2015.01.27 - Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-1104/14/DP
z 27 stycznia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 27 października 2014 r. (data wpływu 4 listopada 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia źródła przychodu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 listopada 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia źródła przychodu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wnioskodawca prowadzi działalność rolniczą na własnych i cudzych gruntach rolnych.

W ramach prowadzonej działalności rolniczej, Wnioskodawca zawarł z osobą trzecią umowę, na podstawie której zobowiązał się wytworzyć na rzecz tej osoby produkty rolne (produkty roślinne w stanie nieprzetworzonym) wytworzone przez Wnioskodawcę według wskazań tej osoby.

W ramach umowy zawartej z osobą trzecią, Wnioskodawca zobowiązał się do wykonania następujących prac:

zakupu nasion według zaleceń osoby trzeciej,
przygotowania uprawy pod zasiew,
zasiewu,
oprysków,
rozsiewu nawozów,
zbioru plonów (kombajnowanie).

Osoba trzecia zobowiązała się natomiast udostępnić Wnioskodawcy, na okres wykonania prac o których mowa w umowie, grunty rolne.

Za wykonane prace, o których mowa powyżej, Wnioskodawca otrzyma wynagrodzenie. Wynagrodzenie należne Wnioskodawcy jest uzależnione od wysokości zbiorów osiągniętych w wyniku działań Wnioskodawcy z gruntów rolnych będących własnością osoby trzeciej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że zakres czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę na gruntach rolnych osoby trzeciej mieści się w zakresie działalności rolniczej, o której mowa w art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z czym przychód uzyskiwany przez Wnioskodawcę z tej działalności nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, zakres czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę na gruntach rolnych osoby trzeciej mieści się w zakresie działalności rolniczej, o której mowa w art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z czym przychód uzyskiwany przez Wnioskodawcę z tej działalności nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

Zgodnie z przepisem art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisów tej ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

W myśl definicji zawartej w art. 2 ust. 2 ww. ustawy działalnością rolniczą w rozumieniu ust. 1 pkt 1 jest działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego albo reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:

miesiąc – w przypadku roślin,
16 dni – w przypadku wysokointensywnego tuczu specjalizowanego gęsi lub kaczek,
6 tygodni – w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego,
2 miesiące – w przypadku pozostałych zwierząt

licząc od dnia nabycia.

Z powyższego przepisu wynika, że ustawodawca dla celów podatku dochodowego precyzuje wyraźnie, co należy rozumieć przez działalność rolniczą, a wyliczenie dokonane w tym przepisie ma charakter wyczerpujący. Zgodnie z przedstawioną wyżej definicją działalności rolniczej, podstawową jej cechą jest uzyskiwanie produktów w stanie nieprzetworzonym, pochodzących z uprawy (produkty roślinne), chowu lub hodowli (produkty zwierzęce).

Wszelkie inne przychody pośrednio związane z działalnością rolniczą, czy też powstające przy okazji prowadzenia działalności rolniczej – nie stanowią przychodów z tej działalności.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej stanu faktycznego, należy wskazać, że w ramach umowy zawartej z osobą trzecią Wnioskodawca zobowiązuje się do wykonania następujących prac na gruntach rolnych będących własnością tej osoby:

zakupu nasion według zaleceń osoby trzeciej,
przygotowania uprawy pod zasiew,
zasiewu,
oprysków,
rozsiewu nawozów,
zbioru plonów (kombajnowanie).

W konsekwencji, Wnioskodawca będzie uzyskiwał produkty w stanie nieprzetworzonym z własnych upraw. Wprawdzie w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wskazano definicji „uzyskiwania produktów w stanie nieprzetworzonym z własnych upraw”, to czynności, które będą wykonane przez Wnioskodawcę na gruncie Producenta niewątpliwie taki charakter mają.

Zgodnie z definicją wskazaną w internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN (http://sjp.pwn.pl/) pod pojęciem „własny” rozumie się „taki, w którym ktoś, o kim mowa, sam brał (bierze) udział, którym się posługuje, którego jest sprawcą itp.”. W opinii Wnioskodawcy, wskazany powyżej zakres czynności zawiera się w zakresie definicyjnym „własny”. Wnioskodawca jest bowiem zobowiązany nie tylko do przeprowadzenia na gruncie rolnym osoby trzeciej określonych prac, lecz również do poniesienia na ten grunt istotnych wydatków, takich jak zakup nasion, przygotowanie upraw pod zasiew, przeprowadzenie zasiewu, oprysków itp.

Dodatkowo należy również zwrócić uwagę, że całe ryzyko związane z prowadzoną działalnością rolniczą spoczywa na Wnioskodawcy, a kwota wynagrodzenia od osoby trzeciej jest uzależniona tylko i wyłącznie od efektów prac Wnioskodawcy na udostępnionym mu przez osobę trzecią gruncie.

W konsekwencji, czynności podejmowane przez Wnioskodawcę zawierają się w zakresie definicyjnym „działalności rolniczej”, co skutkuje wyłączeniem przychodów uzyskiwanych przez Wnioskodawcę z tytułu wykonanych czynności na rzecz osoby trzeciej z opodatkowania podatkiem dochodowym.

Na powyższe nie ma wpływu fakt, że Wnioskodawca nie będzie ani właścicielem gruntów rolnych, ani nie będzie ich dzierżawił. Nie jest to bowiem istotne z punktu widzenia definicji działalności rolniczej, o której mowa w art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy również zauważyć, że czynności wykonywane przez Wnioskodawcę nie mogą być zaliczone do zakresu pojęciowego działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z faktem, że Wnioskodawca będzie świadczył na rzecz Producenta wyłączone z opodatkowania podatkiem dochodowym usługi, które będą zawierały się w zakresie definicyjnym działalności rolniczej, nie będzie osiągał przychodów ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy.

W konsekwencji, zakres czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę na udostępnionych mu gruntach rolnych mieści się w zakresie działalności rolniczej, o której mowa w art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z czym przychód uzyskiwany z tego tytułu nie podlega regulacjom tej ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.), co do zasady, dotyczą opodatkowania wszelkich dochodów osób fizycznych. Zgodnie bowiem z generalną zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 tej ustawy opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 9 ust. 2 tej ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2014 r., dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1, nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej, które stanowią źródło przychodu określone w art. 10 ust. 1 pkt 4 tej ustawy.

Działalnością rolniczą – zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jest działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:

miesiąc - w przypadku roślin,
16 dni - w przypadku wysokointensywnego tuczu specjalizowanego gęsi lub kaczek,
6 tygodni - w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego,
2 miesiące - w przypadku pozostałych zwierząt

licząc od dnia nabycia.

Z powyższego przepisu wynika, że ustawodawca dla celów podatku dochodowego precyzuje wyraźnie co należy rozumieć przez działalność rolniczą, a wyliczenie dokonane w przepisie art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma charakter wyczerpujący. Zgodnie z przedstawioną definicją działalności rolniczej, podstawową jej cechą jest wytwarzanie produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu. Natomiast wszelkie inne przychody pośrednio związane z działalnością rolniczą, czy też powstające przy okazji prowadzenia działalności rolniczej – nie stanowią przychodów z tej działalności. Przychody te, pomimo że uzyskiwane są przez osoby prowadzące działalność rolniczą, pochodzą jednakże z innych źródeł niż ta działalność i w związku z tym, podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, według zasad określonych w ustawie.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1:

pkt 2 – działalność wykonywana osobiście,
pkt 3 – pozarolnicza działalność gospodarcza;
pkt 9 – inne źródła.

Katalog przychodów, które należy zaliczyć do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, określony został w art. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 13 pkt 8 powołanej ustawy do przychodów tych należy zaliczyć przychody z tytułu osobistego wykonywania usług na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością

z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

A zatem do przychodów z osobiście wykonywanej działalności z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, zalicza się wyłącznie przychody otrzymywane od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej.

Definicja pozarolniczej działalności gospodarczej zawarta została natomiast w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jego treścią, działalność gospodarcza albo pozarolnicza działalność gospodarcza to działalność zarobkowa:

wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa,
polegająca na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
polegająca na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych,

prowadzona we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Z przepisu tego wynika, że z przychodami zaliczanymi do źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza mamy do czynienia wówczas, gdy: podatnik wykonuje w sposób zorganizowany i ciągły czynności o charakterze zarobkowym, niezakwalifikowane do żadnego z innych wymienionych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych źródeł przychodów.

Podobnie wskazują A. Bartosiewicz i R. Kubacki w Komentarzu do art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: „Ustalając, czy dany przychód pochodzi z działalności gospodarczej, należy w pierwszym rzędzie podjąć próbę przypisania go do jednego z pozostałych, wymienionych w ustawie źródeł. Jeżeli okaże się to niemożliwe, a osiągnięcie przychodu jest wynikiem działalności zarobkowej wykonywanej w sposób zorganizowany i ciągły, wówczas przychód ten będzie stanowił przychód z działalności gospodarczej”.

Pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej użyte w cytowanym uprzednio przepisie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymaga, aby był to jeden z wymienionych w lit. a)-c) rodzajów działalności oraz opiera się na następujących przesłankach:

zarobkowym celu działalności,
wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,
prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć. Jednakże brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, że działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie bowiem działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby czynności wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych.

Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej, to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Przez powtarzalność rozumie się cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności, (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, nie powiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek, można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Z kolei do przychodów z innych źródeł (art. 10 ust. 1 pkt 9) należy zaliczyć każdy przychód, który nie jest zaliczany do źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8.

W art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano przykładowo różnego rodzaju przychody kwalifikowane do innych źródeł. Zgodnie z jego brzmieniem, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Sformułowanie „w szczególności” dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności rolniczej, zawarł z osobą trzecią umowę, na podstawie której zobowiązał się wytworzyć na rzecz tej osoby produkty rolne (produkty roślinne w stanie nieprzetworzonym) wytworzone przez Wnioskodawcę według wskazań tej osoby. W ramach umowy zawartej z osobą trzecią, Wnioskodawca zobowiązał się do wykonania następujących prac: zakupu nasion według zaleceń osoby trzeciej; przygotowania uprawy pod zasiew; zasiewu; oprysków; rozsiewu nawozów; zbioru plonów (kombajnowanie). Osoba trzecia zobowiązała się natomiast udostępnić Wnioskodawcy, na okres wykonania prac o których mowa w umowie, grunty rolne. Za wykonane prace, o których mowa powyżej, Wnioskodawca otrzyma wynagrodzenie. Wynagrodzenie należne Wnioskodawcy jest uzależnione od wysokości zbiorów osiągniętych w wyniku działań Wnioskodawcy z gruntów rolnych będących własnością osoby trzeciej.

Umowa zawarta przez Wnioskodawcę z osobą trzecią należy do kategorii umów nienazwanych. Możliwość zawarcia umowy nienazwanej – w przedmiotowej sprawie zobowiązanie się Wnioskodawcy do wytworzenia na rzecz osoby trzeciej produktów roślinnych – wynika z powszechnej na gruncie prawa cywilnego zasady swobody umów. Swobodne kształtowanie treści zawieranych przez strony umów zostało wyrażone w art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121). Przepis ten stanowi, że strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Powołany art. 353¹ ustawy Kodeks cywilny wyraźnie ustanawia generalną kompetencję stanowiąc, że to „strony mogą ułożyć stosunek prawny” oraz wskazuje granice, poza które „działalność normodawcza” stron nie może wykroczyć. Możliwość „ułożenia stosunku prawnego” oznacza możność ustanowienia obowiązków świadczeń spoczywających na jednej, bądź na obu stronach umowy. Obowiązkom jednej strony odpowiadają uprawnienia drugiej strony zobowiązania. Ustanowienie takiego obowiązku polega na określeniu nakazanego dłużnikowi zachowania czy zespołu zachowań, jego przedmiotu i rozmiaru oraz osoby względem, której zachowanie to ma być podjęte.

Przenosząc przytoczone uprzednio przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych na grunt opisanego we wniosku stanu faktycznego, wskazać należy, że prowadzona przez Wnioskodawcę działalność nie jest działalnością rolniczą w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie bowiem z zawartą umową Wnioskodawca zobowiązał się do wytworzenia na rzecz osoby trzeciej produktów rolnych (produktów roślinnych w stanie nieprzetworzonym) według wskazań tej osoby. Za wykonane prace Wnioskodawca otrzyma wynagrodzenie, które uzależnione jest od wysokości zbiorów osiągniętych w wyniku działań Wnioskodawcy. Wobec powyższego nie budzi – zdaniem organu – wątpliwości, że w wyniku prowadzonej przez Wnioskodawcę, na podstawie ww. umowy, działalności dojdzie do wytwarzania produktów rolnych, jednakże działalność ta nie będzie wykonywana przez Wnioskodawcę w imieniu własnym i na własną rzecz, ale na rzecz zlecającego, co czyni niemożliwym zakwalifikowanie wykonywanej przez Wnioskodawcę działalności, jako działalności rolniczej w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie ulega także wątpliwości, że Wnioskodawca nie jest właścicielem pożytków uzyskanych w wyniku dokonania zasiewów, zasiewy te stanowią bowiem własność zlecającego (właściciela gruntu), a to oznacza, że Wnioskodawca nie uzyska przychodów „z własnych upraw”, o których mowa w cytowanym uprzednio art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podkreślenia wymaga również, że fakt, iż Wnioskodawca był „zobowiązany nie tylko do przeprowadzenia na gruncie rolnym osoby trzeciej określonych prac, lecz również poniesienia na ten grunt istotnych wydatków, takich jak zakup nasion, przygotowania uprawy pod zasiew, przeprowadzenie zasiewu, oprysków, itp.”. również nie może przesądzić o zakwalifikowaniu wykonanych przez niego czynności do działalności rolniczej, o której mowa art. 2 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego w celu właściwego zakwalifikowania przychodów uzyskiwanych przez Wnioskodawcę (z tytułu zawartej z osobą trzecią umowy na wytworzenie na rzecz tej osoby produktów rolnych) do jednego ze źródeł określonych w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy ocenić, czy ze względu na ich charakter i specyfikę posiadają one elementy, które pozwoliłyby zaliczyć je do źródła przychodu innego niż określony w treści art. 10 ust. 1 pkt 9 tej ustawy.

Wykonanie przez Wnioskodawcę – dla osoby trzeciej – na podstawie zawartej umowy opisanych we wniosku czynności nie wypełnia przesłanek do uznania ich za świadczone w ramach prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej, bowiem z uwagi na brak zorganizowanego charakteru tych czynności przychód z tego tytułu nie kwalifikuje się do źródła działalność gospodarcza. Przychodów otrzymanych na podstawie ww. umowy nie można zaliczyć także do przychodów z działalności wykonywanej osobiście (art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) ponieważ zawarta została pomiędzy Wnioskodawcą (nie w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej) a osobą fizyczną nie prowadzącą działalności gospodarczej. Wobec tego przychody uzyskiwane przez Wnioskodawcę z tytułu wytworzenia na rzecz osoby trzeciej produktów rolnych na podstawie zawartej umowy należy zakwalifikować do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec tego uzyskany przez Wnioskodawcę przychód z tytułu wynagrodzenia za wykonane prace podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, według skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznać należy za nieprawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin