2015.12.24 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-1/4514-481/15/PM
z 24 grudnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613, ze zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 listopada 2015 r. (data wpływu do Biura – 30 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych otrzymania pożyczki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 listopada 2015 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych otrzymania pożyczki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Na potrzeby rozpoczęcia działalności gospodarczej Wnioskodawca – D. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej Wnioskodawca lub Pożyczkobiorca) zaciągnął zwrotną pożyczkę pieniężną na okres 4 lat, oprocentowaną w skali 0,5% kwoty zaciągniętej pożyczki plus stopa procentowa obowiązująca dla 12 miesięcznego systemu odsetkowego WIBOR.

Umowa pożyczki została zawarta 30 czerwca 2015 r. ze spółką akcyjną działającą pod firmą „A. P.” Spółka Akcyjna z siedzibą w K. (dalej Pożyczkodawca).

Pożyczkodawca udzielił Wnioskodawcy pożyczki w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Działalność finansowa polegająca między innymi na udzielaniu pożyczek należy do przedmiotów działalności Pożyczkodawcy, co wynika z umowy spółki Pożyczkodawcy, gdzie wymienione zostały takie przedmioty działalności według Polskiej Klasyfikacji Działalności jak:

64.92.Z – Pozostałe formy udzielania kredytów;
66.19.Z – Pozostała działalność wspomagająca usługi finansowe, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych oraz
64.99.Z – Pozostała finansowa działalność usługowa, gdzie indziej niesklasyfikowana, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych.

Pożyczkodawca udzielał w przeszłości pożyczek na podobnych warunkach innym podmiotom. W taki, alternatywny dla – obecnie bardzo nisko oprocentowanych i w efekcie małozyskownych – lokat bankowych sposób lokuje on swoje nadwyżki środków pieniężnych.

Pożyczkodawca nie jest na dzień udzielania pożyczki udziałowcem Wnioskodawcy. Miejscem udzielenia pożyczki jest terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, zaś środki pieniężne będące przedmiotem umowy pożyczki znajdowały się na terytorium Polski. Pożyczkodawca był na dzień udzielenia pożyczki i jest nadal czynnym podatnikiem podatku od towarów usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zawarcie umowy pożyczki w okolicznościach i na warunkach wyżej opisanych, wobec faktu, że podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług przy jednoczesnym zwolnieniu od tego podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług, na mocy art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, nie podlega obowiązkowi uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych w stawce 2%?

Zdaniem wnioskodawcy, zawarcie umowy pożyczki w okolicznościach i na warunkach wyżej opisanych, wobec faktu, że podlega to opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług przy jednoczesnym zwolnieniu od tego podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług, na mocy art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, nie podlega obowiązkowi uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych w stawce 2%.

Na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku. Czynności takie podlegają ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych wyłącznie wtedy, gdy spełniają przesłanki wskazane w art. 1 ust. 4 tej ustawy tj. gdy ich przedmiotem są albo rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wobec powyższego, uznać należy, że co do zasady, przedmiotowa umowa pożyczki powinna być objęta podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Jak wynika jednak z art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podatkowi od czynności cywilnoprawnych nie podlegają czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

opodatkowana podatkiem od towarów i usług;
zwolniona z podatku od towarów i usług, z wyjątkiem:
- umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
- umowy sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

A zatem, wyłączenie wskazane w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych dotyczy m.in. podmiotów zwolnionych z podatku od towarów i usług, przy czym o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług, lecz to, że przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z tego podatku zwolniona.

Umowa pożyczki natomiast to czynność, która niewątpliwie należy do zakresu ustawy o podatku od towarów i usług. Na podstawie art. 5 ust. 1 tej ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega bowiem odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie zaś z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przez odpłatne świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług. Udzielanie pożyczek to świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnieniu kapitału na wskazany w umowie okres czasu. Czynność udzielenia pożyczki w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w zamian za wynagrodzenie (odsetki), stanowi zatem odpłatne świadczenie usług, co do zasady podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Odpłatnością z tytułu udzielonej pożyczki są odsetki.

Wprawdzie, aby dana czynność została opodatkowana nie tylko musi być zakwalifikowana jako odpłatna dostawa towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju, ale istotne jest także, aby została wykonana przez podmiot, który z tytułu jej dokonania będzie rozpoznany jako podatnik podatku od towaru i usług. Jednak w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług jest zaś rozumiana jako wszelka działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W związku z faktem, iż sama umowa spółki Pożyczkodawcy wprost potwierdza, że przedmiot działalności Pożyczkodawcy obejmuje m.in. pozostałe formy udzielania kredytów, oznacza to, iż Pożyczkodawca może zawierać umowy pożyczek w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W świetle powyższego, Pożyczkodawca musi zostać rozpoznany jako podatnik podatku od towarów i usług z tytułu udzielanych pożyczek. Ustawa o podatku od towarów i usług zwalnia jednak niektóre czynności od opodatkowania.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę. A zatem, czynność udzielania pożyczek, mimo iż należy do zakresu ustawy o podatku od towarów i usług, nie jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług. W odniesieniu do Pożyczkodawcy musi to oznaczać, że udzielanie przez niego pożyczek z zasady podlega podatkowi od towarów i usług, jednak na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług, czynność ta będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Dlatego też uznać należy, że z tytułu udzielanych pożyczek Pożyczkodawca będzie podmiotem zwolnionym z opodatkowania w podatku od towarów i usług i w konsekwencji – czynność zawarcia przedmiotowej umowy pożyczki nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych jako wyłączona z zakresu przedmiotowego ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Stanowisko takie jak wyżej w zakresie podatku od towarów i usług potwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach interpretacją indywidualną z dnia 20 października 2015 r. znak: IBPP2/4512-707/15/AB i w związku z tym Wnioskodawca nie domaga się niniejszym wnioskiem interpretacji w zakresie podatku od towarów i usług a jedynie w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych tak jak to zaznaczono w A.1.8 niniejszego wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy tylko w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2015 r., poz. 626, ze zm.) podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Stosownie do art. 4 pkt 7 ww. ustawy obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży, przy umowie pożyczki, na biorącym pożyczkę.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tego podatku ciąży na biorącym pożyczkę.

Niezależnie od powyższego, w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

opodatkowana podatkiem od towarów i usług,
zwolniona z podatku od towarów i usług, z wyjątkiem:
- umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
- umowy sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca zaciągnął pożyczkę pieniężną na okres 4 lat. Umowa pożyczki została zawarta 30 czerwca 2015 r. ze spółką akcyjną działającą pod firmą „A. P.” Spółka Akcyjna z siedzibą w K.

64.92.Z – Pozostałe formy udzielania kredytów;
66.19.Z – Pozostała działalność wspomagająca usługi finansowe, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych oraz
64.99.Z – Pozostała finansowa działalność usługowa, gdzie indziej niesklasyfikowana, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych.

Pożyczkodawca udzielał w przeszłości pożyczek na podobnych warunkach innym podmiotom.

Wnioskodawca wskazał, że czynność udzielenia pożyczek przez Spółkę na rzecz Wnioskodawcy będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług. Potwierdza to – jak podkreślił – interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w dniu 20 października 2015 r., znak: IBPP2/4512-707/15/AB.

Z cytowanego powyżej przepisu art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wynika, że podatkowi od czynności cywilnoprawnych nie podlegają takie czynności, w których przynajmniej jedna ze stron z tytułu ich dokonania (dokonania tych czynności) jest opodatkowania podatkiem od towarów i usług lub zwolniona z podatku od towarów i usług (z wyjątkiem określonych czynności, które w przedmiotowej sprawie nie występują).

Należy jednak zaznaczyć, że o wyłączeniu, o którym mowa w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług. Podstawę do ww. wyłączenia może stanowić wyłącznie fakt, że jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z tego podatku zwolniona.

W związku z tym należy podkreślić, że jakkolwiek powyższe zapytanie Wnioskodawcy dotyczy opodatkowania umowy pożyczki podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia czy powyższa transakcja – dokonana pomiędzy wskazanymi we wniosku Stronami – podlega regulacjom ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, ze zm.), bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia umowy pożyczki podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Objęcie tej czynności podatkiem od towarów i usług skutkuje bowiem wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Przedmiotowa umowa pożyczki – jak podkreślił Wnioskodawca – podlega regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca zaznaczył, że zostało to potwierdzone interpretacją indywidualną wydaną w dniu 20 października 2015 r., znak: IBPP2/4512-707/15/AB. A zatem na mocy art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych umowa ta nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Tym samym Wnioskodawca (Pożyczkobiorca) nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu tej umowy.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin