2014.12.05 - Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/423-400/14/PS
z 5 grudnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione

we wniosku z dnia 12 września 2014 r. (data wpływu 15 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie produkcji i dostawy innowacyjnych technologii dla inżynierii środowiska i budownictwa, w tym aktywnych materiałów hydroizolacyjnych.

Począwszy od 1 stycznia 2014 r. Spółka stała się podatnikiem dla celów podatku dochodowego od osób prawnych (dalej też: „CIT”) na zasadach wynikających z ustawy o C1T oraz Ustawy zmieniającej.

Na dzień 31 grudnia 2013 r., Spółka ujęła w swoich księgach rachunkowych następujące pozycje:

odpisy aktualizujące wartość należności Spółki (w kwotach netto, tj. bez wartości należności odpowiadających kwotom podatku od towarów i usług) wynikających z transakcji dokonanych przez Spółkę zanim Spółka stała się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (w 2013 r. lub w latach wcześniejszych), przy czym należności te zostały zaliczone na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o CTT do przychodów należnych przez komplementariusza i akcjonariusza Spółki (w części, w jakiej przysługiwało im prawo do udziału w zysku Spółki zgodnie z przepisami obowiązującymi w okresie, kiedy dany przychód powstał; czyli w odniesieniu do komplementariusza uwzględnione w przychodach podatkowych przypisywanych do komplementariusza na bieżąco w momencie ich powstania, a w odniesieniu do akcjonariusza - zgodnie z interpretacjami ogólnymi wydanymi przez Ministra Finansów z dnia 25 listopada 2013 r., sygn. DD5/033/1/33/KSM/RD-122180/13 oraz z dnia 11 maja 2012 r„ sygn. DD5/033/1/12/KSM/DD-125),
rezerwy i bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów dotyczące kosztów związanych z działalnością Spółki w okresie zanim Spółka stała się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (w 2013 r. lub w latach wcześniejszych), w szczególności:
1. rezerwy na koszty napraw gwarancyjnych związanych z instalacją produktów Spółki,
2. rezerwy na prowizje dla kontrahentów Spółki należne z tytułu świadczenia usług pośrednictwa w sprzedaży produktów Spółki oraz usług w zakresie poszukiwania nowych rynków zbytu i klientów dla Spółki,
3. bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów i rezerwy na koszty transportu oraz dostaw, w związku z którymi Spółką nie otrzymała jeszcze faktur zakupowych od dostawców,
4. rezerwy na koszty audytu (badania sprawozdania finansowego) oraz koszty doradztwa prawnego i podatkowego,
5. rezerwy na koszty prowizji i bonusów dla pracowników Spółki oraz rezerwy na ekwiwalenty pieniężne za niewykorzystane przez pracowników Spółki urlopy.

Uprawdopodobnienie nieściągalności wierzytelności, o których mowa w pkt 3 a) powyżej, zgodnie z art. 16 ust. 2a pkt 1 ustawy o CIT wymagane do zaliczenia odpisów aktualizacyjnych dotyczących tych wierzytelności do kosztów podatkowych, nastąpi w odniesieniu do Spółki w 2014 r. albo w kolejnych latach. Odpisy aktualizujące wartość tych należności nie były i nie będą zaliczone do kosztów uzyskania przychodów przez komplementariusza i akcjonariusza Spółki.

Koszty, o których mowa w pkt 3 b) powyżej:

są związane z działalnością Spółki, w szczególności zostaną poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów Spółki;
zostaną przez Spółkę poniesione (za wyjątkiem kosztów pracowniczych) w rozumieniu art. 15 ust. 4e ustawy o CIT (tj. ujęte w księgach rachunkowych Spółki na podstawie otrzymanej faktury, rachunku lub innego dowodu, inaczej niż jako rezerwa lub bierne rozliczenie międzyokresowe kosztów) w 2014 r. lub kolejnych latach. Koszty te nie były i nie będą zaliczone do kosztów uzyskania przychodów przez komplementariusza i akcjonariusza Spółki;
należności pracownicze (wskazane w pkt 3 b) staną się należne oraz będą przez Spółkę wypłacone pracownikom lub postawione do dyspozycji w 2014 r. lub kolejnych latach przy zachowaniu terminu wynikającego z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony.

Rok obrotowy i podatkowy Spółki jest zgodny z rokiem kalendarzowym.

Komplementariuszem Spółki jest X sp. z o. o. Akcjonariuszem Spółki jest Fundusz działający na podstawie ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych (t.j. Dz. U. z 2014 r. poz. 157).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, że Spółka będzie miała prawo do zaliczenia do swoich kosztów uzyskania przychodów opisanych w zdarzeniu przyszłym odpisów aktualizujących wartość należności (rozpoznanych uprzednio jako przychód podatkowy) w momencie, kiedy nastąpi uprawdopodobnienie nieściągalności tych wierzytelności, zgodnie z art. 16 ust. 2a pkt 1 ustawy o CIT w stosunku do Spółki?
Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, że Spółka będzie miała prawo do zaliczenia do swoich kosztów uzyskania przychodów kosztów opisanych w pkt 3b) zdarzenia przyszłego w terminach wynikających z art. 15 ust. 4-4h ustawy o CIT?

Pytanie 1.

Zdaniem Spółki, Spółka będzie miała prawo do zaliczenia do swoich kosztów uzyskania przychodów opisanych w zdarzeniu przyszłym odpisów aktualizujących wartość należności (rozpoznanych uprzednio jako przychód podatkowy) w momencie, kiedy nastąpi uprawdopodobnienie nieściągalności tych wierzytelności, zgodnie z art. 16 ust. 2a pkt 1 ustawy o CIT w stosunku do Spółki.

Zgodnie z Ustawą zmieniającą:

Spółka komandytowo-akcyjna mająca siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, powstała przed dniem 1 stycznia 2014 r., kontynuuje, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, dokonaną przed dniem, w którym stała się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, wycenę podatkową składników majątkowych, w szczególności w zakresie dotyczącym wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, przyjętej metody amortyzacji oraz wysokości odpisów amortyzacyjnych uprzednio dokonanych od tych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a także - stosując przepisy ustawy o CIT, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą -uwzględnia zdarzenia zaistniałe przed dniem, w którym stała się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, które mają wpływ na wysokość jej zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych (art. 9 ust. 1);
Podatnicy będący wspólnikami spółki komandytowo-akcyjnej, którzy przed dniem, w którym spółka komandytowo-akcyjna stała się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, dokonywali odliczeń wydatków na nabycie nowych technologii, poniesionych przez spółkę komandytowo-akcyjną, zachowują prawo do tych odliczeń na zasadach przewidzianych w art. 18b ustawy wymienionej w art. 1 albo w art. 26c ustawy wymienionej w art. 2, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2014 r. (art. 9 ust. 2);
Podatnicy będący wspólnikami spółki komandytowo-akcyjnej, którzy przed dniem, w którym spółka komandytowo-akcyjna stała się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, korzystali ze zwolnienia, o którym mowa w art. 25 ust. 11-16 ustawy wymienionej w art. 1 albo w art. 44 ust. 7a-7j ustawy wymienionej w art. 2, w zakresie dochodów uzyskiwanych jedynie z tych spółek obowiązani są do rozliczenia tego zwolnienia na zasadach określonych w tych przepisach. Przepisów o utracie prawa do tego zwolnienia nie stosuje się (art. 9 ust. 3).

Zgodnie z ustawą o CIT:

Przepisy ustawy mają również zastosowanie m.in. do spółek komandytowo-akcyjnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ( art. 1 ust. 3 pkt 1);
Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ( art. 15 ust. 1);
Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów aktualizujących, z tym że kosztem uzyskania przychodów są odpisy aktualizujące wartość należności, określone w ustawie o rachunkowości, od tej części należności, która była uprzednio zaliczona na podstawie art. 12 ust. 3 do przychodów należnych, a ich nieściągalność została uprawdopodobniona na podstawie ust. 2a pkt 1 ( art. 16 ust. 1 pkt 26a);
Nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną w przypadku określonym w ust. 1 pkt 26a, w szczególności jeżeli:
1. dłużnik zmarł, został wykreślony z ewidencji działalności gospodarczej, postawiony w stan likwidacji lub została ogłoszona jego upadłość obejmująca likwidację majątku, albo
2. zostało wszczęte postępowanie upadłościowe z możliwością zawarcia układu w rozumieniu przepisów prawa upadłościowego i naprawczego lub na wniosek dłużnika zostało wszczęte postępowanie ugodowe w rozumieniu przepisów o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków, albo
3. wierzytelność została potwierdzona prawomocnym orzeczeniem sądu i skierowana na drogę postępowania egzekucyjnego, albo
4. wierzytelność jest kwestionowana przez dłużnika na drodze powództwa sądowego ( art. 16 ust. 2a pkt 1).

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Spółki, w analizowanej sytuacji:

Językowa wykładnia przepisu art. 9 ust. 1 Ustawy zmieniającej prowadzi do wniosku, że co do zasady wszelkie zdarzenia dotyczące spółki komandytowo-akcyjnej, jakie miały miejsce przed 2014 r. a które mają wpływ na wysokość jej zobowiązania podatkowego w CIT, wywołują konsekwencje podatkowe w nowym reżimie prawnym (w którym SKA są podatnikami dla celów CIT) w stosunku do spółki komandytowo-akcyjnej, a nie wobec jej wspólników, pomimo że wystąpiły one pierwotnie, w okresie kiedy spółka komandytowo-akcyjna nie była podatnikiem dla celów CIT.
Zawarta w tym przepisie zasada kontynuacji nakazuje spółkom komandytowo-akcyjnym uwzględniać wszelkie zdarzenia zaistniałe przed dniem, w którym stały się one podatnikami CIT, a które mają wpływ na wysokość jej zobowiązania podatkowego w CIT. W szczególności, z treści tego przepisu nie wynika, że zasada ta doznaje ograniczeń w stosunku do kosztów uzyskania przychodów związanych z przychodami osiągniętymi przed 2014 r. Jedyne wyjątki od tej zasady - nakazujące kontynuację określonych zdarzeń wywołujących skutki podatkowe przez wspólników spółki komandytowo-akcyjnej, a nie przez samą spółkę - wprowadzają przepisy kolejnych dwóch ustępów art. 9 Ustawy zmieniającej. Co istotne jednak, nie mają one zastosowania w rozważanej sprawie.
Powyższa konkluzja znajduje również potwierdzenie w treści uzasadnienia do Ustawy zmieniającej, zgodnie z którym przepis art. 9 ust. 1 tej ustawy wprowadza zasadę kontynuacji przez spółki komandytowo-akcyjne rozliczeń podatkowych dotyczących zdarzeń, jakie miały miejsce przed dniem 1 stycznia 2014 r. Z uzasadnienia jasno wynika, że chodzi w tym przypadku zarówno o kontynuację podatkowej wyceny własnych składników majątkowych, jak i zdarzeń mających wpływ na rozliczenia spółki komandytowo-akcyjnej w podatkach dochodowych (druk sejmowy nr 1725 z dnia 17 września 2013 r., str. 23 uzasadnienia).
Należy zatem uznać, że celem ustawodawcy, któremu dał wyraz w treści art. 9 ust. 1 Ustawy zmieniającej, było „przejęcie" przez daną spółkę komandytowo-akcyjną na gruncie nowych, obowiązujących od początku 2014 r. przepisów co do zasady całej istotnej dla celów CIT historii tej spółki z okresu przed 2014 r. (w tym również zdarzeń powodujących powstanie kosztów uzyskania przychodów związanych z przychodami osiągniętymi przed 2014 r.), tak jakby te zdarzenia miały pierwotnie miejsce w okresie, kiedy ta spółka była podatnikiem CIT.
Przenosząc powyższe rozważania na grunt analizowanej sprawy, należy stwierdzić, że Spółka powinna kontynuować na gruncie obecnie obowiązującej ustawy o CIT rozliczenia podatkowe związane z odpisami aktualizującymi wartość należności Spółki ujętymi na koniec 2013 r., pomimo że należności te wynikają z transakcji dokonanych zanim Spółka stała się podatnikiem CIT i zostały zaliczone do przychodów należnych przez jej wspólników (w sposób opisany w zdarzeniu przyszłym). Tym samym, Spółka, a nie jej wspólnicy, jest jedynym podmiotem będącym uprawnionym do zaliczenia odpisów aktualizujących od tych należności do kosztów uzyskania przychodów (pod warunkiem, że zostaną spełnione wszystkie warunki wskazane w ustawie o CIT).
Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, uprawdopodobnienie nieściągalności analizowanych wierzytelności, zgodnie z art. 16 ust. 2a pkt 1 ustawy o CIT, nastąpi w odniesieniu do Spółki w 2014 r. albo w kolejnych latach. Tym samym, w tym momencie dojdzie do spełnienia wszystkich warunków umożliwiających zaliczenie odpisów aktualizujących od tych należności do kosztów uzyskania przychodów Spółki w pełnej wysokości.
Dodatkowo, należy również zauważyć, że na powyższą konkluzję nie powinien mieć wpływu fakt, iż akcjonariuszem Spółki jest Fundusz. Analizowane powyżej przepisy w żaden sposób nie różnicują bowiem sytuacji spółek komandytowo-akcyjnych w zależności od formy prawnej w jakiej działają ich wspólnicy.

Podsumowując, Spółka będzie miała prawo do zaliczenia do swoich kosztów uzyskania przychodów opisanych w zdarzeniu przyszłym odpisów aktualizujących wartość należności (rozpoznanych uprzednio jako przychód podatkowy) w momencie, kiedy nastąpi uprawdopodobnienie nieściągalności tych wierzytelności, zgodnie z art. 16 ust. 2a pkt 1 ustawy o CIT w stosunku do Spółki.

Powyższe stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w świetle istniejącej praktyki organów podatkowych, w szczególności, w interpretacji Dyrektora IS w Warszawie z dnia 23 kwietnia 2014 roku, znak IPPB5/423-102/14-3/MW, zgodnie z którą: w sytuacji gdy obowiązkowa korekta kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, miała miejsce, zanim Wnioskodawca stał się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, zaś płatność za faktury wystawione przez kontrahenta, została uregulowana przez spółkę komandytowo-akcyjną, będącą takim podatnikiem, to zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy zmieniającej, Wnioskodawca, już jako podatnik, zaliczy wydatek do kosztów uzyskania przychodów, w miesiącu jego zapłaty. Co prawda, przedmiotem tej interpretacji by nieco inny stan faktyczny, jednak wynikająca z niej zasada może mieć pełne zastosowanie do zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Spółkę.

Pytanie 2.

Zdaniem Spółki, Spółka będzie miała prawo do zaliczenia do swoich kosztów uzyskania przychodów kosztów opisanych w pkt 3b) zdarzenia przyszłego w terminach wynikających z art. 15 ust. 4-4h ustawy o CIT.

Zgodnie z Ustawą zmieniającą:

Spółka komandytowo-akcyjna mająca siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, powstała przed dniem 1 stycznia 2014 r., kontynuuje, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, dokonaną przed dniem, w którym stała się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, wycenę podatkową składników majątkowych, w szczególności w zakresie dotyczącym wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, przyjętej metody amortyzacji oraz wysokości odpisów amortyzacyjnych uprzednio dokonanych od tych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a także - stosując przepisy ustawy o CIT, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą - uwzględnia zdarzenia zaistniałe przed dniem, w którym stała się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, które mają wpływ na wysokość jej zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych (art. 9 ust. 1);
Podatnicy będący wspólnikami spółki komandytowo-akcyjnej, którzy przed dniem, w którym spółka komandytowo-akcyjna stała się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, dokonywali odliczeń wydatków na nabycie nowych technologii, poniesionych przez spółkę komandytowo-akcyjną, zachowują prawo do tych odliczeń na zasadach przewidzianych w art. 18b ustawy wymienionej w art. 1 albo w art. 26c ustawy wymienionej w art. 2, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2014 r. (art. 9 ust. 2);
Podatnicy będący wspólnikami spółki komandytowo-akcyjnej, którzy przed dniem, w którym spółka komandytowo-akcyjna stała się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, korzystali ze zwolnienia, o którym mowa w art. 25 ust. 11-16 ustawy wymienionej w art. 1 albo w art. 44 ust. 7a-7j ustawy wymienionej w art. 2, w zakresie dochodów uzyskiwanych jedynie z tych spółek obowiązani są do rozliczenia tego zwolnienia na zasadach określonych w tych przepisach. Przepisów o utracie prawa do tego zwolnienia nie stosuje się (art. 9 ust. 3).

Zgodnie z ustawą o CIT:

Przepisy ustawy mają również zastosowanie m.in. do spółek komandytowo-akcyjnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ( art. 1 ust. 3 pkt 1);
Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (art. 15 ust. 1);
Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c (art. 15 ust. 4);
Koszty prac rozwojowych mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów:
1. w miesiącu, w którym zostały poniesione albo począwszy od tego miesiąca w równych częściach w okresie nie dłuższym niż 12 miesięcy, albo
2. jednorazowo w roku podatkowym, w którym zostały zakończone, albo
3. poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z art. 16m ust. 1 pkt 3 od wartości niematerialnych i prawnych (art. 15 ust. 4a);
Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:
1. sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo
2. złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego

są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody (art. 15 ust. 4b);

Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie (art. 15 ust. 4c);
Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie (art. 15 ust. 4d);
Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e);
Koszty zaniechanych inwestycji są potrącalne w dacie zbycia inwestycji lub ich likwidacji (art. 15 ust. 4f);
Należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W przypadku uchybienia temu terminowi do należności tych stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 57 (art. 15 ust. 4g);
Składki z tytułu należności, o których mowa w art. 15 ust. 4g, określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek, składki na Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, z zastrzeżeniem art. 16 ust. 1 pkt 40, stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który należności te są należne, pod warunkiem że składki zostaną opłacone:
1. z tytułu należności wypłacanych lub postawionych do dyspozycji w miesiącu, za który są należne - w terminie wynikającym z odrębnych przepisów;
2. z tytułu należności wypłacanych lub postawionych do dyspozycji w miesiącu następnym, w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony - nie później niż do 15 dnia tego miesiąca.

W przypadku uchybienia tym terminom do składek tych stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 57a i ust. 7d (art. 15 ust. 4h).

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Spółki, w analizowanej sytuacji:

Językowa wykładnia przepisu art. 9 ust. 1 Ustawy zmieniającej prowadzi do wniosku, że co do zasady wszelkie zdarzenia dotyczące spółki komandytowo-akcyjnej, jakie miały miejsce przed 2014 r. a które mają wpływ na wysokość jej zobowiązania podatkowego w CIT, wywołują konsekwencje podatkowe w nowym reżimie prawnym (w którym SKA są podatnikami dla celów CIT) w stosunku do spółki komandytowo-akcyjnej, a nie wobec jej wspólników, pomimo że wystąpiły one pierwotnie, w okresie kiedy spółka komandytowo-akcyjna nie była podatnikiem dla celów CIT.
Zawarta w tym przepisie zasada kontynuacji nakazuje spółkom komandytowo-akcyjnym
uwzględniać wszelkie zdarzenia zaistniałe przed dniem, w którym stały się one podatnikami CIT, a które mają wpływ na wysokość jej zobowiązania podatkowego w CIT. W szczególności, z treści tego przepisu nie wynika, że zasada ta doznaje ograniczeń w stosunku do kosztów uzyskania przychodów związanych z przychodami osiągniętymi przed 2014 r. Jedyne wyjątki od tej zasady - nakazujące kontynuację określonych zdarzeń wywołujących skutki podatkowe przez wspólników spółki komandytowo-akcyjnej, a nie przez samą spółkę - wprowadzają przepisy kolejnych dwóch ustępów art. 9 Ustawy zmieniającej. Co istotne, jednak, nie mają one zastosowania w rozważanej sprawie.
Powyższa konkluzja znajduje również potwierdzenie w treści uzasadnienia do Ustawy zmieniającej, zgodnie z którym przepis art. 9 ust. 1 tej ustawy wprowadza zasadę kontynuacji przez spółki komandytowo-akcyjne rozliczeń podatkowych dotyczących zdarzeń, jakie miały miejsce przed dniem 1 stycznia 2014 r. Z uzasadnienia jasno wynika, że chodzi w tym przypadku zarówno o kontynuację podatkowej wyceny własnych składników majątkowych, jak i zdarzeń mających wpływ na rozliczenia spółki komandytowo-akcyjnej w podatkach dochodowych (druk sejmowy nr 1725 z dnia 17 września 2013 r., str. 23 uzasadnienia).
Należy zatem uznać, że celem ustawodawcy, któremu dał wyraz w treści art. 9 ust. 1 Ustawy zmieniającej, było „przejęcie" przez daną spółkę komandytowo-akcyjną na gruncie nowych, obowiązujących od początku 2014 r. przepisów co do zasady całej istotnej dla celów CIT historii tej spółki z okresu przed 2014 r. (w tym również zdarzeń powodujących powstanie kosztów uzyskania przychodów związanych z przychodami osiągniętymi przed 2014 r.), tak jakby te zdarzenia miały pierwotnie miejsce w okresie, kiedy ta spółka była podatnikiem CIT.
Przenosząc powyższe rozważania na grunt analizowanej sprawy, należy stwierdzić, że Spółka powinna kontynuować na gruncie obecnie obowiązującej ustawy o CIT rozliczenia podatkowe związane z rezerwami i biernymi rozliczeniami międzyokresowymi kosztów ujętymi na dzień 31 grudnia 2013 r., pomimo że pozycje te dotyczą kosztów związanych z działalnością Spółki w okresie zanim Spółka stała się podatnikiem CIT. Tym samym, Spółka, a nie jej wspólnicy, jest jedynym podmiotem będącym uprawnionym do zaliczenia powyższych kosztów do kosztów uzyskania przychodów (pod warunkiem, że zostaną spełnione wszystkie warunki wskazane w ustawie o CIT).
Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, koszty, o których mowa w pkt 3b) zdarzenia przyszłego, są związane z działalnością Spółki, w szczególności zostaną poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów Spółki, oraz:
1. zostaną przez Spółkę poniesione - za wyjątkiem kosztów pracowniczych (wskazanych w pkt 3b) - w rozumieniu art. 15 ust. 4e ustawy o CIT (tj. ujęte w księgach rachunkowych Spółki na podstawie otrzymanej faktury, rachunku lub innego dowodu, inaczej niż jako rezerwa lub bierne rozliczenie międzyokresowe kosztów) w 2014 r. lub kolejnych latach;
2. należności pracownicze (wskazane w pkt 3b) staną się należne oraz będą przez Spółkę wypłacone lub postawione do dyspozycji w 2014 r. lub kolejnych latach przy zachowaniu terminu wynikającego z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony.
Tym samym, Spółka będzie miała prawo do zaliczenia do swoich kosztów uzyskania przychodów kosztów opisanych w pkt 3b) zdarzenia przyszłego w terminach wynikających z art. 15 ust. 4 - 4h ustawy o CIT.
Dodatkowo, należy również zauważyć, że na powyższą konkluzję nie powinien mieć wpływu fakt, iż akcjonariuszem Spółki jest Fundusz. Analizowane powyżej przepisy w żaden sposób nie różnicują bowiem sytuacji spółek komandytowo-akcyjnych w zależności od formy prawnej w jakiej działają ich wspólnicy.

Podsumowując, Spółka będzie miała prawo do zaliczenia do swoich kosztów uzyskania przychodów kosztów opisanych w pkt 3b) zdarzenia przyszłego w terminach wynikających z art. 15 ust. 4 - 4h ustawy o CIT (o ile koszty te zostaną przez Spółkę faktycznie poniesione, będą miały charakter definitywny i zostaną właściwie udokumentowane).

Powyższe stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w świetle istniejącej praktyki organów podatkowych, w szczególności, w interpretacji Dyrektora IS w Warszawie z dnia 23 kwietnia 2014 roku, znak 1PPB5/423-102/14-3/MW, zgodnie z którą: w sytuacji gdy obowiązkowa korekta kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, miała miejsce, zanim Wnioskodawca stał się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, zaś płatność za faktury wystawione przez kontrahenta, została uregulowana przez spółkę komandytowo-akcyjną, będącą takim podatnikiem, to zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy zmieniającej, Wnioskodawca, już jako podatnik, zaliczy wydatek do kosztów uzyskania przychodów, w miesiącu jego zapłaty”. Co prawda przedmiotem tej interpretacji był nieco inny stan faktyczny, jednak wynikająca z niej zasada może mieć pełne zastosowanie do zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Spółkę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest spółką komandytowo – akcyjną i począwszy od 1 stycznia 2014 r. stał się podatnikiem dla celów podatku dochodowego od osób prawnych.

Zgodnie bowiem z przepisem art. 1 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851 z późn. zm.), przepisy ustawy mają również zastosowanie do spółek komandytowo-akcyjnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Powyższy przepis zmieniony został art. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 8 listopada 2013 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku tonażowym (Dz. U. z 2013 r, poz. 1387 - dalej: ustawa zmieniająca). Zgodnie natomiast z art. 11 ustawy zmieniającej, ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2014 r.

W przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego Spółka wskazała, że na dzień 31 grudnia 2013 r., ujęła w swoich księgach rachunkowych następujące pozycje:

odpisy aktualizujące wartość należności Spółki wynikających z transakcji dokonanych przez Spółkę zanim Spółka stała się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych,
rezerwy i bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów dotyczące kosztów związanych z działalnością Spółki w okresie zanim Spółka stała się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (w 2013 r. lub w latach wcześniejszych), w szczególności:
1. rezerwy na koszty napraw gwarancyjnych związanych z instalacją produktów Spółki,
2. rezerwy na prowizje dla kontrahentów Spółki należne z tytułu świadczenia usług pośrednictwa w sprzedaży produktów Spółki oraz usług w zakresie poszukiwania nowych rynków zbytu i klientów dla Spółki,
3. bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów i rezerwy na koszty transportu oraz dostaw, w związku z którymi Spółką nie otrzymała jeszcze faktur zakupowych od dostawców,
4. rezerwy na koszty audytu (badania sprawozdania finansowego) oraz koszty doradztwa prawnego i podatkowego,
5. rezerwy na koszty prowizji i bonusów dla pracowników Spółki oraz rezerwy na ekwiwalenty pieniężne za niewykorzystane przez pracowników Spółki urlopy.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest możliwość kwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów zarówno odpisów aktualizujących należności jak również innych wydatków, na które Spółka na dzień 31 grudnia 2013 r., utworzyła rezerwy oraz bierne rozliczenia międzyokresowych kosztów, a więc możliwość rozpoznawania kosztów uzyskania przychodów przez Spółkę jako podatnika podatku dochodowego od osób prawnych w związku ze zdarzeniami gospodarczymi zaistniałymi jeszcze, nim Spółka stała się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Przepis sformułowany przez ustawodawcę ma charakter ogólny (tzw. klauzula generalna). Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Kosztami uzyskania przychodów są wyłącznie takie koszty, które spełniają kumulatywnie warunki określone w cytowanym art. 15 ust. 1, tj.:

zostały poniesione przez podatnika,
ich poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów (tzw. przesłanka celowości kosztów),
nie zostały wymienione w zamkniętym katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy.

Pierwsza z wymienionych przesłanek odnosi się do możliwości przypisania faktu poniesienia kosztu do osoby podatnika. Kosztem uzyskania przychodu mogą być wyłącznie koszty obciążające samego podatnika – wartość ciężarów, jakie ponosi podatnik w toku prowadzenia działalności (funkcjonowania). Poniesienie kosztu jest – co do zasady – związane z faktycznym i definitywnym przesunięciem określonej wartości z majątku podatnika do majątku innego podmiotu.

Przesłankę celowości kosztu uważa się za spełnioną, gdy istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem danego kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenie ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł – obiektywnie oceniając – oczekiwać takiego efektu.

Jak wynika z art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Zgodnie natomiast z treścią art. 15 ust. 4b tej ustawy, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo
złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego

są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Art. 15 ust. 4c stanowi z kolei, że koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie.

Moment potrącania kosztów podatkowych uznanych za inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, wskazany został w art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i wbrew stanowisku Spółki nie odnosi się do potrącalności kosztów bezpośrednio związanych z przychodami. W myśl tego przepisu koszty te są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Zgodnie z art. 15 ust. 4e ww. ustawy za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zawierają również szczegółowe regulacje odnośnie potrącalności wynagrodzeń pracowników i potrącalności narzutów na te wynagrodzenia. I tak, zgodnie z art. 15 ust. 4g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307, z późn. zm.14)), oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W przypadku uchybienia temu terminowi do należności tych stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 57.

Z treści art. 15 ust. 4h ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika natomiast, że składki z tytułu należności, o których mowa w ust. 4g, określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek, składki na Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, z zastrzeżeniem art. 16 ust. 1 pkt 40, stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który należności te są należne, pod warunkiem że składki zostaną opłacone:

z tytułu należności wypłacanych lub postawionych do dyspozycji w miesiącu, za który są należne - w terminie wynikającym z odrębnych przepisów;
z tytułu należności wypłacanych lub postawionych do dyspozycji w miesiącu następnym, w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony - nie później niż do 15 dnia tego miesiąca.

W przypadku uchybienia tym terminom do składek tych stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 57a i ust. 7d.

Zgodnie natomiast z art. 16 ust. 1 pkt 26a ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów aktualizujących, z tym że kosztem uzyskania przychodów są odpisy aktualizujące wartość należności, określone w ustawie o rachunkowości, od tej części należności, która była uprzednio zaliczona na podstawie art. 12 ust. 3 do przychodów należnych, a ich nieściągalność została uprawdopodobniona na podstawie ust. 2a pkt 1.

Art. 16 ust. 2a pkt 1 stanowi z kolei, że nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną w przypadku określonym w ust. 1 pkt 26a, w szczególności jeżeli:

dłużnik zmarł, został wykreślony z ewidencji działalności gospodarczej, postawiony w stan likwidacji lub została ogłoszona jego upadłość obejmująca likwidację majątku, albo
zostało wszczęte postępowanie upadłościowe z możliwością zawarcia układu w rozumieniu przepisów prawa upadłościowego i naprawczego lub na wniosek dłużnika zostało wszczęte postępowanie ugodowe w rozumieniu przepisów o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków, albo
wierzytelność została potwierdzona prawomocnym orzeczeniem sądu i skierowana na drogę postępowania egzekucyjnego, albo
wierzytelność jest kwestionowana przez dłużnika na drodze powództwa sądowego.

Jednocześnie na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako przedawnione.

Tymczasem zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy zmieniającej, spółka komandytowo-akcyjna mająca siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, powstała przed dniem 1 stycznia 2014 r., kontynuuje, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, dokonaną przed dniem, w którym stała się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, wycenę podatkową składników majątkowych, w szczególności w zakresie dotyczącym wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, przyjętej metody amortyzacji oraz wysokości odpisów amortyzacyjnych uprzednio dokonanych od tych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a także - stosując przepisy ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą - uwzględnia zdarzenia zaistniałe przed dniem, w którym stała się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, które mają wpływ na wysokość jej zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych.

Biorąc pod uwagę treść ww. przepisów, a w szczególności art. 9 ust. 1 ustawy zmieniającej, Spółka będzie miała prawo do zaliczenia do swoich kosztów uzyskania przychodów opisanych w zdarzeniu przyszłym odpisów aktualizujących wartość należności (rozpoznanych uprzednio jako przychód podatkowy) w momencie, kiedy nastąpi uprawdopodobnienie nieściągalności tych wierzytelności oraz zostaną spełnione pozostałe przesłanki warunkujące kwalifikowanie odpisów aktualizujących do kosztów uzyskania przychodów oraz uprawniona będzie również do zakwalifikowania do swoich kosztów uzyskania przychodów kosztów, na które przed dniem 1 stycznia 2014 r. utworzono rezerwy i bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów, w terminach wynikających z art. 15 ust. 4 - 4h ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (o ile koszty te będą mieć wpływ na wysokość zobowiązania podatkowego Spółki oraz spełniać będą przesłankę celowości i związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą wskazaną w art. 15 ust. 1 ustawy oraz zostaną przez Spółkę faktycznie poniesione, będą miały charakter definitywny i zostaną właściwie udokumentowane).

Dodatkowo należy podkreślić, że niniejsze rozstrzygnięcie zostało dokonane w oparciu o przedstawiony we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej opis zdarzenia przyszłego, bowiem zakres i przedmiot sprawy administracyjnej o wydanie interpretacji prawa podatkowego określa treść wniosku, co oznacza, że organ interpretacyjny jest ściśle związany stanem faktycznym albo zdarzeniem przyszłym przedstawionym we wniosku, a przepisy działu II rozdziału 1a Ordynacji podatkowej nie dają uprawnienia do samodzielnego ustalania i weryfikowania tego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Dlatego też przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej – adekwatnie do treści pytania oraz zaprezentowanego opisu zdarzenia przyszłego – jest wyłącznie ogólna kwestia możliwości zaliczania wydatków do kosztów uzyskania przychodów, w związku z objęciem Wnioskodawcy zakresem przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z początkiem 2014 r., a które zostały na dzień 31 grudnia 2013 r. ujęte w księgach rachunkowych Spółki.

Postępowanie w sprawie wydawania interpretacji indywidualnych, z uwagi na przedmiot i charakter wydawanych w jego toku rozstrzygnięć, jest postępowaniem szczególnym, odrębnym, do którego nie mają bezpośredniego zastosowania inne (poza wskazanymi w ustawie) przepisy Ordynacji podatkowej, w szczególności nie jest postępowaniem dowodowym, które może być prowadzone w toku kontroli podatkowej czy postępowania podatkowego lub czynności sprawdzających. Organ wydający interpretację indywidualną nie może więc zbadać w sensie merytorycznym „sprawy podatkowej” wynikającej z przytoczonego we wniosku zdarzenia lecz jedynie pozytywnie lub negatywnie ocenić, z przytoczeniem przepisów prawa podatkowego, czy stanowisko pytającego zawarte we wniosku odnoszące się do regulacji przepisów materialnego prawa podatkowego jest słuszne i znajduje oparcie w okolicznościach przedstawionego zdarzenia. Organ wydający interpretację przepisów prawa podatkowego nie może przy tym prowadzić postępowania ani podejmować rozstrzygnięć zastrzeżonych dla innego trybu orzekania, w tym w postępowaniu kontrolnym czy podatkowym prowadzonym w oparciu o konkretną dokumentację.

Podkreślić również należy, że niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z dnia 13 marca 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin