Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-1/4515-11/15/MD
z 13 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, ze zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 9 kwietnia 2015 r. (data wpływu do Biura – 13 kwietnia 2015 r.), uzupełnionym 23 czerwca 2015 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie zwolnienia z opodatkowania nabycia nieruchomości przez zasiedzenie – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 kwietnia 2015 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie zwolnienia z opodatkowania nabycia nieruchomości przez zasiedzenie.

Wniosek ten nie spełniał wymogów formalnych, w związku z tym w piśmie z 17 czerwca 2015 r. znak: IBPB-2-1/4515-11/15/MD wezwano do jego uzupełnienia.

Wniosek uzupełniono 23 czerwca 2015 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 4 lutego 2015 r., po trwającej około roku sprawie, Sąd Rejonowy wydał postanowienie, na mocy którego Wnioskodawca nabył z dniem 1 listopada 2011 r., przez zasiedzenie, własność nieruchomości położonej w K., składającej się z gruntów ornych (RV i RVI), pastwisk trwałych (PsV i PsVI), gruntów ornych zabudowanych (B-PSVI) oraz lasów (Ls III) w całości.

Wyrok ten uprawomocnił się 26 lutego 2015 r. Według aktu własności z roku 1975 właścicielem był dziadek Wnioskodawcy. Zmarł on 21 grudnia 1981 r., jednak jeszcze za życia, pod koniec października 1981 r., przekazał własność przedmiotowych nieruchomości, znajdujących się w tym akcie własności, nieformalną umową odpowiadającą treści umowy darowizny, swojemu zamieszkującemu z nim synowi – ojcu Wnioskodawcy. Stało się to za aprobatą pozostałych członków rodziny, jako zgodne z panującymi zwyczajami.

Po dokonanej darowiźnie przedmiotowe nieruchomości zostały objęte w samoistne posiadanie prze ojca Wnioskodawcy, który traktował je jak swoje – załatwiał sprawy o charakterze administracyjnym, czuł się ich właścicielem, uprawiał rolę, przeprowadzał wszystkie niezbędne remonty.

Ojciec Wnioskodawcy, w chwili śmierci matki Wnioskodawcy, tj. 22 stycznia 2010 r., z uwagi na pogarszający się stan zdrowia, przekazał wszystkie posiadane przez siebie nieruchomości Wnioskodawcy. Od tego czasu Wnioskodawca przejął obowiązki właścicielskie (zajmował się nieruchomościami, załatwiał sprawy administracyjne, czuł się właścicielem i przeprowadzał remonty). Zarówno wtedy jak i teraz Wnioskodawca zamieszkuje z ojcem ww. gospodarstwo.

W uzupełnieniu (data wpływu do Biura – 23 czerwca 2015 r.) Wnioskodawca wskazał:

• Nieruchomość, którą Wnioskodawca nabył przez zasiedzenie, w momencie nabycia stanowiła gospodarstwo rolne i jest nim dotychczas.
• Gospodarstwo to Wnioskodawca zamierza prowadzić przez okres dłuższy niż 5 lat. Z gospodarstwem tym Wnioskodawca wiąże przyszłość życiową.
• Przed postępowaniem o zasiedzenie nieruchomość należała do nieżyjącego już dziadka Wnioskodawcy w całości. Ani Wnioskodawca, ani nikt inny nie był jej współwłaścicielem. Dziadek był jedynym właścicielem gruntów, które zasiedział Wnioskodawca.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym nabyta przez Wnioskodawcę przez zasiedzenie nieruchomość powinna zostać zwolniona z podatku od spadków i darowizn w całości?

Według Wnioskodawcy, zgodnie ze stanem faktycznym należy wskazać, że na skutek przeniesienia posiadania przez dziadka Wnioskodawcy na ojca Wnioskodawcy w 1981 r., a następnie przez ojca na Wnioskodawcę w 2010 r., wszystkie obowiązki pełnione są przez niego. Samoistne, nieprzerwane posiadanie nieruchomości przez Wnioskodawcę – przy doliczeniu na podstawie art. 176 § 1 Kodeksu cywilnego czasu posiadania przez poprzedniego samoistnego posiadacza, ojca Wnioskodawcy, już w 2011 r. wynosiło 30 lat.

Zgodnie z powyższym, w myśl art. 4 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku od spadków i darowizn, jeżeli gospodarstwo będzie prowadzone przez okres co najmniej 5 lat od dnia nabycia i dodatkowo zgłoszone w terminie 6 miesięcy od uprawomocnienia postanowienia może być zwolnione od zapłaty podatku od spadków i darowizn. Dodatkowo w gospodarstwie Wnioskodawca mieszka przez cały czas z ojcem, który cały czas dbał o ww. grunty przekazane mu nieformalną umową, które następnie przekazał synowi – Wnioskodawcy w 2010 r.

W myśl tych opisanych sytuacji i ustawy, zdaniem Wnioskodawcy, wnuk, który dziedziczy po dziadku przez zasiedzenie może zostać zwolniony z podatku od spadków i darowizn w całości.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2015 r., poz. 86, ze zm.), podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem zasiedzenia.

Zgodnie z art. 5 ww. ustawy obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych. Natomiast na podstawie z art. 6 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy obowiązek podatkowy powstaje – przy nabyciu w drodze zasiedzenia – z chwilą uprawomocnienia się postanowienia sądu stwierdzającego zasiedzenie.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. Jeżeli przed dokonaniem wymiaru podatku nastąpi ubytek rzeczy spowodowany siłą wyższą, do ustalenia wartości przyjmuje się stan rzeczy w dniu dokonania wymiaru, a odszkodowanie za ubytek należne z tytułu ubezpieczenia wlicza się do podstawy wymiaru.

Natomiast zgodnie z art. 7 ust. 4 ustawy przy nabyciu w drodze zasiedzenia wyłącza się z podstawy opodatkowania wartość nakładów dokonanych na rzecz przez nabywcę podczas biegu zasiedzenia.

Stosownie do regulacji zawartych w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, nabycie własności w drodze zasiedzenia podlega opodatkowaniu w wysokości 7% podstawy opodatkowania. W tym przypadku nie stosuje się przepisu dotyczącego kwoty wolnej od opodatkowania na podstawie zaliczenia nabywcy do odpowiedniej grupy podatkowej, bowiem art. 9 ust. 1, który stanowi o tejże kwocie wolnej nie ma – na mocy powołanego art. 15 ust. 2 ww. ustawy – w tym przypadku zastosowania.

Zgodnie z art. 17a ustawy o podatku od spadków i darowizn, podatnicy podatku są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2, złożyć, w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych według ustalonego wzoru. Do zeznania podatkowego dołącza się dokumenty mające wpływ na określenie podstawy opodatkowania.

Ustawa o podatku od spadków i darowizn nie zawiera pojęcia „zasiedzenie”, dlatego należy w tym zakresie odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2014 r., poz. 121, ze zm.).

Stosownie do treści art. 172 Kodeksu cywilnego, posiadacz nieruchomości niebędący jej właścicielem nabywa własność, jeżeli posiada nieruchomość nieprzerwanie od lat dwudziestu jako posiadacz samoistny, chyba że uzyskał posiadanie w złej wierze (zasiedzenie). Po upływie lat trzydziestu posiadacz nieruchomości nabywa jej własność, choćby uzyskał posiadanie w złej wierze.

W myśl art. 176 § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli podczas biegu zasiedzenia nastąpiło przeniesienie posiadania, obecny posiadacz może doliczyć do czasu, przez który sam posiada, czas posiadania swego poprzednika. Jeżeli jednak poprzedni posiadacz uzyskał posiadanie nieruchomości w złej wierze, czas jego posiadania może być doliczony tylko wtedy, gdy łącznie z czasem posiadania obecnego posiadacza wynosi przynajmniej lat trzydzieści. Przepisy powyższe stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy obecny posiadacz jest spadkobiercą poprzedniego posiadacza (art. 176 § 2 Kodeksu cywilnego).

Zasiedzenie jest tzw. instytucją dawności, służącą korygowaniu rzeczywistego stanu posiadania ze stanem prawnym. Prowadzi ono do nabycia przez posiadacza własności na skutek długotrwałego posiadania przez niego rzeczy, czemu towarzyszy utrata własności przez dotychczasowego właściciela, który w przeszłości utracił posiadanie rzeczy. Poprzez zasiedzenie można nabyć własność rzeczy ruchomych i nieruchomych, udziału we współwłasności, prawa użytkowania wieczystego, służebność gruntową. Zasiedzenie jest instytucją prowadzącą do nabycia prawa na skutek upływu czasu. Umożliwia ono, sankcjonując stan faktyczny, usunięcie długotrwałej niezgodności między stanem prawnym a stanem posiadania. Na skutek zasiedzenia, które następuje ex lege, dotychczasowy uprawniony traci swoje prawo, a nabywca uzyskuje je niezależnie od niego; jest więc ono pierwotnym sposobem nabycia prawa podmiotowego.

Skutkiem zasiedzenia jest zatem pierwotne nabycie własności przez posiadacza, który może wystąpić do sądu z wnioskiem o stwierdzenie zasiedzenia. Samo nabycie własności następuje z mocy samego prawa, a orzeczenie stwierdzające nabycie własności przez zasiedzenie ma jedynie charakter deklaratywny.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, zwalnia się od podatku nabycie własności lub prawa użytkowania wieczystego nieruchomości lub jej części wraz z częściami składowymi, z wyjątkiem:

1. budynków mieszkalnych,
2. budynków zajętych na cele specjalistycznego chowu i wylęgu drobiu lub specjalistycznej hodowli zwierząt wraz z urządzeniami i ze stadem hodowlanym,
3. urządzeń do prowadzenia upraw specjalnych, jak: szklarnie, inspekty, pieczarkarnie, chłodnie, przechowalnie owoców

–pod warunkiem, że w rozumieniu przepisów o podatku rolnym, w chwili nabycia ta nieruchomość stanowi gospodarstwo rolne lub jego część albo wejdzie w skład gospodarstwa rolnego będącego własnością nabywcy i to gospodarstwo rolne będzie prowadzone przez nabywcę przez okres co najmniej 5 lat od dnia nabycia.

Zwolnienia określone w ust. 1 i w art. 4a stosuje się, jeżeli w chwili nabycia nabywca posiadał obywatelstwo polskie lub obywatelstwo jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub miał miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub na terytorium takiego państwa (art. 4 ust. 4 ww. ustawy).

Przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn nie definiują pojęcia „gospodarstwa rolnego”, odsyłając w tej kwestii do przepisów ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz.U. z 2013 r., poz. 1381, ze zm.)

Zgodnie z art. 1 ustawy o podatku rolnym opodatkowaniu podatkiem rolnym podlegają grunty sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne lub jako grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych, z wyjątkiem gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza. Art. 2 ust. 1 ustawy stanowi, że za gospodarstwo rolne uważa się obszar gruntów, o których mowa w art. 1, o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej.

Szczegółowe określenie, jakie rodzaje gruntów wchodzą w skład gospodarstwa rolnego – co decyduje o zakresie zwolnienia od podatku od spadków i darowizn takich gruntów – zawarte jest w rozporządzeniu Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa w sprawie ewidencji gruntów i budynków z dnia 29 marca 2001 r. (Dz.U. z 2015 r., poz. 542) oraz w załączniku nr 6 do tego rozporządzenia.

Stosownie do § 67 ww. rozporządzenia użytki gruntowe wykazywane w ewidencji dzielą się na następujące grupy:

1. grunty rolne,
   
2. grunty leśne,
   
3. grunty zabudowane i zurbanizowane,
   
4. użytki ekologiczne, oznaczone symbolem złożonym z litery „E” oraz symbolu odpowiedniego użytku gruntowego określającego sposób zagospodarowania lub użytkowania terenu, np. E-Ws, E-Wp, E-Ls, E-Lz, E-N, E-Ps, E-R,
   
5. (uchylony),
   
6. grunty pod wodami,
   
7. tereny różne oznaczone symbolem -Tr.
   
   

Stosownie natomiast do treści § 68 ust. 1 ww. rozporządzenia grunty rolne dzielą się na:

1. użytki rolne, do których zalicza się:
   
   1. grunty orne, oznaczone symbolem - R,
   2. sady, oznaczone symbolem - S,
   3. łąki trwałe, oznaczone symbolem - Ł,
   4. pastwiska trwałe, oznaczone symbolem - Ps,
   5. grunty rolne zabudowane, oznaczone symbolem - Br,
   6. grunty pod stawami, oznaczone symbolem - Wsr,
   7. grunty pod rowami, oznaczone symbolem - W,
   8. grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych, oznaczone symbolem - Lzr,
2. nieużytki, oznaczone symbolem - N.
   
   

W świetle powyższej definicji gospodarstwo rolne stanowią wyłącznie grunty sklasyfikowane jako użytki rolne lub jako grunty zadrzewione lub zakrzewione na użytkach rolnych. To oznacza, że zwolnieniem określonym w art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn może być objęte nabycie tylko takich gruntów (tj. gruntów stanowiących użytki rolne lub gruntów zadrzewionych i zakrzewionych na użytkach rolnych), pod warunkiem, że w chwili nabycia te grunty stanowią gospodarstwo rolne lub jego część albo wejdą w skład gospodarstwa rolnego będącego własnością nabywcy i to gospodarstwo rolne będzie prowadzone przez nabywcę przez okres co najmniej 5 lat od dnia nabycia.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż na mocy postanowienia Sądu z 4 lutego 2015 r., prawomocnego z dniem 26 lutego 2015 r., Wnioskodawca nabył przez zasiedzenie własność nieruchomości. Przed stwierdzeniem zasiedzenia na rzecz Wnioskodawcy prawo do nieruchomości przysługiwało jego dziadkowi. Nieruchomość, którą Wnioskodawca nabył przez zasiedzenie, w momencie nabycia stanowiła gospodarstwo rolne i jest nim dotychczas. Gospodarstwo to Wnioskodawca zamierza prowadzić przez okres dłuższy niż 5 lat. Z gospodarstwem tym Wnioskodawca wiąże przyszłość życiową.

Zajmując stanowisko Wnioskodawca przywołał art. 4 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku od spadków i darowizn, aczkolwiek powołując jego treść Wnioskodawca odniósł się do 5-letniego terminu prowadzenia gospodarstwa, co wskazywałoby na art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy. Niemniej wskazać należy, że zgodnie z przywołanym przez Wnioskodawcę art. 4 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, zwalnia się od podatku nabycie własności fizycznie wydzielonych części nieruchomości w drodze zasiedzenia przez osoby będące współwłaścicielami ułamkowych części nieruchomości – do wysokości udziału we współwłasności. Przepis ten jednak nie ma zastosowania w niniejszej sprawie, gdyż jak wynika z opisu stanu faktycznego, Wnioskodawca nie był współwłaścicielem nieruchomości, którą następnie nabył w drodze zasiedzenia. Nie można się również zgodzić ze stanowiskiem Wnioskodawcy, w którym stwierdza, że dziedziczy po dziadku (osobie bliskiej) więc może zostać zwolniony z podatku od spadków i darowizn. W pierwszej kolejności należy zauważyć, że Wnioskodawca nabył nieruchomość w drodze zasiedzenia, a nie w drodze dziedziczenia (spadku).

Nabycie tytułem zasiedzenia jest tzw. nabyciem pierwotnym dokonywanym przez posiadacza nieruchomości nie będącego jej właścicielem. Zasiedzenie jest zatem tytułem nabycia przez posiadacza własności na skutek długotrwałego posiadania przez niego rzeczy (lub przez jego poprzedników, których czas posiadania może zostać doliczony, o ile zostaną spełnione wymogi określone w cyt. powyżej Kodeksie cywilnym), czemu towarzyszy utrata własności przez dotychczasowego właściciela. Posiadacz uzyskuje zatem prawo własności niezależnie od poprzedniego właściciela, który je traci na skutek upływu czasu. Nabycie przez zasiedzenie – co już wyżej wskazano – jest nabyciem pierwotnym ex lege, tj. z mocy prawa, nie istnieje zatem stosunek prawny między poprzednim właścicielem a nabywcą nieruchomości w drodze zasiedzenia. Należy również odróżnić poprzednich posiadaczy nieruchomości, których to czas posiadania nieruchomości będącej przedmiotem zasiedzenia można doliczyć do biegu terminu zasiedzenia od faktycznych właścicieli nieruchomości, którzy w wyniku upływu terminu zasiedzenia utracili swoją własność. Skoro zatem nabycie tytułem zasiedzenia jest nabyciem pierwotnym, to nie ma drugiej strony stosunku prawnego – nie ma zatem zbywcy, stąd też w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie przewidziane w art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn (dotyczące nabycia od osób najbliższych). Przepis ten ma zastosowanie do wszystkich przypadków nieodpłatnego nabycia majątku (bez względu na przedmiot nabycia), wymienionych w art. 1 ustawy, z wyjątkiem nabycia z drodze zasiedzenia, które zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego ma charakter pierwotny (następuje wskutek jego długotrwałego posiadania samoistnego).

Jeżeli jednak, jak wskazał Wnioskodawca, nabyte przez niego w drodze zasiedzenia nieruchomości stanowią gospodarstwo rolne, to grunty orne oznaczone symbolem „R” oraz pastwiska trwałe oznaczone symbolem „Ps”, jak również grunty rolne zabudowane oznaczone symbolem „B-Ps”, będą zwolnione od podatku od spadków i darowizn, przy spełnieniu warunku pięcioletniego prowadzenia tego gospodarstwa od chwili nabycia. Nie ma to jednak zastosowania co do gruntów leśnych, oznaczonych symbolem „Ls”, one bowiem nie są gruntami rolnymi. Grunty leśne sklasyfikowane są bowiem w grupach odrębnych od gruntów rolnych. Zwolnienie nie obejmie również budynku/budynków położonego/położonych na działce oznaczonej symbolem B-PSVI, „grunty rolne zabudowane”, gdyż w myśl art. 4 ust. 1 pkt 1, nie zwalnia się od podatku budynków mieszkalnych, budynków zajętych na cele specjalistycznego chowu i wylęgu drobiu lub specjalistycznej hodowli zwierząt wraz z urządzeniami i ze stadem hodowlanym oraz urządzeń do prowadzenia upraw specjalnych. Do gruntów leśnych oraz budynku ma zastosowanie art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, przy czym zgodnie z art. 7 ust. 4 ustawy, z podstawy opodatkowania Wnioskodawca będzie mógł wyłączyć wartość poniesionych nakładów na rzecz w czasie trwania biegu zasiedzenia.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku dołączono dokumenty. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem. Wydając niniejszą interpretację Organ oparł się jedynie na opisie stanu faktycznego przedstawionym we wniosku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.