Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP2/4512-597/15-2/PRP
z 28 grudnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 10 października 2015 r. (data wpływu 13 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku zastosowania przepisu art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług zakresie braku obowiązku zastosowania przepisu art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Podatnik prowadzi działalność gospodarczą w zakresie obróbki szkła, będąc czynnym podatnikiem VAT i świadcząc usługi i dostawy towarów, względem których nie stosuje się zwolnionej stawki VAT. Planuje on wniesienie zorganizowanej części posiadanego przedsiębiorstwa do nowoutworzonej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością tytułem wkładu na pokrycie kapitału zakładowego tejże spółki. W skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa wejdą przede wszystkim wierzytelności, zapasy (materiały, towary, produkty gotowe), wyposażenie biura (biurka, szafy, komputery), know how w postaci dokumentacji procesu produkcyjnego i część maszyn.

Tak zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych zachowa funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi jego składnikami, spełniając definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa określonej w art. 2 pkt 27e ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 nr 177 poz. 1054 tekst jedn. ze zm.) oraz art. 4a pkt 4) ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U.2014.851 j.t.) oraz z art. 5a pkt 4) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.). Pracownicy aktualnie zatrudnieni u Wnioskodawcy, przejdą w trybie transferu pracowniczego, o którym mowa w art. 23(1) Kodeksu pracy do nowoutworzonej spółki z o.o. Nie wejdą w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa, będącej przedmiotem wskazanej transakcji, nieruchomości, na których zlokalizowany jest zakład produkcyjny .... i część parku maszynowego, czego właścicielem jest i pozostanie nadal Wnioskodawca.

Wnioskodawca zaprzestanie uzyskiwania przychodów ze źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), tj. przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, w związku z podjęciem aktywności gospodarczej w tym zakresie przez spółkę z o.o. Pozostając właścicielem nieruchomości i maszyn Wnioskodawca zamierza wynajmować je nowoutworzonej spółce z ograniczoną odpowiedzialnością. Będąc jednym ze wspólników tejże spółki, nie będzie on uczestniczył w jej zarządzaniu, a jedynie pobierał będzie ewentualną dywidendę. Wnioskodawca nie będzie prowadził żadnej zorganizowanej aktywności gospodarczej. Planuje potraktować przychody z najmu oraz ewentualne dywidendy z nowo utworzonej spółki, jako uzupełnienie dochodów z przyszłej emerytury.

Spółka wynajmując maszyny i nieruchomości uiszczała będzie Wnioskodawcy czynsz najmu według rynkowych wartości tego rodzaju usług. Wnioskodawca zamierza zmienić formę opodatkowania z aktualnej na zasadach ogólnych (księgi rachunkowe) na formę zryczałtowaną, o której mowa w art. 1 pkt 2) z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 1993 r. nr 144, poz. 930 ze zm.), poprzez złożenie pisemnego oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za dany rok podatkowy naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania nie później niż do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym osiągnął pierwszy przychód z tytułu najmu, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód osiągnie w grudniu roku podatkowego. Wnioskodawca jednak nadal będzie wykonywał czynności opodatkowane w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. nr 177 poz. 1054 tekst jedn. ze zm.) - ustawa o VAT, tj. będzie świadczył odpłatne usługi najmu. W ten sposób, nadal pozostając podatnikiem podatku od towarów i usług nie zostaną spełnione względem Niego przesłanki z art. 14 ust. 1 pkt 2) ustawy o VAT, zatem nie zaistnieje konieczność opodatkowania towarów własnej produkcji i towarów, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów.

Wnioskodawca po dokonaniu wniesienia do spółki z o.o. wkładu niepieniężnego w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o czym mowa powyżej, nie będzie już posiadał żadnych towarów, względem których dokonał odliczenia podatku VAT, a które wskutek zmiany prowadzonej działalności z działalności gospodarczej w zakresie obróbki szkła na najem, nie będą już służyły działalności opodatkowanej. Innymi słowy, w posiadaniu Wnioskodawcy pozostaną jedynie te składniki majątkowe, które służyły będą nadal działalności opodatkowanej VAT. Wszelkie zatem pozostałe w jego posiadaniu aktywa (nieruchomości, maszyny) będą przedmiotem najmu, jako usług opodatkowanych VAT, zaś wszelkie inne aktywa wykorzystywane aktualnie do prowadzonej działalności gospodarczej, staną się przedmiotem aportu do spółki kapitałowej, jako składniki zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o czym mowa powyżej. W ten sposób nie zaistnieje konieczność dokonywania korekt w zakresie naliczonego podatku od towarów i usług, w związku z utratą prawa do odliczenia wskutek niezwiązania zakupu ze sprzedażą opodatkowaną.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wskutek zaprzestania prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6) z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U z 2012 r. nr 361 tekst jedn., z późn. zm.) i rozpoczęcia świadczenia usług najmu opisanych w art. 10 ust. 1 pkt 6) tejże ustawy, jako czynności opodatkowanych w art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. nr 177 poz. 1054 tekst jedn., z późn. zm.) zajdą względem Podatnika przesłanki opisane w art. 14 ust. 1 pkt 2) ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, wskutek zaprzestania prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6) z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U z 2012 r. nr 361 tekst jedn., z późn. zm.) przez Wnioskodawcę i rozpoczęcia świadczenia usług najmu, jako usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, nie zajdą przesłanki z art. 14 ust. 1 pkt 2) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2011 r. nr 177 poz. 1054 tekst jedn., z późn. zm.), a zatem nie zaistnieje konieczność opodatkowania towarów wskutek zaprzestania wykonywania czynności opodatkowanych.

Reżim ustawy o podatku od towarów i usług oraz reżim ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są od siebie niezależne, z wyjątkiem przepisów wskazanych w tychże ustawach. Pojęcie zatem świadczenia usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz pojęcie prowadzenia działalności gospodarczej na gruncie ustawy o podatku dochodowym są również od siebie niezależne. Istnieje zatem możliwość zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych przy jednoczesnym podleganiu opodatkowaniu usług podatkiem od towarów i usług. Wyłączenie bowiem przychodów z najmu spod pojęcia działalności gospodarczej jest jedynie konstrukcją ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ustawa o podatku od towarów i usług takiego wyłączenia nie zawiera, a zatem mimo, iż z chwilą dokonania się istotnej zmiany w zakresie podatku dochodowego, tj. zaprzestania prowadzenia działalności gospodarczej i rozpoczęcia świadczenia najmu prywatnego w zakresie podatku od towarów i usług takie zmiany nie zajdą.

Wnioskodawca zatem, jako czynny podatnik VAT, nadal po zaprzestaniu prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będzie wykonywał czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług, gdyż do takich zalicza się najem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 5 ust. 3 ww. ustawy opodatkowaniu podatkiem podlegają również towary w przypadku, o którym mowa w art. 14. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Z kolei przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii – art. 2 pkt 6 ustawy.

Według przepisu art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Kwestie dotyczące opodatkowania przy likwidacji działalności spółki i zaprzestaniu działalności przez osobę fizyczną regulują przepisy art. 14 ww. ustawy.

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w przypadku:

1. rozwiązania spółki cywilnej lub handlowej niemającej osobowości prawnej;
2. zaprzestania przez podatnika, o którym mowa w art. 15, będącego osobą fizyczną wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, obowiązanego, na podstawie art. 96 ust. 6, do zgłoszenia zaprzestania działalności naczelnikowi urzędu skarbowego.
   
   

Art. 14 ust. 3 ustawy stanowi, iż przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w art. 15, będący osobą fizyczną nie wykonywał czynności podlegających opodatkowaniu co najmniej przez 10 miesięcy. Nie dotyczy to podatników, którzy zawiesili wykonywanie działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

W myśl art. 14 ust. 4 ustawy, przepisy ust. 1 i 3 stosuje się do towarów, w stosunku do których przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak stanowi art. 14 ust. 5 ustawy, w przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 3, podatnicy są obowiązani sporządzić spis z natury towarów na dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, zwany dalej „spisem z natury”. Podatnicy są obowiązani załączyć informację o dokonanym spisie z natury, o ustalonej na jego podstawie wartości i o kwocie podatku należnego, do deklaracji podatkowej składanej za okres obejmujący dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy wskutek zaprzestania prowadzenia działalności gospodarczej i rozpoczęcia świadczenia usług najmu zajdą względem Podatnika przesłanki opisane w art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W tym miejscu należy zauważyć, że w świetle regulacji art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony określone przepisami obowiązki. Tak więc oddanie rzeczy innej osobie do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony na podstawie umowy najmu związane jest z wzajemnym świadczeniem najemcy polegającym na zapłacie umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie tej rzeczy przez jego najemcę.

Zatem, biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi najmu będą nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, a Zainteresowany pomimo zaprzestania prowadzenia działalności w zakresie obróbki szkła, dalej będzie wykonywał czynności, o których mowa w art. 5 ust. 1 ustawy.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy stwierdzić należy, iż wskutek zaprzestania prowadzenia działalności gospodarczej i rozpoczęcia świadczenia usług najmu w stosunku do Wnioskodawcy nie znajdzie zastosowania przepis art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy, bowiem nie wystąpi sytuacja, w której dojdzie do zaprzestania przez podatnika wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wobec powyższego oceniając stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.