) ‒ zwanej dalej ustawą ‒ opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy ‒ przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Art. 13 ust. 1 ustawy wskazuje ‒ przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 ustawy ‒ przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.
   
   

Art. 13 ust. 6 ustawy stanowi, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów musi zaistnieć wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy tych towarów (przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel).

Przepisy art. 13 ust. 2 pkt 1 i ust. 6 ustawy wymagają dla uznania danej transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, aby obie strony transakcji były podatnikami zarejestrowanymi dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych w różnych krajach członkowskich, tj. aby dostawca towaru był zarejestrowany jako podatnik VAT UE na terytorium Polski, zaś nabywcą towaru winien być podatnik podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż Polska.

Jest to związane z faktem, że dana dostawa tylko wówczas może być uznana za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, czego praktycznym wyrazem jest stawka 0% (z prawem do odliczenia) ‒ jeśli zapewnione jest, że dostawa ta będzie opodatkowana w państwie nabywcy towaru, co zagwarantowane będzie wówczas, jeśli zostanie ona opodatkowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. W zakresie swojej działalności sprzedaje towary do przedsiębiorców zagranicznych, w tym między innymi do podmiotów mających siedzibę w krajach Unii Europejskiej. Przewóz towarów do tych kontrahentów zlecany jest przewoźnikowi. Wnioskodawca oraz jego kontrahenci są zarejestrowani do celów transakcji wewnątrzwspólnotowych, tzn. posiadają aktywne numery VAT UE.

Mając na uwadze powyższy opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że czynności wykonywane przez Wnioskodawcę spełniają definicję wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, o których mowa w art. 13 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 41 ust. 3 ustawy ‒ w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

W myśl art. 42 ust. 1 ustawy ‒ wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wskazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.
   
   

Zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy ‒ dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju ‒ w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. (uchylony),
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,
4. (uchylony)

‒ z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Natomiast w myśl z art. 42 ust. 11 ustawy ‒ w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny ‒ dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
   
   

Analiza regulacji dotyczących transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy pozwala na wskazanie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest potraktowanie danej czynności jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, a w konsekwencji jej opodatkowanie preferencyjną stawką 0%. Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji ‒ jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i zostanie tam faktycznie opodatkowana. Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji ‒ jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że rzeczywiście nastąpił wywóz towarów z kraju i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego.

Drugi z warunków, o którym mowa wyżej, od którego spełnienia zależy potraktowanie danej dostawy jako dostawy wewnątrzwspólnotowej opodatkowanej stawką podatku w wysokości 0%, dotyczy udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go w ramach dostawy w państwie przeznaczenia. Koncentruje się on zatem na faktycznych, a nie prawnych aspektach transakcji. Powyższy warunek został określony wprost w cyt. wyżej art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy, należy stwierdzić, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015r., poz. 613, z późn. zm.), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Należy jednak podkreślić, że dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0%, podatnik musi posiadać w swojej dokumentacji dowody, które łącznie potwierdzą fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Wnioskodawca planuje w przyszłości zmodyfikować zasady dokumentowania transakcji wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów w związku z utrudnieniami pozyskiwania dokumentów przewozowych.

Będzie on uzupełniać dokumentację wskazującą na dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów o dodatkowy dokument pn. „oświadczenie przewoźnika”. Oświadczenie przewoźnika będzie wystawiane i przesyłane do Wnioskodawcy w formie papierowej lub w formie elektronicznej na wskazany adres poczty elektronicznej. Dokument ten zawierać będzie: dane Wnioskodawcy, dane przewoźnika, datę dostawy towarów do odbiorcy, nazwę odbiorcy towaru, miejsce dostawy towaru (dokładny adres), miejsce odbioru towaru przez przewoźnika od Wnioskodawcy, dane pozwalające na identyfikację przesyłki np. jej numer i wagę, imię i nazwisko osoby wystawiającej dokument (upoważniony pracownik przewoźnika). Dodatkowo oświadczenie przewoźnika zawierać będzie stwierdzenie, że jest wydawane na potrzeby dostawcy towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zgodnie z art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy.

W każdym przypadku Wnioskodawca będzie w stanie, na podstawie danych zawartych w oświadczeniu przewoźnika, powiązać to oświadczenie z konkretnymi fakturami sprzedażowymi dokumentującymi wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów.

Podsumowując, w celu udokumentowania dokonywanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów i rozliczenia ich przy zastosowaniu stawki 0% VAT, Wnioskodawca planuje wykorzystywać następujące dokumenty:

• dokument przewozowy otrzymany od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju (tzw. CMR) podpisany przez Wnioskodawcę oraz przewoźnika, ale bez podpisu i pieczęci nabywcy;
• specyfikację sztuk ładunku;
• oświadczenie przewoźnika zawierające wyraźne stwierdzenie, że określone towary powierzone przewoźnikowi zostały dostarczone na ich miejsce przeznaczenia znajdujące się poza terytorium Polski.
  
  

Należy zauważyć, że powołane powyżej przepisy nie stanowią o formie dokumentów. Zasadniczo dopuszczalna będzie każda forma dokumentu, byle uprawdopodobniała ona wywóz towarów z terytorium kraju i ich dostarczenia na terytorium innego państwa członkowskiego. W dobie szeroko rozumianej komunikacji technicznej nie ma podstaw do odmawiania mocy dowodowej dokumentowi przesyłanemu w formie elektronicznej.

Otrzymywane przez Wnioskodawcę oświadczenia przekazane mu w formie elektronicznej, z których będzie wynikało, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, dla celów dowodowych, należy traktować jako wiarygodne dowody. Ustawodawca dopuszcza bowiem taką formę dokumentów jako dowodów potwierdzających fakt odbioru towaru przez nabywcę.

Przenosząc powyżej opisane zdarzenie przyszłe na grunt przepisów ustawy dotyczących uprawnienia do zastosowania preferencyjnej stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, należy stwierdzić, że posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty wskazane w opisie sprawy stanowią dokumenty, które wystarczająco uprawdopodobnią przemieszczenie towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że: dokument przewozowy otrzymany od przewoźnika odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju podpisany przez Wnioskodawcę oraz przewoźnika, ale bez podpisu i pieczęci nabywcy, specyfikacja sztuk ładunku oraz oświadczenie przewoźnika zawierające wyraźne stwierdzenie, że określone towary powierzone przewoźnikowi zostały dostarczone na ich miejsce przeznaczenia znajdującego się poza terytorium Polski, upoważniać będą Wnioskodawcę do zastosowania stawki podatku VAT 0%, w stosunku do tak udokumentowanych transakcji wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.