Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPB2.4514.526.2016.1.MZ
z 24 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 7 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 25 sierpnia 2016 r. (data wpływu 14 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie skutków podatkowych wydania weksli własnych przez Wnioskodawcę i otrzymania przez niego od odbiorców weksli kwot stanowiących sumy wekslowe - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 listopada 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych wydania weksli własnych przez Wnioskodawcę i otrzymania przez niego od odbiorców weksli kwot stanowiących sumy wekslowe.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

R. Sp. z o.o. (dalej jako „Wnioskodawca”) w przeszłości wystawiała i zamierza w przyszłości wystawiać weksle własne, to jest takie, z których wynika obowiązek zapłaty przez wystawcę weksla określonej kwoty pieniężnej. Wspomniane weksle charakteryzują się następującymi cechami:

• suma wekslowa podlega oprocentowaniu,
• weksle wydawane są podmiotom bezpośrednio lub pośrednio powiązanym kapitałowo z Wnioskodawcą,
• w związku z otrzymaniem weksli, ich odbiorcy dokonują przelewu na rachunek bankowy wystawcy weksli (Wnioskodawcy) kwot równym sumie wekslowej,
• po pewnym czasie posiadacze weksli przedstawiają je wystawcy do wykupu za kwotę równą sumie wekslowej powiększonej o oprocentowanie,
• weksle nie pełnią roli zabezpieczenia żadnych innych zobowiązań Wnioskodawcy, czyli zobowiązania wynikające z weksli mają charakter pierwotny,
• weksle pełnią wyłącznie funkcję kreującą pieniądz, stanowiąc przy tym jedną z alternatyw do inwestowania środków pieniężnych przez nabywców weksli,
• w związku z wystawieniem weksli i zapłatą kwot stanowiących sumy wekslowe, pomiędzy Wnioskodawcą a odbiorcami weksli nie są zawierane żadne umowy.
  
  

Z uwagi na okoliczność, iż Wnioskodawca już wystawiał i będzie wystawiać w przyszłości weksle własne, powyższy opis traktowany jest zarówno jako opis stanu faktycznego jak i zdarzenia przyszłego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wydanie weksli własnych przez Wnioskodawcę i otrzymanie przez niego od odbiorców weksli kwot stanowiących sumy wekslowe, podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydanie weksli własnych przez Wnioskodawcę i otrzymanie przez niego od odbiorców weksli kwot stanowiących sumy wekslowe, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Podstawą prawną dla emisji weksli jest ustawa z dnia 28 kwietnia 1936 r. Prawo wekslowe (Dz. U. z 1936 r. Nr 37, poz. 282 ze zm.). Wśród elementów weksla, zgodnie z art. 1 pkt 3 i 4 Prawa wekslowego, jest polecenie bezwarunkowego zapłacenia oznaczonej sumy pieniężnej oraz wskazania osoby, która ma zapłacić (trasata). Art. 3 Prawa wekslowego dopuszcza, aby trasatem był sam wystawca weksla (weksel własny). Weksel własny jest więc rodzajem papieru wartościowego, w którym wystawca weksla przyrzeka, że zapłaci sumę wekslową odbiorcy weksla.

W doktrynie podkreśla się, że zobowiązanie wekslowe ma charakter abstrakcyjny, tzn. że obowiązek zapłaty sumy wekslowej jest niezależny od samego istnienia, czy ważności jakiegokolwiek innego zobowiązania. Weksle mogą pełnić wiele funkcji gospodarczych, przykładowo, zabezpieczać inne zobowiązania mające charakter podstawowy, realizować zapłatę za nabyty towar, czy stanowić inwestycję dla posiadanych środków pieniężnych.

W przedmiotowej sprawie weksle nie zabezpieczają żadnych innych zobowiązań. Wyemitowane przez Wnioskodawcę weksle wydawane są innym podmiotom bezpośrednio lub pośrednio powiązanym z Wnioskodawcą, w zamian za co nabywcy weksli dokonują przelewu sumy wekslowej na rachunek bankowy Wnioskodawcy. Po pewnym czasie weksle są przedstawiane Wnioskodawcy do wykupu, wraz z obowiązkiem wypłaty oprocentowania. Weksle własne wystawiane przez Wnioskodawcę mają więc charakter kreujący pieniądz, a ich wystawienie można porównać do emisji obligacji lub innych papierów wartościowych o charakterze dłużnym.

Wydanie weksli i otrzymanie w zamian kwoty stanowiącej sumę wekslową nie stanowi zdaniem Wnioskodawcy czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. W doktrynie prawa podatkowego podkreśla się, że art. 1 ustawy PCC, regulujący przedmiot opodatkowania tym podatkiem jest katalogiem zamkniętym. Oznacza to, że tylko czynności cywilnoprawne wymienione wprost w tym artykule i tylko w zakresie tam opisanym podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy PCC, opodatkowaniu podlegają:

• umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
• umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
• umowy darowizny - w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
• umowy dożywocia,
• umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,
• ustanowienie hipoteki,
• ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
• umowy depozytu nieprawidłowego,
• umowy spółki.
  
  

Opodatkowaniu, zgodnie z ustawą PCC, mogą podlegać ponadto zmiany powyższych umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania (art. 1 ust. 1 pkt 2), a także orzeczenia sądów i ugody, jeżeli wywołują takie same skutki prawne, jak czynności cywilnoprawne podlegające opodatkowaniu (art. 1 ust. 1 pkt 3).

Jak już wskazano, katalog czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych jest katalogiem zamkniętym. Oznacza to, że jeżeli dana czynność cywilnoprawna nie została w nim wymieniona, nie podlega ona opodatkowaniu tym podatkiem. Zdaniem Wnioskodawcy, nie budzi wątpliwości, że wystawienie weksla własnego i jego wydanie w zamian za otrzymanie sumy wekslowej nie pokrywa się swym zakresem z żadną z czynności wymienionych w art. 1 ust. 1 ustawy PCC. Wnioskodawca podkreśla, że w przedmiotowej sprawie zobowiązania wekslowe mają charakter podstawowy, którym nie towarzyszą żadne inne zobowiązania, oprócz tych wynikających z istoty i z treści weksla. Wystawca weksli i ich odbiorcy nie zawierają żadnych umów dotyczących tych weksli. Tak więc należy uznać, że wydanie weksli własnych przez Wnioskodawcę i ich objęcie przez podmioty powiązane kapitałowo w zamian za zapłatę kwot stanowiących sumy wekslowe nie jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Podobny pogląd został wyrażony przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej nr IPPB2/4514-20/15-2/MZ z dnia 10 lutego 2015 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 223 z późn. zm.), podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

1. umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
2. umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
3. (uchylona),
4. umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
5. umowy dożywocia,
6. umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat i dopłat,
7. (uchylona),
8. ustanowienie hipoteki,
9. ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
10. umowy depozytu nieprawidłowego,
11. umowy spółki;
    
    

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

Podstawę prawną obrotu wekslami regulują przepisy ustawy z dnia 28 kwietnia 1936 r. Prawo wekslowe (Dz. U. Nr 37, poz. 282 z późn. zm.). Zgodnie z przepisami tej ustawy weksel jest dokumentem stanowiącym bezwarunkowe zobowiązanie do zapłaty określonej osobie, w określonym terminie i miejscu przez wystawcę weksla lub osobę przez niego wskazaną, określonej na wekslu sumy pieniędzy.

We wskazanym wyżej art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Jednocześnie ustawowe wyliczenie zostało wzmocnione zasadą, zgodnie z którą o kwalifikacji określonej czynności prawnej, a w konsekwencji o jej podleganiu opodatkowaniu tym podatkiem decyduje jej treść (elementy przedmiotowo istotne), a nie nazwa. Tym samym, jeżeli strony zawierają umowę i układają stosunki w jej ramach w określony sposób, to dla oceny czy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, w związku z dokonaniem wskazanej w ustawie czynności, miarodajne będą rzeczywiste prawa i obowiązki stron tej umowy pozwalające na ich kwalifikacje pod względem prawnym.

Ponadto, szczegółowe określenie zakresu przedmiotowego ma określone konsekwencje. Ustawodawca, wprowadzając zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu, wyłączył od opodatkowania inne podobne, które nie zostały wyraźnie wskazane w przepisie. Oznacza to, że czynności niewymienione w ustawowym katalogu nie podlegają opodatkowaniu, nawet gdy wywołują skutki w sferze gospodarczej takie same bądź podobne do tych, które zostały w nim wyliczone.

W zakresie przedmiotowym analizowanej ustawy nie są wymienione czynności cywilnoprawne związane z wystawieniem weksli jako podlegające opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Reasumując, należy stwierdzić, że wydanie przez Wnioskodawcę weksli własnych i otrzymanie przez niego od odbiorców weksli kwot stanowiących sumy wekslowe w świetle powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie skutkuje/ nie będzie skutkowało powstaniem obowiązku podatkowego w zakresie tego podatku po stronie Wnioskodawcy. Jednocześnie, należy zauważyć, że powyższy fakt nie musi oznaczać, że opodatkowaniu nie podlegają/ nie będą podlegały również czynności cywilnoprawne, w związku z zawarciem których wydany został/ będzie wydany weksel. Jeżeli zatem czynności związane z wydaniem przez Wnioskodawcę weksli własnych noszą/ będą nosiły znamiona czynności określonych w art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, to wówczas będą rodzić dla Wnioskodawcy skutki podatkowe pod warunkiem, że to na nim zgodnie z art. 4 ustawy ciąży obowiązek podatkowy.

Odnosząc się do argumentacji Wnioskodawcy opartej na treści wskazanej interpretacji w uzasadnieniu własnego stanowiska, należy stwierdzić, iż interpretacja ta co do zasady wiąże w sprawie, w której została wydana i nie jest źródłem prawa powszechnie obowiązującego. Tym samym nie stanowi podstawy prawnej przy wydawaniu interpretacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.