Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/4511-1287/15-2/AM
z 17 grudnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z 3 listopada 2015 r. (data wpływu 10 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków poniesionych na zakup usług gastronomicznych na potrzeby spotkań z obecnymi i potencjalnymi kontrahentami – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków poniesionych na zakup usług gastronomicznych na potrzeby spotkań z obecnymi i potencjalnymi kontrahentami.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą m. in. w zakresie doradztwa biznesowego, gospodarczego i szkoleń. W związku z prowadzoną działalnością niejednokrotnie wyjeżdża w delegacje do innych miast. Wyjazdy mają na celu pozyskanie nowych kontrahentów jak również utrzymanie współpracy z obecnymi partnerami biznesowymi. W trakcie spotkań omawiany jest zakres usług jakie będzie lub miałby świadczyć na rzecz obecnych i potencjalnych kontrahentów. Tego typu spotkania odbywają się również w miejscu prowadzenia działalności Wnioskodawcy. Jednakże ze względu na brak wystarczającego miejsca pod adresem prowadzenia działalności spotkania odbywają się w różnego rodzajach lokalach gastronomicznych. W przypadku spotkań odbywających się w innych miastach, nie ma innej możliwości, niż spotkania w kawiarni lub restauracji, ze względu na brak innego miejsca prowadzenia działalności poza W. Nie są to lokale prestiżowe a jedynie miejsca dogodne dla obydwu stron w celu przeprowadzenia rozmów biznesowych, które nie mają na celu pokazania zamożności firmy Wnioskodawcy. W czasie spotkań zamawiany jest posiłek z dostępnego menu, nie są to jednak potrawy wyszukane. Niejednokrotnie na tego typu spotkaniach zamawiany jest posiłek wraz z napojami. Niekiedy zdarza się, że kontrahent zamawia w małych ilościach napój alkoholowy. Oczywiście nie każde spotkanie kończy się podpisaniem kontraktu o współpracy, niemniej jednak spotkania organizowane są w celu ich zawiązania a więc osiągnięcia przychodu. Natomiast spotkania z obecnymi kontrahentami, mają na celu utrzymanie dobrej relacji i zabezpieczenie źródła przychodu, jakim jest współpraca z nimi i mają na celu m. in. omówienie zakresu i ram dalszej współpracy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wydatki na usługi gastronomiczne, obejmujące posiłki wraz z napojami bezalkoholowymi oraz alkoholowymi, w postaci jak wskazano w opisie stanu faktycznego, poniesione przeze mnie na spotkaniach biznesowych z obecnymi i potencjalnymi kontrahentami, stanowią koszt uzyskania przychodu i nie są zaliczane do reprezentacji w rozumieniu art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r., o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Art. 23 ust 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mówi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów koszty reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje terminu „reprezentacja", dlatego też należy posłużyć się wykładnią językową. Przez reprezentację rozumie się „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną" - Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza (Wyd. Naukowe PWN; Warszawa 2007). Z literalnego brzmienia przepisu nie wynika również zakaz zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, a jedynie tych wydatków z wymienionych grup, które noszą cechy reprezentacji. Wydatki ponoszone przeze mnie nie mają na celu stworzenia pozytywnego wizerunku firmy a jedynie ułatwienie prowadzenia rozmów i negocjacji, które niejednokrotnie są długotrwałe. Wskazuje na to również fakt, że pod adresem prowadzenia działalności nie mam możliwości przeprowadzenia takich rozmów. Przepis ustawy nie wskazuje również na miejsce poniesienia wydatków, w związku z tym nieistotne jest, czy spotkanie biznesowe miało miejsce w siedzibie firmy, czy też poza nią. Podobnie nie ma znaczenia fakt, że nie każde spotkanie z potencjalnymi klientami prowadzi do nawiązania współpracy - spotkanie ma na celu jej nawiązanie, ale niejednokrotnie z przyczyn obiektywnych do niej nie dochodzi. Biorąc pod uwagę fakt, że opisane działania mają na celu zwiększenie przychodów (nawiązanie nowej współpracy) lub zabezpieczenie ich źródła (rozmowy z obecnymi kontrahentami) i nie noszą cech okazałości ani wystawności, uważam, że mam prawo zaliczyć opisane w stanie faktycznym wydatki do kosztów uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl definicji kosztów uzyskania przychodów, wynikającej z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki - winien:

• być poniesiony, w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
  
• nie znajdować się wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów wskazanych w art. 23 ww. ustawy,
  
• być właściwie udokumentowany.
  
  

W powołanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawy ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowo - skutkowego tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, bądź funkcjonowanie źródła tego przychodu. Kosztami uzyskania przychodów są koszty związane z uzyskiwanymi przychodami, pod warunkiem, że podatnik wykaże, iż zostały one w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów.

W świetle powyższego uregulowania, jeżeli wydatek nie jest objęty katalogiem wydatków wymienionych w art. 23, wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów i jednocześnie istnieje wskazany powyżej związek przyczynowy między poniesionym wydatkiem a przychodem – wydatek taki stanowi koszt uzyskania przychodu.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 23 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Analiza tego przepisu wykazuje m.in., że za wydatki na zakup usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami spotkań biznesowych.

Wskazać również należy, że analiza tez wyroku NSA z dnia 17 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 702/11 prowadzi do wniosku, że nie podlegają wykluczeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ponoszone przez podatników wydatki na drobne poczęstunki (np. ciastka, paluszki, kanapki), napoje (np. kawa, herbata, woda mineralna, soki), a także posiłki (np. obiady, lunche), niezależnie od miejsca ich podawania (w siedzibie podatnika, czy też poza nią), podawane podczas prowadzenia rozmów z kontrahentami, inwestorami, wykonawcami etc. dotyczących zakresu prowadzonej przez podatników działalności gospodarczej.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca w związku z prowadzoną działalnością niejednokrotnie wyjeżdża w delegacje do innych miast. Wyjazdy mają na celu pozyskanie nowych kontrahentów jak również utrzymanie współpracy z obecnymi partnerami biznesowymi. W trakcie spotkań omawiany jest zakres usług jakie będę lub miałbym świadczyć na rzecz obecnych i potencjalnych kontrahentów. Ze względu na brak wystarczającego miejsca pod adresem prowadzenia działalności spotkania odbywają się w różnego rodzajach lokalach gastronomicznych. W przypadku spotkań odbywających się w innych miastach, nie ma innej możliwości, niż spotkania w kawiarni lub restauracji, ze względu na brak innego miejsca prowadzenia działalności poza Warszawą. Nie są to lokale prestiżowe a jedynie miejsca dogodne dla obydwu stron w celu przeprowadzenia rozmów biznesowych, które nie mają na celu pokazania zamożności firmy Wnioskodawcy. W czasie spotkań zamawiany jest posiłek z dostępnego menu, nie są to jednak potrawy wyszukane. Jak wskazuje Wnioskodawca, że nie każde spotkanie kończy się podpisaniem kontraktu o współpracy, niemniej jednak spotkania organizowane są w celu ich zawiązania a więc osiągnięcia przychodu. Natomiast spotkania z obecnymi kontrahentami, mają na celu utrzymanie dobrej relacji i zabezpieczenie źródła przychodu, jakim jest współpraca z nimi i mają na celu m. in. omówienie zakresu i ram dalszej współpracy.

W odniesieniu do ponoszonych przez Wnioskodawcę – w ramach wykonywanej działalności gospodarczej – wydatków na usługi gastronomiczne ponoszone w różnych miastach Polski na spotkaniach w restauracji lub kawiarni, których celem są biznesowe spotkania z kontrahentami, które mają na celu nawiązanie czy poprawę współpracy, należy stwierdzić, że w katalogu przepisu art. 23 ust. 1 ustawy nie zawarto zakazu, ani jakiegokolwiek ograniczenia co do możliwości zaliczenia tego rodzaju wydatków do kosztów uzyskania przychodów. W opinii tutejszego organu – w okolicznościach przedstawionych we wniosku – nie można działaniom Wnioskodawcy przypisać cech reprezentacji, o jakiej mowa w art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy, zatem w opisanym stanie faktycznym przepis ten nie będzie miał zastosowania.

W konsekwencji, wydatki takie mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym zastrzec, iż przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne, w szczególności obowiązek wykazania, że konkretny wydatek został poniesiony w celu uzyskania przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym., a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.