Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4011.14.2017.1.SG
z 31 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 marca 2017 r. (data wpływu 7 marca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej licencji, o której mowa we wniosku oraz możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od tej wartości początkowej (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 marca 2017 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, m.in. w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej licencji, o której mowa we wniosku oraz możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od tej wartości początkowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca wykonuje zawód adwokata w ramach indywidualnej działalności gospodarczej. Wnioskodawca rozlicza się z podatku dochodowego na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych jako podatnik uiszczający „podatek liniowy” od przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca współpracuje ściśle ze swoim bratem, który wykonuje zawód doradcy podatkowego. Brat Wnioskodawcy prowadzi działalność w zakresie doradztwa podatkowego oraz świadczenia usług prawnych i księgowych od ponad 25 lat. Brat Wnioskodawcy do oznaczenia swojej działalności gospodarczej wykorzystuje logotyp oraz oznaczenie słowne. Oznaczenie graficzne spełnia wymogi uznania go za znak graficzny w rozumieniu przepisów ustawy Prawo własności przemysłowej. Brat Wnioskodawcy uzyskał na wykorzystywany przez niego znak towarowy prawo ochronne.

W celu zacieśnienia współpracy oraz pozyskania nowych klientów Wnioskodawca chciałby wykorzystywać znak towarowy również w ramach swojej działalności gospodarczej. Należy wskazać, że prawo ochronne na znak towarowy, będący własnością brata Wnioskodawcy, obejmuje świadczenie usług m.in. z zakresu doradztwa prawnego. Brat Wnioskodawcy udzieli mu ograniczonej czasowo licencji na okres 4 lat do nieodpłatnego korzystania z chronionego znaku towarowego. Wartość licencji zostanie określona w umowie według stawek rynkowych.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca może dokonywać odpisów amortyzacyjnych od wartości umownej, nie wyższej niż wartość rynkowa, licencji na korzystanie ze znaku towarowego, na który udzielono prawa ochronnego?

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie on uprawniony do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości umownej licencji na korzystanie ze znaku towarowego w wartości jednak nie wyższej niż jej wartość rynkowa. Zgodnie z treścią art. 22b ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 2032 ze zm., dalej jako: „ustawa PIT”) amortyzacji, jako wartości niematerialne i prawne, podlegają m.in. licencje. Przez pojęcie licencja należy rozumieć zezwolenie na korzystanie z chronionego prawem przedmiotu. W omawianym przypadku, brat Wnioskodawcy umożliwi mu przez ograniczony czas korzystać z zarejestrowanego oznaczenia, kojarzącego się ze świadczeniem m.in. usług prawniczych. Z uwagi na dużą rywalizację na rynku usług prawnych, Wnioskodawca korzystając z logotypu oraz nazwy wypracowanej przez jego brata będzie mógł w lepszy sposób dotrzeć do potencjalnych klientów oraz upewnić ich co do poziomu świadczonych usług. Zatem uznać należy, że znak towarowy będzie ściśle wykorzystywany w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę. Jak stwierdza art. 163 ust. 1 zd. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (tj. z dnia 17 września 2013 r. Dz.U. z 2013 r., poz. 1410, winno być: t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 776) uprawniony z prawa ochronnego na znak towarowy może udzielić innej osobie upoważnienia do używania znaku, zawierając z nią umowę licencyjną.

W ocenie Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, że licencja na znak towarowy spełnia wymogi określone w art. 22b ust. 1 pkt 5 ustawy PIT, zatem będzie on mógł dokonywać odpisów amortyzacyjnych.

Wartość początkową, przyjętą za podstawę dokonywania odpisów amortyzacyjnych, wskazuje norma prawna art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy PIT. Zgodnie z treścią powołanego przepisu za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości. Zatem Wnioskodawca uprawniony będzie do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od licencji na korzystanie ze znaku towarowego, będącego własnością brata Wnioskodawcy, a za wartość początkową należy przyjąć wartość określoną w umowie licencyjnej, nie wyższą jednak niż wartość rynkowa z dnia zawarcia umowy o nieodpłatnym korzystaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22b ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 2032 ze zm.), amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania licencje, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Z powyższego wynika, że określony składnik majątku podatnika może zostać uznany za wartość niematerialną i prawną, jeżeli łącznie zostaną spełnione następujące warunki:

• został nabyty,
• nadaje się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,
• przewidywany okres jego używania na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej jest dłuższy niż rok (decyzja w tym względzie należy do podatnika),
• jest wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo został oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1.
  
  

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych, na nabycie których wydatki rozpoznawane powinny być jako koszt podatkowy w formie odpisów amortyzacyjnych.

Oznacza to, że prawa, które nie zostały wymienione wprost w tej ustawie jako wartości niematerialne i prawne, nie mogą zostać zaliczone do tej kategorii. Tym samym nie podlegają amortyzacji podatkowej. Amortyzacji podatkowej nie podlegają również wydatki, które ustawowo wyłączone zostały z kosztów podatkowych.

Z treści złożonego wniosku wynika, m.in., że na okres 4 lat brat Wnioskodawcy zamierza udzielić mu licencji na nieodpłatne korzystanie z chronionego znaku towarowego, Wnioskodawca zamierza uznać za wartość niematerialną i prawną w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Jako nabyta do korzystania w prowadzonej działalności gospodarczej przez okres dłuższy niż rok, licencja ta spełniać będzie zatem warunki uznania jej za podlegająca amortyzacji wartość niematerialną i prawną. Co oznacza, że Wnioskodawca uprawniony będzie do ustalenia wartości początkowej tej wartości niematerialnej i prawnej. Zgodnie bowiem z art. 22f ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Przy czym, podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa licencji, której zasady ustalania zawarte są w art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do art. 22g ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób uważa się wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości. Przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z ust. 1 pkt 3-5 oraz ust. 2, 8, 9, 14 i 15, przepis art. 19 stosuje się odpowiednio (art. 22g ust. 16 ustawy).

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca współpracuje ściśle ze swoim bratem, który wykonuje zawód doradcy podatkowego. Brat Wnioskodawcy prowadzi działalność w zakresie doradztwa podatkowego oraz świadczenia usług prawnych i księgowych od ponad 25 lat. Brat Wnioskodawcy do oznaczenia swojej działalności gospodarczej wykorzystuje logotyp oraz oznaczenie słowne. Oznaczenie graficzne spełnia wymogi uznania je za znak graficzny w rozumieniu przepisów ustawy Prawo własności przemysłowej. Brat Wnioskodawcy uzyskał na wykorzystywany przez niego znak towarowy prawo ochronne. W celu zacieśnienia współpracy oraz pozyskania nowych klientów Wnioskodawca chciałby wykorzystywać znak towarowy również w ramach swojej działalności gospodarczej. Prawo ochronne na znak towarowy, będący własnością brata Wnioskodawcy, obejmuje świadczenie usług m.in. z zakresu doradztwa prawnego. Brat Wnioskodawcy udzieli mu ograniczonej czasowo licencji na okres 4 lat do nieodpłatnego korzystania z chronionego znaku towarowego. Wartość licencji zostanie określona w umowie według stawek rynkowych.

Biorąc pod uwagę cyt. przepisy, w odniesieniu do okoliczności zaistniałych w sprawie, stwierdzić należy, że stosownie do art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawca będzie uprawniony do ustalenia wartości początkowej wartości niematerialnej i prawnej (nabytej do nieodpłatnego korzystania licencji), w wysokości określonej w umowie o nieodpłatnym korzystaniu (nie wyższej niż jej wartość rynkowa w dniu zawarcia umowy) oraz do dokonywania od tak ustalonej wartości początkowej odpisów amortyzacyjnych.

Jednocześnie zauważyć należy, że w kontekście zadanego pytania oraz własnego stanowiska Wnioskodawcy w sprawie, wyznaczających zakres rozpatrzenia wniosku przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej była wyłącznie kwestia sposobu ustalenia wartości początkowej licencji, o której mowa we wniosku oraz możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od tej wartości początkowej. Natomiast nie była przedmiotem niniejszej interpretacji możliwości zaliczenia ww. odpisów w ciężar kosztów podatkowych w kontekście art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a tirtet drugie ww. ustawy, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny, jeżeli dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego.

W związku z powyższym, prezentowane we wniosku własne stanowisko Wnioskodawcy w sprawie dotyczące sposobu ustalenia wartości początkowej licencji, o której mowa we wniosku oraz możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od tej wartości początkowej, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.