Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB2/415-51/13/15-8/S/MG
z 13 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów, uwzględniając prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie sygn. akt III SA/Wa 1901/13 z dnia 8 stycznia 2014 r. (data wpływu 4 maja 2015 r.) stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22 stycznia 2013 r. (data wpływu 25 stycznia 2013 r.) oraz w uzupełnieniu wniosku z dnia 20 marca 2013 r. (data nadania 20 marca 2013 r., data wpływu 22 marca 2013 r.) na wezwanie tut. organu z dnia 6 marca 2013 r. Nr IPPB2/415-51/13-2/MG (data nadania 6 marca 2013 r., data doręczenia 14 marca 2013 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika związanych z przekształceniem spółki kapitałowej w osobową - jest prawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 25 stycznia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika związanych z przekształceniem spółki kapitałowej w osobową.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka planuje przekształcenie Spółki kapitałowej w osobową.

Przedmiotowy wniosek obarczony był brakami formalnymi, w związku z tym pismem z dnia 6 marca 2013 r. Nr IPPB2/415-51/13-2/MG (data nadania 6 marca 2013 r., data doręczenia 14 marca 2013 r.), na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, wezwano Wnioskodawcę do doprecyzowania przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego poprzez:

- wskazanie jakie środki będą zgromadzone na kapitale zapasowym?

Wnioskodawca uzupełnił braki formalne wniosku w ustawowym terminie, pismem z dnia 20 marca 2013 r. (data nadania 20 marca 2013 r., data wpływu 22 marca 2013 r.), w którym wyjaśnił, że wniosek dotyczy środków zgromadzonych na kapitale zapasowym w latach poprzednich, tj. od 2002 do 2011 r. Zgodnie z art. 231 § 2 pkt 2 Kodeksu Spółek Handlowych zysk Spółki był corocznie dzielony uchwałą zgromadzenia wspólników i w ramach tego podziału część zysku była przeznaczana na kapitał zapasowy. Obecnie planowane jest przekształcenie Spółki w spółkę osobową.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z operacją przekształcenia Spółka będzie musiała, jako płatnik pobrać podatek dochodowy od osób fizycznych od środków zgromadzonych na kapitale zapasowym?

Zdaniem Wnioskodawcy, zyski, które nie zostały wypłacone wspólnikom w formie dywidendy lecz zostały zgromadzone na kapitałach własnych Spółki (zapasowym lub rezerwowym) nie są „niepodzielonymi zyskami” w rozumieniu art. 24 ust. 5 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec tego przekształcenie spółki kapitałowej w osobową nie powoduje obowiązku pobrania podatku od środków zgromadzonych na kapitale zapasowym.

W dniu 8 kwietnia 2013 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wydał interpretację indywidualną Nr IPPB2/415-51/13-2/MG, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 stycznia 2013 r. za nieprawidłowe.

W wydanej interpretacji organ podatkowy stwierdził, że w związku z przekształceniem Spółki w spółkę osobową, kwota środków zgromadzonych na kapitale zapasowym Spółki odpowiada pojęciu „niepodzielone zyski” użytemu w art. 24 ust. 5 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z powyższym wartość środków zgromadzonych na kapitale zapasowym Spółki stanowić będzie na dzień przekształcenia przychód byłych wspólników Spółki, od którego spółka osobowa powstała w wyniku przekształcenia, jako płatnik zobowiązana będzie do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego, zgodnie z treścią art. 41 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca nie zgodził się ze stanowiskiem tut. organu i na mocy art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r., poz. 1270 ze zm.) w dniu 24 kwietnia 2013 r. (data wpływu 29 kwietnia 2013 r.) wezwał organ podatkowy do usunięcia naruszenia prawa w wydanej interpretacji indywidualnej.

Po dokonaniu wnikliwej analizy zarzutów przytoczonych w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, co przedstawiono w odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa zawartej w piśmie Nr IPPB2/415-51/13-6/MG z dnia 4 czerwca 2013 r.

Na powyższą interpretację przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie z dnia 4 kwietnia 2013 r. Nr IPPB2/415-51/13-4/MG Strona złożyła pismem z dnia 2 lipca 2013 r. (doręczonym w dniu 3 lipca 2013 r.) skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wnosząc o jej uchylenie.

Wyrokiem z dnia 8 stycznia 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie sygn. akt III SA/Wa 1901/13 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 stycznia 2014 r. sygn. akt III SA/Wa 1901/13 tutejszy organ podatkowy wniósł w dniu 7 marca 2014 r. skargę kasacyjną.

Pismem z dnia 28 stycznia 2015 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku działając z upoważnienia Ministra Finansów wycofał skargę kasacyjną do wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 stycznia 2014 r. sygn. akt III SA/Wa 1901/13.

Naczelny Sąd Administracyjny Postanowieniem z dnia 6 marca 2015 r. (data wpływu 20 marca 2015 r.) sygn. akt II FSK 1838/14 umorzył postępowanie kasacyjne.

W dniu 4 maja 2015 r. do tut. organu wpłynął odpis prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 stycznia 2014 r. sygn. akt III SA/Wa 1901/13, którym Sąd uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

W wyroku tym Wojewódzki Sąd Administracyjny stwierdził, że zgodnie z art. 1 § 1 i § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych, sąd administracyjny sprawuje wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. Takiej kontroli podlegają m.in. pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach, stosownie do art. art. 3 § 2 pkt 4a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Zgodnie natomiast z art. 134 § 1 tej ustawy procesowej, sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skarga wniesiona w niniejszej sprawie zasługiwała na uwzględnienie z powodów w niej przedstawionych.

Zdaniem Sądu spór w niniejszej sprawie sprowadzić należy do jednej tylko kwestii: czy kwoty z zysku pochodzącego z lat poprzedzających rok przekształcenia spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w spółkę osobową, a przeznaczone w spółce z o.o. na kapitał zapasowy, stosownie do art. 191 § 1 i 2 Kodeksu spółek handlowych, stanowią zyski niepodzielone w rozumieniu art. 24 ust. 5 pkt 8 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na tak sformułowane pytanie jasnej, precyzyjnej i przeczącej odpowiedzi dostarcza wykładnia literalna przywołanych ostatnio przepisów K.s.h., a także wykładnia gramatyczna wyrazu „podzielić”. Otóż za zysk podzielony uznać należy zysk podzielony w jakikolwiek sposób (lege non distinguente) - czy to pomiędzy wspólników, czy też pomiędzy istniejące w spółce z o.o. kapitały, czy też w jeden i drugi sposób jednocześnie. Zdaniem Sądu stanowisko Ministra Finansów byłoby zasadne tylko wówczas, gdyby w art. 24 ust. 5 pkt 8 ustawa wyraźnie przesądzała, iż za podzielony zysk uznać należy zysk podzielony pomiędzy wspólników. Takiego natomiast ograniczenia w updof nie ma.

Powtórzyć należy za wyrokiem NSA o sygn. II FSK 1050/10, że „...skoro ustawodawca nie ograniczył pojęcia „podział zysku” tylko do podziału polegającego na jego rozdzieleniu pomiędzy wspólników spółki kapitałowej, co zarazem wiąże się z wykreowaniem zobowiązania spółki do wypłaty określonych części zysku poszczególnym jej wspólnikom, to należy uznać, że „podział zysku” to pojęcie ogólne, dotyczące zarówno przeznaczenia zysków do podziału między wspólników, jak i do przeznaczenia ich na inne cele, przewidziane w umowie spółki. Przekonuje o tym treść art. 191 § 1 § 2 k.s.h., według których to przepisów wspólnik spółki z ograniczoną odpowiedzialnością ma wprawdzie prawo do udziału w zysku wynikającym z rocznego sprawozdania finansowego i przeznaczonym do podziału uchwałą zgromadzenia wspólników, zarazem jednak umowa spółki może przewidywać inny sposób podziału zysku.”

Pogląd NSA wyrażony w przywołanym wyroku, a także w innych wyrokach NSA i Sądów Wojewódzkich, Sąd orzekający w pełni podziela i wyraża przy tym ocenę, że obszerność i jednolitość orzecznictwa sądowego w tej sprawie pozwala już mówić o ukształtowanej, utrwalonej linii orzeczniczej. Orzeczenia sądowe nie są co prawda źródłem prawa i nie mają mocy wiążącej, jednak stanowią ważny argument w sporze o wykładnię prawa. Orzecznictwo sądowe, stosownie do art. 14e Ordynacji podatkowej, ma walor prawotwórczy.

Niezależnie od powyższego Sąd wskazał, że problem postawiony we wniosku o wydanie interpretacji nie wymaga żadnych szczególnych zabiegów interpretacyjnych, nie wymaga zwłaszcza odwoływania się do wykładni celowościowej, gdyż na gruncie wykładni gramatycznej przedstawione zagadnienie prawne znajduje klarowne rozwiązanie.

Sąd wskazał, że w dalszym postępowaniu Organ uwzględni powyższy pogląd Sądu, co powinno skutkować uznaniem stanowiska Spółki za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 stycznia 2014 r. sygn. akt III SA/Wa 1901/13 stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zaskarżonej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.