Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/4512-404/15-4/AS
z 31 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 kwietnia 2015 r. (data wpływu 4 maja 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 lipca 2015 r. (data wpływu 24 lipca 2015 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 7 lipca 2015 r. (skutecznie doręczone w dniu 10 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT od wydatków związanych z osobowymi samochodami służbowymi – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 maja 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT od wydatków związanych z osobowymi samochodami służbowymi.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 14 lipca 2015 r. (data wpływu 24 lipca 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 7 lipca 2015 r. (skutecznie doręczone w dniu 10 lipca 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

C. Sp. z o.o. (dalej zwana: C.) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie importu oraz sprzedaży opon na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Klientami C. są głównie hurtownie opon. Sprzedaż opon prowadzona jest przez sieć handlowców. W celu wykonywania swoich obowiązków służbowych handlowcom zostały powierzone samochody służbowe stanowiące własność C.. Poszczególni handlowcy wykorzystują samochody służbowe co do zasady na cele służbowe.

Natomiast, odnośnie wykorzystywania takich samochodów na cele prywatne C. zamierza wprowadzić regulację prawną, zgodnie z którą poszczególni handlowcy będą obciążani przez C. w kwotach stanowiących równowartość przypisu przychodu ze stosunku pracy z tytułu wykorzystywania samochodów służbowych na cele prywatne w rozumieniu art. 12 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1991 r., nr 80, poz. 350, ze zm., dalej zwana: UoPDOF i/lub Ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych) tj. w kwocie 400 zł, bądź 250 zł w zależności od pojemności silnika samochodu. Na takich samych zasadach mają wykorzystywać samochody osobowe pozostali pracownicy tj. kadra zarządzająca oraz kierownicza C..

Jednocześnie, C. zamierza dla ww. samochodów prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, o której jest mowa w art. 86a ust. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U z 2004 r., nr 54, poz. 535, ze zm., dalej zwana: UoPTU i/lub Ustawą o podatku od towarów i usług) tj. w szczególności w przypadku, w którym samochody służbowe będą wykorzystywane na cele prywatne za odpłatnością, jako cele wyjazdu w rozumieniu art. 86a ust. 7 pkt 4 lit. b UoPTU będzie wpisany np. wyjazd prywatny za odpłatnością.

W piśmie uzupełniającym z dnia 14 lipca 2015 r. Wnioskodawca doprecyzował opis sprawy o informacje:

1. Wnioskodawca zamierza wykorzystywać samochody osobowe,
   
2. samochody osobowe będą udostępniane pracownikom w celach służbowych (wykonywanie zadań wynikających lub związanych ze stosunkiem pracy), jak również w celach prywatnych,
   
3. w takim zakresie w jakim pracownicy będą wykorzystywali samochody na cele prywatne będą zobowiązani do ponoszenia na rzecz Wnioskodawcy odpłatności,
   
4. odpłatność będzie równa wartości przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia, o której mowa w art. 12 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1991 r., Nr 80, poz. 350, ze zm., dalej zwana: UoPDOF) i będzie wynosić odpowiednio 250 zł miesięcznie - dla samochodów o pojemności silnika do 1600 cm3 oraz 400 zł miesięcznie - dla samochodów o pojemności silnika powyżej 1600 cm3,
   
5. w chwili obecnej u Wnioskodawcy nie obowiązuje regulamin, który przewidywałby wykorzystywanie samochodów osobowych na cele służbowe oraz na cele prywatne za odpłatnością, natomiast Wnioskodawca zamierza wprowadzić taki regulamin w przyszłości, jak również zamierza zawrzeć stosowne umowy z poszczególnymi pracownikami w powyższym zakresie,
   
6. zgodnie z założeniami projektowany regulamin zakładałby wprowadzenie systemu oświadczeń pracowników składanych po zakończeniu każdego miesiąca, w których pracownicy deklarowaliby czas wykorzystywania samochodów osobowych na cele służbowe oraz na cele prywatne w ciągu danego miesiąca (w przypadku wykorzystywania samochodów osobowych również na cele służbowe w ciągu danego miesiąca ulegałaby pomniejszeniu odpłatność ze strony pracowników na rzecz Wnioskodawcy, o której mowa w pkt 4 niniejszego pisma stosując odpowiednio regulację prawną zawartą w art. 12 ust. 2b UoPDOF),
   
7. następnie oświadczenia te weryfikowane byłyby przez Wnioskodawcę za pomocą wszystkich dostępnych środków dowodowych, a w szczególności poprzez konfrontację oświadczeń pracowników z systemem nawigacji satelitarnej GPS zamieszczonej w poszczególnych samochodach oraz poprzez sprawdzenie stanów liczników poszczególnych samochodów,
   
8. w przypadku złożenia oświadczenia sprzecznego z istniejącym stanem faktycznym przez poszczególnych pracowników Wnioskodawca zamierza wyciągać w stosunku do takich pracowników wszelkie możliwe konsekwencje prawne, w szczególności w postaci dochodzenia należnej odpłatności za wykorzystanie samochodów osobowych na cele prywatne niezadeklarowane w oświadczeniu,
   
9. w przypadku wykorzystywania samochodów osobowych na cele służbowe w godzinach pracy oraz poza godzinami pracy, samochody parkowane byłyby co do zasady na parkingu pod siedzibą firmy albo w innym miejscu adekwatnym z uwagi na miejsce wykonywania obowiązków służbowych (podróż służbowa),
   
10. Wnioskodawca nie wyklucza również, że po godzinach pracy pracownicy mogliby parkować samochody osobowe w miejscu zamieszkania z uwagi na zakres wykonywanych obowiązków służbowych oraz potrzeby firmy z zaznaczeniem konieczności poniesienia odpłatności, o której mowa w wyżej w przypadku wykorzystania takiego samochodu na cele prywatne tj. z zaznaczeniem konieczności poniesienia odpłatności w przypadku wykonania jazdy prywatnej z miejsca zamieszkania.
    
    

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w wyżej opisanym przypadku, tj. w przypadku odpłatnego udostępnienia pracownikom służbowych samochodów osobowych na cele prywatne, z zastrzeżeniem obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdów dla tych samochodów, C. będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego od paliwa oraz pozostałych wydatków związanych z używaniem tych samochodów w pełnej wysokości ?

C. stoi na stanowisku, że w opisanym na wstępie stanie faktycznym, tj. w przypadku odpłatnego udostępnienia służbowych samochodów osobowych na cele prywatne pracowników, C. będzie przysługiwało pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu paliwa oraz pozostałych wydatków eksploatacyjnych, oczywiście przy założeniu prowadzenia dla poszczególnych samochodów ewidencji przebiegu pojazdu, o której mowa w art. 86a ust. 7 UoPTU.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 UoPTU, podstawową zasadą na gruncie podatku od towarów i usług jest neutralność tego podatku dla obrotu gospodarczego, która sprowadza się do możliwości odliczenia podatku naliczonego od podatku należnego. W przypadku pojazdów samochodowych, w tym samochodów osobowych ograniczenie tej podstawowej zasady zawarte jest w art. 86a ust. 1 UoPTU, który przewiduje 50% odliczenie podatku naliczonego. Jako, że jest to regulacja wyjątkowa winna być ona interpretowana ściśle.

Zgodnie zaś z art. 86a ust. 3 pkt 1 lit a UoPTU, ww. ograniczenia prawa do odliczenia podatku naliczonego nie stosuje się w przypadku wykorzystywania pojazdów samochodowych wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika. W takim zaś przypadku zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 1 UoPTU, podatnik powinien prowadzić ewidencję przebiegu pojazdów, która będzie wykluczała możliwość użycia pojazdów samochodowych do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Sposób prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu oraz jej elementy zostały opisane w art. 86a ust. 6 i 7 UoPTU.

Z taką sytuacją faktyczną będziemy mieli do czynienia również w przypadku opisanej w stanie faktycznym sprawy. W szczególności, z tego punktu widzenia należy stwierdzić, iż art. 86a UoPTU nie definiuje pojęcia działalności gospodarczej. Konsekwentnie, posługując się wykładnią systemową wewnętrzną pojęcie działalności gospodarczej należy definiować tak jak tego wymaga art. 15 ust. 2 UoPTU. Zgodnie zaś z tym przepisem, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Z tego punktu widzenia, należy stwierdzić, że w takim zakresie, w jakim C. będzie odpłatnie udostępniał służbowe samochody osobowe na cele prywatne pracowników to w takim zakresie będzie na rzecz swoich pracowników odpłatnie świadczył usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 UoPTU. Konsekwentnie, jego działalność w tym zakresie będzie traktowana jako działalność usługodawcy.

W związku z powyższym, zarówno w przypadku jeżeli pracownicy C. będą wykorzystywać służbowe samochody osobowe w celu wykonywania zadań służbowych (działalność handlowa w zakresie hurtowego handlu oponami), jak również w przypadku jeżeli pracownicy C. będą wykorzystywać służbowe samochody osobowe w celach prywatnych za odpłatnością (działalność usługowa) samochody służbowe będą wykorzystywane w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 UoPTU, a w konsekwencji w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 86a ust. 3 pk1 1 lit. a UoPTU.

Konsekwentnie, jako, że C. zamierza również prowadzić ewidencję, o której mowa w art. 86a ust. 4 pkt 1 oraz art. 86a ust. 6 i 7 UoPTU, C. będzie przysługiwało prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego od paliwa i pozostałych wydatków eksploatacyjnych związanych z wykorzystywaniem opisanych w stanie faktycznym samochodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Kwestie dotyczące zasad odliczania i rozliczania na gruncie podatku VAT wydatków dotyczących samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony regulują przepisy art. 86a ustawy.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Stosownie do art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.
   
   

Przez pojazdy samochodowe, stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy, rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. Natomiast art. 2 pkt 40 ww. ustawy wskazuje, że „samochodem osobowym” jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu.

W myśl art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1. w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
   
   1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
      
   2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
2. do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.
   
   

Na podstawie art. 86a ust. 4 ustawy pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
2. konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.
   
   

Warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu – w myśl art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. c ustawy - nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych przeznaczonych wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze - jeżeli oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika.

Z art. 86a ust. 12 ustawy wynika, że podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami.

Natomiast zgodnie z art. 86a ust. 15 ustawy minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór informacji, o której mowa w ust. 12, uwzględniając potrzebę zawarcia w niej danych pozwalających na identyfikację pojazdu samochodowego, w szczególności marki, modelu pojazdu i jego numeru rejestracyjnego, jak również daty poniesienia pierwszego wydatku związanego z danym pojazdem, oraz uwzględniając potrzebę umożliwienia prawidłowej aktualizacji złożonej informacji.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie importu oraz sprzedaży opon. Sprzedaż jest prowadzona przez sieć handlowców. W celu wykonywania obowiązków handlowcom zostały powierzone samochody osobowe - służbowe. Samochody będą udostępniane pracownikom w celach służbowych, tj. wynikających lub związanych ze stosunkiem pracy, jak również w celach prywatnych. W zakresie, w jakim pracownicy będą wykorzystywali samochody na cele prywatne będą zobowiązani do ponoszenia odpłatności równej wartości przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia, o której mowa w art. 12 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na takich samych zasadach będą wykorzystywać samochody osobowe pozostali pracownicy, tj. kadra zarządzająca oraz kierownicza.

Spółka zamierza zawrzeć stosowne umowy z poszczególnymi pracownikami oraz wprowadzić regulamin przewidujący wykorzystanie samochodów osobowych na cele służbowe oraz na cele prywatne za odpłatnością. Zgodnie z założeniami projektowany regulamin zakładałby wprowadzenie systemu oświadczeń pracowników składanych po zakończeniu każdego miesiąca, w których pracownicy deklarowaliby czas wykorzystywania samochodów osobowych na cele służbowe oraz na cele prywatne w ciągu miesiąca. Oświadczenia te będą weryfikowane przez Wnioskodawcę za pomocą wszystkich dostępnych środków dowodowych, a w szczególności poprzez konfrontacje oświadczeń pracowników z systemem nawigacji satelitarnej GPS zamieszczonej w samochodach oraz poprzez sprawdzenie stanów liczników poszczególnych samochodów. W przypadku wykorzystywania samochodów osobowych na cele służbowe w godzinach pracy oraz poza godzinami pracy, samochody parkowane będą co do zasady na parkingu pod siedzibą firmy albo w innym miejscu adekwatnym z uwagi na miejsce wykonywania obowiązków służbowych. Spółka nie wyklucza również, że po godzinach pracy pracownicy mogliby parkować samochody osobowe w miejscu zamieszkania z uwagi na zakres wykonywanych obowiązków służbowych oraz potrzeby firmy, z zaznaczeniem konieczności poniesienia odpłatności.

Spółka zamierza dla ww. samochodów prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, o której mowa w art. 86a ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku, w którym samochody służbowe będą wykorzystywane na cele prywatne za odpłatnością, jako cele wyjazdu w rozumieniu art. 86a ust. 7 pkt 4 lit. b ustawy będzie wpisany np. wyjazd prywatny za odpłatnością.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy w związku z tak przedstawionym opisem sprawy, będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego w pełnej wysokości od paliwa oraz pozostałych wydatków związanych z używaniem samochodów.

Z analizy powołanych uregulowań ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że – co do zasady – podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z samochodami osobowymi, gdyż tego rodzaju pojazdy wykorzystywane są w celach „mieszanych”, tj. zarówno do celów związanych z działalnością gospodarczą, jak i do celów niezwiązanych z tą działalnością. Przez wykorzystywanie „mieszane” należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością, tj. do celów prywatnych.

Natomiast, jak wynika z przywołanych wyżej przepisów, podstawowym i koniecznym warunkiem dającym podatnikowi prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem i utrzymaniem samochodu osobowego jest to, by pojazd używany był wyłącznie do działalności gospodarczej. Warunki jakie należy spełnić, by uznać, że samochód osobowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika zostały wymienione przez ustawodawcę m.in. w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy. Wśród tych warunków jest obowiązek ustalenia przez podatnika takich zasad użytkowania pojazdów by można było wykluczyć możliwość użycia ich w sposób inny niż związany z działalnością gospodarczą oraz obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. Niezbędnym elementem warunkującym uznanie, że mamy do czynienia z samochodem osobowym wykorzystywanym wyłącznie w działalności gospodarczej jest również – określony w art. 86 ust. 12 ustawy – wymóg zgłoszenia (w ściśle określonym terminie) faktu takiego sposobu wykorzystywania pojazdu naczelnikowi urzędu skarbowego.

W analizowanej sprawie, biorąc pod uwagę okoliczności w jakich pracownicy korzystają z samochodów, stwierdzić należy, że Spółce nie będzie przysługiwało prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z samochodami osobowymi, wykorzystywanymi do celów służbowych w ramach działalności gospodarczej Spółki oraz do celów prywatnych za odpłatnością.

We wskazanym przypadku nie będzie spełniona – wynikająca z treści art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy – przesłanka wyłącznego wykorzystywania pojazdu do celów prowadzenia działalności gospodarczej.

Przypomnieć należy, że zgodnie z ww. przepisami aby uzyskać prawo do pełnego odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z samochodami osobowymi muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tego pojazdu przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach jego używania, wyklucza użycie go do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.

Zaznaczyć przy tym trzeba, że dla realizacji prawa do pełnego odliczenia VAT od ww. wydatków, fakt wykorzystywania pojazdu wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych.

Jak wynika z opisu sprawy samochody osobowe będą udostępniane pracownikom w celach służbowych, tj. wynikających lub związanych ze stosunkiem pracy, jak również w celach prywatnych. W zakresie, w jakim pracownicy będą wykorzystywali samochody na cele prywatne będą zobowiązani do ponoszenia odpłatności. W przypadku wykorzystywania samochodów osobowych na cele służbowe w godzinach pracy oraz poza godzinami pracy, samochody parkowane będą co do zasady na parkingu pod siedzibą firmy albo w innym miejscu adekwatnym z uwagi na miejsce wykonywania obowiązków służbowych. Po godzinach pracy pracownicy mogliby parkować samochody osobowe w miejscu zamieszkania z uwagi na zakres wykonywanych obowiązków służbowych oraz potrzeby firmy, z zaznaczeniem konieczności poniesienia odpłatności. W przypadku, w którym samochody służbowe będą wykorzystywane na cele prywatne za odpłatnością, jako cele wyjazdu w rozumieniu art. 86a ust. 7 pkt 4 lit. b ustawy będzie wpisany np. wyjazd prywatny za odpłatnością.

W ocenie tut. Organu opisane spektrum wykorzystania osobowych samochodów służbowych powoduje, że wymogi wynikające z przepisów warunkujących prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT nie będą spełnione.

Faktem jest, że zarówno używanie samochodów przez pracowników do świadczenia pracy na rzecz Wnioskodawcy, jak i udostępnienie samochodów tym pracownikom za odpłatnością – stanowią wykorzystywanie pojazdów do działalności gospodarczej. Jednakże, aby Wnioskodawca mógł skorzystać z prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego związanego z tymi samochodami, powinien ww. samochody, np. oddawać wyłącznie w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, bez prawa wykorzystywania ich w inny sposób przez pracowników w prowadzonej działalności.

Natomiast taki sposób użytkowania danego samochodu, jaki przedstawiła Spółka, nie wyklucza możliwości wykorzystania samochodu do celów prywatnych. Ta sama osoba – co do zasady – będzie bowiem mogła użytkować samochód do celów służbowych, jak i osobistych – prywatnych. Wykorzystywanie samochodów przez pracowników w celu realizacji ich obowiązków oraz udostępnienie tych samych samochodów pracownikom do wykorzystania w celach prywatnych nie pozwala na stworzenie jasnych i przejrzystych zasad, z których wynikałby brak możliwości użycia samochodów do celów prywatnych w czasie wykorzystywania ich do wykonywania obowiązków służbowych. Z uwagi na to, że samochody są wykorzystywane do celów prywatnych pracowników, Wnioskodawca nie ma obiektywnych możliwości wyeliminowania ich użycia w takim celu również w czasie, kiedy powinny być wykorzystywane wyłącznie do wykonywania obowiązków na rzecz Spółki. W takiej sytuacji niemożliwe jest dokładne określenie z góry w jakim czasie (każdego dnia) samochód będzie wykorzystywany do realizacji obowiązków na rzecz Spółki, a w związku z tym czy nie będzie wykorzystywany na cele prywatne poza czasem, w którym będzie podlegał wynajęciu na rzecz pracownika.

Tym samym brak jest przesłanek obiektywnych wyłącznego wykorzystania tych pojazdów w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Zatem, zdaniem tut. Organu, nie można obiektywnie stwierdzić, że samochody osobowe są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej oraz że przyjęte przez Wnioskodawcę reguły ich użytkowania wykluczają możliwość ich użycia w celu prywatnym użytkowników. W okolicznościach przedstawionych we wniosku, opisane reguły wykorzystania pojazdów służbowych przez pracowników w celu realizacji obowiązków służbowych, w zestawieniu z udostępnianiem tych samych samochodów pracownikom do wykorzystania w celach prywatnych – nie pozwalają na stworzenie jasnych i przejrzystych zasad, z których wynikałby brak możliwości użycia tych samochodów do celów prywatnych w czasie wykorzystywania ich do wykonywania obowiązków służbowych.

Przedstawione przez Wnioskodawcę procedury, tj. projektowany regulamin zakładający wprowadzenie systemu oświadczeń pracowników, w których deklarowaliby czas wykorzystywania samochodów na cele służbowe i na cele prywatne za odpłatnością, nie wyklucza użycia samochodu przez pracowników do celów niezwiązanych z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółki. W tym miejscu wskazać należy, że przepisy ustawy nie określają w jaki sposób podatnik ma zapewnić w przedsiębiorstwie wyeliminowanie użytku prywatnego używanych w nim pojazdów samochodowych dla celów pełnego odliczenia podatku naliczonego. Określone przez podatnika zasady używania pojazdów muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku tych pojazdów. Przy czym użytek prywatny należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych.

Natomiast w sytuacji, kiedy pracownik będzie odpłatnie korzystać z samochodu służbowego dla celów innych niż związanych z wykonywaniem pracy, to pomimo tego, że osoba ta będzie okresowo kontrolowana przez pracodawcę w zakresie sposobu używania samochodu oraz będzie prowadzona ewidencja przebiegu pojazdu, nie zostanie wykluczona potencjalna możliwość wykorzystania pojazdu do użytku niezwiązanego z działalnością gospodarczą Spółki.

We wskazanych wyżej okolicznościach nie będzie zatem wypełniona hipoteza przepisu art. 86a ust. 3 ustawy, w konsekwencji Wnioskodawca nie będzie mógł korzystać z prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego od wydatków dotyczących związanych z ww. pojazdami osobowymi w pełnej wysokości.

Zatem należy stwierdzić, że stosownie do art. 86a ust. 1 ustawy, Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z ww. samochodami.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.