Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPP3.4512.734.2016.1.ASz
z 18 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 22 kwietnia 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 17 października 2016 r. (data wpływu 20 października 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku uwzględniania przy ustalaniu wskaźnika proporcji, o którym mowa w art. 90 ust. 2 ustawy, obrotu osiąganego z tytułu najmu lokali – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 października 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku uwzględniania przy ustalaniu wskaźnika proporcji, o którym mowa w art. 90 ust. 2 ustawy, obrotu osiąganego z tytułu najmu lokali.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie pośrednictwa w obrocie nieruchomościami, pozostałej działalności wspomagającej usługi finansowe, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych oraz wynajmu i zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi.

Wnioskodawca w ramach prowadzenia działalności wykonuje zarówno czynności, w związku z którymi przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo mu nie przysługuje. Wnioskodawca korzysta z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom związanym z wykonywaniem działalności gospodarczej zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Obecnie wskaźnik proporcji wynosi 98% i został ustalony na podstawie struktury sprzedaży z roku ubiegłego.

Od stycznia 2016 r. Wnioskodawca w ramach prowadzenia działalności gospodarczej wynajmuje lokale mieszkalne. Wnioskodawca poza działalnością gospodarczą wynajmuje lokale mieszkalne i użytkowe, które nie są składnikiem majątku związanego z prowadzoną dotychczas działalnością. Najem prywatny jest opodatkowany ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych w wysokości 8,5%, a powstałe z związku z tą usługą koszty można przypisać do konkretnej sprzedaży.

Wnioskodawca w ramach działalności gospodarczej dokonuje zakupów towarów i usług, przy których naliczany jest podatek, jednak nie jest w stanie precyzyjne określić, w jakiej części są one przypisane do najmu lokali objętego zwolnieniem z VAT, a w jakim do najmu lokali objętego stawką 23% VAT.

Wnioskodawca przy ustalaniu ww. wskaźnika proporcji zamierza ująć całość sprzedaży - zarówno tej dokonanej w ramach działalności gospodarczej, jak i związanej z najmem prywatnym. Wnioskodawca ustalił, że wskaźnik proporcji za rok 2016 ulegnie zmianie szacunkowo do 52%, natomiast w przypadku nieuwzględnienie w strukturze sprzedaży najmu prywatnego wynosiłby 20%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest ustalenie, w zakresie przedmiotowego stanu faktycznego, że przy obliczaniu wskaźnika proporcji zgodnie z art. 90 ust 2 ustawy o podatku od towarów i usług dla celów odliczenia podatku naliczonego, należy uwzględnić w ogóle sprzedaży z działalności gospodarczej także obrót z wskazanego najmu prywatnego?

Zdaniem Wnioskodawcy, przy ustalaniu wskaźnika proporcji zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej ustawa o VAT) należy uwzględnić obrót osiągany z tytułu najmu lokali, pomimo że nie wchodzi on w zakres prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT „działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych”. Osoba wynajmująca mieszkanie czy garaż za wynagrodzeniem spełnia więc co do zasady definicję podatnika prowadzącego działalność gospodarczą. Nie ma tu znaczenia, że chodzi o tzw. najem prywatny (nie w ramach zarejestrowanej działalności gospodarczej).

A zatem należy stwierdzić, iż prywatny najem lokali mieszkalnych i użytkowych w świetle art. 15 ust. 2, należy traktować jako działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT, zaś Wnioskodawca działa w charakterze podatnika. Wnioskodawca bowiem wykorzystuje towar w postaci lokalu w sposób ciągły dla celów zarobkowych – otrzymuje z tytułu wynajmu wynagrodzenie.

Stosownie do art. 109 ust. 3 ustawy o VAT, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 – dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Skoro zatem Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, która obejmuje czynności opodatkowane pozytywnymi stawkami VAT, jest zobowiązany do wykazania wartości sprzedaży z tytułu najmu lokali mieszkalnych oraz użytkowych w prowadzonej ewidencji oraz deklaracji podatkowej.

Zasady dotyczące rozliczania podatku naliczonego przy zakupach towarów i usług związanych zarówno z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżania podatku należnego jak i czynnościami, odnośnie których prawo to nie przysługuje, uregulowane zostały w przepisach art. 90 ustawy o VAT.

Zgodnie z ust 2 art. 90 tego aktu prawnego, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Proporcję, o której mowa w tym przepisie, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo (art. 90 ust. 3 ustawy). Z kolei w myśl ust. 6 art. 90 ustawy o VAT, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się m.in. obrotu uzyskanego z tytułu pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości.

Z przedstawionych powyżej przepisów, dających podatnikom prawo do proporcjonalnego odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z czynnościami, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, jak i z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, wynika, że przy ustalaniu proporcji w liczniku i mianowniku ułamka odzwierciedlającego proporcję należy uwzględniać wyłącznie transakcje objęte podatkiem od towarów i usług.

Wynajem lokalu, jako świadczenie polegające na oddaniu przez wynajmującego dla najemcy rzeczy do używania w zamian za umówiony czynsz, jest niewątpliwie usługą w rozumieniu przepisu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i będąc z istoty swej czynnością odpłatną mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, wymienionych w art. 5 ust. 1 pkt 1 tego aktu prawnego. Tym samym, co do zasady, obroty osiągane z tytułu świadczenia tego rodzaju usług powinny być uwzględniane przy wyliczeniu proporcji, o której mowa w powołanym wyżej art. 90 ust. 3 ustawy.

Wyjątkiem będą tu jedynie czynności wymienione w ust. 5 i 6 art. 90 ustawy o VAT, wśród których znajdują się transakcje dotyczące nieruchomości w zakresie w jakim te czynności dokonywane są sporadycznie. Usługę najmu lokalu bez wątpienia należy zaliczyć do transakcji dotyczących nieruchomości. Tym samym ustalić należy okoliczność, czy wynajem lokali świadczony przez Wnioskodawcę stanowią transakcję sporadyczną w rozumieniu powyższego przepisu. Sposób rozumienia tego pojęcia był przedmiotem rozważań Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie o sygnaturze C-306/94, Z treści uzasadnienia wydanego w tej sprawie orzeczenia wynika, że za sporadyczne można uznać te transakcje, które nie stanowią bezpośredniego, stałego i koniecznego elementu działalności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wskazano tam również, że rozpatrując powyższą kwestię, należy mieć na uwadze, iż powodem wyłączenia dodatkowych transakcji z mianownika ułamka używanego do obliczania części podlegającej odliczeniu zgodnie z art. 19 Szóstej Dyrektywy jest zapewnienie zgodności z celem, jakim jest całkowita neutralność gwarantowana przez wspólny system podatku VAT.

W ocenie Wnioskodawcy, w świetle przedstawionego powyżej sposobu rozumienia pojęcia czynności dokonywanych sporadycznie, przychód osiągany z transakcji polegających na najmie prywatnym lokali użytkowych i mieszkalnych nie mieści się w zakresie pojęcia czynności sporadycznych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że lokale będące przedmiotem najmu prywatnego, stanowią majątek niezwiązany z pozostałą prowadzoną działalnością gospodarczą. Należy jednak zauważyć, że zarówno w związku z najmem w działalności gospodarczej, jak i najmem prywatnym Wnioskodawca wykonuje czynności opodatkowane pozytywnymi stawkami VAT.

Wnioskodawca nie jest w stanie przypisać konkretnego wydatku do usługi najmu w działalności gospodarczej i w związku z tym, aby uniknąć sytuacji, w której Wnioskodawca zostaje pozbawiony prawa do odliczenia podatku należnego z uwagi na niemożność przypisania konkretnych wydatków, konieczne jest uwzględnienie w proporcji obliczanej w oparciu o art. 90 ust. 2 ustawy o VAT obrotu osiąganego z tytułu świadczenia każdej z tych usług. W innym wypadku prowadziłoby do zniekształcenia obliczanej w ten sposób części podatku naliczonego podlegającego odliczeniu, co z kolei stanowiłoby naruszenie zasady neutralności podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym podatnik wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska przedstawionego na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy – działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Wskazać należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2016 r. , poz. 380 ze zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

W kontekście niniejszej sprawy należy zwrócić uwagę na treść zdania drugiego definicji ustawowej pojęcia „działalność gospodarcza”, w której mówi się o wykorzystywaniu m.in. towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych.

Takie wykorzystywanie towarów ma miejsce przede wszystkim przez oddanie ich w stosunki obligacyjne (najem, dzierżawa, leasing, itp.). W tym przypadku ustawa nie wprowadza wymogu częstotliwości wykorzystywania, lecz ciągłości wykorzystywania. Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Sam charakter stosunku prawnego, jaki kształtuje umowa najmu wskazuje, że ma ona charakter długotrwały, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe.

W konsekwencji najem lokali stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Wskazać należy, że skoro Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, to wszystkie wykonywane czynności mieszczące się w zakresie przedmiotowym opodatkowania tym podatkiem, będą podlegały opodatkowaniu. Brak jest bowiem podstaw prawnych do uznania, że opodatkowanie podatkiem od towarów i usług następuje w sposób wybiórczy, tzn. niektóre czynności objęte zakresem przedmiotowym realizowane przez podatnika podatku od towarów i usług są opodatkowane, a niektóre nie. Charakter usług najmu wyczerpuje znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ww. art. 15 ust. 2 ustawy, podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bez względu na to, czy przedmiot najmu stanowi własność prywatną.

Wskazać należy również, że w okolicznościach, w których właściciel majątku wykorzystuje go w sposób ciągły do celów zarobkowych przesądza o tym, że majątek nie jest majątkiem prywatnym. Zatem, nie można uznać, aby świadczenie usług najmu było czynnością z zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Wobec powyższego, Wnioskodawca wynajmując prywatne lokale działa w charakterze podatnika podatku VAT, gdyż czynność ta wyczerpuje znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Świadczenie przez Wnioskodawcę ww. usług najmu, za które jest pobierana należność od nabywcy tej usługi stanowi obrót w rozumieniu przepisów podatku od towarów i usług.

Pomimo, że z dniem 1 stycznia 2014 r. ustawodawca wskazując zasady ustalania podstawy opodatkowania dla potrzeb podatku VAT odchodzi od posługiwania się pojęciem „obrót”, to jednocześnie pojęcie to dalej używane jest w art. 90 ustawy, jednakże z zastrzeżeniem, że przy ustalaniu proporcji do obrotu nie wlicza się kwoty podatku (art. 90 ust. 9a ustawy).

Przepisy art. 90 ustawy zawierają regulacje znajdujące zastosowania w przypadku, gdy podatnik dokonuje zakupów, w stosunku do których przysługuje mu prawo do jego odliczenia i niedających takiego prawa i mają na celu określenie wartości podatku naliczonego, służącego wyłącznie czynnościom opodatkowanym, z pominięciem tej części podatku naliczonego, w jakiej nabyte towary i usługi nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Na podstawie art. 90 ust. 2 ustawy, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Proporcję, o której mowa w ust. 2 – na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy – ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej, o czym mówi art. 90 ust. 4 ustawy.

W świetle art. 90 ust. 5 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika - używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Ponadto, w myśl art. 90 ust. 6 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących:

1. pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych;
2. usług wymienionych w art. 43 ust. l pkt 7, 12 i 38-41, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.
   
   

Zgodnie z art. 90 ust. 9a przy ustalaniu proporcji zgodnie z ust. 2-6 do obrotu nie wlicza się kwoty podatku.

W myśl art. 90 ust. 10 ustawy, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

1. przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;
2. nie przekroczyła 2% – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.
   
   

Biorąc powyższe unormowania pod uwagę należy wskazać, że proporcję wyliczoną w celu określenia podatku naliczonego do odliczenia ustala się w oparciu o obrót, przy czym obrót ten pomniejsza się o wartość pewnych transakcji dokonywanych w okolicznościach określonych w art. 90 ust. 5 i ust. 6 ustawy.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie pośrednictwa w obrocie nieruchomościami, pozostałej działalności wspomagającej usługi finansowe, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych oraz wynajmu i zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Wnioskodawca w ramach prowadzenia działalności wykonuje zarówno czynności, w związku z którymi przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo mu nie przysługuje. Od stycznia 2016 r. Wnioskodawca w ramach prowadzenia działalności gospodarczej wynajmuje lokale mieszkalne. Wnioskodawca poza działalnością gospodarczą wynajmuje lokale mieszkalne i użytkowe, które nie są składnikiem majątku związanego z prowadzoną dotychczas działalnością. Wnioskodawca w ramach działalności gospodarczej dokonuje zakupów towarów i usług, przy których naliczany jest podatek, jednak nie jest w stanie precyzyjne określić, w jakiej części są one przypisane do najmu lokali objętego zwolnieniem z VAT, a w jakim do najmu lokali objętego stawką 23% VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii uwzględniania przy obliczaniu wskaźnika proporcji zgodnie z art. 90 ust 2 ustawy o VAT obrotu z najmu lokali mieszkalnych i użytkowych, które nie są składnikami majątki prowadzonej dotychczas działalności.

Konfrontując zaprezentowany opis sprawy z powołanymi przepisami prawa, należy stwierdzić, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi najmu, wypełniają określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, bowiem wykonywane są w sposób ciągły dla celów zarobkowych, co oznacza że nie ma znaczenia czy najem będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych. Obrót z tytułu świadczenia usług najmu stanowi więc obrót z prowadzonej działalności gospodarczej. Należy przy tym podkreślić, że wykonywane przez Wnioskodawcę czynności nie powinny być uznane za transakcje sporadyczne (pomocnicze) w rozumieniu art. 90 ust. 6 ustawy. Czyli w tym przypadku nie znajdzie zastosowania wyłączenie wskazane w art. 90 ust. 6 ustawy i czynności te powinny być uwzględniane przy obliczaniu proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy.

Zatem Wnioskodawca będący podatnikiem podatku VAT, przy obliczaniu wskaźnika proporcji zgodnie z art. 90 ust 2 ustawy o VAT, winien uwzględnić obrót osiągany z tytułu najmu tych lokali.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisu zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego, interpretacja traci ważność.

Ponadto tut. organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.