Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/4511-670/15-2/JK3
z 31 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 8 czerwca 2015 r. (data wpływu 11 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwolnienia z długu związanego z przeniesieniem udziału w nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwolnienia z długu związanego z przeniesieniem udziału w nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

W dniu 23 lipca 2007 roku Wnioskodawca zawarł umowę nabycia 1/2 części spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu. Pozostałą 1/2 część spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu nabyła ówczesna partnerka Wnioskodawcy. Cena nabycia przedmiotowego lokalu wyniosła 410.000,00 zł. Część ceny nabycia w wysokości 15.000,00 zł została uiszczona po połowie przez Wnioskodawcę i Jego partnerkę gotówką, zaś pozostała część w łącznej kwocie 395.000,00 zł pochodziły w całości z kredytu udzielonego w dniu 23 lipca 2007 roku przez bank. Kredyt zaciągnięty został we franku szwajcarskim w łącznej wysokości 206.785,07 CHF. Umowa kredytu została zawarta łącznie. Spłata ww. kredytu zabezpieczona została m.in. hipoteką ustanowioną na nabytej nieruchomości. Stan zadłużenia na dzień 2 czerwca 2015 roku wynosił 162.122,41 CHF.

W związku z podjęciem jakiś czas temu decyzji o rozstaniu i założeniu nowych rodzin, Wnioskodawca razem z partnerką zdecydowali się uregulować stan prawny nieruchomości nabytej wspólnie w 2007 roku. Mając na uwadze powyższe podjęli decyzję o przeniesieniu przez Wnioskodawcę na partnerkę, jako współwłaścicielkę nieruchomości, posiadanej przez Wnioskodawcę 1/2 spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu. Na podstawie planowanej umowy nastąpi przeniesienie w zamian za przejęcie przez nią zobowiązania do spłaty całości kredytu hipotecznego zaciągniętego na zakup przedmiotowego lokalu mieszkalnego oraz podjęciu wszelkich starań celem formalnego przejęcia całości długu wynikającego z ww. kredytu (przejęcie długu). W wyniku przeniesienia, aktualna współwłaścicielka zostanie jedynym właścicielem przedmiotowego lokalu.

Na dzień 2 czerwca 2015 roku wartość opisanego lokalu mieszkalnego szacuje na około 450.000.00 zł, a zatem wartość części będącej własnością partnerki wynosi 225.000,00 zł. Jednocześnie stan zadłużenia kredytu hipotecznego wynosi 162.122,41 CHF, tj. ok. 650.000,00 zł, w tym udział każdego ze współkredytobiorców, wynosi 325.000,00 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z zawarciem umowy przeniesienia przez Wnioskodawcę 1/2 spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu na partnerkę w zamian za przejecie długu, tj. zobowiązania do spłaty w całości kredytu hipotecznego, na podstawie art. 519 k.c i art. 523 k.c powstanie przychód wymieniony w katalogu źródeł przychodów, o którym mowa na gruncie ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „Updof”), a tym samym, czy spowoduje to powstanie po stronie Wnioskodawcy obowiązku podatkowego z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 Updof opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c Updof oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jednocześnie, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 Updof, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Zauważyć zatem należy, że każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 Updof, stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie. Przy czym pod pojęciem „odpłatne zbycie" należy rozumieć nie tylko sprzedaż czy zamianę, ale każdą czynność prawną, w wyniku której dochodzi do przeniesienia prawa własności nieruchomości, jej części lub udziału w niej za odpłatnością.

Zatem za odpłatne zbycie nieruchomości można uznać również przeniesienie własności nieruchomości w zamian za przejęcie długu. Stanowisko podobne zajął również Naczelny Sąd Administracyjny w swoim wyroku z 28 czerwca 2000 r. a także Wojewódzki Sąd Administracyjny z Bydgoszczy w wyroku z 11 sierpnia 2009 r. stwierdzając, że odpłatnością może być także zwolnienie nabywcy z długu. Podkreślić należy, że charakterystyczną cechą odpłatnego zbycia jest ekwiwalentność świadczeń stron, przy czym świadczenia stron względem siebie nie muszą mieć tego samego wymiaru ekonomicznego, ustalanego według kryteriów obiektywnych. Wskazać należy, że odpłatne czynności prawne charakteryzują się tym, że każda ze stron uzyskuje jakąś korzyść majątkową (niekoniecznie w postaci pieniężnej). Cechą umów odpłatnych jest to, że świadczenie jednej strony umowy znajduje swój odpowiednik w świadczeniu drugiej strony. Jest to sytuacja, gdy każda ze stron umowy uzyskuje ekwiwalent (równoważnik) dla świadczenia własnego. Nie dochodzi więc w takim przypadku do sytuacji, gdy tylko jedna ze stron odnosi korzyść z dokonanego świadczenia, a świadczenie zbywcy nie odbywa się kosztem uszczuplenia własnego majątku. Istotą odpłatnego zbycia jest bowiem to, że zbywca dokonując przysporzenia nie czyni tego kosztem własnego majątku, albowiem uzyskuje ekwiwalentne świadczenie, posiadające określony wymiar materialny, przejawiający się w zwolnieniu ze spłacania kolejnych rat kredytu.

Zgodnie z planowaną umową Wnioskodawca przeniesie udział w nieruchomości w zamian za przejęcie długu, tj. zgodnie art. 519 i 523 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121) ("KC"). W wyniku przejęcia długu Wnioskodawca przestanie być zobowiązany wobec swojego dotychczasowego wierzyciela, tj. banku, do zapłaty określonej kwoty pieniężnej, a partnerka wstąpi w miejsce Wnioskodawcy i zostanie jedynym kredytobiorcą.

Zgodnie z art. 519 § 1 KC - osoba trzecia może wstąpić na miejsce dłużnika, który zostaje z długu zwolniony (przejęcie długu), zaś stosownie do art. 523 KC - jeżeli w umowie o przeniesienie własności nieruchomości nabywca zobowiązał się zwolnić zbywcę od związanych z własnością długów, poczytuje się w razie wątpliwości, że strony zawarły umowę o przejęcie tych długów przez nabywcę.

Zatem przeniesienie 1/2 prawa własności w nieruchomości w zamian za przejęcie długu należy uznać za odpłatne zbycie prawa własności nieruchomości, w którym to przypadku zapłatę będzie stanowiło przejęcie długu wobec banku.

Zatem przeniesienie 1/2 prawa własności w nieruchomości na drugiego współwłaściciela w zamian za przejęcie długu będzie stanowiło dla Wnioskodawcy jako zbywcy źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 Updof, jeżeli zostanie dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie tych udziałów.

Przedmiotowy lokal został nabyty w 2007 roku, zatem do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r. stosuje się zasady określone w Updof, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r. Odnosząc się zatem do brzmienia przepisów obowiązujących w tym okresie, trzeba stwierdzić, że podatek od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw wynosi 19 % podstawy obliczenia podatku.

Podstawą obliczenia podatku jest dochód, stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw a kosztami uzyskania przychodu. W niniejszym przypadku dochód będzie stanowiła aktualna wartość przejętego długu wobec banku pomniejszona o koszt nabycia przedmiotowej nieruchomości.

Przy czym na gruncie przepisu art. 22 ust. 6c Updof- do kosztów uzyskania przychodu można zaliczyć cenę nabycia udziału w prawie własności nieruchomości określoną w akcie notarialnym i koszty związane z aktem notarialnym. Natomiast nie stanowią tych kosztów wydatki związane z zaciągnięciem kredytu hipotecznego. Zaciągnięcie ww. kredytu służyło sfinansowaniu inwestycji, w związku z tym wydatki poniesione na jego zaciągnięcie nie mieszczą się w cenie nabycia. Również do kosztów uzyskania przychodów nie można zakwalifikować wydatków poniesionych na spłatę odsetek od ww. kredytu hipotecznego, bowiem są to wydatki związane z pozyskaniem środków pieniężnych na nabycie nieruchomości.

Jednocześnie, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 126 Updof w brzmieniu do 31 grudnia 2008 r. wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z odpłatnego zbycia nieruchomości, jeżeli podatnik był zameldowany w budynku lub lokalu na pobyt stały przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą zbycia, tzw. „ulga meldunkowa”.

Jednakże, ww. przepisy mają zastosowanie jedynie w przypadku sprzedaży nieruchomości bądź lokalu przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Biorąc pod uwagę niniejszy stan faktyczny, tj. fakt, że nabycie nastąpiło w 2007 r., a ustawowy okres 5 lat upłynął z końcem 2012 roku, należy uznać, że dochód z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości (stanowiący różnicę między wartością przejętego długu wobec banku a kosztami nabycia nieruchomości) nie będzie podlegał opodatkowaniu na podstawie przepisów Updof.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów zwolnionych na podstawie art. 21, 52, 52a i 52c wymienionej ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
   
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
   
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
   
4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w podatku dochodowym.

Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem w przypadku sprzedaży nieruchomości i praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment i forma prawna ich nabycia.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że w dniu 23 lipca 2007 roku Wnioskodawca zawarł umowę nabycia 1/2 części spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu. Pozostałą 1/2 część spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu nabyła ówczesna partnerka Wnioskodawcy. Cena nabycia przedmiotowego lokalu wyniosła 410.000,00 zł. Część ceny nabycia w wysokości 15.000,00 zł została uiszczona po połowie przez Wnioskodawcę i Jego partnerkę gotówką, zaś pozostała część w łącznej kwocie 395.000,00 zł pochodziły w całości z kredytu udzielonego w dniu 23 lipca 2007 roku przez bank. Kredyt zaciągnięty został we franku szwajcarskim w łącznej wysokości 206.785,07 CHF. Umowa kredytu została zawarta łącznie. Spłata ww. kredytu zabezpieczona została m.in. hipoteką ustanowioną na nabytej nieruchomości. Wnioskodawca razem z partnerką podjęli decyzję o przeniesieniu przez Wnioskodawcę na partnerkę, jako współwłaścicielkę nieruchomości, posiadanej przez Wnioskodawcę 1/2 spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu. Na podstawie planowanej umowy nastąpi przeniesienie w zamian za przejęcie przez nią zobowiązania do spłaty całości kredytu hipotecznego zaciągniętego na zakup przedmiotowego lokalu mieszkalnego oraz podjęciu wszelkich starań celem formalnego przejęcia całości długu wynikającego z ww. kredytu (przejęcie długu). W wyniku przeniesienia, aktualna współwłaścicielka zostanie jedynym właścicielem przedmiotowego lokalu.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych ani inne akty prawne nie zawierają definicji „odpłatnego zbycia” rzeczy lub praw. W celu ustalenia znaczenia tych terminów, należy więc posłużyć się wykładnią językową. Odpłatne zbycie to przeniesienie własności rzeczy lub prawa na inną osobę za wynagrodzeniem, przy czym należy podkreślić, że wynagrodzenie można określić nie tylko w pieniądzu, ale także poprzez inne określenie jego wartości, np. zwolnienie z długu czy potrącenie wzajemnych wymagalnych wierzytelności.

Potwierdzeniem powyższych spostrzeżeń jest wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 czerwca 2000 r., sygn. akt SA/Gd 2258/95 w którym wywiedziono, że zapłatę ceny sprzedaży można wyrazić nie tylko w pieniądzu, lecz również poprzez inne określenie jej wartości, w tym m.in. przez zwolnienie z długu, czy też potrącenie wymagalnych wierzytelności. Taki sposób rozliczenia się sprzedającego i kupującego nie pozbawia zawartej umowy tego elementu, jakim jest określenie ceny sprzedaży. Podobnie stwierdził również Wojewódzki Sąd Administracyjny z Bydgoszczy w wyroku z dnia 11 sierpnia 2009 r., I SA/Bd 133/09, który orzekł, że odpłatnością może być także zwolnienie nabywcy z długu.

Podkreślenia wymaga fakt, że charakterystyczną cechą odpłatnego zbycia jest ekwiwalentność świadczeń stron, przy czym świadczenia stron względem siebie nie muszą mieć tego samego wymiaru ekonomicznego, ustalanego według kryteriów obiektywnych. Wskazać należy, że odpłatne czynności prawne charakteryzują się tym, że każda ze stron uzyskuje jakąś korzyść majątkową (niekoniecznie w postaci pieniężnej). Cechą umów odpłatnych jest to, że świadczenie jednej strony umowy znajduje swój odpowiednik w świadczeniu drugiej strony. Jest to sytuacja, gdy każda ze stron umowy uzyskuje ekwiwalent (równoważnik) dla świadczenia własnego. Nie dochodzi więc w takim przypadku do sytuacji, gdy tylko jedna ze stron odnosi korzyść z dokonanego świadczenia, a świadczenie zbywcy nie odbywa się kosztem uszczuplenia własnego majątku. Istotą odpłatnego zbycia jest bowiem to, że zbywca dokonując przysporzenia nie czyni tego kosztem własnego majątku, albowiem uzyskuje ekwiwalentne świadczenie, posiadające określony wymiar materialny, przejawiający się w zwolnieniu wnioskodawcy ze spłacania kolejnych rat kredytu.

Instytucję zmiany dłużnika (w tym przejęcia długu) regulują przepisy Księgi III Tytułu IX Działu II ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121). Zgodnie z art. 519 § 1 Kodeksu cywilnego, osoba trzecia może wstąpić na miejsce dłużnika, który zostaje z długu zwolniony (przejęcie długu). Zgodnie z § 2 tego przepisu, przejęcie długu może nastąpić:

1. przez umowę między wierzycielem a osobą trzecią za zgodą dłużnika; oświadczenie dłużnika może być złożone którejkolwiek ze stron;
2. przez umowę między dłużnikiem a osobą trzecią za zgodą wierzyciela; oświadczenie wierzyciela może być złożone którejkolwiek ze stron; jest ono bezskuteczne, jeżeli wierzyciel nie wiedział, że osoba przejmująca dług jest niewypłacalna.
   
   

Zgodnie z art. 521 § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli skuteczność umowy o przejęcie długu zależy od zgody dłużnika, a dłużnik zgody odmówił, umowę uważa się za nie zawartą.

Jeżeli skuteczność umowy o przejęcie długu zależy od zgody wierzyciela, a wierzyciel zgody odmówił, strona, która według umowy miała przejąć dług, jest odpowiedzialna względem dłużnika za to, że wierzyciel nie będzie od niego żądał spełnienia świadczenia (art. 521 § 2 K.c.).

„Przepis art. 519 § 1 K.c. i następne realizują model sukcesyjnego (translatywnego) przejęcia długu, który to model tym różni się od modelu nowacyjnej zmiany dłużnika, że zmiana dłużnika w odniesieniu do długu w wysokości określonej w umowie przejęcia nie narusza tożsamości dotychczasowego zobowiązania. Przejemca określonego długu zwalnia z długu, w zakresie określonym umową przejęcia dotychczasowego dłużnika, z zachowaniem jednak tożsamości przejmowanego zobowiązania i bez zmiany jego podmiotowej konfiguracji, w zakresie długu nieobjętego umową przejęcia. Innymi słowy, przejęcie długu nie narusza treści istniejącego stosunku zobowiązaniowego, a następuje jedynie sukcesja szczególna po stronie zobowiązanej do świadczenia, co oznacza, że nowy dłużnik zobowiązuje się zaspokoić wierzyciela, ale tylko w zakresie wynikającym z umowy przejęcia długu. Osoba trzecia wstępuje więc na miejsce dłużnika, ale w zakresie określonym umową o przejęcie długu i tylko w tym zakresie przejemca staje się nowym dłużnikiem wierzyciela”. – Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 maja 2007 r.

Wskazany wyżej przepis reguluje zatem materię tzw. translatywnego przejęcia długu. Polega ono na tym, że w istniejącym stosunku zobowiązaniowym osoba trzecia wstępuje w dług w miejsce dotychczasowego dłużnika, dłużnik zaś zostaje z długu zwolniony. Translatywne przejęcie długu nie wpływa na treść stosunku łączącego dawnego dłużnika z wierzycielem. Nie umarza także przejmowanego zobowiązania i nie tworzy na jego miejsce nowego. Tym samym, poprzez zawarcie umowy przejęcia długu, w miejsce Wnioskodawcy jako dłużnika banku wejdzie inna osoba. Innymi słowy, dokona on zbycia przedmiotowych udziałów w zamian za zwolnienie z długu. Przejęcie długu będzie miało więc w niniejszej sytuacji dla Wnioskodawcy określoną wartość majątkową – w jego wyniku przestanie być On zobowiązany wobec swojego dotychczasowego wierzyciela do zapłaty określonej kwoty pieniężnej. Wartość długu, z którego Wnioskodawca zostanie zwolniony w zamian za ww. udziały jest wobec tego dla Niego wynagrodzeniem za przeniesienie ww. prawa, a więc i przychodem podatkowym. Tym samym stwierdzić należy, że w opisanym w niniejszym wniosku zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca uzyska przychód ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W rozpatrywanej zatem sprawie przeniesienie udziału w nieruchomości na drugiego współwłaściciela w zamian za przejęcie długu, jest więc odpłatnym zbyciem tego udziału, natomiast dla osoby, która w zamian za otrzymany udział z tego długu zwalnia, jest nabyciem tego udziału.

Zatem podkreślić należy, że w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu przychodu (dochodu) ma moment ich nabycia.

Wnioskodawca wskazał, że przedmiotowy lokal mieszkalny nabył wraz z byłą partnerką w 2007 roku.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że przychód uzyskany z planowanego zbycia nieruchomości nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ nie będzie on stanowić źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy. Transakcja zbycia zostanie bowiem dokonana po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

Końcowo, w związku z tym, że Wnioskodawca we własnym stanowisku wskazał, że wartość połowy nieruchomości nie odpowiada wartości połowy zadłużenia pozostałej do spłaty na dzień dokonywania ww. czynności, należy wyjaśnić, że fakt czy wartość zbywanego majątku odpowiada wartości majątku nabywanego oraz czy wartość długu jest wyższa czy też niższa od wartości nieruchomości nie ma wpływu na rozstrzygnięcie niniejszej sprawy, ponieważ odpłatne zbycie udziału w lokalu mieszkalnym nie stanowi w ogóle źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.