Interpretacja Ministra Finansów
PT8.8101.205.2016.SBA.698
z 23 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) Minister Rozwoju i Finansów, wobec stwierdzenia nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 2 marca 2010 r. nr ILPP1/443-1511/09-4/HW, wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu dla Gminy, na wniosek z dnia 4 grudnia 2009 r. (data wpływu 9 grudnia 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 lutego 2010 r. (data wpływu 22 lutego 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania otrzymywanych dotacji do jednego wozokilometra, zmienia ww. interpretację z urzędu, stwierdzając, ze stanowisko Wnioskodawcy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 grudnia 2009 r. wpłynął do Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu wniosek z dnia 4 grudnia 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania otrzymywanych dotacji do jednego wozokilometra. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 16 lutego 2010 r. (data wpływu 22 lutego 2010 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Z dniem 1 stycznia 2010 r. Gmina, na podstawie zawartych porozumień z Gminami powiatu, będzie realizowała zadania w zakresie organizacji lokalnego transportu zbiorowego w ramach komunikacji miejskiej w rozumieniu art. 7 pkt 7a lit. b ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2007 r. Nr 125, poz. 874, z późn. zm.). Gminie powierzono następujące zadania: zlecanie usług przewozowych i ich rozliczanie, ustalanie rozkładów jazdy, prowadzenie sprzedaży i kontroli biletów, kontrolę usług przewozowych, wydawanie zezwoleń na wykonywanie przewozów regularnych na obszarze objętym porozumieniem.

Gminy za realizacje ww. zadań zobowiązały się do przekazywania Wnioskodawcy dotacji celowej stanowiącej iloczyn planowanej liczby przebiegu kilometrów i przyjętej stawki za 1 wozokilometr. Stawka za 1 wozokilometr zostanie ustalona na podstawie stawki uzyskanej w wyniku przetargu z przewoźnikiem powiększonej o 0,03 zł na poczet kosztów administracyjnych. Kwota dotacji będzie przekazywana z góry w równych miesięcznych ratach. Gmina zwróciła się z zapytaniem do Głównego Urzędu Statystycznego z pismem o wskazanie symbolu PKWiU do świadczonych przez Gminę usług.

W odpowiedzi Gmina otrzymała informację:

1. PKWiU 49.31.21.0 - „transport drogowy pasażerski, rozkładowy, miejski i podmiejski” – wg rozporządzenia Rady Ministrów z 29 października 2009 r.,
2. PKWiU 60.21.31-00.00 - „przewozy miejskie i podmiejskie rozkładowe pasażerskie inne niż kolejowe – wg rozporządzenia Rady Ministrów z 6 kwietnia 2004 r.,
3. PKWiU 60.21.21-00.00 „przewozy miejskie i podmiejskie rozkładowe ogólnodostępne pasażerskie inne niż kolejowe” – wg rozporządzenia Rady Ministrów z 18 marca 1997 r.
   
   

Ponadto Gmina będzie uzyskiwała dochody ze sprzedaży biletów komunikacji miejskiej. Wnioskodawca będzie ponosić koszty związane z funkcjonowaniem komunikacji miejskiej, wynikające m.in.: z zakupu usług transportowych (na podstawie umowy z przewoźnikami), remontów wiat przystankowych, zakupu druków biletów, materiałów do wymiany szkła, czynszu dzierżawnego oraz innych usług.

W uzupełnieniu do wniosku Gmina poinformowała, iż zgodnie z podpisanymi porozumieniami „taryfę opłat przewóz osób i rzeczy, zakres uprawnień do ulgowych i bezpłatnych przejazdów środkami komunikacji miejskiej, ustala Gmina w uzgodnieniu z Gminami powiatu. Na obszarze Gmin obowiązywać będzie jednolita taryfa cenowa oraz zakres ulg za korzystanie ze środków komunikacji miejskiej”.

Ponadto zgodnie z podpisanymi porozumieniami „Gmina (…) ma obowiązek rozliczać sukcesywnie przekazywaną transzę dotacji w terminie do 10-tego dnia miesiąca następującego po miesiącu, którego dotyczy rozliczenie. W terminie do dnia 31 stycznia następnego roku Wnioskodawca zobowiązany jest dokonać rozliczenia (końcowego) otrzymanej dotacji, biorąc za podstawę faktyczną ilość przejechanych wozokilometrów. Dotacja niewykorzystana lub wykorzystana niezgodnie z przeznaczeniem podlega zwrotowi”.

Cena świadczonej usługi (tj. cena biletu komunikacji miejskiej) jest określona przez Wnioskodawcę i Gminy powiatu „a”. Otrzymane przez Gminę dotacje celowe przeznaczone są na sfinansowanie kosztów realizacji zadań z tytułu świadczonych usług przewozowych objętych porozumieniem. Reasumując dochody uzyskane ze sprzedaży biletów plus otrzymane dotacje przeznaczone są na pokrycie kosztów funkcjonowania komunikacji miejskiej (w tym świadczenie usług).

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytanie:

Czy dotacje celowe otrzymane przez Wnioskodawcę od Gmin powiatu podlegają opodatkowaniu stawką podatku od towarów i usług w wysokości 7% i czy konieczne jest wystawianie faktur VAT dokumentujących otrzymywane dotacje?

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina na otrzymaną dotacje nie będzie wystawiała faktury VAT, a raz w miesiącu wszystkie dotacje pomniejszy o przypadającą od nich kwotę podatku w wysokości 7%.

W dniu 2 marca 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając na podstawie przepisu § 2 i 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 770, z późn. zm.), w imieniu Ministra Finansów – wydał interpretację indywidualną nr ILPP1/443-1511/09-4/HW, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w wydanej interpretacji przywołał przepisy art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 7 ust. 1, art. 29 ust. 1 i ust. 2, art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. poz. 535, z późn. zm.).

Ponadto organ wskazał na przepisy art. 7 pkt 7a lit. b ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2007 r., poz. 874, z późn. zm.).

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w oparciu o przedstawiony przez Wnioskodawcę opis zdarzenia przyszłego stwierdził, iż otrzymywane od gmin dotacje celowe przeznaczone są na sfinansowanie kosztów realizacji zadań z tytułu świadczonych usług przewozowych objętych porozumieniem i dotyczą ściśle kosztu 1 wozokilometra i nie wpływają na cenę biletów. Oznacza to, iż mają one charakter ogólny, a ich celem jest dotowanie całej działalności Wnioskodawcy. Tym samym nie stanowią one dopłaty do ceny usługi, a co za tym idzie, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Nie zawierają się bowiem w ustawowej definicji dotacji stanowiącej podstawę opodatkowania zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy.

Resumując organ stwierdził, iż przedmiotowe dopłaty nie są zapłatą za wykonane usługi i nie stanowią obrotu, w związku z powyższym nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a tym samym nie powinny być dokumentowane fakturami VAT.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Minister Rozwoju i Finansów stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 14e § 1 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

W wyniku przeprowadzonej analizy przedmiotowej sprawy stwierdzono, że interpretacja indywidualna z dnia 2 marca 2010 r. nr ILPP1/443-1511/09-4/HW, wydana w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, jest nieprawidłowa, dlatego też uzasadnione jest dokonanie jej zmiany. Zdaniem Ministra Rozwoju i Finansów stanowisko Wnioskodawcy wyrażone we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej - jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. poz. 535, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Na mocy art. 29 ust. 1 ww. ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Jak stanowi art. 29 ust. 2 ww. ustawy, w przypadku gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku. Dotyczy to również otrzymanych zaliczek na dotacje, subwencje i na inne dopłaty o podobnym charakterze.

Powyższy przepis art. 29 ust. 1 ww. ustawy stanowi odzwierciedlenie art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, s. 1, z późn. zm.) z treści którego wynika, iż w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ww. ustawy o podatku VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15 ust. 1 są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Przez sprzedaż należy rozumieć, w myśl art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, wynosi 22 %, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7 %, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1 (art. 41 ust. 2 ww. ustawy).

W załączniku nr 3 do ww. ustawy w poz. 142 wymienione zostały usługi pasażerskiego transportu rozkładowego lądowego pozostałe (PKWiU 60.21).

Dla określenia, czy dane dotacje (subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze) są, czy też nie są opodatkowane, istotne są szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, iż w sytuacji gdy podatnik, w związku z konkretną dostawą towarów lub świadczeniem usług, otrzymuje dofinansowanie (dotację, subwencję), stanowiące dopłatę do ceny towaru lub usługi, tego rodzaju dofinansowanie stanowi obok ceny, uzupełniający element podstawy opodatkowania z tytułu danej dostawy lub świadczenia.

Kryterium uznania dotacji za zwiększającą obrót stanowi zatem stwierdzenie, iż dotacja dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dotacje niedające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią obrotu w rozumieniu przepisu art. 29 ust. 1 powołanej wyżej ustawy, czyli nie zwiększają podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Reasumując - podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług zwiększa się tylko o takie dotacje, które w sposób bezwzględny i bezpośredni są związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jeżeli jednak taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne – na pokrycie kosztów działalności nie podlega opodatkowaniu.

Uszczegółowieniem zasad obowiązywania i funkcjonowania podatku VAT określonych w dyrektywie są wyroki Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

TSUE, w wyroku z dnia 27 października 2011 r. w sprawie C-93/10 Finanzamt Essen-NordOst przeciwko GFKL Financial Services AG, ECLI:EU:C:2011:700 wskazał: „17 (...) należy przypomnieć, że w ramach systemu podatku VAT czynnościami podlegającymi opodatkowaniu są transakcje między stronami, przewidujące zapłatę ceny lub inne wynagrodzenie. Zatem jeżeli czynność polega jedynie na świadczeniu jednej ze stron, bez bezpośredniego wynagrodzenia, nie ma podstawy opodatkowania, w związku z czym świadczenie takie nie podlega podatkowi VAT.

18. W tym świetle świadczenie usługi następuje „odpłatnie” w rozumieniu art. 2 pkt 1 szóstej dyrektywy VAT, a zatem podlega opodatkowaniu, tylko jeżeli pomiędzy usługodawcą a usługobiorcą istnieje stosunek prawny, w ramach którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych, gdyż świadczenie otrzymywane przez usługodawcę stanowi rzeczywiste odzwierciedlenie wartości usługi świadczonej usługobiorcy (ww. wyrok w sprawie MKG-Kraftfahrzeuge-Factoring, pkt 47).

19. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem „świadczenie usług dokonywane odpłatnie” w rozumieniu art. 2 pkt 1 szóstej dyrektywy wymaga bezpośredniego związku między wyświadczoną usługą a otrzymanym wynagrodzeniem (wyrok z dnia 29 lipca 2010 r. w sprawie C 40/09 Astra Zeneca UK i przytoczone orzecznictwo).”.

Ponadto, TSUE w pkt 34 wyroku z dnia 27 marca 2014 r. w sprawie C-151/13 Le Rayon dOr SARL przeciwko Ministre de lÉconomie et des Finances, ECLI:EU:C:2014:185 wskazał, że: „ (...) aby świadczenie usług mogło być uznane za „odpłatne” w rozumieniu tej dyrektywy, nie wymaga ona, aby świadczenie wzajemne za taką usługę było uzyskane bezpośrednio od jej odbiorcy. Świadczenie wzajemne może pochodzić także od osoby trzeciej. (zob. podobnie wyrok w sprawach połączonych C-54/09 i C-55/09, Loyalty Management UK i Baxi Group EU:C:2010:590, pkt 56).”.

W swoim orzecznictwie TSUE stwierdza, iż cyt. „dotacje (…) - obejmujące część kosztów bieżącej działalności beneficjenta - prawie zawsze wpływają na cenę towarów dostarczanych i usług świadczonych przez subwencjonowany podmiot. W takim zakresie, w jakim oferuje on określone towary lub usługi, może on zazwyczaj oferować je po cenach, których nie byłby w stanie zaoferować, gdyby musiał jednocześnie pokryć swoje koszty i osiągnąć zysk (…). Jednakże sam fakt, że dotacja może mieć wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podmiot dotowany nie wystarcza, by dotacja ta podlegała opodatkowaniu. Aby dotacja była bezpośrednio powiązana z ceną takich dostaw, w rozumieniu art. 11(A) VI dyrektywy (obecnie art. 73 dyrektywy 2006/112/WE), konieczne jest także, (…) by była ona wypłacana podmiotowi dotowanemu bezpośrednio w celu umożliwienia mu dostarczania określonych towarów lub świadczenia określonych usług. Jedynie w tym przypadku, dotację należy uznać za wynagrodzenie za dostawę towarów lub świadczenie usług, a w konsekwencji za podlegającą opodatkowaniu.” (wyrok z dnia 22 listopada 2001 r. w sprawie C-184/00, Office des produits wallons ASBL przeciwko państwu belgijskiemu, ECLI:EU:C:2001:629 pkt 11 i 12 oraz wyrok z dnia 15 lipca 2004 r. w sprawie C-381/01 Komisja przeciwko Republice Włoskiej pkt 29 ECLI:EU:C;2004:441).

W ww. wyroku w sprawie C-184/00 TSUE zaznaczył, iż to do sądu krajowego należy sprawdzenie, czy w danym przypadku istnieje bezpośredni związek między subwencją a towarami lub usługami. Powyższe oznacza konieczność sprawdzenia, czy nabywca towarów lub usług czerpie korzyść z subwencji udzielonej beneficjentowi. Cena płacona przez nabywcę musi być ustalona w taki sposób, aby była niższa, proporcjonalnie do kwoty subwencji udzielonej sprzedawcy lub usługodawcy, powodując jednocześnie, że subwencja staje się elementem mającym wpływ na cenę ustaloną przez sprzedawcę. Sąd musi dokonać obiektywnej oceny, czy okoliczność, że subwencja jest wypłacana sprzedawcy lub usługodawcy pozwala temu podmiotowi na sprzedaż towarów lub świadczenie usług po cenie niższej niż ta, której musiałby zażądać w przypadku braku subwencji (vide pkt 14 wyroku). W punkcie 17 ww. wyroku Trybunał stwierdza ponadto, iż nie jest konieczne, by dotacja odpowiadała bezpośrednio zmniejszeniu ceny dostarczanych towarów, wystarczy, by relacja pomiędzy zmniejszeniem ceny a dotacją, która może mieć charakter ryczałtowy, była istotna. Natomiast „pojęcie „dotacji bezpośrednio związanych z ceną” należy interpretować jako obejmujące wyłącznie dotacje, które stanowią całość lub część wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług, a które są wypłacane przez podmiot trzeci w stosunku do sprzedawcy lub świadczącego usługi. Do sądu krajowego należy ustalenie, na podstawie znanych mu faktów, czy dotacja stanowi takie wynagrodzenie.” (vide: pkt 18 wyroku). Podobnie stanowisko Trybunał zajął w sprawie C-381/01 (por. pkt 31 i 32 wyroku).

Jak wynika z przedstawionego we wniosku zdarzenia Wnioskodawca z dniem 1 stycznia 2010 r., na podstawie zawartych porozumień z Gminami powiatu, będzie realizował zadania w zakresie organizacji lokalnego transportu zbiorowego w ramach komunikacji miejskiej. Wnioskodawcy powierzono następujące zadania: zlecanie usług przewozowych i ich rozliczanie, ustalanie rozkładów jazdy, prowadzenie sprzedaży i kontroli biletów, kontrolę usług przewozowych, wydawanie zezwoleń na wykonywanie przewozów regularnych na obszarze objętym porozumieniem.

Gminy za realizacje ww. zadań zobowiązały się do przekazywania Wnioskodawcy dotacji celowej stanowiącej iloczyn planowanej liczby przebiegu kilometrów i przyjętej stawki za 1 wozokilometr. Stawka za 1 wozokilometr zostanie ustalona na podstawie stawki uzyskanej w wyniku przetargu z przewoźnikiem powiększonej o 0,03 zł na poczet kosztów administracyjnych. Kwota dotacji będzie przekazywana z góry w równych miesięcznych ratach. Gmina zwróciła się z zapytaniem do Głównego Urzędu Statystycznego z pismem o wskazanie symbolu PKWiU do świadczonych przez Gminę usług.

W odpowiedzi Gmina otrzymała informację:

1. PKWiU 49.31.21.0 - „transport drogowy pasażerski, rozkładowy, miejski i podmiejski” – wg rozporządzenia Rady Ministrów z 29 października 2009 r.,
2. PKWiU 60.21.31-00.00 - „przewozy miejskie i podmiejskie rozkładowe pasażerskie inne niż kolejowe – wg rozporządzenia Rady Ministrów z 6 kwietnia 2004 r.,
3. PKWiU 60.21.21-00.00 „przewozy miejskie i podmiejskie rozkładowe ogólnodostępne pasażerskie inne niż kolejowe” – wg rozporządzenia Rady Ministrów z 18 marca 1997 r.
   
   

Ponadto Gmina będzie uzyskiwała dochody ze sprzedaży biletów komunikacji miejskiej. Wnioskodawca będzie ponosić koszty związane z funkcjonowaniem komunikacji miejskiej, wynikające m.in.: z zakupu usług transportowych (na podstawie umowy z przewoźnikami), remontów wiat przystankowych, zakupu druków biletów, materiałów do wymiany szkła, czynszu dzierżawnego oraz innych usług.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca poinformował, iż zgodnie z podpisanymi porozumieniami „taryfę opłat przewóz osób i rzeczy, zakres uprawnień do ulgowych i bezpłatnych przejazdów środkami komunikacji miejskiej, ustala Gmina w uzgodnieniu z Gminami powiatu. Na obszarze Gmin obowiązywać będzie jednolita taryfa cenowa oraz zakres ulg za korzystanie ze środków komunikacji miejskiej”.

Ponadto zgodnie z podpisanymi porozumieniami „Gmina (…) ma obowiązek rozliczać sukcesywnie przekazywaną transzę dotacji w terminie do 10-tego dnia miesiąca następującego po miesiącu, którego dotyczy rozliczenie. W terminie do dnia 31 stycznia następnego roku Wnioskodawca zobowiązany jest dokonać rozliczenia (końcowego) otrzymanej dotacji, biorąc za podstawę faktyczną ilość przejechanych wozokilometrów. Dotacja niewykorzystana lub wykorzystana niezgodnie z przeznaczeniem podlega zwrotowi”.

Cena świadczonej usługi (tj. cena biletu komunikacji miejskiej) jest określona przez Wnioskodawcę i Gminy powiatu. Otrzymane przez Gminę dotacje celowe przeznaczone są na sfinansowanie kosztów realizacji zadań z tytułu świadczonych usług przewozowych objętych porozumieniem. Reasumując, dochody uzyskane ze sprzedaży biletów plus otrzymane dotacje przeznaczone są na pokrycie kosztów funkcjonowania komunikacji miejskiej (w tym świadczenie usług).

Odnosząc przedstawiony opis zdarzenia przyszłego, z którego wynika, że Wnioskodawca na podstawie zawartych porozumień będzie realizował zadania w zakresie organizacji lokalnego transportu zbiorowego w ramach komunikacji miejskiej stwierdzić należy, że otrzymywane przez Wnioskodawcę dotacje stanowią dopłatę w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, mającą bezpośredni wpływ na cenę usług świadczonych przez Wnioskodawcę. Uzyskanie tej dotacji pozwala Wnioskodawcy na świadczenie usług przewozowych objętych porozumieniem na poziomie określonym przez Wnioskodawcę i Gminy powiatu. Jak wynika z wniosku, na obszarze gmin będzie obowiązywać jednolita taryfa cenowa oraz zakres ulg za korzystanie ze środków komunikacji miejskiej, zatem otrzymana dotacja stanowi dopłatę do świadczonych przez Wnioskodawcę usług z zastosowaniem jednolitego poziomu cen biletów, stanowi zatem dopłatę, która ma bezpośredni wpływ na cenę usług świadczonych przez Wnioskodawcę.

Podsumowując uznać należy, że dotacja z tytułu realizacji zadań w zakresie usług przewozowych ma bezpośredni wpływ na cenę usług świadczonych przez Wnioskodawcę. Niezależnie bowiem od sposobu wyliczenia wielkości dotacji, stanowiącej iloczyn planowanej liczby przebiegu kilometrów i przyjętej stawki za 1 wozokilometr, gdzie stawka za 1 wozokilometr zostanie ustalona na podstawie stawki uzyskanej w wyniku przetargu z przewoźnikiem powiększonej o 0,03 zł na poczet kosztów administracyjnych, jej otrzymanie pozwala Wnioskodawcy na świadczenie usług przewozowych w ramach lokalnego transportu zbiorowego w ramach komunikacji miejskiej zgodnie z podpisanym porozumieniem zawartym z gminami powiatu.

Samo otrzymanie dotacji nie stanowi czynności opodatkowanej, lecz stanowi ją świadczenie usług, otrzymane dofinansowanie podlega opodatkowaniu taką samą stawką podatku jak usługa. Zatem z uwagi, że dotacja dotyczy usługi przewozowej opodatkowanej 7% stawką podatku, to podlega ona opodatkowaniu tą samą stawką, tj. 7%, stosownie do art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 i załącznikiem nr 3 do ustawy (poz. 142).

Tym samym, uwzględniając powołany przepis art. 106b ust. 1 ustawy o VAT, Wnioskodawca ma obowiązek udokumentować fakt otrzymania dotacji wystawieniem faktury.

Mając na uwadze powyższe stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

W świetle powyższego należało z urzędu zmienić interpretację indywidualną z dnia 2 marca 2010 r. nr ILPP1/443-1511/09-4/HW, wydaną w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu.

Ponadto Minister Rozwoju i Finansów informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.”.

Wnioskodawcy przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację zmieniającą interpretację indywidualną. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Rozwoju i Finansów - w terminie czternastu dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia wezwania o usunięcie naruszenia prawa (art. 47 i 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Rozwoju i Finansów (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Minister Rozwoju i Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa. Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.