INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 20.03.2012 r. (data wpływu 26.03.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia obowiązku zapłaty podatku u źródła z tytułu odsetek powstałych w Polsce za okres od 1 lipca 2009 r. do 31 sierpnia 2009 r., a zapłaconych w październiku 2009 r., od pożyczek udzielonych spółce z o.o. - w sytuacji zmiany z dniem 1 września 2009 r. stanu prawnego islandzkich przepisów prawa nakładających podatek u źródła na odsetki płacone osobom nie mającym siedziby w Islandii, o czym Spółka została poinformowana przez islandzki urząd podatkowy pismem z 1 lutego 2011 r. - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26.03.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia obowiązku zapłaty podatku u źródła z tytułu odsetek powstałych w Polsce za okres od 1 lipca 2009 r. do 31 sierpnia 2009 r., a zapłaconych w październiku 2009 r., od pożyczek udzielonych spółce z o.o. - w sytuacji zmiany z dniem 1 września 2009 r. stanu prawnego islandzkich przepisów prawa nakładających podatek u źródła na odsetki płacone osobom nie mającym siedziby w Islandii, o czym Spółka została poinformowana przez islandzki urząd podatkowy pismem z 1 lutego 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

XZY ehf (zwana dalej „Spółką” lub „Wnioskodawcą”) jest spółką z siedzibą w Islandii i podlega w Islandii opodatkowaniu w zakresie całego dochodu, niezależnie od miejsca osiągnięcia (co zostało potwierdzone certyfikatem rezydencji podatkowej, wystawionym przez islandzki urząd podatkowy).

Wnioskodawca udzielił spółce A. sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie pożyczek, których celem było sfinansowanie zakupu środków trwałych. Pierwsza z pożyczek została udzielona we wrześniu 2008 r., druga w czerwcu 2009 r. A. sp. z o.o. spłacał pożyczkę, łącznie z odsetkami. W przekonaniu, że istnieje taki obowiązek prawny, na zasadzie art. 21 Ustawy o CIT w związku z art. 11 ust. 2 Umowy o UPO, A. sp. z o.o. jako płatnik potrącał i odprowadzał do Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego podatek u źródła od odsetek, powstałych w Polsce i należnych Wnioskodawcy - podmiotowi islandzkiemu, w wysokości 10% kwoty odsetek.

W roku 2011, w wyniku ponownej analizy stanu prawnego, Spółka stwierdziła, że na mocy ust. 2 Protokołu do Umowy o UPO: „tak długo jak Islandia, zgodnie ze swoim prawem wewnętrznym, nie nakłada podatków u źródła na odsetki płacone osobom nie mającym miejsca zamieszkania lub siedziby w Islandii, nie stosuje się postanowień ustępu 2 (art. 11), a odsetki podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym właściciel odsetek ma miejsce zamieszkania lub siedzibę (tj. w Islandii)”.

Spółka ustaliła, że według prawa wewnętrznego Islandii, odsetki płacone osobom nie mającym miejsca zamieszkania lub siedziby w Islandii, nie były w Islandii w jakikolwiek sposób opodatkowane. Ten stan prawny zmienił się z dniem 1 września 2009 r., o czym Spółka została poinformowana przez islandzki urząd podatkowy, pismem z 1 lutego 2011 r. (w załączeniu, wraz z tłumaczeniem przysięgłym na język polski). Ponadto we wniosku wskazano, że w niniejszej sprawie przedmiotowa kwota odsetek została wpłacona już po 1 września 2009 r. Wynikało to z zapisów umów pożyczek, według których rozliczanie odsetek było kwartalne. Tak więc odsetki za okres 1 lipca 2009 r. - 31 sierpnia 2009 r. zapłacone zostały dopiero w październiku 2009 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy z tytułu odsetek powstałych w Polsce za okres od 1 lipca 2009 r. do 31 sierpnia 2009 r., Wnioskodawca mający siedzibę w Islandii był zobowiązany do zapłaty podatku u źródła...

Zdaniem Wnioskodawcy, z tytułu odsetek powstałych w Polsce za okres od 1 lipca 2009 r. do 31 sierpnia 2009 r., Wnioskodawca mający siedzibę w Islandii nie był zobowiązany do zapłaty podatku u źródła.

Zgodnie z zaświadczeniem islandzkiego urzędu podatkowego z 1 lutego 2011 r., przepis prawa wewnętrznego islandzkiego, nakładający podatki u źródła na odsetki płacone osobom nie mającym siedziby w Islandii, jest przepisem nowym i wszedł w życie w dniu 1 września 2009 r.

Oznacza to, że w okresie do 31 sierpnia 2009 r., Islandia, zgodnie ze swoim prawem wewnętrznym, podatku takiego nie nakładała. Co za tym idzie, na podstawie ust. 2 Protokołu do Umowy o UPO, nie należało stosować art. 11 ust. 2 Umowy o UPO.

Tak więc, zapis o opodatkowaniu odsetek podatkiem u źródła nie powinien być stosowany, a odsetki należne podmiotowi islandzkiemu od podmiotu polskiego powinny były być opodatkowane wyłącznie w kraju pożyczkodawcy, tj. na Islandii.

Kwoty potrącone przez A. sp. z o.o., jako płatnika podatku u źródła, i odprowadzone do urzędu skarbowego, zostały więc potrącone i odprowadzone nienależnie. Jako takie stanowią więc nadpłatę podatku.

W ocenie Wnioskodawcy okoliczność, że odsetki zostały zapłacone przez płatnika - dłużnika podatnikowi - wierzycielowi dopiero w październiku, nie może mieć wpływu na sposób ich opodatkowania podatkiem u źródła w Polsce.

Zgodnie z ustępem 2 Protokołu Umowy o UPO, przyjmuje się zasadę, że „tak długo jak Islandia, zgodnie ze swoim prawem wewnętrznym, nie nakłada podatków u źródła na odsetki płacone osobom nie mającym miejsca zamieszkania lub siedziby w Islandii, nie stosuje się postanowień ustępu 2, a odsetki podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym właściciel odsetek ma miejsce zamieszkania lub siedzibę”. Skoro więc do 31 sierpnia miał miejsce stan prawny, o którym mowa w ust. 2 Protokołu, to odsetki winny być opodatkowywane jedynie w Islandii, nie w Polsce.

Nie może tu mieć wpływu okoliczność, że kwota odsetek została zapłacona wierzycielowi dopiero w październiku 2009 r., gdyż była to kwota znacznej części należna z tytułu odsetek powstałych w okresie, w którym podatek u źródła nie był w Polsce należny, a co za tym idzie nie powinien być za ten okres pobierany.

W związku z powyższym Spółka wniosła, jak na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie określenia obowiązku zapłaty podatku u źródła z tytułu odsetek powstałych w Polsce za okres od 1 lipca 2009 r. do 31 sierpnia 2009 r., a zapłaconych w październiku 2009 r., od pożyczek udzielonych spółce z o.o. - w sytuacji zmiany z dniem 1 września 2009 r. stanu prawnego islandzkich przepisów prawa nakładających podatek u źródła na odsetki płacone osobom nie mającym siedziby w Islandii, o czym Spółka została poinformowana przez islandzki urząd podatkowy pismem z 1 lutego 2011 r., uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), podatnicy jeżeli nie mają na terytorium Polski siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Polski.

Istotą ograniczonego obowiązku podatkowego jest więc to, że podmioty objęte takim obowiązkiem mogą być zobowiązane do zapłacenia podatku dochodowego od osób prawnych jedynie od dochodów, które powstały w Polsce. Pozostałe dochody (generowane poza Polską) nie mogą natomiast podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Odsetki są traktowane jako wynagrodzenie podmiotu z tytułu udzielenia pożyczki. Mogą być one otrzymywane przez cały czas trwania umowy w powtarzających się okresach, np. kwartalnie - jak w niniejszej sprawie, bądź wypłacone jako całość należnej sumy odsetek w momencie zwrotu pożyczki lub też pobrane „z góry” przy udzieleniu pożyczki w formie tzw. dyskonta.

Dla pożyczkodawcy dochód z tytułu odsetek podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych Odsetki stanowią więc przychód podatnika z uwzględnieniem kosztów uzyskania tego przychodu. W efekcie opodatkowaniu podlega dochód stanowiący różnicę powyższych kwot. Co istotne, zgodnie z zapisem art. 12 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do przychodów nie zalicza się kwot naliczonych, lecz nieotrzymanych odsetek od należności, w tym również od udzielonych pożyczek (kredytów).

Podatnicy będący nierezydentami, uzyskujący dochody z tytułu odsetek, mają również obowiązek rozliczenia się z fiskusem. Dokonują tego za pośrednictwem płatnika, którym jest podmiot dokonujący wypłaty odsetek.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - w brzmieniu obowiązującym stosownie do opisanego we wniosku stanu faktycznego na 2009 r. (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Przepisy polskiego prawa podatkowego nie definiują przy tym pojęcia „wypłaty”.

W przypadku podatku u źródła z tytułu odsetek od udzielonych pożyczek polskiemu podmiotowi przez podmiot zagraniczny mają zastosowanie postanowienia umów międzynarodowych, ponieważ sytuacja dotyczy zdarzenia gospodarczego występującego pomiędzy podmiotami podlegającymi opodatkowaniu w odrębnych państwach.

Kwestie dotyczące opodatkowania majątku i dochodów uzyskiwanych przez podmioty z siedzibą w różnych krajach regulują umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, które wzorowane są na Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku. Również umowy, których stroną jest Polska stanowią odwzorowanie Modelowej Konwencji OECD.

Zarówno tekst Modelowej Konwencji OECD, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień.

Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować przepisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Zatem, obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem do niej.

Postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania nie należy traktować jako „łącznie obowiązujących Polskę norm międzynarodowego prawa publicznego”, gdyż z uwagi na ich szczególny charakter są one przede wszystkim powszechnie obowiązującymi normami naszego wewnętrznego ustawodawstwa podatkowego, których prawidłowe stosowanie wymaga również odniesienia się do ustalonych w międzynarodowej pragmatyce zasad, wyrażonych w komentarzu do Modelowej Konwencji OECD.

Zgodnie z wyjaśnieniami zawartymi w Komentarzu do Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku (Komentarz OECD do Modelowej Konwencji w sprawie Podatku od Dochodu i Majątku, wersja z lipca 2005 r., Dom Wydawniczy ABC, s. 170) w punkcie 5 Komentarza do art. 11 ust. 1 Modelowej Konwencji, odnoszącego się do opodatkowania odsetek, zdefiniowano określenie „wypłata” podając, że zdarzenie obejmujące wypłatę odsetek może być rozumiane szeroko. Koncepcja wypłaty oznacza bowiem spełnienie zobowiązania do postawienia do dyspozycji wierzyciela funduszy w sposób przewidziany w umowie lub zgodnie ze stosowanym zwyczajem.

Niezależnie od tego, że Komentarz do Modelowej Konwencji OECD wskazuje na szerokie rozumienie terminu „wypłata odsetek”, to jednak zasady i sposób opodatkowania poszczególnych dochodów określają przepisy wewnętrzne danego Umawiającego się Państwa.

Określenie zawarte w art. 11 ust. 2 Modelowej Konwencji OECD zastrzega prawo do opodatkowania odsetek w państwie, w którym powstają, lecz ogranicza to prawo przez ustalenie stawki podatku, która nie powinna przekroczyć 10%. Oznacza to, że przepisy państwa źródła są miarodajne dla określenia czy i na jakich zasadach odsetki wypłacane podlegają w tym państwie opodatkowaniu. Zgodnie z treścią art. 3 ust. 2 Modelowej Konwencji OECD - z uwagi na brak w samej treści definicji legalnej pojęcia „wypłata odsetek”, dla określenia daty powstania przychodu z tytułu odsetek należy kierować się przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jak ustalono, przy stosowaniu niniejszej Konwencji przez Umawiające się Państwo, jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej, każde określenie w niej niezdefiniowane będzie miało takie znaczenie, jakie ma ono w przepisach prawnych tego państwa w zakresie podatków, do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja, przy czym wynikające z ustawodawstwa podatkowego tego państwa ma pierwszeństwo przed znaczeniem nadanym określeniu przez inne przepisy prawne tego państwa.

Szerokie rozumienie terminu „wypłata odsetek” zawarte w Modelowej Konwencji OECD nie neguje zatem wykazanej powyżej, a wynikającej z art. 12 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych idei kasowego ujęcia przychodu uzyskanego z tytułu odsetek od pożyczki.

Zobowiązanie z tytułu odsetek zostaje zatem spełnione z chwilą ich zapłaty.

Z uwagi na powyższe zauważyć należy - wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy, iż okoliczność, że odsetki za okres od 1 lipca 2009 r. do 31 sierpnia 2009 r. zostały zapłacone przez płatnika - dłużnika podatnikowi - wierzycielowi dopiero w październiku 2009 r. - w sytuacji zmiany z dniem 1 września 2009 r. stanu prawnego islandzkich przepisów prawa nakładających podatek u źródła na odsetki płacone osobom nie mającym siedziby w Islandii, wywiera wpływ na sposób ich opodatkowania podatkiem u źródła w Polsce.

Na mocy art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Polski, przez podatników nieposiadających w Polsce siedziby ani zarządu, przychodów z odsetek ustala się w wysokości 20% tych przychodów.

Należy jednak zauważyć, że zgodnie z zapisem art. 22a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przepisy art. 21 powołanej ustawy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Polska.

W niniejszej sprawie zastosowanie znajdzie umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Islandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Reykjaviku dnia 19.06.1998 r. (dalej: „polsko-islandzka umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania”).

Zgodnie z art. 11 ust. 1 polsko-islandzkiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania odsetki, które powstają w Umawiającym się Państwie i wypłacane są osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Na mocy art. 11 ust. 2 polsko-islandzkiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania jednakże takie odsetki mogą być także opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa, ale jeśli odbiorca jest ich właścicielem, podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 10 procent kwoty brutto tych odsetek.

Ponadto, w myśl art. 11 ust. 3 polsko-islandzkiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania bez względu na postanowienia ustępu 2, odsetki powstające w Umawiającym się Państwie i uzyskane przez Rząd drugiego Umawiającego się Państwa, włączając jego władze lokalne, Bank Centralny lub jakąkolwiek instytucję kontrolowaną przez ten Rząd, lub odsetki uzyskane z tytułu pożyczek gwarantowanych przez ten Rząd, podlegają zwolnieniu z opodatkowania w tym pierwszym Państwie.

Zgodnie z zapisem art. 11 ust. 4 polsko-islandzkiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania użyte w tym artykule określenie „odsetki” oznacza dochód z wszelkiego rodzaju wierzytelności, zarówno zabezpieczonych, jak i nie zabezpieczonych hipoteką lub prawem do uczestniczenia w zyskach dłużnika, a w szczególności dochody z pożyczek rządowych oraz dochody z obligacji lub skryptów dłużnych, włącznie z premiami i nagrodami związanymi z takimi pożyczkami, obligacjami lub skryptami dłużnymi. Opłat karnych z tytułu opóźnionej zapłaty nie uważa się za odsetki w rozumieniu tego artykułu.

Na podstawie art. 11 ust. 5 polsko-islandzkiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania przyjęto, że postanowienia ustępów 1 i 2 nie mają zastosowania, jeżeli właściciel odsetek mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, wykonuje w drugim Umawiającym się Państwie, w którym powstają odsetki, bądź działalność gospodarczą poprzez zakład tam położony bądź wykonuje w tym Państwie wolny zawód w oparciu o stałą placówkę, która jest w nim położona, i jeżeli wierzytelność, z tytułu której płacone są odsetki, jest faktycznie związana z takim zakładem lub stałą placówką. W takim przypadku, w zależności od konkretnej sytuacji, stosuje się postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14.

Co istotne, na mocy art. 11 ust. 6 polsko-islandzkiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania uważa się, że odsetki powstają w Umawiającym się Państwie, jeżeli płatnikiem jest to Państwo, jego jednostka terytorialna, władza lokalna lub osoba mająca w tym Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę. Jeżeli jednak osoba wypłacająca odsetki, bez względu na to, czy ma ona miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, posiada w Umawiającym się Państwie zakład lub stałą placówkę, w związku z działalnością których powstało zobowiązanie, z tytułu którego są wypłacane odsetki, i zapłata tych odsetek jest pokrywana przez ten zakład lub stałą placówkę, to uważa się, że odsetki takie powstają w Państwie, w którym położony jest zakład lub stała placówka.

Ponadto, zgodnie z art. 11 ust. 7 polsko-islandzkiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, jeżeli w wyniku szczególnych powiązań między płatnikiem a właścicielem odsetek lub między nimi a osobą trzecią kwota odsetek związanych z zadłużeniem przekracza kwotę, która byłaby uzgodniona pomiędzy płatnikiem a właścicielem odsetek bez takich powiązań, to postanowienia tego artykułu mają zastosowanie tylko do tej ostatniej wymienionej kwoty. W takim przypadku nadwyżka ponad wymienioną poprzednio część podlega opodatkowaniu w każdym Umawiającym się Państwie zgodnie z jego prawem i z uwzględnieniem innych postanowień niniejszej umowy.

Ponadto integralną część ww. polsko-islandzkiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania stanowi Protokół sporządzony w Reykjaviku dnia 19 czerwca 1998 r., ratyfikowany w Warszawie dnia 10 maja 1999 r., w którym uzgodniono następujące ustalenia:

„(...) 2. Odnośnie do artykułu 11:

W nawiązaniu do ustępu 2, przyjmuje się, iż tak długo jak Islandia, zgodnie ze swoim prawem wewnętrznym, nie nakłada podatków u źródła na odsetki płacone osobom nie mającym miejsca zamieszkania lub siedziby w Islandii, nie stosuje się postanowień ustępu 2, a odsetki podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym właściciel odsetek ma miejsce zamieszkania lub siedzibę”.

Zgodnie z opisanym we wniosku stanem faktycznym Wnioskodawca jest spółką z siedzibą w Islandii i podlega w Islandii opodatkowaniu w zakresie całego dochodu, niezależnie od miejsca osiągnięcia (co zostało potwierdzone certyfikatem rezydencji podatkowej, wystawionym przez islandzki urząd podatkowy).

Wnioskodawca udzielił spółce A. sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie pożyczek, których celem było sfinansowanie zakupu środków trwałych. Pierwsza z pożyczek została udzielona we wrześniu 2008 r., druga w czerwcu 2009 r.

A. sp. z o.o. spłacał pożyczkę, łącznie z odsetkami. W przekonaniu, że istnieje taki obowiązek prawny, na zasadzie art. 21 Ustawy o CIT w związku z art. 11 ust. 2 Umowy o UPO, A. sp. z o.o. jako płatnik potrącał i odprowadzał do Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego podatek u źródła od odsetek, powstałych w Polsce i należnych Wnioskodawcy - podmiotowi islandzkiemu, w wysokości 10% kwoty odsetek.

W roku 2011, w wyniku ponownej analizy stanu prawnego, Spółka stwierdziła, że na mocy ust. 2 Protokołu do Umowy o UPO, „tak długo jak Islandia, zgodnie ze swoim prawem wewnętrznym, nie nakłada podatków u źródła na odsetki płacone osobom nie mającym miejsca zamieszkania lub siedziby w Islandii, nie stosuje się postanowień ustępu 2 (art. 11), a odsetki podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym właściciel odsetek ma miejsce zamieszkania lub siedzibę (tj. w Islandii)”.

Spółka ustaliła, że według prawa wewnętrznego Islandii, odsetki płacone osobom nie mającym miejsca zamieszkania lub siedziby w Islandii, nie były w Islandii w jakikolwiek sposób opodatkowane. Ten stan prawny zmienił się z dniem 1 września 2009 r., o czym Spółka została poinformowana przez islandzki urząd podatkowy, pismem z 1 lutego 2011 r. (w załączeniu, wraz z tłumaczeniem przysięgłym na język polski).

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że w niniejszej sprawie przedmiotowa kwota odsetek została wpłacona już po 1 września 2009 r. Wynikało to z zapisów umów pożyczek, według których rozliczanie odsetek było kwartalne. Tak więc odsetki za okres 1 lipca 2009 r. - 31 sierpnia 2009 r. zapłacone zostały dopiero w październiku 2009 r.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny i przywołane powyżej przepisy prawa stwierdzić zatem należy, że zobowiązanie podatkowe z tytułu odsetek od pożyczek udzielonych polskiej spółce z o.o. przez Wnioskodawcę będącego podmiotem zagranicznym powstało z dniem wypłaty tych odsetek, tj. - jak wskazał Wnioskodawca - w październiku 2009 r.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami polsko-islandzkiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania z tytułu odsetek powstałych w Polsce za okres od 1 lipca 2009 r. do 31 sierpnia 2009 r., a zapłaconych w październiku 2009 r., Wnioskodawca mający siedzibę w Islandii był zatem zobowiązany do zapłaty podatku u źródła.

W związku z tym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie określenia obowiązku zapłaty podatku u źródła z tytułu odsetek powstałych w Polsce za okres od 1 lipca 2009 r do 31 sierpnia 2009 r., a zapłaconych w październiku 2009 r., od pożyczek udzielonych spółce z o.o. - w sytuacji zmiany z dniem 1 września 2009 r. stanu prawnego islandzkich przepisów prawa nakładających podatek u źródła na odsetki płacone osobom nie mającym siedziby w Islandii, o czym Spółka została poinformowana przez islandzki urząd podatkowy pismem z 1 lutego 2011 r., należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo należy zauważyć, że zasygnalizowana przez Spółkę kwestia nadpłaty podatku nie była przedmiotem zapytania Wnioskodawcy, które wyznacza zakres przedmiotowy rozpatrywanej sprawy, a tut. Organ podatkowy nie ma legitymacji prawnej do rozstrzygania poza zakres złożonego wniosku. Zauważyć przy tym należy, że przepis prawa procesowego dotyczący postępowania w sytuacji powzięcia przez podatnika wątpliwości co do zasadności zapłaty (poboru) podatku nie może być przedmiotem interpretacji indywidualnej, ponieważ żądana interpretacja indywidualna nie mogłaby gwarantować Wnioskodawcy ochrony prawnej, o której mowa w art. 14k-14n Ordynacji podatkowej, co godziłoby w istotę instytucji interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.