2014.11.04 - Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/443-1048/14/EB
z 4 listopada 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 31 lipca 2014 r. (data wpływu 5 sierpnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów usług w zakresie:

opodatkowania czynności udostępnienia Boiska i Kortu tenisowego na rzecz Instytucji Kultury na podstawie umowy dzierżawy/najmu – jest prawidłowe,
prawa do odliczenia, w drodze korekty wieloletniej, podatku naliczonego dotyczącego wydatków poniesionych na modernizację Boiska i Kortu tenisowego – jest nieprawidłowe,
prawa do odliczenia, w drodze korekty wieloletniej, podatku naliczonego dotyczącego wydatków poniesionych na wyposażenie Boiska i Kortu tenisowego – jest nieprawidłowe,
prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego dotyczącego bieżącego funkcjonowania i utrzymania Boiska i Kortu, po zawarciu umów ich dzierżawy – jest prawidłowe,
braku powiązań, o których mowa w art. 32 ustawy, w związku z zawarciem pomiędzy Gminą a Instytucją Kultury umowy dzierżawy ww. obiektów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 sierpnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności udostępnienia Boiska i Kortu tenisowego na rzecz Instytucji Kultury na podstawie umowy dzierżawy, prawa do odliczenia, w drodze korekty wieloletniej, podatku naliczonego dotyczącego wydatków poniesionych na modernizację Boiska i Kortu, prawa do odliczenia, w drodze korekty wieloletniej, podatku naliczonego dotyczącego wydatków poniesionych na wyposażenie ww. obiektów, prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego dotyczącego bieżącego funkcjonowania i utrzymania ww. obiektów, po zawarciu umów ich dzierżawy oraz braku powiązań, o których mowa w art. 32 ustawy, w związku z zawarciem pomiędzy Gminą, a Instytucją Kultury umowy dzierżawy ww. obiektów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT). W ostatnich latach zrealizowała następujące inwestycje polegające na:

modernizacji boiska sportowego UKS „M.” w miejscowości M. (dalej: Inwestycja nr 1 lub Boisko),
modernizacji kortu tenisowego w miejscowości M. (dalej: Inwestycja nr 2 lub Kort tenisowy) zwane łącznie inwestycjami.

Inwestycje zostały sfinansowane ze środków własnych Gminy oraz ze środków pochodzących z PROW, przy czym podatek VAT nie stanowił kosztu kwalifikowalnego. W związku z powyższym, Gmina poniosła szereg wydatków na zakup towarów i usług koniecznych do przeprowadzenia prac związanych z realizacją Inwestycji. Dotychczas Gmina nie odliczyła podatku naliczonego wynikającego z faktur zakupowych związanych z ich realizacją. Faktury dokumentujące realizację Inwestycji wystawione były przez kontrahentów na Gminę oraz Urząd Gminy. Wartość początkowa inwestycji przekroczyła 15.000 zł. Zrealizowane przez Gminę Inwestycje stanowią ulepszenia środków trwałych w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym.

Inwestycja nr 1 oddawana była do użytkowania częściowo, począwszy od 2009 r. do 2013 r. Po oddaniu do użytkowania, Boisko nie było przez Gminę wykorzystywane dla celów czynności opodatkowanych, gdyż zostało nieodpłatnie użyczone na rzecz Uczniowskiego Klubu Sportowego. Obecnie Gmina rozważa zmianę przeznaczenia Inwestycji nr 1. Zmodernizowane Boisko zostałoby wydzierżawione przez Gminę na rzecz gminnej instytucji kultury (dalej: Instytucja Kultury). Dzierżawa Boiska miałaby charakter odpłatny – Instytucja Kultury będzie uiszczała na rzecz Gminy czynsz dzierżawny. Z tytułu dzierżawy Gmina będzie wystawiała na Instytucję Kultury faktury VAT, natomiast podatek VAT należny z tego tytułu Gmina będzie wykazywała w rejestrach VAT i deklaracjach VAT-7. Instytucja Kultury posiada osobowość prawną (dalej: Zarządzający).

Inwestycja nr 2 została oddana do użytkowania w 2013 r. Po oddaniu do użytkowania, Kort tenisowy nie był przez Gminę wykorzystywany dla celów czynności opodatkowanych – służy wyłącznie realizacji zadań własnych Gminy, tj. służy mieszkańcom Gminy i turystom odwiedzającym Gminę do przeprowadzania treningów, gier i turniejów. Obecnie Gmina rozważa zmianę przeznaczenia Inwestycji nr 2. Zmodernizowany Kort tenisowy zostałby wydzierżawiony przez Gminę na rzecz Instytucji Kultury. Dzierżawa Kortu tenisowego miałaby charakter odpłatny – Instytucja Kultury będzie uiszczała na rzecz Gminy czynsz dzierżawny. Z tytułu dzierżawy Gmina będzie wystawiała na Instytucję Kultury faktury VAT, natomiast podatek VAT należny z tego tytułu Gmina będzie wykazywała w rejestrach VAT i deklaracjach VAT-7.

Ponadto, Gmina ponosi także bieżące wydatki związane z utrzymaniem Inwestycji, obejmujące zarówno nabycie towarów (m.in. media, środki czystości, itp.), jak i usług (m.in. drobne remonty/konserwacje, utrzymanie czystości, wywóz nieczystości itp.). Z uwagi na wykorzystywanie Inwestycji do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, do tej pory Gmina nie odliczała podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie powyższych towarów i usług. Po dokonaniu rozważanej zmiany przeznaczenia obu Inwestycji, Gmina przewiduje, że część wydatków bieżących będzie ponoszona przez Instytucję Kultury, natomiast część wydatków bieżących może być ponoszona przez Gminę. Gmina pragnie podkreślić, że pytania nr 4 i 5 dotyczą wyłącznie tej części wydatków bieżących, które byłyby ponoszone przez Gminę po dokonaniu rozważanej zmiany przeznaczenia obu Inwestycji.

Pomimo tego, że Gmina jest podatnikiem zarejestrowanym dla potrzeb podatku od towarów i usług, mogły występować sytuacje, w których część otrzymywanych faktur zakupowych była (i jest) wystawiana przez kontrahentów ze wskazaniem:

Urzędu jako nabywcy, przy jednoczesnym wskazaniu NIP Urzędu,
Urzędu jako nabywcy, przy jednoczesnym wskazaniu NIP Gminy,
Gminy jako nabywcy, przy jednoczesnym wskazaniu NIP Urzędu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy odpłatne udostępnienie (wynajem/dzierżawa) Inwestycji nr 1 i 2 przez Gminę na rzecz Instytucji Kultury będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
Czy w związku z zamierzoną zmianą przeznaczenia Inwestycji nr 1 w 2014 r., Gmina będzie miała prawo odliczać w kolejnych latach okresu tzw. korekty wieloletniej, rocznie 1/10 podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z modernizacją Boiska oraz 1/5 podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z zakupem wyposażenia Boiska, tj.:
1. dla części Inwestycji nr 1 oddanej do użytkowania w 2012 r., Gmina będzie miała możliwość odliczenia 8/10 podatku naliczonego; korekty będzie można dokonać za 2014 r., a następnie za lata: 2015, 2016, 2017, 2018, 2019, 2020, 2021;
2. dla części Inwestycji nr 1 oddanej do użytkowania w 2011 r., Gmina będzie miała możliwość odliczenia 7/10 podatku naliczonego; korekty będzie można dokonać za 2014 r., a następnie za lata: 2015, 2016, 2017, 2018, 2019, 2020;
3. dla części Inwestycji nr 1 oddanej do użytkowania w 2010 r., Gmina będzie miała możliwość odliczenia 6/10 podatku naliczonego; korekty będzie można dokonać za 2014 r., a następnie za lata: 2015, 2016, 2017, 2018 i 2019;
4. dla części Inwestycji nr 1 oddanej do użytkowania w 2009 r., Gmina będzie miała możliwość odliczenia 5/10 podatku naliczonego; korekty będzie można dokonać za 2014 r., a następnie za lata: 2015, 2016, 2017 i 2018;
5. dla części wyposażenia Inwestycji nr 1 (którego wartość początkowa przekracza 15.000 zł) oddanego do użytkowania w 2013 r., Gmina będzie miała możliwość odliczenia 4/5 podatku naliczonego; korekty będzie można dokonać za 2014 r., a następnie za lata: 2015, 2016 i 2017;
6. dla części wyposażenia Inwestycji nr 1 (którego wartość początkowa przekracza 15.000 zł) oddanego do użytkowania w 2012 r., Gmina będzie miała możliwość odliczenia 3/5 podatku naliczonego; korekty będzie można dokonać za 2014 r., a następnie za lata: 2015 i 2016;
7. dla części wyposażenia Inwestycji nr 1 (którego wartość początkowa przekracza 15.000 zł) oddanego do użytkowania w 2011 r., Gmina będzie miała możliwość odliczenia 2/5 podatku naliczonego; korekty będzie można dokonać za 2014 i 2015 r.;
8. dla części wyposażenia Inwestycji nr 1 (którego wartość początkowa przekracza 15.000 zł) oddanego do użytkowania w 2010 r., Gmina będzie miała możliwość odliczenia 1/5 podatku naliczonego; korekty będzie można dokonać za 2014 r.
Czy, w związku z zamierzoną zmianą przeznaczenia Inwestycji nr 2 w 2014 r., Gmina będzie
miała prawo odliczać w kolejnych latach okresu tzw. korekty wieloletniej, rocznie 1/10 podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z modernizacją Kortu tenisowego oraz 1/5 podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z zakupem wyposażenia Kortu tenisowego, tj.:
1. dla Inwestycji nr 2 oddanej do użytkowania w 2013 r., Gmina będzie miała możliwość odliczenia 9/10 podatku naliczonego; korekty będzie można dokonać za 2014 r., a następnie za lata: 2015, 2016, 2017, 2018, 2019, 2020, 2021, 2022;
2. dla wyposażenia Inwestycji nr 2 (którego wartość początkowa przekracza 15.000 zł) oddanego do użytkowania w 2013 r., Gmina będzie miała możliwość odliczenia 4/5 podatku naliczonego; korekty będzie można dokonać za lata 2014-2017?
Czy Gmina będzie miała prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego wynikającego z zakupów związanych z funkcjonowaniem i utrzymaniem Inwestycji nr 1 (np. opłat za media, zakupów wyposażenia Boiska, kosztów ewentualnych remontów), dokonywanych po zmianie przeznaczenia Inwestycji nr 1?
Czy Gmina będzie miała prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego wynikającego z zakupów związanych z funkcjonowaniem i utrzymaniem Inwestycji nr 2 (np. opłat za media, zakupów wyposażenia Kortu tenisowego, kosztów ewentualnych remontów), dokonywanych po zmianie przeznaczenia Inwestycji nr 2?
Czy pomiędzy Gminą a Instytucją Kultury zachodzi związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT)?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Odpłatne udostępnienie (wynajem/dzierżawa) Inwestycji nr 1 i nr 2 przez Gminę na rzecz Instytucji Kultury będzie podlegało opodatkowaniu VAT.
Gmina będzie miała prawo odliczać w kolejnych latach okresu tzw. korekty wieloletniej, rocznie 1/10 podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z modernizacją Boiska oraz 1/5 podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z zakupem wyposażenia Boiska, tj.:
1. dla części Inwestycji nr 1 oddanej do użytkowania w 2012 r. Gminie będzie przysługiwało prawo odliczenia 8/10 podatku naliczonego, przy czym korekty będzie można dokonać za lata 2014 - 2021 (włącznie),
2. dla części Inwestycji nr 1 oddanej do użytkowania w 2011 r. Gminie będzie przysługiwało prawo odliczenia 7/10 podatku naliczonego, przy czym korekty będzie można dokonać za lata 2014 - 2020 (włącznie),
3. dla części Inwestycji nr 1 oddanej do użytkowania w 2010 r. Gminie będzie przysługiwało prawo odliczenia 6/10 podatku naliczonego, przy czym korekty będzie można dokonać za lata 2014 - 2019 (włącznie),
4. dla części Inwestycji nr 1 oddanej do użytkowania w 2009 r. Gminie będzie przysługiwało prawo odliczenia 5/10 podatku naliczonego, przy czym korekty będzie można dokonać za lata 2014 - 2018 (włącznie),
5. dla części wyposażenia Inwestycji nr 1 (którego wartość początkowa przekracza 15.000 zł) oddanego do użytkowania w 2013 r. Gminie będzie przysługiwało prawo odliczenia 4/5 podatku naliczonego, przy czym korekty będzie można dokonać za lata 2014-2017 (włącznie),
6. dla części wyposażenia Inwestycji nr 1 (którego wartość początkowa przekracza 15.000 zł) oddanego do użytkowania w 2012 r. Gminie będzie przysługiwało prawo odliczenia 3/5 podatku naliczonego, przy czym korekty będzie można dokonać za lata 2014-2016 (włącznie),
7. dla części wyposażenia Inwestycji nr 1 (którego wartość początkowa przekracza 15.000 zł) oddanego do użytkowania w 2011 r. Gminie będzie przysługiwało prawo odliczenia 2/5 podatku naliczonego, przy czym korekty będzie można dokonać za lata 2014-2015 (włącznie);
8. dla części wyposażenia Inwestycji nr 1 (którego wartość początkowa przekracza 15.000 zł) oddanego do użytkowania w 2010 r. Gminie będzie przysługiwało prawo odliczenia 1/5 podatku naliczonego, przy czym korekty będzie można dokonać za 2014 r.
Gmina będzie miała prawo odliczać w kolejnych latach okresu tzw. korekty wieloletniej, rocznie 1/10 podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z modernizacją Kortu tenisowego oraz 1/5 podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z zakupem wyposażenia Kortu tenisowego, tj.:
1. dla Inwestycji nr 2 oddanej do użytkowania w 2013 r. Gminie będzie przysługiwało prawo odliczenia 9/10 podatku naliczonego, przy czym korekty będzie można dokonać za lata 2014-2022 (włącznie),
2. dla wyposażenia Inwestycji nr 2 (którego wartość początkowa przekracza 15.000 zł) oddanego do użytkowania w 2013 r. Gminie będzie przysługiwało prawo odliczenia 4/5 podatku naliczonego, przy czym korekty będzie można dokonać za lata 2014-2017.
Gmina będzie miała prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego wynikającego z zakupów związanych z funkcjonowaniem i utrzymaniem Inwestycji nr 1 (np. opłat za media, zakupów wyposażenia Boiska, kosztów ewentualnych remontów), dokonywanych po zmianie przeznaczenia Inwestycji nr 1.
Gmina będzie miała prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego wynikającego z zakupów związanych z funkcjonowaniem i utrzymaniem Inwestycji nr 2 (np. opłat za media, zakupów wyposażenia Kortu tenisowego, kosztów ewentualnych remontów), dokonywanych po zmianie przeznaczenia Inwestycji nr 2.
Pomiędzy Gminą a Instytucją Kultury nie zachodzi związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2 ustawy o VAT.

Uzasadnienie:

Ad. 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT, podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Ust. 2 wskazuje natomiast, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W świetle powyższych przepisów, mając na uwadze fakt, że Gmina będzie udostępniała Inwestycję nr 1 oraz Inwestycje nr 2 w sposób odpłatny na rzecz Instytucji Kultury na podstawie umów cywilnoprawnych, Gmina będzie występowała w zakresie tych czynności jako podatnik VAT. Natomiast odpłatne udostępnienie (wynajem/dzierżawa) Boiska i Kortu na rzecz tego podmiotu będzie stanowiło czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ad. 2

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Z uwagi na fakt, że pierwotnie Inwestycja nr 1 nie była wykorzystywane przez Gminę dla celów czynności opodatkowanych VAT, Gminie nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur VAT dokumentujących wydatki poniesione na jej realizację.

Jednocześnie, przepisy ustawy o podatku od towarów i usług przewidują procedurę tzw. wieloletniej korekty podatku naliczonego, która ma zastosowanie m.in. do towarów, które pierwotnie nie służyły wykonywaniu czynności opodatkowanych, a następnie ich przeznaczenie zostało zmienione i zaczęły być wykorzystywane dla celów czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

I tak, stosownie do art. 91 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług, przepisy dotyczące korekty podatku naliczonego (określone w art. 91 ust. 1-6) stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Zgodnie z art. 91 ust. 7a ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3.

Stosownie do art. 91 ust. 2, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł. podatnik dokonuje korekty w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – wciągu 10 lat licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. Art. 91 ust. 3 wskazuje, że korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty.

W pierwszej kolejności należy podkreślić, że rozważane rozpoczęcie wykorzystywania Inwestycji nr 1 przez Gminę dla celów czynności opodatkowanych będzie stanowiło zmianę przeznaczenia tej Inwestycji, uprawniającą do dokonania korekty podatku naliczonego w trybie tzw. wieloletniej korekty podatku naliczonego. Stanowisko to znajduje potwierdzenie przykładowo w interpretacji indywidualnej z dnia 4 września 2012 r. (sygn. ITPP1/443-783/12/AT), w której Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w odniesieniu do inwestycji polegającej na budowie hali sportowej stwierdził, że „Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane regulacje ustawy o podatku od towarów i usług stwierdzić należy, że skoro hala sportowa, jak wskazuje Wnioskodawca, będzie wykorzystywana do czynności podlegających opodatkowaniu, to - jak słusznie przyjmuje Wnioskodawca - (...) odpłatne udostępnienie tej hali osobom trzecim (...) powoduje, iż zaistnieje zmiana przeznaczenia tego obiektu. W konsekwencji, Wnioskodawca będzie miał prawo do dokonania korekty podatku naliczonego, wynikającego z faktur dokumentujących nabyte towary i usługi w związku z budową hali.”

W konsekwencji, w związku ze zmianą przeznaczenia Inwestycji nr 1 i jej wyposażenia, Gmina będzie miała prawo do dokonania korekty w wysokości:

1/10 kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z modernizacją Boiska oraz
1/5 kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z zakupem wyposażenia

za każdy rok, w którym Boisko wraz z wyposażeniem będzie wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT w pozostałym okresie korekty. Natomiast za lata, w których Gmina wykorzystywała zmodernizowane Boisko wraz z wyposażeniem do czynności niepodlegających podatkowi VAT, nie przysługuje prawo do odliczenia.

Ponadto, w sprawie będącej przedmiotem niniejszego wniosku, tj. w sytuacji, w której zmiana przeznaczenia Inwestycji nr 1 wraz z wyposażeniem nastąpi w 2014 r., pierwszym okresem, za który Gmina będzie uprawniona do dokonania korekty będzie rok 2014 (tj. rok, w którym zostanie dokonana zmiana przeznaczenia). Bez znaczenia, zdaniem Gminy, pozostaje to, w którym miesiącu 2014 r. nastąpi zmiana przeznaczenia Boiska wraz z wyposażeniem, bowiem przepis art. 91 ust. 1 ustawy wskazuje, że uprawnienie do korekty dotyczy roku, w którym taka zmiana ma miejsce. Po zmianie sposobu użytkowania Boiska wraz z wyposażeniem i przeznaczeniu ich w 2014 r. do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT, Gmina uzyska prawo do skorygowania za ten rok (tj. rok 2014) 1/10 kwoty podatku naliczonego od modernizacji Boiska oraz 1/5 kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakup poszczególnych elementów wyposażenia Boiska (których wartość początkowa przekracza 15.000 zł). Korekta będzie mogła być dokonana w rozliczeniu podatku VAT za pierwszy okres rozliczeniowy 2015 r.

Stanowisko Gminy znajduje potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych, przykładowo:

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 7 listopada 2012 r. (sygn. IPTPP2/443-677/12-4/JS) stwierdził, że „skoro w świetle obowiązujących przepisów prawa będzie przysługiwało prawo do korekty cząstkowej i wieloletniej, a zmiana przeznaczenia nastąpi w roku 2012 i od tego momentu przedmiotowe nieruchomości będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, to za rok 2012 (bez znaczenia pozostaje miesiąc, w którym nastąpiła zmiana przeznaczenia) należy dokonać rocznej korekty w wysokości 1/10 podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z przedmiotową inwestycją. Korekty tej należy dokonać w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, czyli w przypadku rozliczania się miesięcznie to za miesiąc styczeń 2013 r., w wysokości 1/10 podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z przedmiotową inwestycją.”
Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 26 czerwca 2012 r. (sygn. IPTPP1/443-272/12-4/MS) stwierdził, że „pierwszej korekty należy dokonać za rok, w którym nastąpi zmiana przeznaczenia przedmiotowego kompleksu sportowo rekreacyjnego, czyli za rok 2012, w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty (...) Dla celów korekty rocznej nie ma znaczenia miesiąc, w którym nastąpi zmiana przeznaczenia inwestycji.”

Reasumując, Gmina będzie miała prawo odliczać w kolejnych latach okresu tzw. korekty wieloletniej, rocznie 1/10 podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z realizacją Boiska oraz 1/5 podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z zakupem wyposażenia Boiska, tj.:

dla części Inwestycji nr 1 oddanej do użytkowania w 2012 r. Gminie będzie przysługiwało prawo odliczenia 8/10 podatku naliczonego, przy czym korekty będzie można dokonać za lata 2014 - 2021 (włącznie),
dla części Inwestycji nr 1 oddanej do użytkowania w 2011 r. Gminie będzie przysługiwało prawo odliczenia 7/10 podatku naliczonego, przy czym korekty będzie można dokonać za lata 2014 - 2020 (włącznie),
dla części Inwestycji nr 1 oddanej do użytkowania w 2010 r. Gminie będzie przysługiwało prawo odliczenia 6/10 podatku naliczonego, przy czym korekty będzie można dokonać za lata 2014 - 2019 (włącznie),
dla części Inwestycji nr 1 oddanej do użytkowania w 2009 r. Gminie będzie przysługiwało prawo odliczenia 5/10 podatku naliczonego, przy czym korekty będzie można dokonać za lata 2014 - 2018 (włącznie),
dla części wyposażenia Inwestycji nr 1 (którego wartość początkowa przekracza 15.000 zł) oddanego do użytkowania w 2013 r. Gminie będzie przysługiwało prawo odliczenia 4/5 podatku naliczonego, przy czym korekty będzie można dokonać za lata 2014-2017 (włącznie),
dla części wyposażenia Inwestycji nr 1 (którego wartość początkowa przekracza 15.000 zł) oddanego do użytkowania w 2012 r. Gminie będzie przysługiwało prawo odliczenia 3/5 podatku naliczonego, przy czym korekty będzie można dokonać za lata 2014-2016 (włącznie),
dla części wyposażenia Inwestycji nr 1 (którego wartość początkowa przekracza 15.000 zł) oddanego do użytkowania w 2011 r. Gminie będzie przysługiwało prawo odliczenia 2/5 podatku naliczonego, przy czym korekty będzie można dokonać za lata 2014-2015 (włącznie),
dla części wyposażenia Inwestycji nr 1 (którego wartość początkowa przekracza 15.000 zł) oddanego do użytkowania w 2010 r. Gminie będzie przysługiwało prawo odliczenia 1/5 podatku naliczonego, przy czym korekty będzie można dokonać za 2014 r.

Ad. 3

Należy podkreślić, że rozpoczęcie wykorzystywania Kortu tenisowego wraz z wyposażeniem przez Gminę dla celów czynności opodatkowanych również będzie stanowiło zmianę przeznaczenia Inwestycji nr 2 oraz wyposażenia, uprawniające Gminę do dokonania korekty podatku naliczonego w trybie tzw. wieloletniej korekty podatku naliczonego.

W konsekwencji, w związku ze zmianą przeznaczenia Inwestycji nr 2 i jej wyposażenia, Gmina będzie miała prawo do dokonania korekty w wysokości:

1/10 kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z modernizacją Kortu tenisowego oraz
1/5 kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z zakupem wyposażenia

za każdy rok, w którym Kort tenisowy wraz z wyposażeniem będzie wykorzystywany do czynności opodatkowanych podatkiem VAT w pozostałym okresie korekty. Natomiast za lata, w których Gmina wykorzystywała zmodernizowany Kort tenisowy wraz z wyposażeniem do czynności niepodlegających podatkowi VAT nie przysługuje mu prawo do odliczenia.

Ponadto, w sprawie będącej przedmiotem niniejszego wniosku, tj. w sytuacji, w której zmiana przeznaczenia Inwestycji nr 2 wraz z wyposażeniem nastąpi w 2014 r., pierwszym okresem, za który Gmina będzie uprawniona do dokonania korekty będzie rok 2014 (tj. rok, w którym zostanie dokonana zmiana przeznaczenia). Korekta będzie mogła być dokonana w rozliczeniu podatku VAT za pierwszy okres rozliczeniowy 2015 r.

Reasumując, Gmina ma prawo odliczać w kolejnych latach okresu tzw. korekty wieloletniej, rocznie 1/10 podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z modernizacją Kortu tenisowego oraz 1/5 podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z zakupem wyposażenia Kortu tenisowego, tj.:

dla Inwestycji nr 2 oddanej do użytkowania w 2013 r. Gminie przysługuje prawo odliczenia 9/10 podatku naliczonego, przy czym korekty można dokonać za lata 2014-2022 (włącznie),
dla wyposażenia Inwestycji nr 2 (którego wartość początkowa przekracza 15.000 zł) oddanego do użytkowania w 2013 r. Gminie przysługuje prawo odliczenia 4/5 podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z zakupem wyposażenia Kortu tenisowego, przy czym korekty można dokonać za lata 2014-2017.

W odniesieniu do Inwestycji nr 2 zastosowanie znajdzie argumentacja oraz stanowiska organów podatkowych i sądów administracyjnych przywołane w punkcie Ad. 2 uzasadnienia.

Ad. 4

Z uwagi na fakt, że – po rozważanej zmianie przeznaczenia w 2014 r. – Boisko będzie wykorzystywane przez Gminę wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych, Gminie będzie przysługiwać prawo do odliczenia całości kwot podatku naliczonego od zakupów związanych z bieżącym funkcjonowaniem i utrzymaniem Inwestycji nr 1.

Ad. 5

Z uwagi na fakt, że – po rozważanej zmianie przeznaczenia w 2014 r. – Kort tenisowy będzie wykorzystywany przez Gminę wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych, Gminie będzie przysługiwać prawo do odliczenia całości kwot podatku naliczonego od zakupów związanych z bieżącym funkcjonowaniem i utrzymaniem Inwestycji nr 2.

Ad. 6

Zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku gdy między nabywcą a dokonującym dostawy towarów lub usługodawcą istnieje związek, o którym mowa w ust. 2, oraz w przypadku gdy wynagrodzenie jest:

niższe od wartości rynkowej, a nabywca towarów lub usług nie ma zgodnie z art. 86, 86a, 88, 88a i 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
niższe od wartości rynkowej, a dokonujący dostawy towarów lub usługodawca nie ma zgodnie z art. 86, 86a, 88, 88a i 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a dostawa towarów lub świadczenie usług są zwolnione od podatku,
wyższe od wartości rynkowej, a dokonujący dostawy towarów lub usługodawca nie ma zgodnie z art. 86, 86a, 88, 88a i 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego

organ podatkowy określa podstawę opodatkowania zgodnie z wartością rynkową jeżeli okaże się, że związek ten miał wpływ na ustalenie wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług.

W świetle art. 32 ust. 2 ustawy, związek, o którym mowa w ust. 1, istnieje, gdy między kontrahentami lub osobami pełniącymi u kontrahentów funkcje zarządzające, nadzorcze lub kontrolne zachodzą powiązania o charakterze rodzinnym lub z tytułu przysposobienia, kapitałowym, majątkowym lub wynikające ze stosunku pracy. Związek ten istnieje także, gdy którakolwiek z wymienionych osób łączy funkcje zarządzające, nadzorcze lub kontrolne u kontrahentów.

Z kolei ust. 3 przywołanego artykułu stanowi, że przez powiązania rodzinne, o których mowa w ust. 2, rozumie się małżeństwo oraz pokrewieństwo lub powinowactwo do drugiego stopnia.

Zgodnie z art. 32 ust. 4 ustawy, przez powiązania kapitałowe, o których mowa w ust. 2, rozumie się sytuację, w której jedna z osób lub jeden z kontrahentów posiada prawo głosu wynoszące co najmniej 5% wszystkich praw głosu lub dysponuje bezpośrednio lub pośrednio takim prawem.

Ustęp 5 przywołanego artykułu wskazuje, że przepisy ust. 1-4 nie mają zastosowania w przypadku transakcji zawieranych pomiędzy podmiotami powiązanymi, w odniesieniu do których właściwy organ podatkowy, na podstawie ustawy – Ordynacja podatkowa, wydał decyzję o uznaniu prawidłowości wyboru i stosowania metody ustalania ceny transakcyjnej między podmiotami powiązanymi.

Analizując przedstawiony stan faktyczny w kontekście przywołanych powyżej przepisów należy zauważyć, że osobą zarządzającą i reprezentującą Instytucję Kultury na zewnątrz jest Zarządzający, który jest powoływany i odwoływany przez Burmistrza Gminy. Zarządzający nie zajmuje jednocześnie stanowiska burmistrza, zastępcy burmistrza, sekretarza czy skarbnika Gminy ani też nie zasiada w Radzie Gminy. Ponadto, osoby mające powiązania o charakterze rodzinnym lub z tytułu przysposobienia z Zarządzającym, tj. w ramach małżeństwa oraz pokrewieństwa i powinowactwa do drugiego stopnia nie zajmują powyższych stanowisk w Gminie. Pomiędzy Gminą a Instytucją Kultury nie zachodzą również powiązania o charakterze kapitałowym, bowiem ani Gmina ani Instytucja Kultury nie są spółkami kapitałowymi. Dodatkowo, organ podatkowy nie wydał decyzji o uznaniu prawidłowości wyboru i stosowania metody ustalania ceny transakcyjnej między podmiotami powiązanymi. W związku z powyższym, pomiędzy Gminą a Instytucją Kultury nie zachodzi związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2 ustawy o VAT.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych, przykładowo:

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 13 lutego 2014 r. (sygn. ILPP2/443-1097/13-6/MN) zauważył, że „Gmina wskazała, że osobą zarządzająca i reprezentującą Centrum Kultury na zewnątrz jest Zarządzający, który jest powoływany i odwoływany przez Burmistrza Gminy. Zarządzający nie zajmuje jednocześnie stanowiska burmistrza, zastępcy burmistrza, sekretarza, czy skarbnika Gminy, ani też nie zasiada w Radzie Gminy. Ponadto, osoby mające powiązania o charakterze rodzinnym lub z tytułu przysposobienia z Zarządzającym, tj. w ramach małżeństwa oraz pokrewieństwa i powinowactwa do drugiego stopnia nie zajmują powyższych stanowisk w Gminie. Pomiędzy Gminą a Centrum Kultury nie zachodzą również powiązania o charakterze kapitałowym, bowiem ani Gmina ani Centrum Kultury nie są spółkami kapitałowymi. Dodatkowo, organ podatkowy nie wydał decyzji o uznaniu prawidłowości wyboru i stosowania metody ustalania ceny transakcyjnej między podmiotami powiązanymi.”
Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z dnia 2 grudnia 2013 r. (sygn. ITPP1/443-903/13/DM) uznał, że „Uwzględniając powyższe należy wskazać, że z tak przedstawionego opisu nie wynika aby wystąpiły pomiędzy podmiotami (Gminą i Instytucją Kultury) powiązania, o których mowa w art. 32 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.”
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 27 sierpnia 2013 r. (sygn. ILPP2/443-466/13-4/JK) stwierdził, że „w rezultacie, biorąc pod uwagę obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego, uznać należy, że w przedmiotowej sprawie pomiędzy Wnioskodawcą a Instytucją Kultury nie zachodzi związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2 ustawy.”
Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji z dnia 6 marca 2012 r. (sygn. IPTPP1/443-1000/11-4/MH) stwierdził, że „pomiędzy Gminą a Ośrodkiem Kultury i Rekreacji [instytucją kultury posiadającą osobowość prawną] nie będzie zachodził związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2 ustawy o VAT. Nadto należy wskazać, iż zastosowanie art. 32 ust. 1 ustawy jest możliwe w przypadku łącznego spełnienia przesłanek wskazanych w tym przepisie.”
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 12 listopada 2010 r. (sygn. IBPP1/443-761/10/EA) uznał, że „w przedmiotowej sprawie art. 32 ustawy o VAT nie znajduje zastosowania, bowiem (...) pomiędzy Wnioskodawcą a MOISiR w Ch. [instytucją kultury posiadającą osobowość prawną] nie zachodzi związek, o którym mowa w art. 32 ustawy o VAT.”

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych jest:

prawidłowe – w zakresie opodatkowania czynności udostępnienia Boiska i Kortu tenisowego na rzecz Instytucji Kultury na podstawie umowy dzierżawy,
nieprawidłowe – w zakresie prawa do odliczenia, w drodze korekty wieloletniej, podatku naliczonego dotyczącego wydatków poniesionych na modernizację Boiska i Kortu tenisowego,
nieprawidłowe – w zakresie prawa do odliczenia, w drodze korekty wieloletniej, podatku naliczonego dotyczącego wydatków poniesionych na wyposażenie ww. obiektów,
prawidłowe – w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego dotyczącego bieżącego funkcjonowania i utrzymania ww. obiektów, po zawarciu umów ich dzierżawy,
prawidłowe – w zakresie braku powiązań, o których mowa w art. 32 ustawy, w związku z zawarciem pomiędzy Gminą a Instytucją Kultury umowy dzierżawy ww. obiektów.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W świetle art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z treści przywołanego art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że definicja świadczenia usług ma charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatnika w ramach działalności gospodarczej.

Nie każda jednak czynność stanowiąca świadczenie usług w rozumieniu art. 8 cyt. ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Podatnikami – na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z ust. 2 przywołanego artykułu w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r. – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Od dnia 1 kwietnia 2013 r. cytowany wyżej art. 15 ust. 2 ustawy, otrzymał brzmienie: „Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych”.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 str. 1 z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z przywołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r., poz. 594, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych (art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy o samorządzie gminnym).

W tym miejscu należy również zwrócić uwagę na treść art. 9 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym podatnikiem jest każda osoba wykonująca samodzielnie i niezależnie od miejsca zamieszkania działalność gospodarczą bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Powyższe przepisy wskazują, że niezależnie od częstotliwości wykonania danej czynności, czynność ta podlega opodatkowaniu jeśli podmiot wykorzystuje w sposób ciągły w celach zarobkowych swój majątek.

Zgodnie z dyspozycją art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu VAT.

Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności nieopodatkowanych podatkiem VAT.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego podlega ograniczeniom na zasadach wskazanych w art. 88 ustawy o VAT.

Ponadto, w myśl art. 88 ust. 4 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r.) – obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 20.

Z dniem 1 stycznia 2014 r. ust. 4 art. 88 otrzymał następujące brzmienie: „Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.”

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej. Istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas – po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych – odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych. Wystarczającym zatem jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej. Tym samym podatnik dokonując zakupu towarów czy usług dokonuje ich natychmiastowej alokacji do czynności dających prawo do doliczenia lub niedających takiego prawa.

Prawo do odliczenia podatku może zostać zrealizowane w terminach określonych w art. 86 ust. 10–13 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Od dnia 1 stycznia 2014 r. art. 86 ust. 10 ustawy otrzymał brzmienie: „Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.”

Natomiast jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminie określonym w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (brzmienie art. 86 ust. 11 ustawy obowiązujące do 31 grudnia 2013 r.).

Od dnia 1 stycznia 2014 r. art. 86 ust. 11 ustawy otrzymał brzmienie: „Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.”

W myśl art. 86 ust. 13 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

Natomiast od dnia 1 stycznia 2014 r. przepis art. 86 ust. 13 ustawy, brzmi: „Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego z zastrzeżeniem ust. 13a.”

W kontekście powyższego, odnosząc się do kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego, należy przywołać art. 168 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym, jeżeli towary i usługi wykorzystywane są na potrzeby opodatkowanych transakcji podatnika, podatnik jest uprawniony, w państwie członkowskim, w którym dokonuje tych transakcji, do odliczenia od kwoty VAT, którą jest zobowiązany zapłacić VAT należnego lub zapłaconego w tym państwie członkowskim od towarów i usług, które zostały mu dostarczone lub które mają być mu dostarczone przez innego podatnika.

Należy zauważyć, że z ugruntowanego orzecznictwa TSUE wynika, że aby podmiot miał prawo do odliczenia VAT, musi być podatnikiem w rozumieniu przepisów dyrektywy, a po drugie – towary i usługi powinny być używane do celów transakcji podlegających opodatkowaniu (zob. np. wyrok z 29 kwietnia 2004 r. w sprawie C-137/02, pkt 24).

Powyższe potwierdzają również postanowienia pkt 8-9 wyroku w sprawie C-97/90 Lennartz, w których TSUE stwierdził, że prawo do odliczeń powstaje w momencie, gdy podlegający odliczeniu podatek staje się wymagalny. W konsekwencji o istnieniu tego prawa do odliczeń może zadecydować jedynie charakter, w jakim osoba występuje w danym czasie. Zgodnie z art. 17 (2) szóstej dyrektywy, o ile podatnik, działający w tym charakterze, używa towarów dla celów czynności podlegających opodatkowaniu, jest on uprawniony do odliczania podatku należnego lub zapłaconego od takich towarów. Jeżeli towary nie są używane do celów działalności gospodarczej podatnika w rozumieniu art. 4, lecz do celów prywatnej konsumpcji, nie powstaje żadne prawo do odliczeń.

W zakresie powyższej kwestii należy również wskazać orzeczenie TSUE z dnia 13 marca 2014 r. w sprawie C-204/13, w którym TSUE stwierdził m.in.: „Tak więc, jak już orzekł Trybunał, aby można było przyznać podatnikowi prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT i określić zakres tego prawa, zasadniczo konieczne jest istnienie bezpośredniego i ścisłego związku pomiędzy konkretną transakcją powodującą naliczenie podatku a jedną lub kilkoma transakcjami objętymi podatkiem należnym, które rodzą prawo do odliczenia (zob. wyrok z dnia 21 lutego 2013 r. w sprawie C 104/12 Becker, pkt 19 i przytoczone tam orzecznictwo).

Tymczasem należy stwierdzić, że w sporze rozstrzygniętym w ww. wyroku w sprawie Polski Trawertyn transakcja objęta podatkiem należnym przeprowadzona przez dwóch przyszłych wspólników, czyli wniesienie nieruchomości do spółki z tytułu wydatków inwestycyjnych do celów działalności gospodarczej tej spółki, objęta była niewątpliwie zakresem stosowania podatku VAT, ale stanowiła transakcję zwolnioną z tego podatku. Natomiast w sprawie rozpatrywanej w postępowaniu głównym transakcja objęta podatkiem należnym nie jest objęta zakresem stosowania podatku VAT, ponieważ nieodpłatne udostępnienie klienteli nowej spółce nie może być uznane za „działalność gospodarczą” w rozumieniu szóstej dyrektywy.

Wspomniane udostępnienie klienteli nowej spółce jest bowiem „nieodpłatne” i w związku z tym nie jest objęte ani zakresem stosowania art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy, który dotyczy wyłącznie dostawy towarów lub świadczenia usług dokonywanych odpłatnie, ani zakresem stosowania art. 4 ust. 1 i 2 szóstej dyrektywy, który dotyczy wyłącznie wykorzystywania własności dóbr materialnych lub niematerialnych celem stałego osiągania zysku.” (pkt 34-36 wyroku).

Analiza przywołanych powyżej regulacji prawnych, a także orzecznictwa TSUE zaprezentowanego w cytowanych wyrokach prowadzi do stwierdzenia, że dzierżawa przedmiotowych obiektów na rzecz Instytucji Kultury, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji, skoro powyższa czynność będzie wykonywana przez Gminę w ramach jej działalności gospodarczej, w związku z którą będzie działać w charakterze podatnika VAT, to Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia (na zasadach określonych w art. 86 ustawy) podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki bieżące związane z utrzymaniem tych obiektów, ponoszone od momentu zawarcia umowy dzierżawy.

Powyższe prawo do odliczenia podatku naliczonego będzie Gminie przysługiwało bez względu na to, czy na otrzymanych fakturach jako nabywca będzie wskazana Gmina, czy Urząd Gminy.

Przechodząc do kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na modernizację i wyposażenie Boiska oraz Kortu tenisowego, uwzględniając uregulowania zawarte w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, należy stwierdzić, że Gmina, nabywając towary i usługi celem zrealizowania tych inwestycji z zamiarem jej nieodpłatnego udostępnienia na rzecz podmiotów trzecich, nie nabywała ich do działalności gospodarczej i tym samym nie działała w charakterze podatnika podatku VAT.

Tym samym, skoro od momentu rozpoczęcia inwestycji ww. obiekty nie były wykorzystywane przez Gminę w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, oznacza to, że Gmina wyłączyła je całkowicie z systemu podatku VAT. W tej sytuacji należy stwierdzić, że nabywając towary i usługi celem zrealizowania inwestycji z zamiarem nieodpłatnego użyczenia Boiska oraz nieodpłatnego udostępniania Kortu tenisowego, nie nabywała ich do działalności gospodarczej i nie działała w charakterze podatnika VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. W konsekwencji, dokonując powyższych zakupów towarów i usług, nie spełniła przesłanki z art. 86 ust. 1 ustawy, a tym samym nie nabyła prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Kwestie dotyczące korekty podatku naliczonego regulują przepisy art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług.

Według art. 91 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

W myśl ust. 2 ww. artykułu, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Przepis art. 91 ust. 3 ustawy stanowi, że korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej – w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

Zgodnie z brzmieniem art. 91 ust. 7 ustawy, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Na podstawie ust. 7a przywołanego artykułu, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

Z przywołanych wyżej przepisów art. 91 ustawy jednoznacznie wynika, że w przypadku zmiany przeznaczenia środka trwałego lub towarów i usług nabytych do wytworzenia środka trwałego, zarówno w sytuacji, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, jak również w sytuacji, gdy nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi, podatnik jest obowiązany dokonać korekty podatku.

W powyższym kontekście należy zwrócić uwagę na wyrok TSUE z dnia 2 czerwca 2005 r. w sprawie C-378/02 Waterschap Zeeuws Vlaanderen. W wyroku tym TSUE stwierdził, że art. 17 szóstej dyrektywy określa moment powstania prawa do odliczenia i stanowi, że jedynie charakter, w jakim podmiot działał w chwili nabycia dobra, determinuje istnienie prawa do odliczenia. Podmiot prawa publicznego, który nabywa dobro inwestycyjne jako władza publiczna, w rozumieniu art. 4 ust. 5 akapit pierwszy szóstej dyrektywy, a zatem nie działając w charakterze podatnika, i który następnie sprzedaje to dobro, działając w charakterze podatnika, nie korzysta w zakresie tej sprzedaży z prawa do dokonania korekty, na podstawie art. 20 tej dyrektywy, na potrzeby odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu tego dobra (zob. pkt 38 i 44 wyroku w sprawie C-378/02). Ponadto okoliczność, że następnie podmiot ten działał jako podatnik, nie może na podstawie art. 20 szóstej dyrektywy skutkować tym, że będzie można odliczyć podatek VAT zapłacony przez ten podmiot z tytułu transakcji dokonanych jako władza publiczna i z tego względu nieopodatkowanych (zob. pkt 40 ww. wyroku).

Oznacza to, że jeżeli w momencie nabycia towarów podmiot nie działał w charakterze podatnika VAT, wtedy takiemu podmiotowi nie przysługuje w żadnym momencie prawo do odliczenia VAT naliczonego. Zgodnie bowiem z obowiązującym obecnie art. 167 powołanej wyżej Dyrektywy 2006/112/WE, prawo do odliczenia powstaje w momencie, gdy podatek, który podlega odliczeniu, staje się wymagalny. Późniejsza zmiana przeznaczenia takich towarów z działalności niedającej prawa do odliczenia na działalność dającą takie prawo, nie będzie skutkowała dla podatnika nabyciem prawa do odliczenia VAT. Powyższe tezy wyroku w sprawie C-378/02 zachowują aktualność również w odniesieniu do odpowiadających im przepisów Dyrektywy 2006/112/WE (art. 167-168 oraz art. 184-192).

Analiza przedstawionych przez Gminę okoliczności sprawy w kontekście przywołanych przepisów art. 91 ustawy i orzeczenia TSUE prowadzi do wniosku, że planowane wykorzystanie Boiska oraz Kortu tenisowego do czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług (zawarcie umowy dzierżawy), nie oznacza, że w momencie zakupu towarów i usług dla potrzeb realizacji inwestycji, Gmina nabyła prawo do odliczenia podatku naliczonego. Odpłatne udostępnienie ww. obiektów na podstawie umowy dzierżawy nie spowoduje zatem powstania prawa do odliczenia podatku, gdyż prawo takie powstaje w momencie, gdy podatek, który podlega odliczeniu, staje się wymagalny (art. 167 Dyrektywy 2006/112/WE).

Również przepisy art. 91 ustawy, regulujące kwestie korekt podatku naliczonego, nie przyznają prawa do odliczenia, ani nie zmienią podatku naliczonego związanego pierwotnie z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu w podatek podlegający odliczeniu.

Zatem skoro w trakcie inwestycji, jak również po oddaniu ich efektów do użytkowania, Gmina wyłączyła je poza regulacje objęte przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, to nawet późniejsze włączenie do działalności gospodarczej oraz przeznaczenie do czynności opodatkowanych, nie daje prawa do korekty podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług służących realizacji inwestycji. Gmina nie nabyła bowiem nigdy prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z tymi zakupami, a zatem nie istnieje podatek, który można odliczyć poprzez dokonanie korekty.

Wobec powyższego – wbrew stanowisku Gminy – w niniejszej sprawie nie znajdą zastosowania przepisy art. 91 ustawy.

Reasumując, w związku z udostępnieniem w 2014 r. Boiska oraz Kortu tenisowego na rzecz Instytucji Kultury na podstawie umowy dzierżawy, Gminie nie będzie przysługiwało prawo do zastosowania korekty podatku naliczonego, o której mowa w art. 91 ustawy i odliczenia odpowiedniej części podatku od wydatków inwestycyjnych (na remonty oraz wyposażenie o wartości przekraczającej 15.000 zł), bowiem nigdy nie nabyła prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z tymi zakupami.

Odnosząc się do kwestii, czy pomiędzy Gminą a instytucją kultury zachodzi związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2 ustawy, wskazać należy, co następuje.

Zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy między nabywcą a dokonującym dostawy towarów lub usługodawcą istnieje związek, o którym mowa w ust. 2, oraz w przypadku gdy wynagrodzenie jest:

niższe od wartości rynkowej, a nabywca towarów lub usług nie ma zgodnie z art. 86, 86a 88, 88a i 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
niższe od wartości rynkowej, a dokonujący dostawy towarów lub usługodawca nie ma zgodnie z art. 86, 86a, 88, 88a i 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a dostawa towarów lub świadczenie usług są zwolnione od podatku,
wyższe od wartości rynkowej, a dokonujący dostawy towarów lub usługodawca nie ma zgodnie z art. 86, 86a, 88, 88a i 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego

organ podatkowy określa podstawę opodatkowania zgodnie z wartością rynkową, jeżeli okaże się że związek ten miał wpływ na ustalenie wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług.

Stosownie do art. 32 ust. 2 ustawy, związek, o którym mowa w ust. 1, istnieje, gdy między kontrahentami lub osobami pełniącymi u kontrahentów funkcje zarządzające, nadzorcze lub kontrolne zachodzą powiązania o charakterze rodzinnym lub z tytułu przysposobienia, kapitałowym, majątkowym lub wynikające ze stosunku pracy. Związek ten istnieje także, gdy którakolwiek z wymienionych osób łączy funkcje zarządzające, nadzorcze lub kontrolne u kontrahentów.

Przepis art. 32 ust. 3 ustawy stanowi, że przez powiązania rodzinne, o których mowa w ust. 2, rozumie się małżeństwo oraz pokrewieństwo lub powinowactwo do drugiego stopnia.

Przez powiązania kapitałowe, o których mowa w ust. 2, rozumie się sytuację, w której jedna z osób lub jeden z kontrahentów posiada prawo głosu wynoszące co najmniej 5% wszystkich praw głosu lub dysponuje bezpośrednio lub pośrednio takim prawem (art. 32 ust. 4 ustawy).

Natomiast z art. 32 ust. 5 ustawy wynika, że przepisy ust. 1-4 nie mają zastosowania w przypadku transakcji zawieranych pomiędzy podmiotami powiązanymi, w odniesieniu do których właściwy organ podatkowy, na podstawie ustawy – Ordynacja podatkowa, wydał decyzję o uznaniu prawidłowości wyboru i stosowania metody ustalania ceny transakcyjnej między podmiotami powiązanymi.

Mając na uwadze powyższe przepisy należy wskazać, że dla zastosowania przez organ podatkowy szczególnej procedury określania podstawy opodatkowania, nie jest wystarczające spełnienie tylko niektórych przesłanek – konieczne jest bowiem ich spełnienie łączne – co oznacza, że niewystąpienie jakiejkolwiek z nich powoduje, że przepis art. 32 ustawy nie ma zastosowania.

Biorąc pod uwagę przedstawione we wniosku okoliczności – z których wynika, że Gmina zamierza zawrzeć umowy dzierżawy Boiska oraz Kortu tenisowego z instytucją kultury, w której zarządzającego powołuje i odwołuje Burmistrz Gminy, w celu świadczenia przez tę instytucję zadań w imieniu Gminy – oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa, należy zauważyć, że w przedmiotowej sprawie art. 32 ustawy o podatku od towarów i usług nie znajdzie zastosowania.

Jednocześnie wskazać należy, że przedmiotowa interpretacja została wydana na podstawie przedstawionych we wniosku zdarzeń przyszłych, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, to interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy przedstawionych przez Wnioskodawcę zdarzeń przyszłych i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin