Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/4512-629/15-2/KR
z 24 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 czerwca 2015 r. (data wpływu 22 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tyt. zakupu samochodu osobowego oraz wydatków eksploatacyjnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 czerwca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tyt. zakupu samochodu osobowego oraz wydatków eksploatacyjnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Podatnik, będący czynnym podatnikiem VAT, prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą, wykonuje czynności wyłącznie opodatkowane w zakresie działalności graficznej, nabył na współwłasność wraz ze swoją partnerką, niebędącą czynnym podatnikiem VAT, samochód osobowy (50% udziału, brak współwłasności małżeńskiej).

Samochód został wprowadzony do majątku firmowego podatnika jako środek trwały. Pojazd będzie wykorzystywany przez podatnika w celach "mieszanych". Będzie z niego korzystała również partnerka podatnika w celach prywatnych. Faktura zakupu pojazdu wystawiona została na dane firmy podatnika, dane współwłaściciela zostały podane w informacji uzupełniającej na fakturze.

Podatnik ponosi koszty eksploatacji tego pojazdu związane z działalnością gospodarczą takie jak paliwo, olej, myjnia, części eksploatacyjne.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Proszę o interpretację w zakresie prawa do odliczenia VAT przy nabyciu pojazdu, oraz wysokości przysługującego odliczenia VAT naliczonego. Czy podatnik ma prawo do odliczenia 50% wartości VAT naliczonego od pełnej wartości widniejącej na fakturze zakupu, czy 50% wartości VAT naliczonego stosownie do jego udziału we własności (czyli de facto 25% VAT z faktury zakupu)? W jakiej wysokości przysługuje podatnikowi prawo do odliczenia VAT naliczonego przy nabyciu części eksploatacyjnych do samochodu (opon, oleju, myjnia itp)?

Zdaniem Wnioskodawcy, przy nabyciu pojazdu przysługuje mu prawo do odliczenia 50% wartości VAT naliczonego przypadającego proporcjonalnie do jego udziału we własności. Zgodnie z art. 86 Ustawy o VAT podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Wydatki na nabycie pojazdu zostały częściowo poniesione przez podatnika - 50%. Partnerka podatnika nie wyklucza wykorzystywania tego pojazdu przez siebie w celach prywatnych.

W przypadku prawa do odliczenia VAT naliczonego przy ponoszeniu przez podatnika wydatków eksploatacyjnych pojazdu wysokość odliczenia zdaniem podatnika wyniesie 50% VAT z faktury zakupu (uwzględniając ograniczenie prawa do odliczenia z uwagi na cel mieszany użytkowania). Wydatki zostają w całości poniesione przez podatnika i dotyczą wydatków związanych z środkiem trwałym wykorzystywanym w działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

• nabycia towarów i usług,
  
• dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
  
  

Jak wynika z powołanych przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Ponadto, w treści art. 88 ustawy ustawodawca wskazał przypadki, w odniesieniu do których nie stosuje się obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego oraz przypadki, w których faktury i dokumenty celne nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT i prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie działalności graficznej. Wnioskodawca wskazał, że w ramach działalności wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane podatkiem VAT.

Wnioskodawca wspólnie z partnerką zakupił samochód osobowy, w udziale po 50% każde. Samochód został wprowadzony do majątku firmowego podatnika jako środek trwały i będzie przez niego wykorzystywany w celach mieszanych. Wnioskodawca zaznaczył, że zakupiony samochód będzie służył również Jego partnerce do użytku prywatnego.

Faktura dokumentująca zakup pojazdu została wystawiona na dane firmy podatnika a dane współwłaściciela podano w informacji uzupełniającej.

Wnioskodawca ponosi koszty eksploatacji samochodu związane z działalnością gospodarczą, m.in. paliwo, olej, myjnia i części.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą zakresu prawa do odliczenia kwoty podatku VAT z tytułu nabycia samochodu osobowego oraz od wydatków związanych z jego eksploatacją w sytuacji, gdy samochód stanowi współwłasność a Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT i ma zamiar wykorzystywać nabyty samochód do celów mieszanych.

Przechodząc do możliwości odliczenia 50% podatku VAT z tytułu zakupu samochodu, który ma być wykorzystywany zarówno do prowadzonej działalności gospodarczej jak również na potrzeby prywatne, należy wskazać, że od dnia 1 kwietnia 2014 r. kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi zostały uregulowane w art. 86a ustawy, w brzmieniu nadanym art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r., poz. 312), zwanej dalej „ustawą nowelizującą”.

I tak, na mocy art. 86a ust. 1 ustawy – w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

• wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
  
• należnego z tytułu:
  
• świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
  
• dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
  
• wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
  
• należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
  
• wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.
  
  

W świetle art. 86a ust. 2 ustawy – do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

• nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
  
• używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
• nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.
  
  

Stosownie do art. 86a ust. 3 ustawy – przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1. w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
   • wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
     
   • konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
     
   • do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.
     
     

Zgodnie z art. 86a ust. 4 ustawy – pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

• sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub

• konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.
  
  

Ponadto, z treści art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej wynika, że obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

• samochodów osobowych;
  
• innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:
  • 1 – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg,
    
  • 2 – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg,
    
  • 3 lub więcej – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg.
    
    

Przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej (art. 12 ust. 2 ustawy nowelizującej).

Przez pojazdy samochodowe, stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy, rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Powołane przepisy wprowadzają ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków, m.in. z tytułu nabycia, leasingu, zakupu paliw do napędu, czy też innych wydatków eksploatacyjnych dotyczących pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, przeznaczonych do użytku „mieszanego”, tj. wykorzystywanych zarówno do celów związanych z opodatkowaną działalnością gospodarczą, jak i do celów użytku prywatnego.

Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie „mieszane” należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością np. do celów prywatnych. Wystarczy przy tym możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych, aby uznać, że pojazd może być wykorzystywany w sposób „mieszany”.

Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów „mieszanych”.

Zatem przyjmuje się, że każdy pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony – ze względu na swoje cechy konstrukcyjne – służy co do zasady użytkowi „mieszanemu”, w związku z tym wszystkie wydatki z nim związane podlegają ograniczeniu w odliczaniu do 50%. Jednakże od tej zasady występują także wyjątki określone ww. art. 86a ust. 3 ustawy oraz art. 86a ust. 4 ustawy.

Od dnia 1 lipca 2015 r. wygasa, wprowadzony art. 12 ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, całkowity zakaz odliczania podatku VAT od nabycia paliwa wykorzystywanego do napędu samochodów osobowych oraz niektórych innych pojazdów samochodowych, wykorzystywanych przez podatnika do celów „mieszanych” (czyli do działalności gospodarczej i do celów prywatnych). Oznacza to, że od dnia 1 lipca 2015 r. podatek VAT z tytułu nabycia paliwa wykorzystywanego do napędu ww. pojazdów będzie odliczany tak jak pozostałe wydatki związane z pojazdami samochodowymi wykorzystywanymi do celów mieszanych czyli na ogólnych zasadach wynikających z art. 86a ustawy o VAT.

Zatem od dnia 1 lipca 2015 r. z tytułu nabycia paliwa wykorzystywanego do napędu ww. pojazdów przysługiwało będzie prawo do odliczenia podatku VAT w wysokości 50%.

Należy jednak wskazać, że prawo do odliczenia należy oceniać co do zasady w świetle przepisów obowiązujących na moment powstania obowiązku podatkowego u sprzedawcy paliwa. Jeżeli zatem zakup paliwa dokonany został do dnia 30 czerwca 2015 r. to bez względu na fakt, że faktura została wystawiona po tym dniu, tj. już w lipcu 2015 r. prawo do odliczenia podatku w takim przypadku nie będzie przysługiwało. Obowiązek podatkowy u sprzedawcy z tytułu opisanej czynności powstał bowiem przed dniem 1 lipca 2015 r. zatem prawo do odliczenia należy również oceniać według stanu prawnego obowiązującego przed dniem 1 lipca 2015 r.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca będzie wykorzystywał zakupiony samochód osobowy do działalności gospodarczej a także na potrzeby osobiste. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że samochód został nabyty na współwłasność z Jego partnerką a każdemu z nich przysługuje 50% udziału. Wnioskodawca zaznaczył również, że pojazd został wprowadzony do majątku firmowego jako środek trwały.

Samochód będzie wykorzystywany zarówno do działalności gospodarczej jak również do celów innych niż działalność gospodarcza – tj. do tzw. celów „mieszanych”. W konsekwencji, na podstawie art. 86a ust. 1 w związku z art. 86a ust. 2 oraz art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia 50%, w części odpowiadającej posiadanego udziału (jak wskazano we wniosku w 50%) podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodu.

Z uwagi na okoliczności wskazane we wniosku i uregulowania prawne należy stwierdzić, że Wnioskodawca będzie miał również prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w wysokości 50% kwoty podatku, o którym mowa w art. 86a ust. 1 ustawy od wydatków związanych z eksploatacją pojazdu (opony, płyny, myjnia itp.), a od dnia 1 lipca 2015 r. również od zakupionego paliwa zgodnie z ww. art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej.

Analizując niniejszy wniosek, należy stwierdzić, że stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.