Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.145.2017.1.ACZ
z 14 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 marca 2017 r. (data wpływu 6 marca 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 maja 2017 r. (data wpływu 30 maja 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych spłaty odsetek od wierzytelności pożyczkowych (pytanie oznaczone nr 2) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 marca 2017 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych nabycia i zbycia wierzytelności pożyczkowych.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 17 maja 2017 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.8.2017.1.ACZ, wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 17 maja 2017 r. (skutecznie doręczone w dniu 18 maja 2017 r.). W dniu 30 maja 2017 r. (nadano w dniu 25 maja 2017 r.) wpłynęło uzupełnienie wniosku.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca na podstawie umowy cesji wierzytelności nabywa od podmiotu trzeciego prawa majątkowe (wierzytelności) wynikające z pożyczek. Wnioskodawca nabywa od cedenta wierzytelności wynikające z pożyczek w drodze umowy sprzedaży praw majątkowych. Umowa ta ma charakter odpłatny.

Umowy przeniesienia praw majątkowych (cesji) są zawierane od września 2016 r. Działania prowadzone przez Wnioskodawcę mają charakter zorganizowany i ciągły.

Cedent przenosi na Wnioskodawcę wszelkie prawa wynikające z umowy pożyczki jakie przysługują mu w stosunku do dłużnika. Na prawa te składają się: roszczenie o zwrot kwoty udzielonej pożyczki, roszczenie o zapłatę oprocentowania pożyczki oraz ewentualnych odsetek za opóźnienie w spłacie pożyczki. Prawa majątkowe w chwili zawarcia umowy cesji wierzytelności wykonywane są tylko na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Cedent oraz dłużnicy są podmiotami mającymi miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski.

Pożyczki będą spłacane na rzecz Wnioskodawcy zgodnie z wcześniejszymi harmonogramami spłat. Cedent, za zgodą Wnioskodawcy, w dalszym ciągu prowadzi obsługę pożyczki, polegającą na przyjmowaniu od dłużników wszelkich płatności, a w razie opóźnienia w zapłacie rat pożyczki – na kierowaniu do dłużników upomnień. Wszelkie wpłaty uzyskane w związku z tym od dłużnika, cedent przekazuje na rachunek bankowy Wnioskodawcy. Zgodnie z zawartymi umowami Wnioskodawca jest zobowiązany do zapłaty za wykonywanie przez cedenta działania, które mają na celu uzyskanie spłaty pożyczki przez dłużnika. Działania cedenta związane z obsługą wierzytelności wynikają z zawieranych z cedentem umów cesji wierzytelności. Zakup wierzytelności dokonywany jest przez Wnioskodawcę za cenę niższą od wartości nominalnej wierzytelności. W związku z nabyciem wierzytelności Wnioskodawca nie otrzymuje od zbywcy wierzytelności wynagrodzenia.

Umowy nabycia wierzytelności pożyczkowych zawierane są przez Wnioskodawcę w celu osiągnięcia zysku (zysk w postaci odsetek kapitałowych od nabytych wierzytelności pożyczkowych oraz różnica pomiędzy ceną nabycia a wartością nominalną wierzytelności).

Z postanowień zawieranych przez Wnioskodawcę umów wynika możliwość zwrotnego, odpłatnego przeniesienia nabytych wierzytelności na rzecz zbywcy wierzytelności. Wnioskodawca dokonuje zwrotnego przeniesienia praw majątkowych w drodze umowy sprzedaży praw majątkowych. Umowa ta ma charakter odpłatny.

Zgodnie z umową cesji wierzytelności i umową współpracy pomiędzy cedentem a Wnioskodawcą, Wnioskodawca będzie dokonywał zwrotnego przeniesienia wierzytelności w przypadku opóźnienia w spłacie pożyczki przez dłużnika (pożyczkobiorcę) za co najmniej dwa pełne okresy płatności. Cena zwrotnego przeniesienia określona jest w umowie cesji i jest to suma niespłaconego kapitału pożyczki pozostałego do spłaty oraz odsetek kapitałowych z tytułu umowy pożyczki należnych od dłużnika na dzień zawarcia umowy zwrotnego przeniesienia praw.

Zawarta umowa cesji nie stanowi dla Wnioskodawcy upoważnienia do występowania wobec dłużnika, celem wyegzekwowania wierzytelności na rachunek zbywcy wierzytelności. Dłużnik nie zostaje zawiadamiany o fakcie zawarcia umowy cesji, gdyż obsługę wierzytelności pożyczkowej nadal prowadzi cedent, który po otrzymaniu środków finansowych od dłużnika niezwłocznie przekazuje je Wnioskodawcy.

Umowy cesji nie są zawierane przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej. Przedmiotowe prawa majątkowe (wierzytelności) nie są nabywane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzenia działalności gospodarczej. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie inwestowania środków w papiery wartościowe i ma wpisane do PKD odpowiedni kod dotyczący obrotu wierzytelnościami, jednak nie zawiera umów nabycia wierzytelności w ramach tej działalności gospodarczej, gdyż nie nabywa tych wierzytelności celem wyegzekwowania ich lub dalszej odsprzedaży.

Wnioskodawca nie świadczy usług na rzecz cedenta, w szczególności usług faktoringu ani windykacji wierzytelności. Wnioskodawca nie pozostaje w stosunku pracy z cedentem, ani nie jest z nim powiązany kapitałowo czy osobowo. Poza zawartymi umowami cesji wierzytelności Wnioskodawca ma zawartą z cedentem umowę współpracy, która określa organizacyjne zasady dostępu do systemu informatycznego cedenta oraz określa zasady na jakich cedent składa Wnioskodawcy oferty zakupu wierzytelności, tj. kwota, czas trwania oferty, zobowiązanie się przez cedenta do złożenia Wnioskodawcy oferty odkupienia wierzytelności w przypadku niespłacania pożyczki przez dłużnika za co najmniej dwa okresy płatności.

Cedent nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie udzielania pożyczek.

Przedstawiony powyżej opis dotyczy działań, które już mają miejsce i dotyczy wielu umów cesji zawieranych pomiędzy Wnioskodawcą a jednym (konkretnym) cedentem. Wnioskodawca rozpoczął nabywanie wierzytelności od cedenta oraz nastąpiła już spłata wierzytelności (pożyczek) przez dłużników (pożyczkobiorców). Dochodziło już do zwrotnego przeniesienia przez wnioskodawcę na cedenta nabytych wcześniej wierzytelności.

W ramach opisanego stanu faktycznego można wyróżnić dwa rodzaje scenariuszy:

1. Dłużnicy spłacają dług na rzecz Wnioskodawcy i w ten sposób Wnioskodawca uzyskuje przychód z tego tytułu, przy czym poszczególni dłużnicy dokonują wpłat w określonych odstępach czasu według harmonogramu.
2. Dochodzi do zwrotnego przeniesienia przez Wnioskodawcę na cedenta nabytych wcześniej praw majątkowych (wierzytelności) w wyniku czego Wnioskodawca uzyskuje przychód ze zbycia wierzytelności.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy przychód z tytułu spłaty na rzecz Wnioskodawcy przez dłużnika kwoty głównej wierzytelności pożyczkowej (lub części tej kwoty) lub z tytułu przeniesienia przez Wnioskodawcę na drodze odpłatnej cesji wierzytelności pożyczkowej na pierwotnego cedenta, stanowi dla Wnioskodawcy przychód ze źródła jakim są prawa majątkowe, o których mowa w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa o PIT)?
2. Czy przychód z tytułu odsetek od wierzytelności pożyczkowej nabytej w drodze cesji stanowi przychód ze źródła jakim są kapitały pieniężne opodatkowane ryczałtem na zasadzie art. 30a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
3. W którym momencie Wnioskodawca uzyska przychód w razie spłaty wierzytelności pożyczkowej (częściowej spłaty) przez dłużnika na rzecz Wnioskodawcy lub w razie przeniesienia przez wykonawcę w drodze odpłatnej cesji ww. wierzytelności na pierwotnego cedenta? W szczególności czy różnica pomiędzy wartością nominalną wierzytelności a ceną nabycia wierzytelności przez Wnioskodawcę, stanowi dla Wnioskodawcy przychód, a jeśli tak, to czy Wnioskodawca uzyskuje ten przychód już w momencie nabycia wierzytelności?
4. W jaki sposób w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca powinien określić koszty uzyskania przychodów w razie spłat na rzecz Wnioskodawcy wierzytelności pożyczkowej (części spłat) przez dłużnika lub w razie przeniesienia przez Wnioskodawcę praw majątkowych (wierzytelności pożyczkowych) w drodze odpłatnej cesji na pierwotnego cedenta?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie oznaczone we wniosku nr 2, natomiast w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1, nr 3 i nr 4 zostaną wydane odrębne interpretacje.

Zdaniem Wnioskodawcy (w zakresie pytania oznaczonego nr 2), jak stanowi art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się odsetki od pożyczek. Spłata odsetek od wierzytelności pożyczkowych nabytych w wyniku cesji należy zaliczyć do źródła przychodów z kapitałów pieniężnych. Wyjątek stanowi tylko taka sytuacja, w której udzielanie pożyczek jest przedmiotem działalności gospodarczej, a czynności te stanowią realizację przedmiotu działalności. Przychody uzyskane z tego tytułu nie podlegają wówczas opodatkowaniu na podstawie art. 30a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z uwagi jednak na fakt, że Wnioskodawca nie dokonuje opisanych wyżej czynności w ramach prowadzenia działalności gospodarczej, przychody z tytułu spłaty odsetek pożyczkowych należy zakwalifikować do źródła przychodów jakim są kapitały pieniężne.

W przypadku przychodu z tytułu odsetek od pożyczki zastosowanie ma zasada wyrażona w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że Wnioskodawca uzyska przychód z tytułu spłaty odsetek od pożyczki dopiero w momencie ich faktycznej zapłaty na rzecz Wnioskodawcy przez dłużników.

Zdaniem Wnioskodawcy, uzyska On przychód z tytułu spłaty odsetek od pożyczek dopiero w momencie faktycznego uzyskania zapłaty przez Wnioskodawcę.

Reasumując, przychody jakie uzyska Wnioskodawca z odsetek od pożyczek nabytych w drodze cesji, ze względu na to, że nie zostały przez Wnioskodawcę nabyte w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, opodatkowane będą zgodnie z art. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. jako przychody z kapitałów pieniężnych na zasadach określonych w art. 30a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 i 7 ww. ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są:

• pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3);
  

• kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c (pkt 7).
  
  

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ww. ustawy, działalność gospodarcza albo pozarolnicza działalność gospodarcza to działalność zarobkowa:

1. wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa,
2. polegająca na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegająca na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

-prowadzona we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się odsetki od pożyczek.

Jak stanowi art. 30a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych

– z zastrzeżeniem art. 52a, od uzyskanych dochodów (przychodów) z odsetek od pożyczek, z wyjątkiem gdy udzielanie pożyczek jest przedmiotem działalności gospodarczej, pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy.

Zryczałtowany podatek, o którym mowa w ust. 1 pkt 1-4 oraz pkt 6, 8 i 9, pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 5 pkt 1 i 4, ust. 5a, 5d i 5e (art. 30a ust. 6 ww. ustawy).

W myśl art. 41 ust. 4 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w ust. 1 (osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej), są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

W odniesieniu do skutków podatkowych spłaty odsetek od wierzytelności pożyczkowych nabytych w wyniku cesji, wobec wyżej przywołanych uregulowań prawnych wskazać zatem należy, że odsetki od pożyczek zaliczane są do źródła przychodów z kapitałów pieniężnych.

Wyjątek stanowi tylko taka sytuacja, w której udzielanie pożyczek jest przedmiotem działalności gospodarczej, a czynności te stanowią realizację przedmiotu działalności. Przychody (dochody) uzyskane z tego tytułu nie podlegają wówczas opodatkowaniu na podstawie art. 30a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca na podstawie umowy cesji wierzytelności nabywa od podmiotu trzeciego prawa majątkowe (wierzytelności) wynikające z pożyczek. Wnioskodawca nabywa od cedenta wierzytelności wynikające z pożyczek w drodze umowy sprzedaży praw majątkowych. Umowy przeniesienia praw majątkowych (cesji) są zawierane od września 2016 r. Działania prowadzone przez Wnioskodawcę mają charakter zorganizowany i ciągły.

Cedent przenosi na Wnioskodawcę wszelkie prawa wynikające z umowy pożyczki jakie przysługują mu w stosunku do dłużnika. Na prawa te składają się: roszczenie o zwrot kwoty udzielonej pożyczki, roszczenie o zapłatę oprocentowania pożyczki oraz ewentualnych odsetek za opóźnienie w spłacie pożyczki. Prawa majątkowe w chwili zawarcia umowy cesji wierzytelności wykonywane są tylko na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Cedent oraz dłużnicy są podmiotami mającymi miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski.

Pożyczki będą spłacane na rzecz Wnioskodawcy zgodnie z wcześniejszymi harmonogramami spłat. Cedent, za zgodą Wnioskodawcy, w dalszym ciągu prowadzi obsługę pożyczki, polegającą na przyjmowaniu od dłużników wszelkich płatności, a w razie opóźnienia w zapłacie rat pożyczki – na kierowaniu do dłużników upomnień. Wszelkie wpłaty uzyskane w związku z tym od dłużnika, cedent przekazuje na rachunek bankowy Wnioskodawcy. Zgodnie z zawartymi umowami Wnioskodawca jest zobowiązany do zapłaty za wykonywanie przez cedenta działania, które mają na celu uzyskanie spłaty pożyczki przez dłużnika. Działania cedenta związane z obsługą wierzytelności wynikają z zawieranych z cedentem umów cesji wierzytelności. Zakup wierzytelności dokonywany jest przez Wnioskodawcę za cenę niższą od wartości nominalnej wierzytelności. W związku z nabyciem wierzytelności Wnioskodawca nie otrzymuje od zbywcy wierzytelności wynagrodzenia.

Umowy nabycia wierzytelności pożyczkowych zawierane są przez Wnioskodawcę w celu osiągnięcia zysku (zysk w postaci odsetek kapitałowych od nabytych wierzytelności pożyczkowych oraz różnica pomiędzy ceną nabycia, a wartością nominalną wierzytelności).

Z postanowień zawieranych przez Wnioskodawcę umów wynika możliwość zwrotnego, odpłatnego przeniesienia nabytych wierzytelności na rzecz zbywcy wierzytelności. Wnioskodawca dokonuje zwrotnego przeniesienia praw majątkowych w drodze umowy sprzedaży praw majątkowych.

Zgodnie z umową cesji wierzytelności i umową współpracy pomiędzy cedentem a Wnioskodawcą, Wnioskodawca będzie dokonywał zwrotnego przeniesienia wierzytelności w przypadku opóźnienia w spłacie pożyczki przez dłużnika (pożyczkobiorcę) za co najmniej dwa pełne okresy płatności. Cena zwrotnego przeniesienia określona jest w umowie cesji i jest to suma niespłaconego kapitału pożyczki pozostałego do spłaty oraz odsetek kapitałowych z tytułu umowy pożyczki należnych od dłużnika na dzień zawarcia umowy zwrotnego przeniesienia praw.

Zawarta umowa cesji nie stanowi dla Wnioskodawcy upoważnienia do występowania wobec dłużnika, celem wyegzekwowania wierzytelności na rachunek zbywcy wierzytelności. Dłużnik nie zostaje zawiadamiany o fakcie zawarcia umowy cesji, gdyż obsługę wierzytelności pożyczkowej nadal prowadzi cedent, który po otrzymaniu środków finansowych od dłużnika niezwłocznie przekazuje je Wnioskodawcy.

Umowy cesji nie są zawierane przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej. Przedmiotowe prawa majątkowe (wierzytelności) nie są nabywane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzenia działalności gospodarczej. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie inwestowania środków w papiery wartościowe i ma wpisane do Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) odpowiedni kod dotyczący obrotu wierzytelnościami, jednak nie zawiera umów nabycia wierzytelności w ramach tej działalności gospodarczej, gdyż nie nabywa tych wierzytelności celem wyegzekwowania ich lub dalszej odsprzedaży.

Wnioskodawca nie świadczy usług na rzecz cedenta, w szczególności usług faktoringu ani windykacji wierzytelności. Wnioskodawca nie pozostaje w stosunku pracy z cedentem, ani nie jest z nim powiązany kapitałowo czy osobowo. Poza zawartymi umowami cesji wierzytelności Wnioskodawca ma zawartą z cedentem umowę współpracy, która określa organizacyjne zasady dostępu do systemu informatycznego cedenta oraz określa zasady na jakich cedent składa Wnioskodawcy oferty zakupu wierzytelności, tj. kwota, czas trwania oferty, zobowiązanie się przez cedenta do złożenia Wnioskodawcy oferty odkupienia wierzytelności w przypadku niespłacania pożyczki przez dłużnika za co najmniej dwa okresy płatności. Cedent nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie udzielania pożyczek.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że skoro – jak wskazał Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego – umowy cesji nie są zawierane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej oraz wierzytelności nie są nabywane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej, pomimo że działania Wnioskodawcy mają charakter zorganizowany i ciągły, to przychody, jakie Wnioskodawca uzyskuje z tytułu odsetek od pożyczek, z tytułu których wierzytelności zostały przez Wnioskodawcę nabyte w drodze cesji, ze względu na to, że nie zostały przez Wnioskodawcę nabyte w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, stanowić będą przychód z kapitałów pieniężnych w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który zgodnie z art. 30a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, podlega – w momencie jego otrzymania przez Wnioskodawcę – opodatkowaniu 19 % zryczałtowanym podatkiem dochodowym.

Należy zaznaczyć, że przedmiotem niniejszego rozstrzygnięcia nie jest ustalenie, czy w przedmiotowej sprawie zachodzą okoliczności wyrażone w art. 5b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, skutkujące tym, że czynności wykonywane przez Wnioskodawcę stanowią pozarolniczą działalność gospodarczą, ponieważ stanowi to domenę ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub czynności sprawdzających. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku takiego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.