Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP3/4512-468/15/JC
z 9 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 4 września 2015 r. (data wpływu 7 września 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji zbycia nieruchomości w trybie egzekucji przez komornika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 września 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji zbycia nieruchomości w trybie egzekucji przez komornika.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Komornik Sądowy działający przy Sądzie Rejonowym ... prowadzi egzekucję z prawa użytkowania wieczystego nieruchomości, dla której X Wydział Ksiąg Wieczystych Sądu Rejonowego prowadzi księgę wieczystą o numerze ……… (założoną ………. 1998 r.). Nieruchomość zabudowana jest budynkiem użytkowym o funkcji biurowej stanowiącym odrębny od gruntu przedmiot własności, tworzących razem całość użytkowo-biurową. Sposób użytkowania nieruchomości: biurowo-usługowy, o powierzchni 728 m2. Nieruchomość użytkowana jest na podstawie prawa wieczystego użytkowania od Skarbu Państwa. Prawo wieczystego użytkowania przysługuje dłużnikowi T. Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością (zajmującej się wynajmem i zarządzaniem nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi). Nieruchomość aktualnie wykorzystywana w całości na wynajem pod działalność gospodarczą dla innych podmiotów. W wyniku czynności komorniczych w dniu … 2015 r. uzyskano oświadczenie - informację od dłużnika, że spółka w dacie zakupu nieruchomości była podatnikiem VAT czynnym, obecnie również posiada status podatnika VAT czynnego i dokonuje rozliczeń miesięcznych, co potwierdziła informacja uzyskana wcześniej z urzędu skarbowego. Podatek VAT został odliczony przy zakupie nieruchomości, a jej pierwsze zasiedlenie nastąpiło przed rokiem 2009. Ponadto były ponoszone nakłady finansowe na nieruchomość, jednak nie przekroczyły one 30% wartości początkowej. Na podstawie operatu szacunkowego sporządzonego przez biegłego sądowego ustalono sumę oszacowania nieruchomości, stanowiącej podstawę do określenia ceny wywołania w przypadku wyznaczenia terminu licytacji publicznej nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Jaką Komornik powinien zastosować stawkę VAT przy wystawieniu faktury sprzedaży omawianej nieruchomości i dotyczącego jej prawa wieczystego użytkowania gruntu?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) – zwanej dalej „ustawą” Komornik Sądowy wykonujący czynności sądowe w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego jest płatnikiem podatku od dostawy dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika. Z obowiązujących przepisów wynika że komornik dokonując transakcji w imieniu podatnika-dłużnika, prowadzi sprzedaż towarów będących własnością dłużnika i będzie ona opodatkowana podatkiem od towarów i usług, a do rozliczenia podatku zobligowany byłby dłużnik. W przypadku gdyby wykonywana czynność nie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby z niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku. Tym samym komornik obowiązany jest do przestrzegania, w sytuacji sprzedaży licytacyjnej, przepisów ustawy o VAT, a zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i świadczenie usług na terytorium kraju. Sprzedaż nieruchomości w ocenie Wnioskującego podlega zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 pkt 1 ust 10 ustawy. Z informacji od dłużnika wiadomym jest, że nieruchomość była użytkowana dłużej niż 2 lata od momentu pierwszego jej zasiedlenia (2009 r.), natomiast poniesione nakłady nie przekroczyły 30% wartości nieruchomości i nie stanowią podstawy do naliczenia VAT w stawce 23%. Zgodnie z art. 106c ustawy komornik powinien wystawić fakturę w imieniu podatnika. Sprzedaż będzie w stawce VAT zwolnionej, natomiast do opodatkowania sprzedaży prawa wieczystego użytkowania powinna zostać zastosowana ta sama stawka VAT co do znajdującego sie na gruncie budynku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) – organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. nr 229, poz. 1954, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.), zgodnie z którym, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

(…);

6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w ust. 2 ww. artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stawka podatku, zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 31 grudnia 2013 r., w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Ustawodawca, w art. 2 pkt 14 ustawy, definiuje pojęcie „pierwszego zasiedlenia”, przez które rozumieć należy oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków (budowli lub ich części) do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało zatem miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt będzie przedmiotem sprzedaży albo będzie oddany w najem, bądź dzierżawę. Zarówno bowiem dostawa, jak też najem, bądź dzierżawa, są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Przy czym zaznaczyć należy, że przewidziane przepisami prawa podatkowego określone konsekwencje wystąpienia pierwszego zasiedlenia odnosić można wyłącznie względem zasiedlonego budynku, budowli lub jego części. Innymi słowy, konsekwencje podatkowoprawne zasiedlenia budynku, budowli, lub jego części odnosić można wyłącznie do zasiedlonej części obiektu (np. całości lub tylko jego części).

W przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu, o czym stanowi art. 29a ust. 8 ustawy.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa w powiązaniu z przedstawionym we wniosku zdarzeniem przyszłym należy stwierdzić, że w przypadku przedmiotowej dostawy wskazanego budynku wraz z prawem użytkowania wieczystego gruntu dłużnik będzie działał w charakterze podatnika. W tej sytuacji dłużnik uprawniony będzie do skorzystania ze zwolnienia od podatku.

Podstawą do zastosowania tego zwolnienia będzie przepis art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Jak bowiem wynika z okoliczności sprawy, dłużnik podał informację, że pierwsze zasiedlenie miało miejsce przed 2009 r. Ponadto z wniosku wynika, że przy zakupie nieruchomości dłużnik odliczył podatek naliczony co wskazuje, że przy nabyciu budynku nastąpiło pierwsze zasiedlenie w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy. Zatem należy uznać, że sprzedaż w trybie licytacji nastąpi po upływie dwóch lat od pierwszego zasiedlenia. W konsekwencji, sprzedaż prawa wieczystego użytkowania – stosownie do art. 29a ust. 8 ustawy – również będzie podlegała zwolnieniu od podatku.

Należy zaznaczyć, że niniejsze rozstrzygniecie zapadło przy założeniu, że obiekt, o którym mowa we wniosku, jest budynkiem lub budowlą w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r., poz. 1409, z późn. zm.).

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … , po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.