Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPP3.4512.726.2016.1.KS
z 18 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 22 kwietnia 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 12 października 2016 r. (data wpływu 19 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania aportu przedsiębiorstwa wnoszonego do spółki cywilnej stosownie do art. 6 pkt 1 ustawy oraz możliwości wykazania w ostatniej deklaracji VAT-7 nadwyżki VAT naliczonego nad należnym jako kwotę do rozliczenia w następnych okresach rozliczeniowych w przypadku likwidacji działalności gospodarczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 października 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania aportu przedsiębiorstwa wnoszonego do spółki cywilnej stosownie do art. 6 pkt 1 ustawy oraz możliwości wykazania w ostatniej deklaracji VAT-7 nadwyżki VAT naliczonego nad należnym jako kwotę do rozliczenia w następnych okresach rozliczeniowych w przypadku likwidacji działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi indywidualną działalność gospodarczą zarejestrowaną 3 listopada 2006 r. W szerokim zakresie przedmiotu działalności, przeważająca działalność to: pośrednictwo pieniężne, pozostała finansowa działalność usługowa, wynajem i dzierżawa pojazdów samochodowych oraz środków transportu wodnego.

Formą opodatkowania firmy Wnioskodawcy są zasady ogólne, a ewidencja jest prowadzona w książce przychodów i rozchodów. Ponadto firma jest płatnikiem podatku VAT i deklaracje VAT-7 składane są za okresy miesięczne.

Ze względu na charakter prowadzonej działalności firma dokonuje sprzedaży mieszanej tj. zwolnionej i opodatkowanej podatkiem VAT, dlatego dokonuje częściowego odliczenia podatku VAT na podstawie art. 90 ustawy o p.o.t.u. wyliczając proporcję, o której mowa w art. 90 ust. 2 ustawy. W obecnej chwili wskaźnik proporcji ustalonej wstępnie na rok 2016 wynosi 4%.

Firma nie posiada żadnych towarów ze względu na usługowy charakter działalności, natomiast posiada w ewidencji środków trwałych m.in. środki transportowe, adaptowany lokal, jacht. Ogólna wartość brutto środków trwałych opiewa na kwotę ok. 163.000 zł, jednak w większości już zamortyzowanych (wartość netto środków trwałych ok. 12 000 zł).

Oprócz wyżej opisanej jednoosobowej działalności Wnioskodawca prowadzi wraz z małżonką od 22 maja 2012 r. działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej pod nazwą …. Wraz z żoną łączy go wspólność ustawowa małżeńska. Spółka zajmuje się produkcją i montażem bram przemysłowych wszystkich typów, garażowych i ppoż., rolet, żaluzji i krat. Rozliczana jest na podstawie książki przychodów i rozchodów oraz jest czynnym podatnikiem podatku VAT, a deklaracje VAT-7K są składane za okresy kwartalne. Spółka dokonuje wyłącznie sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT. Ze względu na rozległy zakres prowadzonych działalności Wnioskodawca wraz z małżonką chciałby zmodyfikować model prowadzonej przez obydwa podmioty działalności („Firmę-jednoosobową” i Spółkę Cywilną).

Wnioskodawca chce rozwiązać działalność prowadzoną indywidualnie i przed jej likwidacją przenieść swoje przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 kodeksu cywilnego aportem do spółki cywilnej i tam kontynuować działalność przedsiębiorstwa wniesionego aportem. Od momentu przeniesienia w spółce cywilnej wystąpi sprzedaż mieszana, co spowoduje skorygowanie odliczonego wcześniej podatku naliczonego, o czym mówi art. 91 ust. 7 ustawy o VAT.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytania:

1. Czy czynność wniesienia – tytułem aportu – własności przedsiębiorstwa osoby fizycznej do spółki cywilnej nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT? (oznaczone nr 1)
2. Czy Firma prowadząca indywidualną działalność gospodarczą może w ostatniej deklaracji VAT-7 wykazać nadwyżkę VAT naliczonego nad należnym jako kwotę do rozliczenia w następnych okresach rozliczeniowych, a spółka cywilna (która przejęła Firmę) będzie mogła tę nadwyżkę rozliczyć w deklaracji VAT-7K? (oznaczone nr 2)
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Przepisy ustawy o VAT nie definiują pojęcia „przedsiębiorstwo”, dlatego też konieczne jest sięgnięcie do prawa cywilnego. Definicję przedsiębiorstwa zawiera art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r Kodeks cywilny (Dz.U. z 2014 r., poz. 121 ze zm.), z którego wynika, ze przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. W szczególności przedsiębiorstwo obejmuje:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa),
   
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości,
   
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych,
   
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne,
   
5. koncesje, licencje i zezwolenia,
   
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej,
   
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne,
   
8. tajemnice przedsiębiorstwa,
   
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Obecnie ustawa o podatku od towarów i usług odnosi się generalnie tylko do pojęcia zbycia, a nie sprzedaży. Skoro ustawodawca nie użył żadnego pojęcia definiowanego w ustawie to może oznaczać, że nie jest istotna forma, lecz samo przeniesienie przedsiębiorstwa, w wyniku czego dochodzi do jego zbycia. Wyłączenie z opodatkowania zbycia majątku oparte jest na możliwości stworzonej przez art. 19 Dyrektywy 2006/112 (odpowiadający art. 5 ust. 8 VI Dyrektywy), który przewiduje, iż w przypadku gdy przedmiotem dostawy (za odpłatnością lub nieodpłatnie lub w formie aportu) jest całość lub część majątku podatnika, państwa członkowskie mogą uznać, iż czynność taka nie stanowi dostawy towarów i w takim przypadku nabywca będzie traktowany jako następca prawny przekazującego.

Dlatego mając na uwadze powyższe Wnioskodawca stoi na stanowisku, że nie podlegają opodatkowaniu transakcje zbycia przedsiębiorstwa, w tym sprzedaż, darowizna czy wniesienie go aportem.

Wniesienie aportu w postaci przedsiębiorstwa do spółki osobowej wiąże się z sukcesją podatkową praw i obowiązków. Mówi o tym art. 93a § 2 pkt 2 ustawy Ordynacja Podatkowa. Przy wniesieniu całego przedsiębiorstwa osoby fizycznej do spółki niemającej osobowości prawnej nabywca przedsiębiorstwa tj. Spółka Cywilna staje się następcą prawnym zbywcy, tj. Firmy. Ponadto, gdy do spółki niemającej osobowości prawnej, do której osoba fizyczna wniosła na pokrycie udziału wkład w postaci swojego przedsiębiorstwa, stosuje się odpowiednio przepis art. 93a § 1 tej ustawy. Zatem spółka cywilna wstępuje we wszystkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki przekształcanej osoby.

Ww. argumentacja przemawia za tym, że wszystkie prawa, jakie na gruncie przepisów o VAT przysługiwały danemu podatnikowi (osobie fizycznej - Firmie), przejdą na spółkę do której zostało wniesione przedsiębiorstwo. Dlatego też jeżeli Firma prowadząca indywidualną działalność gospodarczą wykaże w ostatniej deklaracji VAT-7 nadwyżkę VAT naliczonego nad należnym jako kwotę do rozliczenia w następnych okresach rozliczeniowych to Spółka Cywilna - jako następca prawny będzie mogła tę nadwyżkę rozliczyć w deklaracji VAT-7K, jak też będzie mogła skorzystać z odliczenia VAT tych faktur, których osoba wnosząca aport nie otrzymała przed likwidacją działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawa towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 380 ze zm.).

Stosownie do ww. artykułu Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa),
   
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości,
   
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych,
   
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne,
   
5. koncesje, licencje i zezwolenia,
   
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej,
   
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne,
   
8. tajemnice przedsiębiorstwa,
   
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zatem składniki materialne i niematerialne, wchodzące w skład przedsiębiorstwa, powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Jeżeli warunki, o których mowa w art. 551 Kodeksu cywilnego, zostaną spełnione, to zbycie takiego przedsiębiorstwa do innego podmiotu, nie będzie podlegało przepisom ustawy.

Należy tu wskazać również art. 552 Kodeksu cywilnego, w którym ustawodawca wprowadza zasadę, że czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Wobec powyższego, przedsiębiorstwem w rozumieniu Kodeksu cywilnego jest takie przedsiębiorstwo, które jest zorganizowane i wyposażone w składniki zapewniające realizowanie celów gospodarczych, jest samodzielnym podmiotem prawa funkcjonującym w obrocie gospodarczym.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy zbywany majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa podlegają wyłączeniu z transakcji sprzedaży. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

W wyroku z 27 listopada 2003 r. w sprawie Zita-Modes (C-497/01) TSUE stwierdził, że „(...) pojęcie zbycia, czy to za wynagrodzeniem, czy też bez lub w charakterze aportu wniesionego do spółki, całości aktywów lub jej części, należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz, w zależności od konkretnego przypadku, składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, natomiast nie obejmuje ono zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktów”. Z orzeczenia tego wynika ponadto, że – w świetle tej normy dyrektywy – nabywca całości lub części majątku podatnika powinien mieć zamiar prowadzenia działalności nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie działać tylko w celu niezwłocznego zlikwidowania danej działalności oraz sprzedaży ewentualnych zapasów.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treść powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że przedmiotem aportu będzie całe przedsiębiorstwo (Wnioskodawca wskazuje to wprost w opisie sprawy podając jednocześnie, że po przeniesieniu swojego przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 551 Kodeksu cywilnego aportem do spółki cywilnej, zamierza w jej ramach kontynuować działalność przedsiębiorstwa wniesionego aportem). Zatem czynność ta – zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług – będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem VAT. Aport przedsiębiorstwa spełniającego wymogi określone w art. 551 Kodeksu cywilnego będzie czynnością, która nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do pierwszej części pytania oznaczonego nr 2 tj. możliwości wykazania w ostatniej deklaracji VAT-7 nadwyżki VAT naliczonego nad należnym jako kwoty do rozliczenia w następnych okresach rozliczeniowych w sytuacji, gdy Wnioskodawca zamierza dokonać likwidacji działalności gospodarczej, wskazać należy, że prawo podatnika do rozliczenia kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym za następne okresy rozliczeniowe lub zwrotu różnicy na rachunek bankowy należą do kategorii praw podatkowych uregulowanych w art. 87 ustawy o podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 87 ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy. Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika zostały określone w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Z powyższego przepisu wynika zatem, iż w sytuacji, gdy u podatnika występuje nadwyżka kwoty podatku naliczonego nad podatkiem należnym uprawnienia podmiotu: do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu bezpośredniego tej różnicy, mają charakter równorzędny i to wyłącznie od podatnika zależy, z którego uprawnienia skorzysta.

Wybór sposobu postępowania pozostawiony został podatnikowi. Skorzystania z uprawnienia podatnik dokonuje przez odpowiednie wypełnienie deklaracji rozliczeniowej VAT-7, w której kwotę nadwyżki podatku naliczonego nad należnym wykazuje w pozycji „kwota do przeniesienia na kolejne okresy” względnie w pozycji „kwota do zwrotu”. Podatnik ma wybór co do tego, czy nadwyżkę kwoty podatku naliczonego przenieść do rozliczenia następnego okresu, czy też żądać bezpośredniego zwrotu.

Wskazać należy, że w związku z tym, że regulacje ustawowe nie wnoszą ograniczeń co do realizacji uprawnienia podatnika polegającego na wyborze dogodnej dla siebie formy rozliczenia nadwyżki kwoty podatku naliczonego nad należnym tj. obniżenia o tą kwotę podatku należnego za następny okres lub jego zwrotu na rachunek bankowy, stwierdzić należy, że podatnik może wykazać kwotę nadwyżki podatku naliczonego nad należnym jako kwoty do rozliczenia w następnych okresach rozliczeniowych również w sytuacji, gdy zamierza zlikwidować działalność gospodarczą.

Zatem wskazać należy, że Firma prowadząca indywidualną działalność gospodarczą może wykazać w ostatniej deklaracji VAT-7 nadwyżkę VAT naliczonego nad należnym jako kwotę do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w wyżej wymienionym zakresie jest prawidłowe.

Niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie kwestii wyłączenia z opodatkowania aportu przedsiębiorstwa wnoszonego do istniejącej spółki cywilnej stosownie do art. 6 pkt 1 ustawy oraz możliwości wykazania przez Wnioskodawcę w ostatniej deklaracji VAT-7 nadwyżki VAT naliczonego nad należnym jako kwotę do rozliczenia w następnych okresach rozliczeniowych w przypadku likwidacji działalności gospodarczej. W zakresie możliwości rozliczenia przez spółkę cywilną nadwyżki podatku VAT wykazanej przez Wnioskodawcę w ostatniej deklaracji VAT-7 oraz prawa do odliczenia przez spółkę cywilną podatku VAT z faktur wystawionych na Wnioskodawcę zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Końcowo wskazać należy, że definitywnej oceny przedmiotu czynności prawnej dokonuje sam podatnik, który jest w pełni zorientowany, czy przekazywane w ramach tej czynności składniki majątkowe wypełniają definicję przedsiębiorstwa. Podkreślić jednocześnie należy, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do …, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.