2016.12.28 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPP3.4512.867.2016.1.PC
z 28 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 września 2016 r. (data wpływu 21 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku posiadania potwierdzenia doręczenia faktury korygującej z tytułu udzielonego rabatu (skonta) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 listopada 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku posiadania potwierdzenia doręczenia faktury korygującej z tytułu udzielonego rabatu (skonta).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

W. GmbH (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest spółką prawa niemieckiego, zarejestrowaną w Niemczech jako podatnik VAT. Spółka jest także zarejestrowana w Polsce dla celów VAT jako podatnik VAT czynny. Wnioskodawca prowadzi działalność dystrybucyjną i zajmuje się m.in. dystrybucją produkcji filmowych, telewizyjnych oraz gier wideo.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie fizycznej dystrybucji płyt DVD, BluRay oraz gier wideo, Spółka nabywa od polskich podatników towary, które są wykorzystywane przez Spółkę dla celów wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. podlegają dalszej odsprzedaży na rzecz nabywców (dalej: „Nabywcy”). Większość towarów nabytych od polskich podatników jest transportowana przez nich do głównego magazynu dystrybucyjnego w Niemczech (dla celów VAT te transakcje są ujmowane jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów opodatkowana stawką 0%).

Część towarów pozostaje w Polsce i jest wykorzystywana do transakcji krajowych w Polsce, tj. Spółka nabywa towary od polskich podatników płacąc VAT, a następnie odsprzedaje je na rzecz Nabywców (zarejestrowanych w Polsce jako podatnicy VAT czynni). Spółka rozlicza te dostawy w deklaracji VAT-7 jako transakcje krajowe, dokumentując je fakturami VAT i opodatkowując VAT wg odpowiedniej stawki w oparciu o kwotę wskazaną na fakturze.

W ramach realizowanych dostaw, Wnioskodawca udziela Nabywcom rabatów z tytułu wcześniejszej zapłaty za nabywane od Spółki towary. Co do zasady wysokość rabatu kalkulowana jest jako procent wartości netto dokonanej dostawy (np. 3% wartości dostawy).

Spółka dokumentuje dostawy wystawiając faktury VAT, które zawierają elementy faktury wymienione w art. 106e ustawy o VAT.

Ww. faktury VAT, oprócz kwoty netto, kwoty VAT obliczonej w oparciu o właściwą stawkę VAT oraz kwoty należności ogółem, zawierają także pole z adnotacją o udzieleniu rabatu w określonej wysokości wartości dostawy, w przypadku zapłaty w określonym terminie (np. w ciągu 30 dni).

W przypadku zapłaty przez Nabywcę faktury w ciągu ww. określonego terminu (np. 30 dni), rabat jest automatycznie uwzględniany w transakcji, a w konsekwencji Spółka otrzymuje płatność za fakturę w kwocie brutto, pomniejszoną o kwotę rabatu wyrażoną procentowo na fakturze.

Spółka wystawia faktury korygujące dokumentujące udzielenie rabatów wynikające z otrzymanej płatności pomniejszonej o przedmiotowy rabat zrealizowanej w terminie upoważniającym do jego zastosowania.

W związku ze stosowanym schematem udzielania Nabywcom rabatów z tytuły wcześniejszej zapłaty, Spółka powzięła wątpliwość co do prawidłowości sposobu ich rozliczania na gruncie przepisów VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku otrzymania płatności na podstawie wystawionej faktury, zawierającej procentowo określoną wysokość rabatu, w terminie uprawniającym do udzielenia Nabywcy rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, Spółka może dokonać obniżenia podstawy opodatkowania oraz kwoty VAT w prowadzonych rozliczeniach (w oparciu o otrzymaną kwotę oraz wystawioną fakturę korygującą dokumentującą rabat) bez konieczności uzyskiwania potwierdzenia otrzymania tejże faktury korygującej przez Nabywcę?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W przypadku otrzymania płatności na podstawie wystawionej faktury, zawierającej procentowo określoną wysokość rabatu, w terminie uprawniającym do udzielenia Nabywcy rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, Spółka może dokonać obniżenia podstawy opodatkowania oraz kwoty VAT w prowadzonych rozliczeniach (w oparciu o otrzymaną kwotę oraz wystawioną fakturę korygującą dokumentującą rabat) bez konieczności uzyskiwania potwierdzenia otrzymania tejże faktury korygującej przez Nabywcę.

Uzasadnienie stanowiska wnioskodawcy

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zgodnie z art. 29a ust. 7 ustawy o VAT, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;

udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;

otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Kwestia dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów nie została uregulowana przepisami prawa podatkowego, a więc również przepisami ustawy o VAT. Zgodnie z definicją zawartą w słowniku języka polskiego (Słownik Języka Polskiego PWN pod red. M. Szymczaka, Warszawa 1992):

rabat - to zniżka, ustępstwo procentowe od ustalonych cen towaru, głównie na rzecz nabywców płacących gotówką, kupujących dużą ilość towaru jednorazowo lub w określonym czasie;

skonto - to zniżka ceny towaru objętego sprzedażą kredytową albo ratalną, udzielona nabywcy płacącemu gotówką;

opust - to zniżka ceny kupna, przyznawana nabywcy przez sprzedawcę (zwykle przy zakupach hurtowych);

bonifikata - to zniżka od ustalonej ceny towaru, zwłaszcza jako forma odszkodowania za poniesioną stratę.

Zatem rabat rozumieć należy, jako zniżkę od ustalonej ceny określonego towaru lub usługi, wyrażoną procentowo lub kwotowo.

Biorąc pod uwagę opisany stan faktyczny nie ma wątpliwości, że w ramach realizowanych dostaw, Wnioskodawca udziela Nabywcom rabatów, rozumianych jako obniżki ceny od ustalonej ceny towarów z tytułu wcześniejszej zapłaty za nabywane od Spółki towary. Wysokość rabatu określana jest procentowo jako procent wartości netto dokonanej dostawy (np. 3% wartości dostawy).

Zgodnie z art. 29a ust. 10 ustawy o VAT, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;

wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;

zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej doszło;

wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.

Na mocy art. 106j ust. 1 ustawy - w przypadku, gdy po wystawieniu faktury:

udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,

udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,

dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,

dokonano zwrotu całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,

podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

- podatnik wystawia fakturę korygującą.

Na podstawie art. 106e ust. 1 ustawy o VAT faktura powinna zawierać m.in. datę wystawienia, imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy, datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, cenę jednostkową bez podatku, kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto, wartość sprzedaży netto, stawkę podatku, sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku.

Dodatkowo, na mocy art. 106j ust 2 ustawy faktura korygująca powinna zawierać m.in. wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA” lub wyraz „KOREKTA”, numer kolejny oraz datę jej wystawienia, dane zawarte na fakturze, której dotyczy faktura korygująca, przyczynę korekty, jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego - odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej, bądź w innych przypadkach niż te wymienione powyżej — prawidłową treść korygowanych pozycji.

W przedmiotowej sprawie wystawiane przez Wnioskodawcę faktury VAT zawierają wszystkie określone w art. 106e ustawy o VAT elementy, w tym także informację o możliwości udzielenia rabatu w określonej wysokości wartości dostawy, w przypadku zapłaty w określonym terminie (np. w ciągu 30 dni).

W przypadku, kiedy Nabywca zapłaci za daną fakturę w umówionym krótszym niż standardowy terminie płatności od jej wystawienia, przez co korzysta ze skonta, Spółka wystawia fakturę korygującą zawierającą wszystkie elementy określone w art. 106j ust. 2 ustawy. Przedmiotowe faktury korygujące in minus są następnie wysyłane do Nabywców, którzy poprzez wcześniejszą zapłatę skorzystali ze skonta.

Zgodnie z art. 29a ust. 13 ustawy, rozliczenie faktury korygującej, zmniejszającej kwotę podstawy opodatkowania i kwotę podatku należnego następuje poprzez uzyskanie potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę tylko w przypadkach wymienionych w art. 29a ust 10 pkt 1-3. Przepis ten nie odnosi natomiast tego obowiązku do sytuacji uregulowanej w art. 29a ust. 7 pkt 1 ustawy, tj. obniżki ceny w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty. Ponieważ przepis art. 29a ust, 13 ustawy nie odwołuje się do art. 29a ust. 7 pkt 1 ustawy, dla obniżenia kwoty podstawy opodatkowania i podatku nie jest konieczne uzyskanie potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę. Pogląd ten jest również uzasadniony z tego względu, że uzyskanie prawa do skonta jest uzależnione od dokonania zapłaty w terminie zastrzeżonym dla skonta. Otrzymanie zapłaty jest dowodem ziszczenia się przesłanki do skonta, co umożliwia zarówno Nabywcy jak i Spółce określenie rzeczywistego przebiegu zdarzenia gospodarczego. Jest też podstawą do wystawienia faktury korygującej, skoro kwota odpowiadająca wartości skonta przestaje stanowić podstawę opodatkowania.

Wobec powyższego Spółka nie będzie zobowiązana do uzyskania potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez Nabywcę z uwagi na uregulowania przepisu art. 29a ust. 15 pkt 4 ustawy, zgodnie z którym warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę nie stosuje się w przypadku, gdy podatnik nie uzyskał potwierdzenia mimo udokumentowanej próby doręczenia faktury korygującej i z posiadanej dokumentacji wynika, że nabywca towaru lub usługi wie, że transakcja została zrealizowana zgodnie z warunkami określonymi w fakturze korygującej - co ma miejsce w przedmiotowej sprawie.

Prezentowane stanowisko Spółki zostało potwierdzone w interpretacji indywidualnej (sygn., IPPP3/4512-1072/15-4/IG) wydanej w odpowiedzi na wniosek złożony przez W. GmbH w odniesieniu do opisu zdarzenia przyszłego w części dotyczącej obowiązku uzyskania potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez Nabywcę.

Spółka wskazuje, że występuje z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej w przedstawionym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym w wyniku przeprowadzonej transakcji połączenia podmiotów, wskutek której spółka W. GmbH została przejęta przez Wnioskodawcę.

Podsumowując powyższą argumentację, Spółka stoi na stanowisku, że ma prawo do obniżenia podstawy opodatkowania w oparciu o wystawioną fakturę korygującą dokumentującą udzielone skonto wynikające z wcześniejszej zapłaty, przy czym nie jest konieczne otrzymanie potwierdzenie odbioru faktury korygującej w celu obniżenia podstawy opodatkowania o udzielone skonto. Dokumentem potwierdzającym rozliczenie transakcji zgodnie z wystawioną fakturą korygującą jest otrzymana przedterminowa zapłata.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ustawy o VAT.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Towarami zaś, na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zarówno dostawa towarów jak i świadczenie usług mieszczą się w definicji sprzedaży, określonej w art. 2 pkt 22 ustawy, według której sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do treści art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawa opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119, oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z powyższego wynika, że art. 29a ust. 1 cyt. ustawy odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

Katalog elementów dodatkowych wchodzących w skład podstawy opodatkowania określony został w art. 29a ust. 6 ustawy o VAT. I tak, stosownie do ww. przepisu podstawa opodatkowania obejmuje:

podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawce od nabywcy lub usługobiorcy.

W myśl art. 29a ust. 7 ustawy o VAT – podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Zatem we wskazanych wyżej przepisach ustawodawca precyzyjnie określił katalog elementów wliczanych do podstawy opodatkowania oraz elementów niemających wpływu na jej wielkość.

W oparciu o art. 29a ust. 10 ww. ustawy – podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
zwrócona nabywcy całość lub cześć zapłaty otrzymana przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.

W myśl art. 29a ust. 13 ustawy o VAT – w przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Według art. 29a ust. 14 ustawy – przepis ust. 13 stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia faktury korygującej do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna.

Z treści art. 29a ust. 15 ustawy wynika, że warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę nie stosuje się w przypadku:

eksportu towarów i wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów;
dostawy towarów i świadczenia usług, dla których miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju;
sprzedaży: energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej, gazu przewodowego, usług telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych oraz usług wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy;
gdy podatnik nie uzyskał potwierdzenia mimo udokumentowanej próby doręczenia faktury korygującej i z posiadanej dokumentacji wynika, że nabywca towaru lub usługobiorca wie, że transakcja została zrealizowana zgodnie z warunkami określonymi w fakturze korygującej.

Jak stanowi art. 106a ustawy, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;
dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:
1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
2. państwa trzeciego.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy – podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentująca:

sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Według art. 106j ust. 1 ustawy – w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

– podatnik wystawia fakturę korygującą.

Jak wynika z art. 106j ust. 2 ustawy – faktura korygująca powinna zawierać:

wyrazy „FAKTURA KORYGUJACA” albo wyraz „KOREKTA”;
numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
1. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
2. określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6,
nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;
przyczynę korekty;
jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego – odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;
w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 – prawidłowa treść korygowanych pozycji.

Przepis art. 106j ust. 3 ustawy stanowi, że w przypadku gdy podatnik udziela upustu lub obniżki ceny w odniesieniu do wszystkich dostaw towarów lub usług dokonywanych lub świadczonych na rzecz jednego odbiorcy w danym okresie, faktura korygująca, o której mowa w ust. 2:

powinna zawierać dodatkowo wskazanie okresu, do którego odnosi się udzielany opust lub obniżka;
może nie zawierać danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 5 i 6 oraz nazwy (rodzaju) towaru lub usługi objętych korektą.

W świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

Należy zauważyć, że ww. przytoczone regulacje prawne stanowią, że kwoty, o które zmniejsza się podstawę opodatkowania oraz podatku należnego muszą zostać udokumentowane fakturą korygującą. Potwierdzenie odbioru faktury korygującej przez nabywcę powoduje akceptację zmiany wartości zawartych na fakturze i daje prawo do takiego obniżenia. Należy podkreślić, że potwierdzenie odbioru faktury korygującej pełni istotną rolę w systemie podatku od towarów i usług opartym na metodzie fakturowej, gdyż zapobiega nieuzasadnionym obniżkom podstawy opodatkowania u dostawcy.

Ponadto faktury korygujące są specyficznym rodzajem faktur. Celem ich wystawienia jest bowiem doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości. Uregulowania zawarte w ustawie mają na celu unikniecie sytuacji, w której zmniejszenie podstawy opodatkowania i tym samym kwoty podatku należnego u sprzedawcy nie znajduje odzwierciedlenia w zmniejszeniu kwoty podatku naliczonego u nabywcy towarów i usług. Podatek należny u sprzedawcy jest bowiem podatkiem naliczonym u nabywcy towarów i usług. Konieczność posiadania potwierdzenia odbioru faktury korygującej potwierdził Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 26 stycznia 2012 r. w sprawie C-588/10 Kraft Food Polska S.A. W wyroku tym Trybunał orzekł, że: „wymóg polegający na uzależnieniu obniżenia podstawy opodatkowania wynikającej z pierwotnej faktury od posiadania przez podatnika potwierdzenia otrzymania korekty faktury doręczonego przez nabywcę towarów lub usług mieści się w pojęciu warunków, o których mowa w art. 90 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z pózn. zm.). Zasady neutralności podatku od wartości dodanej oraz proporcjonalności co do zasady nie sprzeciwiają się takiemu wymogowi”. Jednocześnie Trybunał w niniejszym wyroku uznał, że: „jeżeli uzyskanie przez podatnika, będącego dostawcą towarów lub usług, tego rodzaju potwierdzenia jest w rozsądnym terminie niemożliwe lub nadmiernie utrudnione, to nie można mu odmówić wykazania przed organami podatkowymi danego państwa członkowskiego przy użyciu innych środków, po pierwsze, że dochował on należytej staranności w okolicznościach danej sprawy celem upewnienia się, że nabywca towarów lub usług jest w posiadaniu korekty faktury i że zapoznał się z nią oraz, po drugie, że dana transakcja została w rzeczywistości zrealizowana na warunkach określonych w owej korekcie faktury”.

Z wniosków płynących z przytoczonego orzeczenia wynika zatem, że podatnik winien podejmować działania mające na celu uzyskanie potwierdzenia odbioru przez nabywcę faktury korygującej. Obniżenie podatku należnego bez posiadania stosownego potwierdzenia jest bowiem możliwe jedynie w przypadku, gdy uzyskanie takiego potwierdzenia w rozsądnym terminie jest niemożliwe lub nadmiernie utrudnione. W takiej sytuacji podatnik musi wykazać, że dochował należytej staranności celem upewnienia się, że nabywca jest w posiadaniu korekty faktury i że się z nią zapoznał a transakcja została w rzeczywistości zrealizowana na warunkach określonych w owej korekcie faktury. Zasady te odzwierciedla obowiązujący od dnia 1 stycznia 2014 r. art. 29a ust. 15 pkt 4 ustawy.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca jest spółką prawa niemieckiego, zarejestrowaną w Niemczech jako podatnik VAT. Spółka jest także zarejestrowana w Polsce dla celów VAT jako podatnik VAT czynny. Wnioskodawca prowadzi działalność dystrybucyjną i zajmuje się m.in. dystrybucją produkcji filmowych, telewizyjnych oraz gier wideo. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka nabywa od polskich podatników towary, które są wykorzystywane przez Spółkę dla celów wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. podlegają dalszej odsprzedaży na rzecz Nabywców. Wnioskodawca udziela Nabywcom rabatów z tytułu wcześniejszej zapłaty za nabywane od Spółki towary. Co do zasady wysokość rabatu kalkulowana jest jako procent wartości netto dokonanej dostawy (np. 3% wartości dostawy). Spółka dokumentuje dostawy wystawiając faktury VAT, które zawierają elementy faktury wymienione w art. 106e ustawy o VAT. Ww. faktury VAT, oprócz kwoty netto, kwoty VAT obliczonej w oparciu o właściwą stawkę VAT oraz kwoty należności ogółem, zawierają także pole z adnotacją o udzieleniu rabatu w określonej wysokości wartości dostawy, w przypadku zapłaty w określonym terminie (np. w ciągu 30 dni). W przypadku zapłaty przez Nabywcę faktury w ciągu ww. określonego terminu (np. 30 dni), rabat jest automatycznie uwzględniany w transakcji, a w konsekwencji Spółka otrzymuje płatność za fakturę w kwocie brutto, pomniejszoną o kwotę rabatu wyrażoną procentowo na fakturze. Spółka wystawia faktury korygujące dokumentujące udzielenie rabatów wynikające z otrzymanej płatności pomniejszonej o przedmiotowy rabat zrealizowanej w terminie upoważniającym do jego zastosowania.

W związku ze stosowanym schematem udzielania Nabywcom rabatów z tytuły wcześniejszej zapłaty, Wnioskodawca powziął wątpliwość co do prawidłowości sposobu ich rozliczania na gruncie przepisów VAT.

W odniesieniu do powyższego wskazać należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „skonto”, w związku z powyższym pojęcie to należy interpretować stosując przede wszystkim wykładnię językową.

Skonto to procentowe zmniejszenie sumy należności, przyznane nabywcy towaru na warunkach kredytowych, w razie zapłaty należności gotówką przed umówionym terminem („Mały słownik języka polskiego”, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1999, str. 849). Natomiast przez rabat, w myśl Słownika języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN SA, strona internetowa – www.sjp.pwn.pl), należy rozumieć obniżenie ceny jakiegoś towaru o pewną kwotę.

Rabaty funkcjonujące w obrocie gospodarczym można podzielić na dwa rodzaje – te przyznane przed ustaleniem ceny i te, które zostały przyznane po ustaleniu ceny, a wynikające zarówno z działania (zachowania) sprzedawcy, jak i zachowań nabywcy.

Wskazać bowiem należy, że rabat z tytułu wcześniejszej zapłaty (skonto) ma charakter warunkowy. Jest on przyznawany pod warunkiem zawieszającym – dopiero z chwilą ziszczenia się warunku – w razie wcześniejszej zapłaty udzielany jest rabat. Jeśli zaś warunek ziszcza się już po dostawie, to wówczas rabat jest przyznawany po dokonaniu transakcji. Tym samym trzeba uznać, że nie może być uwzględniany w cenie jednostkowej już w momencie wystawienia faktury pierwotnej, a zatem również w podstawie opodatkowania. Na tym etapie nie wiadomo bowiem czy rabat ten faktycznie zostanie przyznany, czy tez nie.

Rabat taki bowiem byłby, tzw. rabatem transakcyjnym, a więc takim którego nie ma obowiązku wykazywać w wystawionej fakturze, ponieważ kwota należna od nabywcy już go uwzględnia – dane dotyczące rabatu znajdują swoje odzwierciedlenie w wystawionej fakturze stwierdzającej dokonanie sprzedaży. Powyższe znajduje potwierdzenie w treści art. 106j ust. 1 pkt 1 ustawy, który stanowi, że gdy po wystawieniu faktury udzielono obniżki ceny w formie rabatu (o którym mowa w art. 29 ust. 7 pkt 1 ustawy, czyli skonta) podatnik jest zobowiązany wystawić fakturę korygującą.

Wskazać należy, że odmienna analiza powyższych przepisów byłaby sprzeczna z właściwością skonta – jako czynności istniejącej pod warunkiem zawieszającym – przyznanie bowiem rabatu uzależnione jest od spełnienia przesłanki w postaci wcześniejszej zapłaty. W związku z tym nie należy odgórnie zakładać, że każdy z klientów skorzysta ze skonta i tym samym rabat będzie należny. Dopiero bowiem z chwilą skorzystania ze skonta istnieje podstawa prawna do uznania tego rodzaju rabatu za prawnie skuteczny. Zatem z chwilą ziszczenia się tego warunku (tzn. skorzystania ze skonta przez nabywcę) ma miejsce wpływ na podstawę opodatkowania w związku z czym należy wystawić fakturę korygującą, co potwierdza powołany art. 106j ust. 1 ustawy.

Zatem, w świetle obowiązujących przepisów nie można uwzględniać skonta „od razu” w podstawie opodatkowania pierwotnie wystawionej faktury. Dopiero bowiem z chwilą zrealizowania skonta przez kontrahenta (ziszczenia się warunku) staje się ono prawnie skuteczne i tym samym wpływa na podstawę opodatkowania. W konsekwencji czego należy wystawić fakturę korygującą „in minus” do faktury wcześniej wystawionej na rzecz danego klienta.

Jak wynika z art. 29a ust. 13 ustawy, przepis ten warunkuje rozliczenie faktury korygującej, zmniejszającej kwotę podstawy opodatkowania i kwotę podatku należnego, uzyskaniem potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę w przypadkach wymienionych w art. 29a ust. 10 pkt 1-3 ustawy o VAT. W sytuacji jednak gdy warunkiem obniżenia podstawy opodatkowania jest ziszczenie się warunków w postaci wcześniejszej zapłaty, to dla obniżenia kwoty podstawy opodatkowania i podatku nie jest konieczne uzyskanie potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę. Uzyskanie prawa do skonta jest uzależnione od dokonania zapłaty w terminie zastrzeżonym dla skonta. Otrzymanie zapłaty (udokumentowane) jest dowodem ziszczenia się przesłanki do skonta, co umożliwia zarówno nabywcy jak i Wnioskodawcy określenie rzeczywistego przebiegu zdarzenia gospodarczego. Jest też podstawą do wystawienia faktury korygującej, skoro kwota odpowiadająca wartości skonta przestaje stanowić podstawę opodatkowania.

Odnosząc to do opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego gdy Nabywca zapłaci za fakturę przed umówionym terminem, Wnioskodawca powinien wystawić i wysłać Nabywcy fakturę korygującą in minus. Ponieważ Wnioskodawca udziela kontrahentom rabatu w przypadku zapłaty w określonym wcześniejszym terminie, a faktury korygujące będą już odzwierciedlały udzielony rabat (ponieważ gdyby kontrahent nie zapłacił w ustalonym wcześniejszym terminie nie byłoby podstaw do wystawienia faktur korygujących in minus podstawę opodatkowania), to Strona nie ma obowiązku oczekiwania na potwierdzenie odbioru korekty. W jego rozumieniu przelew w wartości pomniejszonej o skonto stanowić będzie dowód, że kupujący odliczy wartość VAT pomniejszoną o skonto, a tym samym sprzedawca może czuć się uprawniony do pomniejszenia podstawy VAT za okres, w którym nastąpiła zapłata.

W tym miejscu ponownie należy wskazać na art. 29a ust. 13 ustawy, który to przepis warunkuje rozliczenie faktury korygującej, zmniejszającej kwotę podstawy opodatkowania i kwotę podatku należnego, uzyskaniem potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę tylko w przypadkach wymienionych w art. 29a ust. 10 pkt 1-3. Przepis ten nie odnosi natomiast tego obowiązku do sytuacji uregulowanej w art. 29a ust. 7 pkt 1 ustawy, tj. obniżki ceny w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty. Ponieważ przepis art. 29a ust. 13 ustawy nie odwołuje się do art. 29a ust. 7 pkt 1 ustawy, dla obniżenia kwoty podstawy opodatkowania i podatku nie jest konieczne uzyskanie potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę. Pogląd ten jest również uzasadniony z tego względu, że uzyskanie prawa do skonta jest uzależnione od dokonania zapłaty w terminie zastrzeżonym dla skonta. Otrzymanie zapłaty (udokumentowane) jest dowodem ziszczenia się przesłanki do skonta, co umożliwia zarówno Nabywcy, jak i Wnioskodawcy określenie rzeczywistego przebiegu zdarzenia gospodarczego. Jest też podstawą do wystawienia faktury korygującej, skoro kwota odpowiadająca wartości skonta przestaje stanowić podstawę opodatkowania. Uzyskiwanie potwierdzenia doręczenia faktury korygującej nie jest w związku z tym konieczne.

Zatem, rozliczenie faktury korygującej z tytułu obniżenia podstawy opodatkowania i kwoty podatku należnego, w przypadku dokonania przez Nabywcę zapłaty w terminie uprawniającym do skonta, nie jest uwarunkowane uzyskaniem potwierdzenia doręczenia faktury korygującej do Nabywcy.

Dokumentem potwierdzającym rozliczenie transakcji zgodnie z wystawioną fakturą korygującą będzie otrzymana przedterminowa zapłata.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. 2016, poz. 718 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin