Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB1/4511-194/15-4/SJ
z 15 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 26 marca 2015 r. (data wpływu 31 marca 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 czerwca 2015 r. (data wpływu 29 czerwca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek nie spełniał wymogów, określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613), w związku z czym pismem z dnia 12 czerwca 2015 r., Nr IPTPB1/4511-194/15-2/SJ, wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. Wezwanie wysłane zostało w dniu 12 czerwca 2015 r. (data doręczenia 16 czerwca 2015 r.). Uzupełnienie wniosku wpłynęło w dniu 29 czerwca 2015 r. (data nadania 23 czerwca 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka jawna X zawarła z deweloperem (dalej: Inwestor lub Deweloper) w 2011 r. umowę przedwstępną sprzedaży lokalu (dalej: Umowa Przedwstępna), na mocy której Inwestor zobowiązał się do wybudowania na rzecz Spółki jawnej X lokalu o powierzchni użytkowej 17,74 m² (dalej: lokal), zlokalizowanego w mieście Y. Zgodnie z zapisami Umowy Przedwstępnej, lokal miał być umeblowany w standardzie umożliwiającym wykorzystanie go jako lokal hotelowy, ponieważ lokal po wybudowaniu miał być przedmiotem najmu w celach zarobkowych. Cena sprzedaży lokalu wraz z wyposażeniem wyniosła 185 000 zł netto. Spółka jawna X zobowiązała się do dokonywania na rzecz Inwestora płatności w XIII transzach (ratach) wg harmonogramu wskazanego w Umowie Przedwstępnej. W celu uregulowania ww. płatności, Spółka jawna X zawarła z bankiem umowę kredytu hipotecznego (dalej: Umowa Kredytu). Przy czym, Spółka jawna X uiściła na rzecz Dewelopera wyłącznie część I raty (transzy).

Jednocześnie w 2013 r. Z Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa (dalej: Spółka) zawarła ze Spółką jawną X porozumienie w sprawie przejęcia ogółu praw i obowiązków (dalej: Porozumienie), na mocy którego Spółka wstąpiła w miejsce Spółki jawnej X w ogół praw i obowiązków wynikających z (i) Umowy Przedwstępnej oraz (ii) Umowy Kredytu. Jednocześnie, w związku ze wstąpieniem przez Spółkę w ogół praw i obowiązków wynikających z Umowy Przedwstępnej, Spółka zobowiązała się zapłacić na rzecz Spółki jawnej X kwotę stanowiącą równowartość zapłaconej dotychczas przez Spółkę jawną X ceny na rzecz Inwestora. Celem zawarcia ww. Porozumienia było dla Spółki dokonanie zakupu ww. lokalu, będącego środkiem trwałym, w celu jego najmu dla celów zarobkowych.

Równocześnie i zgodnie z zawartym Porozumieniem, Spółka dokonywała w terminie od 2012 r. do 2013 r. wpłat bezpośrednio na rzecz Dewelopera w celu realizacji Umowy Przedwstępnej.

Przed zakończeniem budowy lokalu, w 2014 r., Sąd Rejonowy właściwy dla Inwestora wydał postanowienie o ogłoszeniu upadłości Dewelopera. W związku z ogłoszeniem upadłości Dewelopera, inwestycja prowadzona przez Spółkę nie może zostać zrealizowana. Jednocześnie, odzyskanie wpłaconych na rzecz Dewelopera kwot na poczet budowy lokalu jest na ten moment niemożliwe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, będącą komandytariuszem Spółki (dalej: wspólnik lub Wnioskodawca).

W uzupełnieniu wniosku dodano, że:

1. Przeważający rodzaj prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej to działalność agencji pracy tymczasowej.
2. Siedziba Spółki znajduje się w mieście A.
3. Spółka komandytowa prowadzi księgi rachunkowe - zgodnie z ustawą o rachunkowości oraz ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych.
4. Udział Wnioskodawcy w zysku Spółki wynosi 45%.
5. Wnioskodawca jest opodatkowany podatkiem liniowym.
6. Zarząd Spółki powziął uchwałę o likwidacji inwestycji w związku z wydaniem przez Sąd postanowienia o ogłoszeniu upadłości Dewelopera i tym samym brakiem możliwości zrealizowania inwestycji.
7. Poniesione wydatki zostały zaksięgowane na koncie – środki trwałe w budowie i nie były dotąd ujmowane w kosztach podatkowych.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy w związku z ogłoszeniem upadłości Inwestora, wydatki Spółki poniesione na nabycie lokalu, tj. wynagrodzenie faktycznie zapłacone na rzecz Dewelopera i Spółki jawnej X (na podstawie Porozumienia), mogą być przez Wnioskodawcę zaliczone w poczet kosztów uzyskania przychodów proporcjonalnie do Jego prawa do udziału w zysku?
2. Czy wydatki te mogą być zaliczone przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów w dacie likwidacji inwestycji, jako koszty zaniechanej inwestycji w rozumieniu art. 22 ust. 5e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z ogłoszeniem upadłości Inwestora, wydatki Spółki poniesione na uzyskanie własności lokalu, tj. wynagrodzenie faktycznie zapłacone na rzecz Dewelopera i Spółki jawnej X (na podstawie Porozumienia), mogą stanowić dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu proporcjonalnie do Jego prawa do udziału w zysku (udziału).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną określa się u każdego podatnika proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału). Zasadę tę stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych odpowiednio w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Konstrukcja kosztów uzyskania przychodów, określona w art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oparta jest zatem na klauzuli generalnej, stanowiącej, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów enumeratywnie wymienionych, np. w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera zamknięty katalog wydatków, które nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów nawet wówczas, gdy pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością i zostały poniesione w celu uzyskania przychodu.

Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków, jako kosztów uzyskania przychodu, należy brać pod uwagę:

• definitywny charakter kosztu (wydatku),
  

• potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu, analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek,
  

• racjonalność wydatków, czyli ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu,
  

• ich celowość (zasadność dla funkcjonowania podmiotu).
  
  

Wnioskodawca podkreślił, że zostały spełnione przesłanki uznania kosztów zaniechanej inwestycji do kosztów uzyskania przychodów, ponieważ:

• uiszczając kolejne transze wynagrodzenia na rzecz Dewelopera oraz Spółki jawnej X, Spółka poniosła rzeczywiste koszty (wydatki);
  

• w związku z ogłoszeniem upadłości Dewelopera i niemożliwością odzyskania tych kosztów, wydatki poniesione na nabycie lokalu mają charakter definitywny (trwały);
  

• wydatki Spółki w postaci wynagrodzenia zapłaconego na rzecz Dewelopera i Spółki jawnej X (na podstawie Porozumienia), poniesione na uzyskanie własności lokalu położonego w mieście Y są wydatkami poniesionymi w celu osiągnięcia przychodów. Zakup lokalu wraz z wyposażeniem hotelowym miał na celu uzyskiwanie przez Spółkę przychodów z tytułu najmu tego lokalu;
  

• poniesienie ww. wydatków było niezbędne dla realizacji celu Spółki, jakim był zakup lokalu (inwestycji);
  
  

Wnioskodawca zwrócił również uwagę na celowość interpretowania prawa podatkowego w myśl wykładni gospodarczej, która przewiduje m.in. przyjęcie założenia, że podatnik działa i powinien działać w sposób typowy dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, tj. przykładowo dążyć do osiągnięcia zysku, a nie strat.

W związku z powyższym, Wnioskodawca jest uprawniony do zaliczenia w poczet kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zapłatę określonych kwot wynagrodzenia na rzecz Dewelopera i Spółki jawnej X (na podstawie Porozumienia).

Zdaniem Wnioskodawcy, odnośnie odpowiedzi na pyt. Nr 2, ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku, poniesione wydatki może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów jako zaniechane inwestycje, proporcjonalnie do udziału w zysku. Koszty te – zgodnie z art. 22 ust. 5e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – są potrącalne w dacie zbycia lub likwidacji inwestycji.

W szczególności zaś, przedmiotowe wydatki nie mogą być ujęte w kosztach podatkowych jako koszty pośrednie w dacie ich poniesienia, na podstawie art. 22 ust. 5c i 5d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle definicji słownikowej, zawartej w art. 5a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, poprzez pojęcie „inwestycja” należy rozumieć środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy o rachunkowości. Z kolei zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 15 ustawy o rachunkowości, środkami trwałymi są m.in. będące odrębną własnością lokale. Jednocześnie „środkami trwałymi w budowie”, w rozumieniu ustawy o rachunkowości, są zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego. Oznacza to, że środkami trwałymi w budowie są nie tylko środki trwałe wytwarzane przez podatnika, lecz także środki trwałe w budowie nabywane przez podatnika, a więc i również nabywane przez Spółkę lokale w budowie.

Stanowisko to, zdaniem Wnioskodawcy, znajduje potwierdzenie w literalnej wykładni przepisów art. 3 ust. 1 pkt 12 i art. 28 ustawy o rachunkowości. Zgodnie z art. 28 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości, wyceniając środki trwałe w budowie wycenia się je w wysokości ogółu kosztów pozostających w bezpośrednim związku z ich nabyciem lub wytworzeniem, pomniejszonych o odpisy z tytułu trwałej utraty wartości. Skoro w świetle ww. przepisu oraz art. 28 ust. 2 ustawy o rachunkowości, wyceny środków trwałych w budowie dokonuje się na podstawie kosztów pozostających w związku z ich nabyciem oraz ustala się cenę nabycia środków trwałych w budowie, oczywistym jest, że środkiem trwałym w budowie jest również taki środek nabywany przez Spółkę.

Wnioskodawca zauważył, że w toku prowadzonej inwestycji (tu: nabycia lokalu w celu oddania go w najem) może dojść do jej zaniechania, z którym mamy do czynienia wówczas, gdy podatnik nie podejmuje kolejnych czynności związanych z prowadzonym procesem inwestycyjnym, pomimo że nie został on zakończony. Termin „zaniechanie inwestycji” oznacza zatem rezygnację z podjętych wcześniej zamierzeń i odstąpienie od inwestycji.

Przy czym zaniechanie inwestycji musi być wynikiem trwałego i definitywnego zaprzestania prowadzenia działań inwestycyjnych. Wnioskodawca podkreślił, że w przypadku Spółki została podjęta decyzja o odstąpieniu od zamiaru nabycia lokalu, spowodowana okolicznościami natury zewnętrznej, pomimo poniesienia wydatków na poczet nabycia tego lokalu.

Zgodnie z art. 22 ust. 5e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty zaniechanych inwestycji są potrącalne w dacie zbycia inwestycji lub ich likwidacji. Zatem wydatki poniesione przez Spółkę na niedokończoną inwestycję, mogą być kosztami uzyskania przychodów w dacie zlikwidowania zaniechanej inwestycji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem, kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wykazania owego związku spoczywa na osobie, która wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  

• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  

• być właściwie udokumentowany.
  
  

W myśl art. 22 ust. 4 ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5, 6 i 10, są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione.

Natomiast zgodnie z art. 22 ust. 6b tej ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników, o których mowa w ust. 6 (prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów), z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

Przepis art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera katalog wydatków niestanowiących z mocy ustawy kosztów uzyskania przychodów.

Wśród wymienionych w tym artykule wydatków mieszczą się straty (koszty) powstałe w wyniku utraty dokonanych przedpłat (zaliczek, zadatków) w związku z niewykonaniem umowy - art. 23 ust. 1 pkt 54 cytowanej ustawy.

Każdy przypadek obciążenia kosztów stratami musi być rozpatrywany indywidualnie pod kątem ich zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, w myśl ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Należy przy tym zaznaczyć, że dla celów podatkowych tylko stratę powstałą na skutek zdarzeń nieprzewidywalnych i nie do uniknięcia (tj. zdarzeń losowych) można uznać za koszt uzyskania przychodów. Powyższe regulacje prowadzą do wniosku, że straty - co do zasady stanowią koszt uzyskania przychodu, poza stratami, które wyraźnie zostały wyłączone przez ustawodawcę spod pojęcia kosztów podatkowych.

Zgodnie z art. 22 ust. 5e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty zaniechanych inwestycji są potrącalne w dacie zbycia inwestycji lub ich likwidacji.

Przy czym, w myśl art. 5a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pod pojęciem inwestycji należy rozumieć środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2013 r., poz. 330, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o rachunkowości”. Z kolei środki trwałe w budowie, zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 16 ww. ustawy o rachunkowości, to zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego.

Z zaniechaniem inwestycji mamy do czynienia wówczas, gdy podatnik nie podejmuje kolejnych czynności związanych z prowadzonym procesem inwestycyjnym, pomimo że nie został on zakończony. Innymi słowy jest to brak działania, zaprzestanie dokonywania następnych czynności, a w konsekwencji rezygnacja z podjętych wcześniej zamierzeń i odstąpienie od inwestycji.

Zatem w świetle ww. przepisu, wydatki poniesione na niedokończoną (zaniechaną) inwestycję, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w przypadku i w dacie:

• sprzedaży niedokończonej inwestycji, najlepiej wraz z całą dokumentacją, analizami, itp., aby nie było wątpliwości co do rezygnacji z niej. W takim bowiem przypadku poniesione koszty posłużą osiągnięciu przychodu ze sprzedaży inwestycji, a zatem wystąpi bezpośredni związek przyczynowo-skutkowy,
  

• zlikwidowania zaniechanej inwestycji, przy czym co do zasady zlikwidowanie inwestycji należy traktować dosłownie, tzn. tylko fizyczna likwidacja inwestycji umożliwi uznanie poniesionych na nią wydatków za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną, będącą komandytariuszem Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Spółki komandytowej. Przeważający rodzaj prowadzonej przez ww. Spółkę działalności gospodarczej to działalność agencji pracy tymczasowej. Spółka prowadzi księgi rachunkowe - zgodnie z ustawą o rachunkowości oraz ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych. Udział Wnioskodawcy w zysku Spółki wynosi 45% i opodatkowany jest podatkiem liniowym.

W 2011 r. Spółka jawna X zawarła z Deweloperem Umowę Przedwstępną sprzedaży lokalu, na mocy której Inwestor zobowiązał się do wybudowania na rzecz Spółki jawnej X lokalu o powierzchni użytkowej 17,74 m² (dalej: lokal). Lokal miał być umeblowany w standardzie umożliwiającym wykorzystanie go jako lokal hotelowy, w celach zarobkowych. Cena sprzedaży lokalu wraz z wyposażeniem wyniosła 185 000 zł netto. Spółka jawna X zobowiązała się do dokonywania na rzecz Inwestora płatności w XIII transzach (ratach) wg harmonogramu wskazanego w Umowie Przedwstępnej. W celu uregulowania ww. płatności, Spółka jawna X zawarła z bankiem umowę kredytu hipotecznego (dalej: Umowa Kredytu). Przy czym, Spółka jawna X uiściła na rzecz Dewelopera wyłącznie część I raty (transzy).

Jednocześnie w 2013 r. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa zawarła ze Spółką jawną X porozumienie w sprawie przejęcia ogółu praw i obowiązków, na mocy którego Spółka wstąpiła w miejsce Spółki jawnej X w ogół praw i obowiązków wynikających z (i) Umowy Przedwstępnej oraz (ii) Umowy Kredytu. Jednocześnie, w związku ze wstąpieniem przez Spółkę w ogół praw i obowiązków wynikających z Umowy Przedwstępnej, Spółka zobowiązała się zapłacić na rzecz Spółki jawnej X kwotę stanowiącą równowartość zapłaconej dotychczas przez Spółkę jawną X ceny na rzecz Inwestora. Celem zawarcia ww. Porozumienia było dla Spółki dokonanie zakupu ww. lokalu, będącego środkiem trwałym, w celu jego najmu dla celów zarobkowych.

Równocześnie i zgodnie z zawartym Porozumieniem, Spółka dokonywała w terminie od 2012 r. do 2013 r. wpłat bezpośrednio na rzecz Dewelopera w celu realizacji Umowy Przedwstępnej.

Przed zakończeniem budowy lokalu, w 2014 r., Sąd Rejonowy właściwy dla Inwestora wydał postanowienie o ogłoszeniu upadłości Dewelopera. W związku z ogłoszeniem upadłości Dewelopera, inwestycja prowadzona przez Spółkę nie może zostać zrealizowana. Jednocześnie, odzyskanie wpłaconych na rzecz Dewelopera kwot na poczet budowy lokalu jest na ten moment niemożliwe. Zarząd Spółki powziął uchwałę o likwidacji inwestycji w związku z wydaniem przez Sąd postanowienia o ogłoszeniu upadłości Dewelopera i tym samym brakiem możliwości zrealizowania inwestycji. Poniesione wydatki zostały zaksięgowane na koncie – środki trwałe w budowie i nie były dotąd ujmowane w kosztach podatkowych

Analizując przedstawiony opis stanu faktycznego stwierdzić należy, że pomimo, że inwestycja polegająca na wybudowaniu lokalu nie doszła do skutku, w związku z ogłoszeniem przez Sąd Rejonowy upadłości Dewelopera, to nie sposób uznać jej za inwestycję zaniechaną. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa nie była bowiem właścicielem poniesionych w ramach tej inwestycji nakładów, nie mogła więc dokonać ich zbycia. Właścicielem tychże nakładów był podmiot realizujący inwestycję, budujący przedmiotowy lokal, o którym mowa w podpisanej w 2011 r. Umowie Przedwstępnej.

Skoro na mocy Porozumienia Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa wstąpiła w miejsce Spółki jawnej X w ogół praw i obowiązków wynikających z (i) Umowy Przedwstępnej oraz (ii) Umowy Kredytu to posiadała Ona więc wyłącznie wierzytelność wobec podmiotu realizującego inwestycję, tytułem wpłaconych środków pieniężnych. W konsekwencji nie dokonała Ona, bo i nie mogła dokonać, zbycia przedmiotowej inwestycji. Nie dokonała również fizycznego zniszczenia (likwidacji) nakładów inwestycyjnych. Zatem w rozpatrywanej sprawie nie ma zastosowania cyt. wyżej art. 22 ust. 5e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Oznacza to, że na gruncie przedmiotowej sprawy, Spółka, w której Wnioskodawca jest komandytariuszem, poniosła wydatki na poczet zakupu lokalu, który w rezultacie nie został wybudowany. Zatem utrata - bez względu na jej przyczynę - uiszczonej przedpłaty (zaliczki, zadatku) powoduje, że niemożliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów straty powstałej w wyniku utraty wydatków poniesionych na nabycie lokalu, w związku z niewykonaniem umowy, zgodnie z brzmieniem wyżej cyt. przepisu art. 23 ust. 1 pkt 54 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, wydatki poniesione na nabycie lokalu nie stanowią dla Wnioskodawcy kosztów zaniechanej inwestycji i w świetle wyżej cytowanych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w dacie likwidacji inwestycji, proporcjonalnie do udziału Wnioskodawcy w zysku Spółki.

Jednocześnie wskazać należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.