INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 11.01.2012 r. znak: CR/P/P44/2012(data wpływu 13.01.2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów aktualizujących utworzonych po dacie uprawdopodobnienia nieściągalności – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13.01.2012r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów aktualizujących utworzonych po dacie uprawdopodobnienia nieściągalności.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności podpisuje umowy z kontrahentami na wykonywanie m.in. różnego rodzaju usług. Po wykonaniu usługi Spółka wystawia fakturę VAT i rozpoznaje przychód do opodatkowania z tego tytułu. Mają jednak miejsce sytuacje w których kontrahent nie wywiązuje się z realizacji postanowień umowy dotyczących płatności i nie uiszcza zapłaty.

W związku z brakiem zapłaty przez kontrahenta podejmowane są czynności w celu wyegzekwowania zapłaty tj. np. wysyłane są wezwania do zapłaty, kierowany jest do sądu wniosek w celu uzyskania nakazu zapłaty, sprawa kierowana jest na drogę postępowania egzekucyjnego itp. W wyniku tych czynności Wnioskodawca wchodzi najczęściej w posiadanie dokumentów, które zgodnie z postanowieniami ustawy o CIT stanowią podstawę do uznania nieściągalności wierzytelności za uprawdopodobnioną. Zdarzają się jednak sytuacje, w których pomimo posiadania dokumentów świadczących o uprawdopodobnieniu nieściągalności wierzytelności Spółka nie dokonuje zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości uprawdopodobnionej wierzytelności, bowiem na posiadaną wierzytelność nie został utworzony odpis aktualizujący, określony w ustawie o rachunkowości. Natomiast zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 26 a ustawy o CIT kosztem uzyskania pochodów są odpisy aktualizujące wartość należności, określone w ustawie o rachunkowości, od tej części należności, która była uprzednio zaliczona na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o CIT do przychodów należnych.

Przykład

Wnioskodawca we wrześniu 2009 świadczyła usługi pocztowe na rzecz Spółki X. Kontrahent nie uregulował jednak płatności wynikającej z faktury za wykonaną usługę. W grudniu 2010r. wystosowane zostały wezwania do zapłaty a następnie sprawa została skierowana do sądu. W marcu 2010 po uzyskaniu nakazu zapłaty Spółka skierowała sprawę na drogę postępowania egzekucyjnego. W roku 2012 zostanie utworzony w księgach rachunkowych odpis aktualizujący wartość należności z uwagi na znaczny stopień prawdopodobieństwa nieściągalności.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy odpis aktualizujący utworzony po dacie uprawdopodobnienia nieściągalności powinien zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów w dacie jego faktycznego utworzenia...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r., o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 z późn. zm.) zwana dalej „ustawa o CIT” wskazuje na możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów aktualizujących wartość należności, które były uprzednio zaliczone na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o CIT do przychodów należnych.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 26a ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów aktualizujących, z tym że kosztem uzyskania przychodów są odpisy aktualizujące wartość należności, określone w ustawie o rachunkowości, od tej części należności, która była uprzednio zaliczona na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o CIT do przychodów należnych, a ich nieściągalność została uprawdopodobniona na podstawie ust. 2a pkt 1. Zatem co do zasady, ustawodawca wyłącza odpisy aktualizujące z kategorii kosztów podatkowych.

Odpis aktualizujący należność może zostać ujęty w kosztach uzyskania przychodów, o ile spełnione są poniższe warunki:

1. odpis został dokonany od należności uprzednio uznanej jako przychód należny, na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o CIT
2. odpis został określony w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.)
3. nieściągalność należności została uprawdopodobniona, zgodnie z art. 16 ust. 2a pkt 1 ustawy o CIT.
   
   

W ocenie Spółki, z powyższych przepisów ustawy o CIT wynika, że odpisy aktualizujące stanowią koszty uzyskania w roku podatkowym, w którym spełnione są dwa ostatnie warunki. Jeśli przesłanki te wypełnią się w różnych latach podatkowych, odpis aktualizujący powinien być zaliczony do kosztów podatkowych w roku, w którym zostanie spełniony drugi z nich. Zatem, jeżeli nieściągalność wierzytelności została uprawdopodobniona wcześniej, niż dokonano jej ewidencyjnego odpisania, to odpis aktualizujący zalicza się do kosztów uzyskania przychodów w roku, w którym został dokonany nie później jednak niż do czasu przedawnienia wierzytelności. Zatem utworzenie odpisu aktualizującego w księgach rachunkowych po dacie uprawdopodobnienia nieściągalności w oparciu o przesłanki wskazane w art. 16 ust. 2a pkt 1 ustawy o CIT nie powoduje braku możliwości ujęcia takiego odpisu w kosztach uzyskania przychodu. Utworzenie odpisu aktualizującego później niż nastąpiło uprawdopodobnienie nieściągalności będzie miało jedynie wpływ na moment jego ujęcia w kosztach uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.