INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 7 grudnia 2011 r., sygn. akt I SA/Po 727/11 – stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 września 2009 r. (data wpływu 8 września 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 listopada 2009 r. (data wpływu 12 listopada 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki budowlanej nr 67/11 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 września 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki budowlanej nr 67/11. Dnia 12 listopada 2009 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca wraz z żoną zakupili w dniu 19 marca 2007 r. grunt rolny, stanowiący działkę nr 67/3. Zainteresowany wraz z małżonką zakupili przedmiotowy grunt jako osoby fizyczne do ich majątku prywatnego (a więc nie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej). Nieruchomość nigdy nie była przez Wnioskodawcę wprowadzona do działalności gospodarczej jako środek trwały, i nie była w niej wykorzystywana. Wnioskodawca początkowo miał zamiar (a więc w chwili zakupu ww. gruntu rolnego) przeznaczyć ten grunt na cele rolnicze i warzywnicze na własne potrzeby, jednakże Wnioskodawca nigdy nie zbierał plonów z tego gruntu, a tym bardziej nie dokonywał sprzedaży plonów pochodzących z tej nieruchomości.

Po pewnym czasie od dnia zakupu tego gruntu, Wnioskodawca wraz z żoną podjęli decyzję o budowie na jego części domów mieszkalnych dla własnych dzieci. W związku z powyższym na wniosek Zainteresowanego dokonano podziału nieruchomości nr 67/3 na działki o następujących numerach: 67/5, 67/6, 67/7, 67/8, 67/9 oraz 67/10. Na działkach nr 67/5, 67/6 oraz 67/7 miały powstać domy dla dzieci Wnioskodawcy. Natomiast dwie działki (nr 67/10 – działka drogowa oraz działka nr 67/9 – pozostała część gruntu) miały mieć charakter komunikacyjno – rekreacyjny. Decyzja o budowie domów dla dzieci Wnioskodawcy została podyktowana sytuacją rodzinną. Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca i jego dzieci podjęli czynności zmierzające do odrolnienia, uzyskania decyzji o warunkach zabudowy oraz pozwolenia na budowę.

Budowa domów dla dzieci Zainteresowanego, przekroczyła możliwości finansowe zarówno Wnioskodawcy, jak i jego dzieci. W związku z tym Wnioskodawca zaczął poszukiwać źródeł finansowania budowy domów. Wobec ciężkiej sytuacji na rynku kredytów bankowych (które były i są nadal bardzo drogie, ponadto bez gwarancji ich udzielenia) Wnioskodawca wraz z żoną sprzedali działkę nr 67/8, jednakże środki uzyskane ze sprzedaży tej działki nie wystarczyły na budowę domów. Dlatego też nieuchronna stała się sprzedaż pozostałej części ww. gruntu. Mając na względzie fakt, że na rynku nieruchomości od pewnego czasu istnieją trudności ze sprzedażą dużych działek (co potwierdzają specjaliści w zakresie obrotu nieruchomościami oraz biura obrotu nieruchomości), a w szczególności działek rolnych, Wnioskodawca podjął czynności mające na celu odrolnienie, podział i uzyskanie warunków zabudowy działki nr 67/9. Następnie działka nr 67/9 została podzielona na działki o numerach: 67/11 (tj. działka będąca przedmiotem zainteresowania w niniejszym zapytaniu), 67/12, 67/13 oraz 67/14 - działka drogowa. W ten sposób Wnioskodawca miał większą pewność, że grunt ten uda mu się sprzedać, a tym samym uzyskać środki finansowe na budowę domów dla własnych dzieci.

W sierpniu i wrześniu 2009 r. Wnioskodawca wraz z żoną sprzedali działki o numerach: 67/11, 67/12 oraz 67/13. Transakcje zbycia ww. działek Wnioskodawca opodatkował podatkiem od towarów i usług, albowiem otrzymał wcześniej interpretacje podatkowe nakazujące opodatkować te transakcje podatkiem VAT. Zainteresowany we wcześniejszych wnioskach o wydanie indywidualnych interpretacji przepisów podatkowych co do przyszłych stanów, nie przedstawił wszystkich okoliczności stanu faktycznego, które mają istotne znaczenie dla celów podatkowych, albowiem nie wiedział, iż mogą one mieć także znaczenie dla kwestii opodatkowania transakcji zbycia ww. działki. Poza tym przedstawiony wcześniej przez Wnioskodawcę - mniej lub bardziej precyzyjnie - stan faktyczny został zdaniem Zainteresowanego błędnie zinterpretowany przez organ podatkowy. Przedstawiony w niniejszym wniosku stan faktyczny jest zupełny, tzn. obejmuje okoliczności wskazane we wcześniejszym wniosku, jak również nowe okoliczności, które zdaniem Wnioskodawcy mają istotny wpływ na opodatkowanie transakcji zbycia ww. działek.

Dnia 12 listopada 2009 r. Wnioskodawca uzupełnił stan faktyczny sprawy wskazując, iż przez działalność gospodarczą, o której mowa we wniosku, rozumie również działalność rolniczą. Wnioskodawca jeszcze raz podkreśla, że grunty opisane we wniosku, wraz z żoną kupili jako osoby fizyczne. Zainteresowany zamierzał wykorzystać początkowo te grunty na własne potrzeby rolnicze i warzywnicze (a więc nie w ramach działalności gospodarczej lub działalności rolniczej), a przez to nigdy nie miał zamiaru sprzedawać (i nie sprzedał) ewentualnych plonów z tych gruntów podmiotom trzecim (ewentualne plony miały zostać skonsumowane przez rodzinę Wnioskodawcy).

Grunty objęte wnioskiem nie były udostępniane do korzystania osobom trzecim na jakiejkolwiek podstawie prawnej. Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Ponadto, w ostatnich 5 latach Wnioskodawca wraz z żoną dokonali trzech transakcji sprzedaży gruntów, ale wyłącznie o charakterze rolnym i jako osoby fizyczne nie prowadzące działalności gospodarczej i rolniczej. Wnioskodawca nie przewiduje w przyszłości dokonywać sprzedaży jakichkolwiek gruntów. Działka będąca przedmiotem wniosku była w momencie sprzedaży niezabudowana.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy transakcja zbycia przez Wnioskodawcę oraz jego żonę w wyżej opisanym stanie faktycznym działki nr 67/11, powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z tym, iż Zainteresowany sprzedał działkę nr 67/11, która nie stanowiła części jego przedsiębiorstwa (tj Wnioskodawca nie zakupił gruntu stanowiącego ww. działkę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, nie wykorzystywał go w ramach działalności gospodarczej, a także nigdy nie sprzedawał plonów z tego gruntu), a jedynie część majątku osobistego Zainteresowanego i jego małżonki, a ponadto, że grunt stanowiący m. in. działkę nr 67/11 miał (i częściowo ma) służyć zaspokajaniu prywatnych potrzeb Wnioskodawcy i jego rodziny, należy uznać, że dokonana przez Zainteresowanego sprzedaż działki gruntu nr 67/11, dokonana została przez podmiot nie będący podatnikiem w rozumieniu art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej „UVAT”, a w związku z tym nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z art. 15 ust. 1 i ust. 2 UVAT wynika, że ustawodawca wyraźnie powiązał pojęcie „podatnika” z pojęciem „działalności gospodarczej”. Z kolei kryterium działalności gospodarczej wyklucza z grona podatników ww. podatku osoby fizyczne nie prowadzące takiej działalności nawet, jeżeli dokonują czynności dostawy. Wykonanie czynności podlegającej opodatkowaniu skutkuje więc powstaniem obowiązku podatkowego tylko wtedy, jeżeli czynność została wykonana w ramach działalności gospodarczej. Według prawa wspólnotowego opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej podlega dostawa towarów lub usług świadczona na terytorium kraju przez podatnika, który jako taki występuje (art. 2 ust. 1 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - zwanej dalej „Dyrektywą”). Oznacza to, że czynność opodatkowana w postaci dostawy towaru lub świadczenia usług ma miejsce wyłącznie wówczas, gdy w odniesieniu do tej właśnie czynności dany podmiot występuje w charakterze podatnika podatku od wartości dodanej, a więc podmiotu prowadzącego w określonym zakresie działalność gospodarczą. Z brzmienia art. 2 i art. 9 Dyrektywy, jak również art. 15 ust. 1 i ust. 2 UVAT wynika jednoznacznie, że warunkiem niezbędnym do uznania danego podmiotu za podatnika VAT jest ustalenie, że działa on niezależnie jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik czy wykonujący wolny zawód. Jeśli więc czynność została dokonana poza ww. zakresem, to w świetle przedstawionych przepisów z tytułu wykonania takiej czynności dany podmiot nie może być uznany za podatnika podatku od towarów i usług, i to bez względu na to, czy czynność została wykonana jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, czy też wielokrotnie.

Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez daną osobę jej majątku prywatnego. Majątek taki, nabywany jest na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem na działalność handlową, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika podatku od towarów i usług. Należy kategorycznie podkreślić, że zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności musi być ujawniony już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można bowiem pominąć tego, że przez pojęcie „handel” należy rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży (por. wyrok NSA z dnia 20 października 2007 r., sygnatura akt I FPS 3/07).

Ponadto, warunkiem uznania danej osoby za podatnika jest jej stałe zaangażowanie w prowadzoną działalność gospodarczą. Tym samym nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług osoba fizyczna sporadycznie (bez pewnego stopnia stałości i ciągłości) zaangażowana w dostawę towaru (por. wyrok ETS z dnia 26 września 1996 r., sygnatura sprawy C-230/94). ETS wyraźnie podkreśla w swych orzeczeniach, że podmiot będący podatnikiem podatku VAT, występujący w danej transakcji w charakterze prywatnym, nie działa w tym zakresie jako podatnik. Z tych względów transakcja o charakterze prywatnym, mimo iż jest dokonywana przez podatnika, nie stanowi przedmiotu opodatkowania VAT. Reasumując, wykonanie danej czynności (tutaj sprzedaży działki budowlanej) jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania w sposób nawet częstotliwy, czy też wielokrotnie, nie przesądza automatycznie, że z tego tylko powodu podmiot staje się podatnikiem VAT. Konieczne jest bowiem ustalenie, że w odniesieniu do tej czynności występował on w charakterze podatnika, tj. tutaj handlowca. Tak więc nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celu odsprzedaży (celach handlowych), lecz spożytkowania w celach osobistych.

W niniejszej sprawie nie ulega żadnej wątpliwości, że Wnioskodawca wraz z żoną nabywając nieruchomość opisaną we wniosku, nie nabywali jej z zamiarem dalszej odsprzedaży. Bezspornie wynika, że Wnioskodawca miał zamiar użytkować nieruchomość rolniczo- warzywniczą, na własne potrzeby. Sytuacja życiowa zmusiła jednak Wnioskodawcę do budowy na tym gruncie domów dla własnych dzieci, zaś sytuacja finansowa - do sprzedaży części ww. nieruchomości.

Należy podkreślić, że nie można z zamiaru dokonania kilkukrotnej sprzedaży gruntów budowlanych automatycznie wywodzić obowiązku zapłaty podatku bez ustalenia, że podmiot tych czynności działał w charakterze podatnika VAT, tj. handlowca. Działalność handlowa oznacza dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży w sposób wskazujący na zamiar kontynuacji tej działalności. Z okoliczności faktycznych sprawy wynika, że przedmiotem sprzedaży był majątek prywatny Wnioskodawcy i jego żony, a ponadto, że nie zakupili oni gruntu celem jego odsprzedaży. Stąd sprzedaży części ww. gruntu ze względów rodzinnych nie można uznać za wykonywanie przez Wnioskodawcę czynności sprzedaży gruntu w sposób ciągły i profesjonalny (jako handlowiec). Okoliczność zaś, że Wnioskodawca dzieli przedmiot sprzedaży należący do jego majątku prywatnego na mniejsze działki, aby uzyskać wyższą cenę albo większą atrakcyjność gruntu nie oznacza tylko z tego powodu, że ma zamiar prowadzenia działalności gospodarczej. Okoliczność dzielenia zakupionej działki była wynikiem zaistniałej sytuacji rodzinnej i finansowej (najpierw budowa domów dla dzieci, potem kwestia finansowania procesu budowlanego). Mając na uwadze przytoczone okoliczności faktyczne i prawne, w ocenie Wnioskodawcy, czynność zbycia przez niego działki nr 67/11 nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, albowiem została dokonana sporadycznie, i to przez podmiot nie będący podatnikiem podatku VAT.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając z upoważnienia Ministra Finansów, wydał w dniu 26 listopada 2009 r. interpretację indywidualną nr ILPP1/443-1065/09-4/MK, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Pismem z dnia 18 grudnia 2009 r. (data wpływu 22 grudnia 2009 r.) Wnioskodawcza wezwał Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu działającego w imieniu Ministra Finansów do usunięcia naruszenia prawa i zmiany interpretacji indywidualnej z dnia 26 listopada 2009 r. nr ILPP1/443-1065/09-4/MK.

W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa pismem z dnia 19 stycznia 2010 r. nr ILPP1/443/W-153/09-2/HMW Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w wynik ponownej analizy sprawy z uwzględnieniem zarzutów przytoczonych w wezwaniu, stwierdził brak podstaw do zmiany interpretacji indywidualnej w przedmiotowej sprawie.

W związku z powyższym, Wnioskodawca wniósł w dniu 17 lutego 2010 r. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu.

Po rozpatrzeniu sprawy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wydał wyrok w dniu 7 grudnia 2011 r., sygn. akt I SA/Po 727/11, w którym uchylił zaskarżoną interpretację.

W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 7 grudnia 2011 r., sygn. akt I SA/Po 727/11 – stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik działając w charakterze producenta, handlowca lub usługodawcy, miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w orzeczeniu z dnia 7 grudnia 2011 r., iż o tym, że podmiot dokonujący sprzedaży gruntu budowlanego działał w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, a nie w ramach zarządu majątkiem prywatnym wykonując prawo własności, decyduje stopień jego aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, z którego wynika, że angażuje on środki podobne do wykorzystywania przez producentów, handlowców i usługodawców w ramach prowadzenia działalności gospodarczej. W takim kształcie sprawy konieczne staje się ustalenie, że zbywca w odniesieniu do czynności sprzedaży działki budowlanej lub przeznaczonej pod zabudowę występował jako osoba angażująca środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, a nie osoba wykonująca prawo własności w stosunku do tego gruntu, bowiem jednorazowa sprzedaż nawet w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy nie przesądza, że z tego tylko powodu staje się podatnikiem VAT.

Nie jest działalnością handlową – jak określił to w orzeczeniu Sąd – sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz spożytkowania w celach prywatnych. Ponadto, podjecie takich czynności np. jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych oraz działanie marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca w dniu 19 marca 2007 r. wraz z żoną zakupili grunt rolny, stanowiący działkę nr 67/3. Grunt nabyto do majątku prywatnego osób fizycznych, nie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Nieruchomość nie była przez Wnioskodawcę wprowadzana do działalności gospodarczej jako środek trwały oraz nie była w niej wykorzystywana. Zainteresowany wskazał, iż początkowo miał zamiar przeznaczyć grunt na cele rolnicze i warzywnicze, na własne potrzeby. Jednakże z opisanego gruntu plonów nie zbierano. Wnioskodawca postanowił na części tego gruntu wybudować domy mieszkalne dla własnych dzieci. W związku z powyższym na wniosek Zainteresowanego dokonano podziału gruntu nr 67/3 na działki 67/5, 67/6, 67/7, 67/8, 67/9 oraz 67/10. Jedna z działek – 67/10 – stała się nieruchomością drogową. Następnie Wnioskodawca – oraz jego dzieci – podjęli czynności mające na celu odrolnienie, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy oraz pozwolenie na budowę. Skutkiem tego, Zainteresowany wraz z małżonką sprzedał działkę nr 67/8. Zamierzając także sprzedać działkę nr 67/9 Wnioskodawca podjął czynności mające na celu odrolnienie, podział oraz uzyskanie warunków zabudowy tejże działki. W następstwie tego Wnioskodawca podzielił działkę nr 67/9 na działki o numerach 67/11, 67/12, 67/13 oraz 67/14. W sierpniu oraz wrześniu 2009 r. Wnioskodawca sprzedał nieruchomości o numerach 67/11, 67/12 oraz 67/13. Transakcje sprzedaży opodatkował podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Nieruchomości nie były udostępniane do korzystania osobom trzecim na jakiejkolwiek podstawie prawnej. Wnioskodawca wraz z małżonką w ciągu ostatnich 5 lat dokonali trzech transakcji sprzedaży gruntów.

Z niniejszej sprawy – a w szczególności z okoliczności sprzedaży działki – nie wynika aktywność Wnioskodawcy, którą można by porównać z działaniami podmiotów zajmujących się profesjonalnym obrotem działkami. W przedmiotowej sprawie bowiem Zainteresowany nabył grunt w roku 2007 jako nieprzeznaczony pod zabudowę, nie dokonał jego uzbrojenia, nie prowadził działań marketingowych wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia i jedynie część nabytego gruntu podzielił na działki o zmniejszonej powierzchni dla zwiększenia pewności, że znajdą one nabywcę.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisany stan faktyczny wskazać należy, iż w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonujący dostawy opisanej działki Wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika. Zainteresowany – jak sam twierdzi – nie wykorzystywał nieruchomości w działalności gospodarczej oraz w działalności rolniczej. Uwzględniając ponadto fakt, iż bezpośrednim powodem zbycia działki nr 67/11 są trudności finansowe w pozyskaniu kredytu na budowę domów dla dzieci, a tym samym szukanie innych źródeł finansowania tej budowy, stwierdzić należy, iż nic nie wskazuje na to, aby nabyciu nieruchomości towarzyszył zamiar jej późniejszego zbycia oraz wykorzystywania w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Sposób postępowania Wnioskodawcy jako handlowca wyklucza także inne jego postępowanie. Z opisu sprawy nie wynika bowiem, by Zainteresowany podejmował aktywne działania, które mogłyby świadczyć o zamiarze profesjonalnego obrotu nieruchomościami, tj. nie podejmował starań mających na celu przygotowanie do sprzedaży gruntu takich np. jak ogłoszenia w mediach. Powyższe potwierdza także nieudostępnianie gruntu osobom trzecim na podstawie odpłatnych lub bezpłatnych czynności. Zatem, Zainteresowany sprzedając wymienioną działkę korzystać będzie z przysługującego prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Wnioskodawcę cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, a dostawę działki nr 67/11 cech czynności opodatkowanej, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Reasumując, Zainteresowany w związku ze sprzedażą działki nr 67/11 nie był zobowiązany opodatkować podatkiem od towarów i usług tej transakcji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.