2016.12.28 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach - 2461-IBPB-2-2.4511.879.2016.1.MMA

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-2-2.4511.879.2016.1.MMA
z 28 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 20 września 2016 r. (data otrzymania 28 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków Wnioskodawcy w związku z wypłatą rekompensaty dla nabywcy z tytułu wystąpienia wady dachówki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 września 2016 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków Wnioskodawcy w związku z wypłatą rekompensaty dla nabywcy z tytułu wystąpienia wady dachówki.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca będący spółką z ograniczoną odpowiedzialnością zajmuje się m.in. produkcją i sprzedażą dachówek ceramicznych. Do 2014 r. dachówki te były sprowadzane od producenta z Niemiec, należącego do tej samej grupy kapitałowej, co Wnioskodawca. Począwszy od 2014 r., Wnioskodawca rozpoczął produkcję dachówek ceramicznych we własnym zakresie w nowopowstałym zakładzie produkcyjnym. Wnioskodawca sprzedaje w Polsce dachówki produkowane przez siebie oraz przez inne podmioty z grupy kapitałowej. Sprzedaż następuje do zewnętrznych dystrybutorów, którzy z kolei dokonują sprzedaży na rzecz klientów, m.in. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

W każdym przypadku sprzedaży dachówek przez Wnioskodawcę w Polsce (zarówno tych produkowanych przez niego, jak i przez inne podmioty z grupy), Wnioskodawca pełni funkcje gwaranta co do jakości tych produktów. Oznacza to, że karta gwarancyjna i warunki gwarancji ustalone są przez Wnioskodawcę i wystawiane w jego imieniu. Gwarancja ta jest udzielana na mrozoodporność i przesiąkliwość dachówek. W konsekwencji, pomimo że sprzedaż towarów na rzecz ostatecznego klienta następuje pomiędzy dystrybutorem a klientem i Wnioskodawca nie bierze udziału w tej transakcji, to Wnioskodawca odpowiada za wady jakościowe dachówek wobec klienta, w zakresie wynikającym z dokumentu gwarancji załączonym do sprzedanego towaru.

W przypadku wystąpienia wad dachówek, klient zgłasza reklamację do dystrybutora (tj. podmiotu, który sprzedał towar na rzecz klienta), która następnie jest przekazywana do Wnioskodawcy jako gwaranta, lub też klient zgłasza je bezpośrednio do Wnioskodawcy, jako gwaranta. W przypadku uwzględnienia wad jakościowych dotyczących mrozoodporności lub przesiąkliwości, dachówki są zazwyczaj wymieniane na wolne od wad. Zdarza się jednak, że z jakichś przyczyn Wnioskodawca nie dysponuje odpowiednimi dachówkami wolnymi od wad, które powinny być dostarczone na podstawie świadczenia gwarancyjnego. W takim przypadku Spółka proponuje klientowi wypłatę rekompensaty pieniężnej. Jeśli klient zgodzi się na to, zawierana jest ugoda, na podstawie której wypłacana jest rekompensata. Kalkulowana jest ona jako część lub całość ceny zapłaconej przez klienta za zakup wadliwych dachówek. Taka ugoda i wypłata rekompensaty ma na celu wypełnienie zobowiązań Wnioskodawcy z tytułu gwarancji.

Zdarza się również, że reklamacja z uwagi na rodzaj zgłoszonej przez klienta wady towaru odmienny od tego, do którego została zawężona gwarancja tj. mrozoodporności i przesiąkliwości dachówek, co do zasady nie jest zasadna, ale w szczególnych przypadkach, gdy wady mają charakter istotny, ze względu na odpowiedzialność za budowanie dobrego wizerunku marki oraz poziomu zadowolenia klientów, Wnioskodawca może zawrzeć ugodę z klientem, na podstawie której wypłaca im rekompensatę pieniężną. Uwzględnianie takich roszczeń ma miejsce np. w przypadku występowania wad związanych z pojawieniem się widocznego białego nalotu na ciemnych dachówkach, co jest wywołane wadą produkcyjną, a poważnie zaburza estetykę produktu. Nalot ten nie wpływa na cechy techniczne dachówek (w szczególności nie wpływa na stopień ich mrozoodporności ani przesiąkliwości), ale powoduje ich nieestetyczny wygląd, co wywołuje duże rozgoryczenie klienta. Kwota wypłacanej rekompensaty jest obliczana jako część ceny zapłaconej na rzecz dystrybutora przez klienta na zakup dachówek. W skrajnych wypadkach zdarza się, że kwota rekompensaty jest równa 100% ceny zapłaconej przez klienta na rzecz dystrybutora. W ugodzie klient zrzeka się dalszych roszczeń, dzięki czemu Wnioskodawca zyskuje pewność, że uniknie dalszych sporów, a w szczególności postępowania sądowego, które powoduje konieczność ponoszenia kosztów obsługi prawnej. Wypłata takiej rekompensaty nie wynika z obowiązku gwarancyjnego, ale zakończenie ugodowe sprawy pozwala Wnioskodawcy złagodzić konflikt, uniknąć dalszego sporu oraz uzyskać zadowolenie klienta, mimo wadliwości produktu, jaki nabył, co pozwala na budowanie pozytywnych relacji z kontrahentami i buduje zadowolenie klienta z marki, którą prezentuje Wnioskodawca.

Ugody, na podstawie których Wnioskodawca wypłaca rekompensaty pieniężne, są zawierane w zwykłej formie pisemnej na podstawie art. 917 Kodeksu cywilnego (nie jest to ugoda sądowa, tj. ugoda zawarta przed sądem na podstawie art. 184 lub art. 223 Kodeksu postępowania cywilnego). Po podpisaniu ugody, Wnioskodawca wypłaca uzgodnioną rekompensatę klientowi. Spółka traktuje wypłacane rekompensaty jako przychód klienta z tzw. innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym Wnioskodawca wystawia na rzecz klienta informację PIT-8C, w której wskazuje kwotę wypłaconej rekompensaty jako otrzymany przychód.

Powyższa praktyka w zakresie zawieranych ugód i wypłaty rekompensat pieniężnych jest stosowana obecnie i Wnioskodawca zamierza kontynuować ją w przyszłości.

Obecnie jeden z klientów Wnioskodawcy kwestionuje zasadność uznania wypłaconej kwoty jako przychodu. Klient ten otrzymał rekompensatę w wysokości równowartości 100% ceny zapłaconej przy zakupie dachówek od dystrybutora, przy czym jego roszczenie dotyczyło wystąpienia nieestetycznego nalotu na dachówkach, a zatem wady nieobjętej gwarancją. Wnioskodawca zgodził się na wypłatę rekompensaty ze względu na duży poziom niezadowolenia klienta i ryzyko doprowadzenia sporu na drogę sądową. Klient obecnie domaga się skorygowania wystawionej na jego rzecz informacji PIT-8C tak, aby kwotę otrzymanego przychodu skorygować do 0 zł twierdząc, że po jego stronie nie wystąpił przychód. Klient Wnioskodawcy powołuje się przy tym na interpretację wydaną na jego rzecz przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 11 czerwca 2015 r. Znak: IBPBII/1/4511-233/15/BJ.

W związku z powyższym stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca słusznie potraktował kwoty wypłacone klientom na podstawie zawartych ugód jako przychód z tzw. innych źródeł i słusznie wystawił z tego tytułu informacje PIT-8C? Pytanie dotyczy zarówno sytuacji, które miały miejsce w przeszłości (stan faktyczny), jak i analogicznych sytuacji, które mogą się wydarzyć w przyszłości (zdarzenie przyszłe).

Zdaniem Wnioskodawcy, błędnie postąpił uznając przedmiotowe wypłaty za źródło przychodów, a w związku z tym nie powinien był wystawiać informacji PIT-8C oraz wskazywać w nich przychodu z tzw. innych źródeł po stronie klientów. Wnioskodawca powinien był potraktować wypłacane świadczenie jako kwotę niepodlegającą opodatkowaniu. Również w przyszłości w analogicznych sytuacjach Wnioskodawca nie powinien wystawiać informacji PIT-8C i wykazywać przychodu po stronie klientów, z którymi zawrze tego rodzaju ugody.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z innych źródeł uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje), dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Sformułowanie „w szczególności” dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z tym, przychodem z innych źródeł może być każde trwałe przysporzenie majątkowe, mające konkretny wymiar finansowy, otrzymane jako świadczenie pieniężne, rzeczowe lub też jako świadczenie nieodpłatne czy częściowo odpłatne. W przypadku osiągnięcia przychodu z innych źródeł, Wnioskodawca dokonujący wypłaty świadczenia nie pełni obowiązków płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych, ale jest zobligowany na podstawie art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do wystawienia informacji PIT-8C o wysokości osiągniętych przychodów.

W przedmiotowej sytuacji należy ustalić, czy otrzymanie przez klientów rekompensat tytułem zawartych ugód, powoduje po ich stronie powstanie przychodu z innych źródeł. Dotyczy to zarówno ugód i rekompensat wypłacanych w przypadkach wad objętych gwarancją, a zatem roszczeń wynikających z gwarancji (wady w zakresie mrozoodporności przesiąkliwości), jak i ugód i rekompensat wypłacanych dobrowolnie przez Wnioskodawcę w przypadkach wad nieobjętych gwarancją (w szczególności w razie pojawienia się nieestetycznego nalotu).

Należy zauważyć, że podstawowym warunkiem powstania przychodu jest osiągnięcie przez podatnika realnej korzyści majątkowej, tzn. rzeczywistego przyrostu w majątku.

W ocenie Wnioskodawcy, w rozpatrywanej sprawie klienci nie uzyskują przysporzenia. W przypadku wad objętych gwarancją, zrealizowanie przez klientów uprawnień wynikających z gwarancji nie ma na celu uzyskania przysporzenia. Celem gwarancji jest zapewnienie jakości rzeczy będących przedmiotem sprzedaży. Zgodnie z art. 577 Kodeksu cywilnego udzielenie gwarancji następuje przez złożenie oświadczenia gwarancyjnego, które określa obowiązki gwaranta i uprawnienia kupującego w przypadku, gdy rzecz sprzedana nie ma właściwości określonych w tym oświadczeniu; obowiązki gwaranta mogą w szczególności polegać na zwrocie zapłaconej ceny, wymianie rzeczy bądź jej naprawie oraz zapewnieniu innych usług. Podobne brzmienie art. 577 Kodeksu cywilnego obowiązywało do 24 grudnia 2014 r. (taki stan prawny ma zastosowanie do gwarancji udzielanych do tego momentu); zgodnie z tym brzmieniem, w wypadku gdy kupujący otrzymał od sprzedawcy dokument gwarancyjny co do jakości rzeczy sprzedanej, poczytuje się w razie wątpliwości, że wystawca dokumentu (gwarant) jest obowiązany do usunięcia wady fizycznej rzeczy lub do dostarczenia rzeczy wolnej od wad, jeżeli wady te ujawnią się w ciągu terminu określonego w gwarancji.

Udzielenie gwarancji przez Wnioskodawcę na dachówki sprzedawane klientom przez dystrybutorów ma na celu zapewnienie klientów o odpowiedniej jakości tych produktów, a w razie ujawnienia się wad, ma umożliwić klientom wyegzekwowanie ich naprawy lub wymiany na towar wolny od wad, aby klient nie poniósł szkody w postaci uszczerbku majątkowego (zapłaty ceny za towar przy jednoczesnym otrzymaniu niepełnowartościowego produktu).

Z kolei w przypadku pojawienia się wad nieobjętych gwarancją, Wnioskodawca może uwzględnić roszczenia klienta, ponieważ wady te wpływają na wartość zakupionych dachówek. W przypadku pojawienia się nieestetycznego nalotu, wada ta ma także wpływ na wartość budynku, na którym położone są dachówki, powodując obniżenie jego wartości. W przypadku gdy nalot pojawił się na dachówkach położonych na domu osoby fizycznej, takie obniżenie wartości może mieć znaczny wpływ na ogólny spadek wartości majątku tej osoby (zazwyczaj dom stanowi istotną część majątku osoby fizycznej). W tej sytuacji Wnioskodawca wypłaca rekompensatę, która ma na celu uniknięcie poniesienia szkody przez klienta. Potencjalnie Wnioskodawca mógłby w takim przypadku oferować klientom np. wymianę dachówek, jednak byłoby to przedsięwzięcie nieracjonalne z punktu widzenia Wnioskodawcy ze względu na koszty robocizny (wymiana dachówek wraz z ich ściągnięciem i montażem nowych naraziłaby Wnioskodawcę na wydatki znacznie większe niż zwrot 100% ceny zakupu dachówek). Świadczenie takie jednak nie ma na celu dokonania przysporzenia po stronie klienta, ale wyrównanie szkody, jaką poniósł on przez zakup wadliwych dachówek.

Podsumowując, Wnioskodawca uważa, że błędnie traktował wypłacane kwoty rekompensat pieniężnych za przychód z tzw. innych źródeł i bezzasadnie wystawiał na rzecz klientów PIT-8C, gdyż po ich stronie nie powstawało w związku z wypłatą na podstawie ugody przysporzenie majątkowe, które mogłoby być opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Dotyczy to zarówno rekompensat wypłacanych w przypadku wad objętych gwarancją, jak i w innych, opisanych powyżej i uzasadnionych przypadkach wad nieobjętych gwarancją (np. nieestetycznego nalotu). Także w przyszłości Wnioskodawca nie powinien traktować wypłacanych na takiej podstawie kwot jako przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych i nie powinien wystawiać informacji PIT-8C.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) – opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy – przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 9 powołanej ustawy – źródłami przychodów są inne źródła.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

W świetle powyższego, przychodem z innych źródeł jest każde przysporzenie majątkowe, mające konkretny wymiar finansowy otrzymane jako świadczenie pieniężne, rzeczowe lub też jako świadczenie nieodpłatne czy częściowo odpłatne. Z przychodem tym mamy jednakże do czynienia wyłącznie w przypadku, kiedy u podatnika występują realne korzyści majątkowe. Podstawą uzyskania ww. przychodu mogą być zatem tylko takie czynności faktyczne lub prawne, w wyniku których rzeczywiście następuje przyrost w majątku danej osoby fizycznej.

Stosownie do art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca będący spółką z ograniczoną odpowiedzialnością zajmuje się m.in. produkcją i sprzedażą dachówek ceramicznych. Do 2014 r. dachówki te były sprowadzane od producenta z Niemiec, należącego do tej samej grupy kapitałowej, co Wnioskodawca. Począwszy od 2014 r., Wnioskodawca rozpoczął produkcję dachówek ceramicznych we własnym zakresie w nowopowstałym zakładzie produkcyjnym. Wnioskodawca sprzedaje w Polsce dachówki produkowane przez siebie oraz przez inne podmioty z grupy kapitałowej. Sprzedaż następuje do zewnętrznych dystrybutorów, którzy z kolei dokonują sprzedaży na rzecz klientów, m.in. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

W myśl art. 560 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 380 ze zm.) – jeżeli rzecz sprzedana ma wadę, kupujący może złożyć oświadczenie o obniżeniu ceny albo odstąpieniu od umowy, chyba że sprzedawca niezwłocznie i bez nadmiernych niedogodności dla kupującego wymieni rzecz wadliwą na wolną od wad albo wadę usunie. Ograniczenie to nie ma zastosowania, jeżeli rzecz była już wymieniona lub naprawiana przez sprzedawcę albo sprzedawca nie uczynił zadość obowiązkowi wymiany rzeczy na wolną od wad lub usunięcia wady.

Zgodnie z art. 560 § 3 ww. ustawy – obniżona cena powinna pozostawać w takiej proporcji do ceny wynikającej z umowy, w jakiej wartość rzeczy z wadą pozostaje do wartości rzeczy bez wady.

Stosownie natomiast do art. 577 § 1 ww. ustawy – udzielenie gwarancji następuje przez złożenie oświadczenia gwarancyjnego, które określa obowiązki gwaranta i uprawnienia kupującego w przypadku, gdy rzecz sprzedana nie ma właściwości określonych w tym oświadczeniu. Oświadczenie gwarancyjne może zostać złożone w reklamie.

Z kolei z art. 577 § 2 Kodeksu cywilnego – obowiązki gwaranta mogą w szczególności polegać na zwrocie zapłaconej ceny, wymianie rzeczy bądź jej naprawie oraz zapewnieniu innych usług. Jeżeli została udzielona gwarancja co do jakości rzeczy sprzedanej, poczytuje się w razie wątpliwości, że gwarant jest obowiązany do usunięcia wady fizycznej rzeczy lub do dostarczenia rzeczy wolnej od wad, o ile wady te ujawnią się w ciągu terminu określonego w oświadczeniu gwarancyjnym (art. 577 § 3 ww. ustawy). Jeżeli nie zastrzeżono innego terminu, termin gwarancji wynosi dwa lata licząc od dnia, kiedy rzecz została kupującemu wydana – stanowi o tym art. 577 § 4 ustawy Kodeks cywilny.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny/zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że wypłacane klientom przez Wnioskodawcę rekompensaty w związku z wystąpieniem wady produktu objętej gwarancją jak również wady produktu, której gwarancja nie obejmuje (np. wystąpienie białego nalotu na czarnej dachówce) nie stanowią dla klientów przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Wobec czego, Wnioskodawca nie ma obowiązku wystawienia informacji PIT-8C na podstawie art. 42a ww. ustawy.

Stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w związku z wypłatą rekompensat nie powinien wystawiać informacji PIT-8C, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin