Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-1-1.4511.606.2016.1.ESZ
z 12 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 14 listopada 2016 r. (data wpływu do tut. Biura 16 listopada 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych otrzymania dofinansowania do wynagrodzenia pracownika z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 listopada 2016 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych otrzymania dofinansowania do wynagrodzenia pracownika z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenia przyszłe:

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą. Małżonek Wnioskodawczyni jest ubezpieczony w ZUS, jako osoba współpracująca. Posiada on orzeczenie o stopniu niepełnosprawności w stopniu umiarkowanym. W związku z tym Wnioskodawczyni może ubiegać się o dofinansowanie z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (dalej: PFRON) do kosztów wynagrodzenia pracownika (męża). Aby starać się o dofinansowanie musi podpisać umowę o pracę z mężem (taki jest wymóg PFRON).

Przy wniosku o dofinansowanie Wnioskodawczyni podaje kwotę kosztów pracy (która jest dofinansowana). W skład tej kwoty wchodzą:

1. Wynagrodzenie brutto pracownika,
2. Finansowane przez pracodawcę obowiązkowe składki na ubezpieczenie emerytalne, rentowe i wypadkowe oraz obowiązkowe składki na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.
   
   

Opłacane składki na ubezpieczenie emerytalne, rentowe i wypadkowe oraz obowiązkowe składki na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, natomiast kwotę samego wynagrodzenia pracownika (męża) nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu (art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy otrzymane dofinansowanie do wynagrodzenia pracownika – męża (dofinansowanie do wynagrodzenia brutto oraz obowiązkowych składek na ubezpieczenie społeczne oraz Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych), które otrzyma z PFRON musi w całości wykazać jako przychód prowadzonej działalności gospodarczej, czy też może część dofinansowania, która przypada do wypłaty samego wynagrodzenia męża (którego nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów) nie zaliczać do przychodu firmy (art. 14 ust. 3 pkt 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych)?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w związku z tym, że PFRON dofinansowuje wynagrodzenie brutto męża Wnioskodawczyni (którego nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów) oraz do obowiązkowych składek na ubezpieczenie społeczne Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (którego składki może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu) i sam nie podaje konkretnego podziału tego dofinansowania, ile przypada do samego wynagrodzenia, a ile do obowiązkowych składek, Wnioskodawczyni rozbija tą kwotę procentowo.

W przypadku Wnioskodawczyni, jej zdaniem, przy stopniu niepełnosprawności męża w stopniu umiarkowanym kwota dofinansowania do wynagrodzenia wynosi 1125 zł wg wyliczenia:

1. Wynagrodzenie brutto, które Wnioskodawczyni wypłaci mężowi wynosi 1850 zł, co stanowi 70,3% kwoty dofinansowania.

1125 zł x 70,3% = 790,87 zł – kwota ta, zdaniem Wnioskodawczyni, nie stanowi przychodu firmy i nie podlega opodatkowaniu;

2. Składki na ubezpieczenie społeczne oraz na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, które opłaca za pracownika (męża) wynoszą 782,57 zł, co stanowi 29,7% kwoty dofinansowania,

1125 zł x 29,7% = 334,13 zł – zdaniem Wnioskodawczyni, kwota ta jest przychodem i podlega opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 2032), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodu jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 2 powoływanej ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 13, i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Mając na uwadze brzmienie powyższego przepisu należy stwierdzić, iż ustawodawca różnicuje skutki podatkowe otrzymanych dotacji i innych nieodpłatnych świadczeń w zależności od celu, na jaki zostały one przeznaczone, tj.:

• dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na cele inne niż nabycie lub wytworzenie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych – zaliczane są do przychodów z działalności gospodarczej,
• ww. świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków poniesionych przez podatnika na zakup lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych – nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej.
  
  

Zgodnie z art. 26a ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t.j Dz. U. z 2011 r. Nr 127, poz. 721 ze zm.) Pracodawcy przysługuje ze środków Funduszu miesięczne dofinansowanie do wynagrodzenia pracownika niepełnosprawnego, o ile pracownik ten został ujęty w ewidencji zatrudnionych osób niepełnosprawnych, o której mowa w art. 26b ust. 1. Miesięczne dofinansowanie do wynagrodzenia pracownika niepełnosprawnego, zwane dalej "miesięcznym dofinansowaniem", przysługuje w kwocie:

1. 1800 zł - w przypadku osób niepełnosprawnych zaliczonych do znacznego stopnia niepełnosprawności;
2. 1125 zł - w przypadku osób niepełnosprawnych zaliczonych do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności;
3. 450 zł - w przypadku osób niepełnosprawnych zaliczonych do lekkiego stopnia niepełnosprawności.
   
   

Zatem otrzymane dofinansowanie przez pracodawcę do wynagrodzenia pracownika niepełnosprawnego co do zasady przekazane zostaje na pokrycie wydatków związanych z wynagrodzeniem osoby niepełnosprawnej.

W art. 14 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca zawarł zamknięty katalog przypadków, w których wskazane przysporzenia nie są zaliczane do przychodów podatkowych. Dofinansowanie otrzymane ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji osób niepełnosprawnych nie zostały ujęte w treści ww. przepisu.

W świetle powyższego, otrzymane środki z tytułu dofinansowania z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych do wynagrodzenia pracownika, co do zasady stanowią przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, jako że wyczerpują znamiona wskazane w art. 14 ust 2 pkt 2 stanowią, co do zasady, przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą. W swojej działalności zatrudnia swojego męża, który posiada orzeczenie o stopniu niepełnosprawności w stopniu umiarkowanym. W związku z tym Wnioskodawczyni może ubiegać się w PFRON o dofinansowanie do kosztów wynagrodzenia pracownika (męża).

W myśl art. 14 ust. 3 pkt 3a ww. ustawy, do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1. Tzw. koszty pracownicze, co do zasady stanowią koszty podatkowe. Jednakże stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki niebędącej osobą prawną - także małżonków i małoletnich dzieci wspólników tej spółki.

W świetle powyższego, wynagrodzenie wypłacane na rzecz małżonka nie stanowi kosztów uzyskania przychodów w myśl art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast składki na ubezpieczenie społeczne w części finansowanej przez Wnioskodawczynię jako pracodawcę, Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, jako nie mieszczące się w pojęciu „wartości pracy własnej” męża Wnioskodawczyni - mogą stanowić koszty podatkowe.

Jak wynika ze złożonego wniosku, dofinansowanie z PFRON, jakie otrzyma Wnioskodawczyni w związku z zatrudnieniem w prowadzonej działalności gospodarczej jej niepełnosprawnego męża, dotyczyć będzie tzw. wynagrodzenia brutto, a więc również składek na ubezpieczenie społeczne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, finansowanych przez Wnioskodawczynię.

Mając na względzie opisane zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy stwierdzić należy, że otrzymane dofinansowanie do wynagrodzenia pracownika niepełnosprawnego (męża Wnioskodawczyni) z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych będzie stanowić dla Wnioskodawczyni przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w takiej części w jakiej nie dotyczy ono wynagrodzenia małżonka Wnioskodawczyni. Skoro bowiem zgodnie z 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynagrodzenie to nie może zostać zaliczone w ciężar kosztów podatkowych, to w tej części otrzymane przez Wnioskodawczynię dofinansowanie, jako zwrot innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, na podstawie art. 14 ust. 3 pkt 3a ww. ustawy, zostaje wyłączone od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych w ramach prowadzonej przez Wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni uznano za prawidłowe.

Ponadto w kwestii wyliczeń wskazanych przez Wnioskodawczynię we wniosku należy stwierdzić, że ocena wyliczeń nie należy do kompetencji organu wydającego interpretacje indywidualne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.