Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/443-1610/14/AW
z 27 stycznia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 19 listopada 2014 r. (data wpływu 24 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dokonanej dostawy działek gruntu stawką podatku w wysokości 23% - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 listopada 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dokonanej dostawy działek gruntu stawką podatku w wysokości 23%.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 2 grudnia 2008 r. nabyła Pani, na podstawie umowy sprzedaży, od osób fizycznych prawo własności nieruchomości gruntowej rolnej, niezabudowanej, położonej w (…), składającej się z działek o nr 23/2, 41 i 40, o łącznej powierzchni 7,9010 ha, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą KW nr (…). W chwili nabycia przedmiotowa nieruchomość oznaczona była w ewidencji gruntów jako użytek rolny klasy RIIIb i RIVa. Znajdowała się na terenie objętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego uchwalonym uchwałą Rady Gminy (…). Zgodnie z ww. planem, ww. działki leżą na terenie oznaczonym symbolem 2.PG.4 - tereny produkcji przemysłowej, drobnej wytwórczości, przetwórstwa, magazynów, składów technicznej obsługi rolnictwa, rzemiosła produkcyjnego. Do dnia dzisiejszego miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego nie uległ zmianie, ani uchyleniu. Nabycia przedmiotowej nieruchomości dokonała Pani jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej.

Następnie w dniu 16 grudnia 2011 r. zawarła Pani z S. Sp. z o.o. z siedzibą w ... przedwstępną umowę sprzedaży części ww. nieruchomości, zmienioną następnie aneksami z dnia 28 marca 2012 r. oraz z dnia 9 października 2012 r. Na podstawie ww. umowy przedwstępnej zobowiązała się Pani do sprzedaży na rzecz spółki nieruchomości gruntowej o powierzchni nie mniejszej niż 7.400 m2 i nie większej niż 10.380 m2, mającej powstać wskutek podziału geodezyjnego działki nr 23/2. Zgodnie z oświadczeniem kupującej spółki, złożonym w umowie przedwstępnej, nabycie ww. nieruchomości miało nastąpić w celu budowy i prowadzenia stacji paliw.

Po zawarciu umowy przedwstępnej przystąpiła Pani do realizacji warunków ustalonych w tejże umowie, niezbędnych do zawarcia umowy przyrzeczonej. W tym zakresie przystąpiła Pani do podziału geodezyjnego działki nr 23/2 i wyodrębnienia powstałych wskutek tego podziału działek do nowej księgi wieczystej. Dalej podjęła Pani działania zmierzające do uzyskania decyzji o wyłączeniu z produkcji rolnej działek powstałych wskutek podziału działki nr 23/2, tj. działek nr 23/5 i 23/7, wystąpiła również do E. S.A. w ... o określenie warunków przyłączenia do publicznej sieci elektroenergetycznej planowanej na ww. działkach stacji paliw.

W związku z powyższym w dniu 20 listopada 2012 r. dla tych działek została założona nowa księga wieczysta KW nr (…), Starosta w dniu 28 listopada 2013 r. wydał decyzję o wyłączeniu z produkcji rolnej gruntów o łącznej powierzchni 7.782 m2, w tym - z działki nr 23/5 - 7.445 m2 i z działki 23/7 - 337 m2, z przeznaczeniem pod budowę stacji paliw, zaś w dniu 11 kwietnia 2014 r. E. S.A. pismem znak (…) określiła warunki przyłączenia do sieci elektroenergetycznej planowanej stacji paliw.

Ponadto, pozyskała Pani stosowne zaświadczenie z ZUS o nie zaleganiu ze składkami na ubezpieczenia społeczne oraz z właściwego Urzędu Skarbowego - zaświadczenia, o którym mowa w art. 306g ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, o nie zaleganiu z podatkami.

W tym samym czasie kupująca spółka uzyskała ostateczną decyzję Starosty z dnia 18 lipca 2014 r. zatwierdzającą projekt budowlany i udzielającą pozwolenia na budowę na działkach nr 23/5 i 23/7 stacji paliw wraz z infrastrukturą towarzyszącą.

Z dniem 27 listopada 2012 r. zarejestrowała Pani jednoosobową działalność gospodarczą pod nazwą (…) z siedzibą w (…). Zgodnie z wpisem do CEIDG, prowadzi Pani działalność gospodarczą opisaną m.in. symbolem PKD 68.10.Z, tj. kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek. Z powyższego tytułu jest Pani zarejestrowana jako czynny podatnik podatku VAT. Nieruchomość będąca przedmiotem niniejszego zapytania nie została ujęta w środkach trwałych działalności gospodarczej.

W dniu 20 października 2014 r., po zgromadzeniu wszystkich wymaganych zezwoleń i zaświadczeń, zawarła Pani z ww. spółką przyrzeczoną umowę sprzedaży, na mocy której przeniosła na rzecz kupującej spółki prawo własności nieruchomości gruntowej stanowiącej działki gruntu nr 23/5 i 23/7, objęte księgą wieczystą KW nr (…).

Z tytułu dostawy ww. działek gruntu wystawiła Pani kupującej Spółce fakturę z dnia 20 października 2014 r. z terminem płatności na dzień 12 listopada 2014 r. Dokonuje Pani rozliczenia podatku VAT w okresach kwartalnych. Termin zapłaty podatku z tytułu ww. faktury upływa zatem w dniu 25 stycznia 2015 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dostawa działek gruntu nr 23/5 i 23/7 objętych księgą wieczystą KW nr (…), dokonana na rzecz S. Sp. z o.o. na podstawie umowy sprzedaży z dnia 20 października 2014 r., będzie podlegać opodatkowaniu stawką podstawową podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Towarami natomiast, w myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postaci energii. Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy, zgodnie z którym przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W świetle powyższego grunt spełnia definicję towaru określoną art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza - na podstawie ust. 2 ww. artykułu (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r.) - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

Jednakże, w myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostawy towarów i świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy o VAT.

I tak, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 cyt. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Powyższe oznacza, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym, itp.

Definicja terenów budowlanych zawarta została natomiast w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Nabyła Pani, co prawda, nieruchomość w okresie, gdy nie prowadziła działalności gospodarczej, jednakże jej zbycie nastąpiło już w okresie, gdy takową działalność prowadziła. Z tytułu przedmiotowej działalności zarejestrowała się Pani jako czynny podatnik podatku VAT, nadto przedmiot tej działalności gospodarczej obejmuje również działalność sklasyfikowaną w PKD pod nr 68.10.Z, tj. kupno i sprzedaż nieruchomości na własnych rachunek. Ponadto, po nabyciu nieruchomości podejmowała Pani opisane wyżej działania zmierzające do podniesienia jej wartości, czyli działała w sposób tożsamy z osobami profesjonalnie zajmującymi się obrotem nieruchomościami. Powyższe okoliczności, nawet w przypadku nieprowadzenia przez Panią działalności gospodarczej, skutkowałyby uznaniem, że przy dostawie na rzecz kupującej spółki działek nr 23/5 i 23/7 działała Pani jak przedsiębiorca w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT.

O opodatkowaniu podatkiem VAT danej czynności nie powinien, co prawda, przesądzać sam formalny status danej osoby wynikający z zarejestrowania na potrzeby tego podatku, czy fakt prowadzenia działalności gospodarczej przez tę osobę. Decydująca nie może być również sama okoliczność, że sporna czynność została wykonana wielokrotnie bądź jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości. Znaczenie mają natomiast okoliczności nabycia i sprzedaży, tj. czy podatnik miał pierwotnie zamiar przeznaczyć towary na własne potrzeby, czy środki uzyskane ze sprzedaży nieruchomości zasiliły majątek prywatny podatnika, ile czasu minęło od momentu nabycia do czasu zbycia itd. Za istotne okoliczności sprzedaży, które mogą przesądzić o konieczności opodatkowania takiej transakcji podatkiem VAT, należy uznać zamiar podjęcia czynności mających charakter aktywnego działania w zakresie obrotu nieruchomościami. Jeśli osoba podejmuje działania mające na celu przygotowanie nieruchomości do sprzedaży w sposób profesjonalny, zorganizowany lub stały, może zostać uznana za działającą w charakterze podatnika VAT (vide: wyrok WSA w Poznaniu z dnia 16 kwietnia 2012 r. sygn. akt I SA/Po 352/12, wyrok WSA w Szczecinie z dnia 15 lutego 2012 r. sygn. akt I SA/Sz 1002/11).

Zgodnie z ustaleniami zawartymi w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, przedmiotowe nieruchomości położone są w obszarze terenów oznaczonych symbolem 2.PG.4 - tereny produkcji przemysłowej, drobnej wytwórczości, przetwórstwa, magazynów, składów technicznej obsługi rolnictwa, rzemiosła produkcyjnego. Ponadto, wedle stanu obowiązującego w dniu transakcji, tj. 20 października 2014 r., kupująca spółka posiadała już prawomocną decyzję o pozwoleniu na budowę na działkach gruntu nr 23/5 i 23/7 - stacji paliw wraz z infrastrukturą towarzyszącą.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r., poz. 647, z późn. zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy. Jak stanowi art. 4 ust. 1 ww. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – w myśl zapisów ust. 2 powołanego artykułu - określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy - jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

Z powyższego zatem wynika, że nowelizacja ustawy o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Analizując przepisy w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy prawa własności niezabudowanych działek nr 23/5 i 23/7 należy stwierdzić, że skoro w przedstawionej sytuacji, zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, obszar na którym są one położone, znajduje się na terenach oznaczonych jako 2.PG.4 (tereny produkcji przemysłowej, drobnej wytwórczości, przetwórstwa, magazynów, składów technicznej obsługi rolnictwa, rzemiosła produkcyjnego) przez samą tę okoliczność nieruchomość ta spełnia definicję terenu budowlanego określonego w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, a tym samym dostawa prawa własności tych działek nie może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opis sprawy stwierdziła Pani, że transakcja zbycia prawa wieczystego użytkowania niezabudowanych działek o nr 23/5 i 23/7, stanowiących teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i nie korzysta ze zwolnienia od tego podatku. Tym samym, Pani zdaniem, do powyższej transakcji należy zastosować podstawową stawkę podatku określoną w art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy, tj. 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, wyczerpujący opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego powinien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. W związku z tym dokumenty załączone przez Panią do złożonego wniosku nie były przedmiotem merytorycznej analizy, a interpretację wydano wyłącznie na podstawie okoliczności sprawy przedstawionych we wniosku.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.