Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/4512-453/15-4/SM
z 29 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 26 maja 2015 r. (data wpływu 29 maja 2015 r.), uzupełnionym w dniu 14 lipca 2015 r. (data wpływu 17 lipca 2015 r.) w odpowiedzi na wezwanie nr IPPP3/4512-453/15-2/SM z dnia 8 lipca 2015 r. (skutecznie doręczone w dniu 13 lipca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia kompleksowych usług organizacji wydarzenia/szkolenia/konferencji - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 maja 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia kompleksowych usług organizacji wydarzenia/szkolenia/konferencji.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 14 lipca 2015 r. w dniu 14 lipca 2015 r. (data wpływu 17 lipca 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Spółka komandytowa (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest polską spółką osobową, zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT, zarządzającym kompleksem biurowo-hotelowym, prowadzącym działalność gospodarczą (opodatkowaną VAT) m.in. w zakresie świadczenia usług noclegowych czy restauracyjnych. Jednym z elementów działalności Wnioskodawcy jest kompleksowa organizacja wydarzeń, szkoleń czy konferencji dla podmiotów zewnętrznych (podmiotów prowadzących działalność gospodarczą i będących podatnikami VAT/podatku od wartości dodanej). Ten zakres usług Wnioskodawcy jest powszechnie nazywany sprzedażą pakietów konferencyjnych.

Wnioskodawca podejmując się organizacji wydarzeń, szkoleń czy konferencji, oferuje klientowi kompleksowe świadczenie, którego głównym celem jest dostarczenie udogodnień i ułatwień, aby klient odbył/zrealizował wydarzenie, szkolenie czy konferencję. Takie świadczenie obejmuje m.in. zapewnienie sprzętu konferencyjnego (sale z odpowiednim sprzętem technicznym, projektory multimedialne itd.), zapewnienie obsługi, zapewnienie cateringu, zapewnienie noclegu, miejsc parkingowych, wyżywienia i animacji dla uczestników wydarzeń, szkoleń czy konferencji. Wartość pakietu konferencyjnego (cena za świadczenie Wnioskodawcy) jest ustalana w oparciu o zakres świadczeń Wnioskodawcy, w tym o różnego rodzaju czynniki kosztowe, jak np. ilość uczestników wydarzenia/konferencji/szkolenia, długość wydarzenia/konferencji/szkolenia czy jakość produktów/świadczeń zapewnianych przez Wnioskodawcę. Niemniej jednak, wartość ta jest określana łącznie i z perspektywy klienta Wnioskodawcy, kluczowe znaczenia ma łączna wartość, a nie wycena poszczególnych składników kompleksowego świadczenia Wnioskodawcy.

Spółka uzyskała interpretację podatkową wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 14 listopada 2012 r., sygn. IPPP2/443-1095/12-2/KOM, potwierdzającą, iż opisane usługi (sprzedaż pakietów konferencyjnych) stanowią świadczenie kompleksowe opodatkowane według podstawowej stawki VAT.

Z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca oferuje opisane powyżej pakiety konferencyjne również na rzecz zagranicznych podatników/przedsiębiorców, niniejszym wnioskiem o interpretację Wnioskodawca dąży do potwierdzenia miejsca opodatkowania przedmiotowych usług świadczonych na rzecz zagranicznych podatników/przedsiębiorców.

W uzupełnieniu z dnia 14 lipca 2015 r. Spółka poinformowała, że pojęcie „animacji” wykorzystane we wniosku o interpretację podatkową, obejmuje proste czynności mające na celu opiekę i zapewnienie rozrywki podmiotom nabywającym kompleksowe usługi od Wnioskodawcy. W zakres „animacji” będzie więc wchodzić m.in. przekazywanie informacji na temat organizowanej konferencji/wydarzenia, współuczestnictwo w konferencji/wydarzeniu i prowadzenie dyskusji z uczestnikami czy prowadzenie spotkań w trakcie konferencji/wydarzeń. Pojęcie „animacji” nie obejmuje zapewniania atrakcji turystycznych czy rozrywkowych oferowanych przez zewnętrzne podmioty, jak np. wizyty w muzeach, wizyty w kręgielniach, uczestnictwo w „zamkniętych” imprezach sportowych itd.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w świetle art. 28a i 28b ustawy o VAT, miejscem świadczenia przez Wnioskodawcę kompleksowych usług organizacji wydarzenia/szkolenia/konferencji na rzecz zagranicznych przedsiębiorców/podatników (tj. niemających miejsca prowadzenia działalności w Polsce) jest kraj siedziby (miejsca prowadzenia działalności) usługobiorcy, czyli Wnioskodawca nie powinien obciążać usługobiorcy polskim VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawcy, w świetle art. 28a i 28b ustawy o VAT, miejscem świadczenia przez Wnioskodawcę kompleksowych usług organizacji wydarzenia/szkolenia/konferencji na rzecz zagranicznych przedsiębiorców/podatników (tj. niemających miejsca prowadzenia działalności w Polsce) jest kraj siedziby (miejsca prowadzenia działalności) usługobiorcy, czyli Wnioskodawca nie powinien obciążać usługobiorcy polskim VAT.

Na wstępie trzeba podkreślić, iż kompleksową usługę organizacji wydarzenia/szkolenia/ konferencji należy traktować jako świadczenie kompleksowe (usługę kompleksową). Innymi słowy, pomimo iż Wnioskodawca podejmuje szereg czynności na rzecz usługobiorcy, to wszystkie te czynności powinny zostać opodatkowane w sposób jednolity. Zgodnie
z interpretacją uzyskaną przez Spółkę, czynności te powinny być traktowane jako kompleksowa usługa organizacji wydarzenia/szkolenia/konferencji, której głównym celem jest zapewnienie usługobiorcy możliwości przeprowadzenia wydarzenia/szkolenia/konferencji w uzgodnionym miejscu i zgodnie z wymaganiami/oczekiwaniami. W tym zakresie więc, sam fakt zapewnienia usługobiorcy możliwości przeprowadzenia wydarzenia/szkolenia/konferencji jest czynnością dominującą, która determinuje sposób opodatkowania świadczenia Wnioskodawcy (zgodnie z uzyskaną interpretacją, jest to świadczenie opodatkowane na zasadach ogólnych, tj. według podstawowej stawki VAT).

W świetle powyższego, uzasadnione jest przyjęcie, iż usługi Wnioskodawcy powinny być traktowane jako usługi o charakterze „ogólnym”. Nie są to bowiem usługi związane np. z konkretną nieruchomością czy wstępem na konferencję, gdyż charakter świadczeń Wnioskodawcy wskazuje, iż dominującym elementem jest sam fakt zapewnienia możliwości przeprowadzenia wydarzenia/szkolenia/konferencji. W świadczeniu Wnioskodawcy nie chodzi o udostępnienie konkretnej nieruchomości, czy umożliwienie wstępu na konferencję, tylko o zapewnienie możliwości przeprowadzenia wydarzenia/szkolenia/konferencji przez usługobiorcę. Innymi słowy, Wnioskodawca odciąża usługobiorcę ze wszystkich obowiązków związanych z organizacją wydarzenia/szkolenia/konferencji, biorąc na siebie odpowiedzialność i ryzyka związane z organizacją wydarzenia/szkolenia/konferencji „pod klucz”. W rezultacie więc, świadczenie Wnioskodawcy służy ogólnemu wsparciu usługobiorcy, co zdaniem Wnioskodawcy oznacza, iż sposób opodatkowania tego świadczenia (tzw. pakietu konferencyjnego) powinien być dokonywany zgodnie z zasadami wynikającymi z art. 28b ustawy o VAT (tj. na zasadach ogólnych).

Jak wskazano w stanie faktycznym, przedmiotowe usługi (tzw. pakiety konferencyjne) Wnioskodawca sprzedaje na rzecz zagranicznych przedsiębiorców. W świetle przepisu art. 28a ustawy o VAT, podmioty te powinny być traktowane jako podatnicy, gdyż wykonują działalność gospodarczą.

Skoro więc usługobiorcami Wnioskodawcy są podatnicy w rozumieniu art. 28a ustawy o VAT, to zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług Wnioskodawcy powinno być miejsce, w którym usługobiorca posiada siedzibę działalności gospodarczej (względnie miejsce prowadzenia działalności gospodarczej). Innymi słowy, świadcząc usługi na rzecz zagranicznych podatników, Wnioskodawca nie powinien naliczać polskiego VAT (miejscem opodatkowania jest zagranica i to na usługobiorcy może potencjalnie ciążyć obowiązek rozliczenia zagranicznego VAT).

Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, iż w przedmiotowej sprawie nie znajdą zastosowania m.in. przepisy art. 28e ustawy o VAT (usługi związane z nieruchomościami), czy art. 28g ust. 1 ustawy o VAT (wstęp na imprezy kulturalne, rozrywkowe czy szkoleniowe), gdyż profil i charakter kompleksowego świadczenia Wnioskodawcy (organizacja wydarzenia/szkolenia/ konferencji) nie wskazuje, jakoby to świadczenie można było uznać za usługi związane z nieruchomościami, czy za wstęp na imprezy (cel i charakter usług Wnioskodawcy jest „szerszy”, w związku z tym usługi te należy klasyfikować jako usługi „ogólne”).

Powyższe stanowisko Spółki ma zresztą swoje uzasadnienie w praktyce organów podatkowych. Przykładowo, w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 27 lutego 2013 r., sygn. IPTPP2/443-1008/12-2/JN, wskazano, że:

„(...) dla ustalenia miejsca świadczenia usług stanowiących kompleksową usługę organizacji konferencji lub szkolenia, zastosowanie znajdzie ogólna zasada zawarta w art. 28b ust. l ustawy. Świadczona przez Wnioskodawcę ww. usługa, na rzecz podatników w rozumieniu art. 28a ustawy, nie zawiera się w wyjątkach od ogólnej zasady, zawartych w przepisach art. 28b ust. 2-4 i art. 28c-28n ustawy. Zatem ww. usługa świadczona przez Zainteresowanego nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski lecz miejscem świadczenia tej usługi będzie terytorium kraju, na którym usługobiorca posiada siedzibę działalności gospodarczej (...)”.

Analogiczne stanowisko zostało wyrażone przez m.in. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 września 2013 r., sygn. IPPP3/443-599/13-3/SM, Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 26 lipca 2013 r., sygn. IPPP3/443-373/13-2/JK, Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji z dnia 14 lipca 2011 r., sygn. IPTPP2/443-40/11-4/BM, czy Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 2 maja 2012 r., sygn. IBPP4/443-65/12/PK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
   
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Towarami zaś, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W przypadku świadczenia usług, bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Kwestie dotyczące miejsca świadczenia przy świadczeniu usług uregulowane zostały w rozdziale 3 działu V ustawy. Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania ww. rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
      
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

Wskazany powyżej art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Jak stanowi ust. 2 art. 28b ustawy w przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Z ogólnej zasady dotyczącej miejsca oświadczenia usług określonej w art. 28b ust. 1 ustawy wynika, że miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika działającego w takim charakterze jest miejsce, w którym podatnik ten posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej oraz gdy przepisy art. 28e, 28f ust. 1 i 1a, 28g ust. 1, 28i, 28j i 28n ustawy nie przewidują innych zasad ustalenia miejsca świadczenia.

Od ogólnej zasady zawartej w powyższych przepisach, ustawodawca przewidział szereg odstępstw, na podstawie których miejsce świadczenia pewnych usług, ściśle określonych w przepisach ustawy, ustala się w sposób szczególny.

W myśl art. 28e ustawy, miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Stosownie do art. 28i ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług restauracyjnych i cateringowych jest miejsce, w którym usługi są faktycznie wykonywane, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca jest jest polską spółką osobową, zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT, zarządzającym kompleksem biurowo-hotelowym, prowadzącym działalność gospodarczą (opodatkowaną VAT) m.in. w zakresie świadczenia usług noclegowych czy restauracyjnych. Jednym z elementów działalności Wnioskodawcy jest kompleksowa organizacja wydarzeń, szkoleń czy konferencji dla podmiotów zewnętrznych (podmiotów prowadzących działalność gospodarczą i będących podatnikami VAT/podatku od wartości dodanej). Ten zakres usług Wnioskodawcy jest powszechnie nazywany sprzedażą pakietów konferencyjnych. Wnioskodawca podejmując się organizacji wydarzeń, szkoleń czy konferencji, oferuje klientowi kompleksowe świadczenie, którego głównym celem jest dostarczenie udogodnień i ułatwień, aby klient odbył/zrealizował wydarzenie, szkolenie czy konferencję. Takie świadczenie obejmuje m.in. zapewnienie sprzętu konferencyjnego (sale z odpowiednim sprzętem technicznym, projektory multimedialne itd.), zapewnienie obsługi, zapewnienie cateringu, zapewnienie noclegu, miejsc parkingowych, wyżywienia i animacji dla uczestników wydarzeń, szkoleń czy konferencji. Wartość pakietu konferencyjnego (cena za świadczenie Wnioskodawcy) jest ustalana w oparciu o zakres świadczeń Wnioskodawcy, w tym o różnego rodzaju czynniki kosztowe, jak np. ilość uczestników wydarzenia/konferencji/szkolenia, długość wydarzenia/konferencji/szkolenia czy jakość produktów/świadczeń zapewnianych przez Wnioskodawcę. Niemniej jednak, wartość ta jest określana łącznie i z perspektywy klienta Wnioskodawcy, kluczowe znaczenia ma łączna wartość, a nie wycena poszczególnych składników kompleksowego świadczenia Wnioskodawcy. Z uzupełnienia wniosku wynika natomiast, że pojęcie „animacji” obejmuje proste czynności mające na celu opiekę i zapewnienie rozrywki podmiotom nabywającym kompleksowe usługi od Wnioskodawcy. W zakres „animacji” będzie więc wchodzić m.in. przekazywanie informacji na temat organizowanej konferencji/wydarzenia, współuczestnictwo w konferencji/wydarzeniu i prowadzenie dyskusji z uczestnikami czy prowadzenie spotkań w trakcie konferencji/wydarzeń. Pojęcie „animacji” nie obejmuje zapewniania atrakcji turystycznych czy rozrywkowych oferowanych przez zewnętrzne podmioty, jak np. wizyty w muzeach, wizyty w kręgielniach, uczestnictwo w „zamkniętych” imprezach sportowych itd.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia czy miejsce świadczenia ww. kompleksowej usługi organizacji wydarzenia/szkolenia/konferencji na rzecz zagranicznych przedsiębiorców/ podatników (tj. niemających miejsca prowadzenia działalności w Polsce).

W pierwszej kolejności należy zatem rozstrzygnąć, czy w sytuacji opisanej we wniosku mamy faktycznie do czynienia z jednym kompleksowym świadczeniem.

Aby móc wskazać, że dana usługa jest usługą złożoną (kompleksową), winna składać się ona z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu - do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać usługi głównej bez usługi pomocniczej.

Co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej.

Trzeba zauważyć, że koncepcję opodatkowania świadczeń kompleksowych wypracował Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wydanych orzeczeniach na podstawie pierwotnie obowiązującej Szóstej Dyrektywy Rady (77/388/EWG) oraz obecnie obowiązującej Dyrektywy 2006/112/WE. W szczególności w wyroku w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd, Trybunał uznał, że jeżeli dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów podatku od wartości dodanej. Pogląd ten znajduje również potwierdzenie w wyroku w sprawie C-2/95 Sparekassernes Datacenter (SDC), czy też w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV.

W kontekście powyższych uwag należy stwierdzić, że ze świadczeniem usługi złożonej (kompleksowej) mamy do czynienia wówczas, gdy świadczenie usługodawcy jest rozbudowane i obejmuje dwie lub więcej pojedynczych czynności (świadczeń), będących elementami częściowego zobowiązania strony transakcji. Jednocześnie usługa taka, jeśli może zostać uznana za usługę o charakterze złożonym, podlega takim samym zasadom opodatkowania jak świadczenie podstawowe, główne.

Zatem w przypadku usług o charakterze złożonym, o miejscu opodatkowania decydować będzie to, czy w danych okolicznościach mamy do czynienia z jedną usługą kompleksową, czy też z szeregiem jednostkowych usług. Ocena tej okoliczności winna odbywać się więc w oparciu o to, czy dokonywane czynności (świadczenia) wykazują ze sobą tak ścisłe powiązanie, że w sensie gospodarczym tworzą jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter.

Odnosząc powyższe do przedstawionego opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie na oferowane przez Wnioskodawcę świadczenie składają się usługi nierozerwalnie ze sobą związane, które są usługami niezbędnymi do realizacji usługi organizacji wydarzenia/szkolenia/konferencji. Wnioskodawca oferuje kompleksowe usługi polegające m.in. na zapewnieniu sprzętu konferencyjnego (sale z odpowiednim sprzętem technicznym, projektory multimedialne itd.), obsługi, cateringu, noclegu, miejsc parkingowych, wyżywienia i animacji dla uczestników wydarzeń, szkoleń czy konferencji. Mając na uwadze powyższe okoliczności nie można uznać, że przedmiotowe usługi mają charakter samoistny. Każda z tych czynności stanowi bowiem element usługi złożonej związanej z organizacją wydarzenia/szkolenia/konferencji. Należy zauważyć, że czynności te są niezbędne do świadczenia usługi organizacji wydarzenia/szkolenia/konferencji oraz są ze sobą tak ściśle związane, że tworzą obiektywnie jedno świadczenie i nie powinny być sztucznie dzielone dla celów podatkowych.

Zatem w analizowanej sprawie można mówić o jednym świadczeniu głównym – organizacji wydarzenia/szkolenia/konferencji, na które składają się także inne świadczenia pomocnicze, w tym gastronomiczne i noclegowe.

W odniesieniu do miejsca świadczenia przedmiotowej usługi organizacji wydarzenia/szkolenia/konferencji na rzecz zagranicznych przedsiębiorców/podatników (tj. niemających miejsca prowadzenia działalności w Polsce), mając na uwadze powołane powyżej regulacje dotyczące miejsca świadczenia usług należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie dla ustalenia miejsca świadczenia usług stanowiących kompleksową usługę organizacji wydarzenia/szkolenia/konferencji zastosowanie znajdzie ogólna zasada zawarta w art. 28b ust. 1 ustawy. Wnioskodawca ww. usługę świadczy na rzecz zagranicznych przedsiębiorców/podatników – więc na rzecz podatników w rozumieniu art. 28a ustawy – niemających miejsca prowadzenia działalności w Polsce. Jednocześnie świadczona przez Wnioskodawcę usługa organizacji wydarzenia/szkolenia/konferencji nie zawiera się w wyjątkach od ogólnej zasady, zawartych w przepisach art. 28b ust. 2-4 i art. 28c-28n ustawy (nie jest m.in. usługą związaną z nieruchomością, czy usługą wstępu na imprezy kulturalne, rozrywkowe czy szkoleniowe).

Zatem miejsce świadczenia usługi organizacji wydarzenia/szkolenia/konferencji na rzecz zagranicznych przedsiębiorców/podatników (tj. niemających miejsca prowadzenia działalności w Polsce) należy określać zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, tj. w kraju siedziby usługobiorcy i Wnioskodawca nie powinien obciążać usługobiorcy polskim podatkiem VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.