Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPP3.4512.945.2016.1.PC
z 31 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 grudnia 2016 r. (data wpływu do tut. Biura 21 grudnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości stosowania 0% stawki dla wewnątrzwspólnotowej dostawy wyrobów akcyzowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 grudnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości stosowania 0% stawki dla wewnątrzwspólnotowej dostawy wyrobów akcyzowych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

X sp. z o.o. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług zarejestrowanym dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych. Spółka posiada koncesję na obrót paliwami ciekłymi z zagranicą. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest m.in. handel paliwami ciekłymi (benzyną, olejem napędowym i gazem LPG) oraz biokomponentami, zarówno krajowy jak i międzynarodowy. Dalej w niniejszym wniosku wszystkie te rodzaje wyrobów będą określane jako „towary”.

Spółka dokonuje wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów na rzecz kontrahentów Spółki z innych państw członkowskich Unii Europejskiej będących podatnikami podatku od wartości dodanej w kraju swojej siedziby.

Spółka sprzedaje swoje towary na rzecz kontrahentów z UE na warunkach określonych w umowach, zgodnie z którymi to nabywcy są odpowiedzialni za organizację transportu towarów, czyli wszelkie obowiązki związane z organizacją transportu z miejsca jego wydania towaru przez Spółkę i obsługą formalności związanych np. z ubezpieczeniem towaru spoczywają na nabywcy. W związku z powyższym utrudnione jest kompletowanie przez Spółkę dokumentów transportowych a więc tzw. listów przewozowych CMR. Spółkę z przewoźnikiem nie wiąże żaden stosunek prawny, który pozwalałby na wyegzekwowanie powyższego dokumentu.

Wszystkie wyroby, którymi aktualnie obraca Spółka stanowią wyroby akcyzowe. Dostawa tych towarów odbywa się w procedurze zawieszenia poboru akcyzy ze składu podatkowego w Polsce do składu podatkowego w kraju przeznaczenia.

Podmiotem, który dokonuje wysyłki wyrobów ze składu podatkowego w procedurze zawieszenia poboru akcyzy jest podmiot prowadzący skład podatkowy z którego usług korzysta Spółka. Może być to również skład podatkowy prowadzony przez producenta wyrobów, który sprzedał te wyroby Spółce, a Spółka dostarcza je kontrahentowi z UE. Wyroby są przemieszczane do składu podatkowego w innym kraju, który może być prowadzony przez nabywcę towarów od Spółki lub przez inny podmiot. Przemieszczanie wyrobów w procedurze zawieszenia poboru akcyzy odbywa się bowiem między składami podatkowymi z terytorium Polski na terytorium innego kraju UE, lecz podmioty prowadzące składy podatkowe nie muszą być właścicielami tych wyrobów.

W przypadku przemieszczania wyrobów w procedurze zawieszenia poboru akcyzy dokumenty towarzyszące przemieszczaniu wyrobów akcyzowych generowane są zgodnie z przepisami za pośrednictwem Systemu elektronicznego EMCS. Dokument elektroniczny e-AD, ewentualnie dokument zastępujący e-AD gdy system jest niedostępny, zawierają szczegółowe dane dotyczące przesyłanych wyrobów. Wprowadzenie wyrobów do składu podatkowego właściwego dla nabywcy jest dokumentowane, również generowanym elektronicznie w Systemie, raportem odbioru lub w przypadku niedostępności Systemu dokumentem zastępującym raport odbioru.

Spółka uzyskuje od podmiotu prowadzącego skład podatkowy, z którego wyroby są wysyłane, do innych krajów UE, wydruk dokumentu e-AD na potwierdzenie, że wyroby opuściły skład i procedura zawieszenia poboru akcyzy została wszczęta. Spółka uzyskuje również wydruk raportu odbioru potwierdzający dostarczenie wyrobów do składu podatkowego w innym państwie członkowskim.

Informacje z dokumentu e-AD (oraz z raportu odbioru) pozwalają na ustalenie, że dotyczy on towaru sprzedawanego przez Spółkę. W szczególności na dokumencie e-AD znajduje się numer dokumentu numer faktury wystawionej przez Spółkę do kontrahenta z UE lub dokumentu magazynowego lub innego dokumentu, na podstawie którego Spółka wystawia fakturę; jako odbiorca towarów jest wskazany kontrahent Spółki lub skład podatkowy przeznaczenia. Spółka wystawia swoją fakturę dopiero po tym, jak towary zostają wydane ze składu podatkowego, ponieważ wówczas zna dokładną ilość tych towarów. Dlatego dokument e-AD i raport odbioru można w sposób niepozostawiający wątpliwości powiązać z fakturą Spółki.

Faktura Wnioskodawcy jednocześnie zawiera wszystkie elementy niezbędne zgodnie z art. 106e ustawy o VAT, w tym specyfikację sprzedawanych towarów, zatem Spółka nie musi posiadać odrębnego dokumentu zawierającego specyfikację poszczególnych sztuk ładunku. Nabywca otrzymuje jeden egzemplarz faktury pocztą (kurierem) lub pocztą elektroniczną.

Poza wymienionymi wyżej dokumentami Spółka posiada również potwierdzenie płatności. Wszystkie dokumenty łącznie świadczą bezsprzecznie o wywozie towaru poza terytorium Polski.

Mogą wystąpić sytuacje, w których Spółka nie będzie posiadała dokumentu CMR od przewoźnika lub też dokument ten nie będzie posiadał elementów potwierdzających dowóz towaru do miejsca przeznaczenia np. brak podpisu odbiorcy, pieczątki, brak daty odbioru; nie będzie również posiadała raportu odbioru ze składu podatkowego, gdyż nie zostanie jej przekazany przez skład podatkowy.

Spółka zamierza jednak wprowadzić procedurę w ramach której nabywcy towarów od Spółki każdorazowo będą potwierdzali jej w formie e-maila odbiór nabytych od niej towarów. W wiadomości wysyłanej do kontrahenta będzie wskazany wykaz faktur dokumentujących dostawy do tego kontrahenta zrealizowane przez Spółkę w danym miesiącu. W potwierdzeniu otrzymanym od kontrahenta w odniesieniu do poszczególnych dostaw udokumentowanych fakturami zawartymi w wykazie faktur, będzie wyraźnie wskazane gdzie i kiedy towar został odebrany, jaka ilość towaru została odebrana oraz jakim środkiem transportu towar został dostarczony.

Podsumowując, Spółka każdorazowo będzie w posiadaniu następujących dokumentów potwierdzających wywóz towarów do innego państwa członkowskiego UE:

1. Jeden egzemplarz faktury sprzedaży
2. Dokument magazynowy wydania ze składu podatkowego lub inny dokument potwierdzający wydanie towarów ze składu
3. Dokument akcyzowy „e-AD” (ewentualnie dokument zastępujący e-AD, gdy system jest niedostępny)
4. Wydruk wiadomości e-mail od kontrahenta potwierdzającej otrzymanie towarów wynikających z wykazu faktur dokumentujących dostawy zrealizowane w danym miesiącu.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie: Czy w przypadku braku dokumentu CMR oraz raportu odbioru Spółka może stosować do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów 0% stawkę podatku VAT, jeśli przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy posiada w swej dokumentacji dowód w postaci otrzymanej od nabywcy wiadomości e-mail zawierającej potwierdzenie otrzymania towaru (będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy), zgodnie z wykazem faktur wystawionych przez Spółkę uwzględnionym w tej wiadomości e-mail?

Zdaniem Wnioskodawcy: w przypadku, gdy nie posiada ona dokumentu CMR oraz raportu odbioru, dla możliwości zastosowania 0% stawki VAT przy WDT, wystarczające jest otrzymanie w formie mailowej od kontrahenta potwierdzenia odbioru nabytych od Spółki towarów zgodnie z wykazem faktur uwzględnionym w tym mailu. W potwierdzeniu tym wskazane będą wyraźnie data i miejsce odbioru, ilość odebranego towaru oraz środek transportu.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy o VAT WDT podlega opodatkowaniu według stawki 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.
   
   

Jak wynika z powyższego, dla zastosowania stawki 0% konieczne jest spełnienie następujących warunków:

1. dokonanie dostawy na rzecz podmiotu zarejestrowanego do VAT, posiadającego właściwy i ważny numer VAT,
2. dokonanie dostawy przez podmiot zarejestrowany jako podatnik VAT-UE,
3. posiadanie odpowiednich dokumentów, potwierdzających wywóz towarów z terytorium Polski na terytorium innego państwa członkowskiego i ich dostarczenie do nabywcy.
   
   

O ile w przedstawionym stanie faktycznym w ocenie Spółki bez wątpienia można wskazać na wystąpienie przesłanek wskazanych w pkt 1 i 2 (Spółka jest zarejestrowana jako podatnik VAT-UE, zaś nabywcami są podmioty posiadające właściwy i ważny numer VAT), to potwierdzenia wymagają okoliczności właściwego udokumentowania transakcji WDT w celu zastosowania 0% stawki VAT.

Zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy VAT, dowodami, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2, są:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku

jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Z kolei w art. 42 ust. 11 wskazano, iż w sytuacji, gdy powyższe dokumenty nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
   
   

W ocenie Wnioskodawcy, ze wskazanych przepisów ustawy o VAT wynika wyraźnie, iż prawo do zastosowania stawki 0% uzależnione jest od posiadania dowodów, które jednoznacznie potwierdzają, że w określonej sytuacji faktycznie doszło do wywozu towarów z Polski i nastąpiło ich dostarczenie nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej. Mogą to być dokumenty lub inne dowody potwierdzające ten fakt. Podatnik musi być zatem w stanie udowodnić, że towary będące przedmiotem dostawy rzeczywiście opuściły terytorium kraju i że dostarczono je do nabywcy w innym państwie członkowskim.

Warunkiem jest, iż dowody posiadane przez podatnika mają dać jednoznaczną informację, co do przemieszczenia towarów do innego państwa UE. Ważne jest zatem to, aby dowody w postaci dokumentów lub oświadczeń w innej formie zawierały informacje, z których wynika, że towar został faktycznie wywieziony do innego państwa członkowskiego.

Stanowisko to zostało potwierdzone również w interpretacjach indywidualnych Ministra Finansów. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego z dnia 6 sierpnia 2013 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, (znak: IPPP3/443-482/13-4/LK) wskazano: „ważne jest to, aby przedmiotowe dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został wywieziony z terytorium kraju oraz został faktycznie dostarczony do innego państwa członkowskiego.

Prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0%, uzależnione jest w znacznej mierze od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru z terytorium kraju i dostarczenia go do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż Polska. Istotą przywołanych przepisów jest zobowiązanie podatnika do udowodnienia, iż towary będące przedmiotem dostawy, rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze niż w odniesieniu do dostaw krajowych, skutki podatkowe.”

W ocenie Wnioskodawcy, stanowisko zgodnie z którym dla zastosowania stawki 0% wystarczające jest posiadanie dowodów potwierdzających jednoznacznie wywóz towaru do innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej (jak już wskazano wyżej katalog dowodów potwierdzających WDT jest otwarty i rodzaj tych dokumentów ma drugorzędne znaczenie) potwierdza również brzmienie art. 138 Dyrektywy 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. (Dz. Urz. L 347/1) w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Przedmiotowy przepis zwalnia dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium jednego kraju członkowskiego na terytorium innego państwa należącego do Wspólnoty z obowiązku uiszczenia VAT. Unijne regulacje zakładające opodatkowanie transakcji w kraju ostatecznej konsumpcji towaru, skutkowały koniecznością ustanowienia rozwiązania, które pozwoliłoby uniknąć dwukrotnego opodatkowania tej samej czynności. Zwolnienie dostawy towarów z opodatkowania opiera się na założeniu, iż każdej transakcji rozpoznanej jako WDT (objęte zwolnieniem) po stronie dostawcy będzie odpowiadać opodatkowane wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów po stronie nabywcy. Odpowiednikiem przewidzianego w art. 138 zwolnienia jest w polskiej ustawie o VAT objęcie WDT stawką podatku VAT w wysokości 0%. Jako nieodłączny element transakcji wewnątrzwspólnotowych, zastosowanie stawki 0% jest więc fundamentalnym prawem podatnika, którego nie należy traktować jako szczególnego przywileju przysługującemu podmiotowi prowadzącemu działalność tylko w okolicznościach wyjątkowych.

Spółka pragnie ponadto zwrócić uwagę, iż przepisy formułują jedynie wymóg posiadania dowodów potwierdzających wywóz towarów do innego kraju członkowskiego, nie precyzując, jaką formę mają mieć te dowody. Nie jest zatem wymagane, aby dowody te miały postać papierową. Stanowisko to potwierdza m.in. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 7 września 2011 r., (znak: IPPP1-443-1340/09/11-7/S/PR), zgodnie z którą: „przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie wskazują konkretnej formy dla dokumentów wymienionych przez ustawodawcę dla celów potwierdzenia zaistnienia wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, a określają jedynie jakiego rodzaju informacje powinny zawierać. Z ustawowych regulacji nie wynika wymóg; aby dokumenty potwierdzające wewnątrzwspólnotowy charakter transakcji miały koniecznie formę "papierową".

Biorąc pod uwagę, że nigdzie nie stanowi się o formie dokumentów, zasadniczo dopuszczalna będzie każda forma, byle uprawdopodobniona była autentyczność tych dokumentów. Zgodzić się zatem należy z twierdzeniem, że dowodem może być także dokument w formie elektronicznej lub przesiany faksem. Oznacza to tym samym, iż w przedmiotowej sprawie na Spółce nie ciąży obowiązek dostarczenia dokumentów oryginalnych i dopuszczalne jest w tym celu gromadzenie dokumentów w formie oryginałów, jak również ich kopii, a także w formie dokumentów przesłanych drogą elektroniczną lub faksem”.

W świetle interpretacji indywidualnych Ministra Finansów stanowisko Spółki wydaje się być prawidłowe, gdyż dla zastosowania stawki VAT w wysokości 0% przy WDT konieczne jest udokumentowanie z którego jednoznacznie wynika, że towar został wywieziony z terytorium Polski, nie ma natomiast znaczenia w jaki sposób zostanie to udokumentowane, dowodem takim może być wydruk wiadomości e-mail w której kontrahent potwierdzi odbiór towarów udokumentowanych fakturami zawartymi w zestawieniu stanowiącym załącznik do tej wiadomości.

Obecnie obowiązujące przepisy nie przewidują również wymogu, aby dokumenty potwierdzające wewnątrzwspólnotowy charakter transakcji miały formę „papierową”. W ocenie Spółki dowodem potwierdzającym przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju może być także dokument w formie elektronicznej (podobnie m.in. WSA w Warszawie w wyroku z dnia 12 lutego 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 1909/08).

Spółka stoi na stanowisku, iż przysługuje jej prawo do zastosowania stawki 0% przy WDT, jeśli posiada w swej dokumentacji przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy oryginalną wiadomość e-mail zawierającą w swej treści potwierdzenie otrzymania przez nabywcę towaru zgodnie z wykazem faktur wymienionym w tej wiadomości. Dokument w postaci wydrukowanej oryginalnej wiadomości e-mail stanowi uzupełnienie dowodów jakimi są m.in. faktura, dokument wydania towaru ze składu podatkowego, dokument e-AD oraz potwierdzenie zapłaty za towar. Dokumenty te łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.

Wysyłka wyrobów będących wyrobami akcyzowymi jest ściśle kontrolowana przez system EMCS, który monitoruje przemieszczenie towarów. Skład podatkowy, który otwiera procedurę zawieszenia poboru akcyzy powinien otrzymać raport odbioru potwierdzający dostarczenie towarów do innego kraju UE w ciągu 4 miesięcy od daty wysyłki. W przeciwnym wypadku skład podatkowy powinien zapłacić akcyzę w związku z zakończeniem procedury zawieszenia poboru akcyzy. Do czasu zakończenia przemieszczania, skład podatkowy gwarantuje swoim zabezpieczeniem przemieszczanie wyrobów do składu podatkowego przeznaczenia. Z racji tego, że Spółka sprzedaje wyroby akcyzowe, Spółka ma pewność, że zostaną one dostarczone do składu podatkowego w innym kraju UE. Gdyby tak się nie stało, skład podatkowy wysyłki otrzymałby taką informację z systemu EMCS. Jeżeli wyroby nie opuściłyby Polski, składowi podatkowemu wysyłki groziłaby zapłata akcyzy, dlatego skład podatkowy również pilnuje, aby przemieszczenie miało miejsce i procedura zawieszenia poboru akcyzy została niezwłocznie zakończona po otrzymaniu raportu odbioru od składu podatkowego przeznaczenia.

W związku z powyższym zdaniem Spółki dowody posiadane przez Spółkę potwierdzają jednoznacznie wywiezienie towarów z terytorium Polski i pozwalają na zastosowanie 0% VAT od WDT.

Takie stanowisko jak zaprezentowane przez Spółkę zostało wyrażone również w interpretacji indywidualnej z 10 marca 2015 r., (znak: IPTPP2/443-928/14-2/AJB) wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi.

Zdaniem Spółki prawidłowość jej stanowiska potwierdza również treść uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 października 2010 roku (sygn. I FPS 1/10) zgodnie z którą „w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) dla zastosowania stawki 0 % przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.), o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.” W przedmiotowej uchwale Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że z uwagi na treść art. 42 ust. 11, pozwalającego na dowodzenie okoliczności wywozu poza terytorium polski również innymi - nie tylko wymienionymi w tym przepisie - dowodami, ustawowy katalog dowodowy określony w ust. 3 i 4, nie może być uznany za zamknięty, a tym samym nie wyłącza w tym zakresie stosowania normy art. 180 § 1 O.p., zwłaszcza w sytuacji braku jednoznacznego unormowania formy i trybu pozyskiwania na dokumentach określonych w art. 42 ust. 3 pkt 1 i ust. 4 ustawy, potwierdzenia dostarczenia towarów do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (Polski). Powyższy wyrok jest niezwykle istotny z punktu widzenia prawa do zastosowania 0% VAT dla WDT, gdyż wskazuje on na możliwość dowodzenia faktu wywozu wyrobów poza terytorium Polski wszelkimi dowodami pozwalającymi na potwierdzenie tego faktu w sposób jednoznaczny. Wskazuje on jednocześnie, że nie muszą to być wyłącznie te dowody, które zostały wymienione w art. 42 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Według art. 13 ust. 1 ustawy – przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z ust. 2 ww. artykułu, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędąca podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczenia wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.
   
   

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy – wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Przepis art. 41 ust. 1 ustawy stanowi, ze stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W myśl art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług zarejestrowanym dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych. Spółka dokonuje wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów na rzecz kontrahentów Spółki z innych państw członkowskich Unii Europejskiej będących podatnikami podatku od wartości dodanej w kraju swojej siedziby. Spółka sprzedaje swoje towary na rzecz kontrahentów z UE na warunkach określonych w umowach, zgodnie z którymi to nabywcy są odpowiedzialni za organizację transportu towarów, czyli wszelkie obowiązki związane z organizacją transportu z miejsca jego wydania towaru przez Spółkę i obsługą formalności związanych np. z ubezpieczeniem towaru spoczywają na nabywcy. Wszystkie wyroby, którymi aktualnie obraca Spółka stanowią wyroby akcyzowe. Dostawa tych towarów odbywa się w procedurze zawieszenia poboru akcyzy ze składu podatkowego w Polsce do składu podatkowego w kraju przeznaczenia. W przypadku przemieszczania wyrobów w procedurze zawieszenia poboru akcyzy dokumenty towarzyszące przemieszczaniu wyrobów akcyzowych generowane są zgodnie z przepisami za pośrednictwem Systemu elektronicznego EMCS. Dokument elektroniczny e-AD, ewentualnie dokument zastępujący e-AD gdy system jest niedostępny, zawierają szczegółowe dane dotyczące przesyłanych wyrobów. Wprowadzenie wyrobów do składu podatkowego właściwego dla nabywcy jest dokumentowane, również generowanym elektronicznie w Systemie, raportem odbioru lub w przypadku niedostępności Systemu dokumentem zastępującym raport odbioru. Spółka uzyskuje od podmiotu prowadzącego skład podatkowy, z którego wyroby są wysyłane, do innych krajów UE, wydruk dokumentu e-AD na potwierdzenie, że wyroby opuściły skład i procedura zawieszenia poboru akcyzy została wszczęta. Spółka uzyskuje również wydruk raportu odbioru potwierdzający dostarczenie wyrobów do składu podatkowego w innym państwie członkowskim. Informacje z dokumentu e-AD (oraz z raportu odbioru) pozwalają na ustalenie, że dotyczy on towaru sprzedawanego przez Spółkę. W szczególności na dokumencie e-AD znajduje się numer dokumentu numer faktury wystawionej przez Spółkę do kontrahenta z UE lub dokumentu magazynowego lub innego dokumentu, na podstawie którego Spółka wystawia fakturę; jako odbiorca towarów jest wskazany kontrahent Spółki lub skład podatkowy przeznaczenia. Spółka wystawia swoją fakturę dopiero po tym, jak towary zostają wydane ze składu podatkowego, ponieważ wówczas zna dokładną ilość tych towarów. Dlatego dokument e-AD i raport odbioru można w sposób niepozostawiający wątpliwości powiązać z fakturą Spółki. Faktura Wnioskodawcy zawiera wszystkie elementy niezbędne zgodnie z art. 106e ustawy o VAT, w tym specyfikację sprzedawanych towarów, zatem Spółka nie musi posiadać odrębnego dokumentu zawierającego specyfikację poszczególnych sztuk ładunku. Nabywca otrzymuje jeden egzemplarz faktury pocztą (kurierem) lub pocztą elektroniczną. Poza wymienionymi wyżej dokumentami Spółka posiada również potwierdzenie płatności. Wszystkie dokumenty łącznie świadczą bezsprzecznie o wywozie towaru poza terytorium Polski. Mogą wystąpić sytuacje, w których Spółka nie będzie posiadała dokumentu CMR od przewoźnika lub też dokument ten nie będzie posiadał elementów potwierdzających dowóz towaru do miejsca przeznaczenia np. brak podpisu odbiorcy, pieczątki, brak daty odbioru; nie będzie również posiadała raportu odbioru ze składu podatkowego, gdyż nie zostanie jej przekazany przez skład podatkowy. Spółka zamierza jednak wprowadzić procedurę w ramach której nabywcy towarów od Spółki każdorazowo będą potwierdzali jej w formie e-maila odbiór nabytych od niej towarów. W wiadomości wysyłanej do kontrahenta będzie wskazany wykaz faktur dokumentujących dostawy do tego kontrahenta zrealizowane przez Spółkę w danym miesiącu. W potwierdzeniu otrzymanym od kontrahenta w odniesieniu do poszczególnych dostaw udokumentowanych fakturami zawartymi w wykazie faktur, będzie wyraźnie wskazane gdzie i kiedy towar został odebrany, jaka ilość towaru została odebrana oraz jakim środkiem transportu towar został dostarczony.

Spółka wskazuje, że każdorazowo będzie w posiadaniu następujących dokumentów potwierdzających wywóz towarów do innego państwa członkowskiego UE:

5. Jeden egzemplarz faktury sprzedaży
6. Dokument magazynowy wydania ze składu podatkowego lub inny dokument potwierdzający wydanie towarów ze składu
7. Dokument akcyzowy „e-AD” (ewentualnie dokument zastępujący e-AD, gdy system jest niedostępny)
   
   

Wydruk wiadomości e-mail od kontrahenta potwierdzającej otrzymanie towarów wynikających z wykazu faktur dokumentujących dostawy zrealizowane w danym miesiącu.

Na tle tak przedstawionego opisu sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwości czy w przypadku braku dokumentu CMR oraz raportu odbioru może stosować do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów 0% stawkę podatku VAT, jeśli przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy posiada w swej dokumentacji dowód w postaci otrzymanej od nabywcy wiadomości e-mail zawierającej potwierdzenie otrzymania towaru (będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy), zgodnie z wykazem faktur wystawionych przez Spółkę uwzględnionym w tej wiadomości e-mail.

W myśl art. 42 ust. 1 ustawy wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.
   
   

Dowodami o których mowa w ust. 1 pkt 2 – zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
   
2. (uchylony)
   
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku
   
4. (uchylony)

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Natomiast w myśl art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
   
   

W związku z tym istotne jest to, aby ww. dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego. Ponadto, dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, mają łącznie potwierdzać określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, której wymaga ten przepis. Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wywozu towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, realizowanej z udziałem przewoźnika lub spedytora odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy.

Trzeba w tym miejscu zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji „dokumentu przewozowego”. Nawiązując do cyt. art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, dokument ten powinien być dowodem potwierdzającym (łącznie z pozostałymi dowodami wskazanymi w art. 42 ust. 3 ustawy), że towar będący przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy został wywieziony z terytorium kraju i dostarczony do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. List przewozowy opisany w Rozdziale III Konwencji Genewskiej o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) z dnia 19 maja 1956 r. (Dz. U. z 1962 r. Nr 49, poz. 238, z pózn. zm.), jest niewątpliwie dowodem zawarcia umowy przewozu. Zgodnie z art. 4 oraz art. 9 Konwencji Genewskiej list przewozowy stanowi dowód zawarcia umowy przewozu, warunków tej umowy oraz przyjęcia towaru przez przewoźnika, o ile nie zostanie przeprowadzony dowód przeciwny. Brak, nieprawidłowość lub utrata listu przewozowego nie wpływa na istnienie ani na ważność umowy przewozu, która mimo to podlega przepisom Konwencji. Zatem, sama Konwencja również nie ogranicza możliwości przeprowadzania dowodu w zakresie przewozu towarów tylko do listu przewozowego.

Wobec tego, nie należy utożsamiać pojęcia „dokumentu przewozowego”, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy, tylko i wyłącznie z listem przewozowym. Za taki dokument można uznać każdy dokument potwierdzający powierzenie przewoźnikowi lub spedytorowi przewozu lub spedycji towaru, zgodnego ze specyfikacją, poza terytorium kraju i dostarczenie tego towaru do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Jeżeli

dokument taki potwierdza essentialia negotii umowy przewozu (obowiązkiem kontrahenta przewoźnika jest wydanie towaru i zapłata wynagrodzenia za przewóz, natomiast podstawowym obowiązkiem przewoźnika jest przewiezienie towaru do miejsca przeznaczenia i wydanie go odbiorcy), nie można mu odmówić mocy dowodowej i uznać, że nie jest on dokumentem, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy (chyba, ze istnieje dowód przeciwny).

Zatem jak wynika z powyższych uregulowań, prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, że doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski i dostarczenia ich do nabywcy w innym kraju UE.

Istotą przywołanych przepisów jest przede wszystkim zobowiązanie podatnika do udowodnienia, że towary będące przedmiotem dostawy rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze skutki podatkowe, niż w przypadku dostaw krajowych.

Przy czym należy zaważyć, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik możne także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co możne przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Zgodnie natomiast z art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2017 r. poz. 43), dalej „ustawa o podatku akcyzowym”, jeżeli procedura zawieszenia poboru akcyzy jest związana z przemieszczaniem wyrobów akcyzowych, warunkiem jej zastosowania jest:

1. zastosowanie e-AD albo dokumentu zastępującego e-AD;
2. złożenie we właściwym urzędzie celnym zabezpieczenia akcyzowego.
   
   

Natomiast w myśl art. 41a ust. 3 ustawy o podatku akcyzowym przemieszczanie wyrobów akcyzowych z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy może być rozpoczęte po:

1. przesłaniu przez podmiot wysyłający do Systemu projektu e-AD i uzyskaniu z Systemu e-AD, z nadanym numerem referencyjnym, sprawdzonego pod względem kompletności i prawidłowości danych zawartych w tym dokumencie, albo
2. sporządzeniu przez podmiot wysyłający dokumentu zastępującego e-AD oraz przekazaniu kopii tego dokumentu właściwemu naczelnikowi urzędu celnego.
   
   

Stosownie do art. 41e ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym, podmiot odbierający przesyła do Systemu projekt raportu odbioru niezwłocznie po odbiorze wyrobów akcyzowych, w przypadku nieotrzymania, do momentu odbioru tych wyrobów, informacji z Systemu o zamiarze przeprowadzenia kontroli odebranych wyrobów akcyzowych - nie później jednak niż w ciągu 5 dni roboczych od dnia zakończenia przemieszczania.

Zgodnie z art. 41e ust. 6 ustawy o podatku akcyzowym, w przypadku dostawy wewnątrzwspólnotowej albo eksportu dokonywanego przez terytorium państwa członkowskiego wyrobów akcyzowych z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy System otrzymuje od właściwych dla podmiotu odbierającego władz państwa członkowskiego Unii Europejskiej raport odbioru albo raport wywozu, który następnie jest automatycznie przesyłany z Systemu do podmiotu wysyłającego.

Analiza powyższych przepisów ustawy o podatku akcyzowym prowadzi zatem do wniosku, że otrzymywane na podstawie ww. regulacji dokumenty związane ze stosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy będą świadczyć o tym, ze doszło do wywozu wyrobów akcyzowych poza terytorium kraju. W szczególności dokumentem tym jest Raport odbioru/wywozu, który zawiera informacje dotyczące podmiotu odbierającego i miejsca dostawy oraz datę przyjęcia wyrobów - potwierdza zatem otrzymanie towaru przez kontrahenta unijnego (wynika to z brzmienia art. 41e ust. 2 pkt 2 i art. 41e ust. 6 ustawy o podatku akcyzowym).

W sytuacji opisanej we wniosku Spółka nie będzie posiadała dokumentu CMR od przewoźnika lub też dokument ten nie będzie posiadał elementów potwierdzających dowóz towaru do miejsca przeznaczenia np. brak podpisu odbiorcy, pieczątki, brak daty odbioru. Ponadto nie będzie również posiadała raportu odbioru ze składu podatkowego, gdyż nie zostanie jej przekazany przez skład podatkowy. Spółka zamierza jednak wprowadzić procedurę w ramach której nabywcy towarów od Spółki każdorazowo będą potwierdzali jej w formie e-maila odbiór nabytych od niej towarów. W wiadomości wysyłanej do kontrahenta będzie wskazany wykaz faktur dokumentujących dostawy do tego kontrahenta zrealizowane przez Spółkę w danym miesiącu. W potwierdzeniu otrzymanym od kontrahenta w odniesieniu do poszczególnych dostaw udokumentowanych fakturami zawartymi w wykazie faktur, będzie wyraźne wskazane gdzie i kiedy towar został odebrany, jaka ilość towaru została odebrana oraz jakim środkiem transportu towar został dostarczony.

Spółka każdorazowo będzie w posiadaniu następujących dokumentów potwierdzających wywóz towarów do innego państwa członkowskiego UE:

1. Jeden egzemplarz faktury sprzedaży
2. Dokument magazynowy wydania ze składu podatkowego lub inny dokument potwierdzający wydanie towarów ze składu
3. Dokument akcyzowy „e-AD” (ewentualnie dokument zastępujący e-AD, gdy system jest niedostępny)
4. Wydruk wiadomości e-mail od kontrahenta potwierdzającej otrzymanie towarów wynikających z wykazu faktur dokumentujących dostawy zrealizowane w danym miesiącu.
   
   

Zauważyć należy, że powołane powyżej przepisy nie stanowią o formie dokumentów. Zasadniczo dopuszczalna jest każda forma dokumentu, byle uprawdopodobniała ona wywóz towarów z terytorium kraju i ich dostarczenie na terytorium innego państwa członkowskiego. W dobie szeroko rozumianej komunikacji technicznej nie ma podstaw do odmawiania mocy dowodowej dokumentowi przesyłanemu np.: w formie elektronicznej, skanem czy faxem. Dla zastosowania stawki 0% dla transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów nie jest konieczne zatem posiadanie danego dokumentu w formie papierowej, wystarczy jego wersja elektroniczna.

Zatem należy stwierdzić, że skoro - jak wskazał Wnioskodawca - przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy posiada w swej dokumentacji dowód w postaci otrzymanej od nabywcy wiadomości e-mail zawierającej potwierdzenie otrzymania towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju tj. zawierającej informację gdzie i kiedy towar został odebrany, jaka ilość towaru została odebrana oraz jakim środkiem transportu towar został dostarczony, fakturę wraz ze specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku, dokument magazynowy wydania ze składu podatkowego lub inny dokument potwierdzający wydanie towarów ze składu, dokument akcyzowy „e-AD” ewentualnie dokument zastępujący e-AD, gdy system jest niedostępny, to Spółka jest uprawniona do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla dokonanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.

Tym samym stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Trzeba jednocześnie zaznaczyć, że tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Zatem okoliczność, czy posiadane przez niego dokumenty rzeczywiście potwierdzają dokonanie wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, może być zweryfikowana jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej, przeprowadzonej przez właściwy organ pierwszej instancji, a nie w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U z 2016 r. poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcie naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i § 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1-4 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.