Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-1.4011.42.2017.2.AN
z 29 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 marca 2017 r. (data wpływu 29 marca 2017 r.), uzupełnionym w dniu 10 maja 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego – nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 oraz art. 144 § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 25 kwietnia 2017 r. znak 0112-KDIL3-1.4011.42.2017.1.AN na podstawie art. 169 § 1 oraz art. 155 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Zgodnie z treścią wezwania Wnioskodawca miał uzupełnić wniosek poprzez:

• wyczerpujące i kompletne przedstawienie opisu stanu faktycznego, mającego być przedmiotem wniosku, w szczególności należało wskazać: czy odszkodowanie, które otrzymał Wnioskodawca, uzyskano na podstawie wyroku lub ugody sądowej i dotyczy korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono lub jest otrzymane w związku z prowadzoną działalnością, czy też jest kwotą otrzymaną z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych?
• przeformułowanie pytania podatkowego w odniesieniu do przedstawionego opisu stanu faktycznego w taki sposób, aby dotyczyły one konkretnych obowiązków (lub praw) Wnioskodawcy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych,
• przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej opisanego w treści wniosku stanu faktycznego w odniesieniu do sformułowanego pytania podatkowego.
  
  

W przedmiotowym wezwaniu Wnioskodawca miał również wskazać adres elektroniczny w systemie teleinformatycznym wykorzystywanym przez organ podatkowy, tj. systemie ePUAP.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 2 maja 2017 r., natomiast w dniu 10 maja 2017 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 9 maja 2017 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca uczestniczył w kolizji drogowej dnia 13 marca 2016 r. i został pokrzywdzony przez osobę która była ubezpieczona w „A”. W wyniku kolizji przebywał na zwolnieniu lekarskim przez okres 14 dni. Przez ten okres Zainteresowany otrzymał zlecenia firmowe których nie mógł wykonać na kwotę 24.848 zł netto. Wnioskodawca wystąpił do „A” o wypłatę zadośćuczynienia o utracony dochód w firmie. „A” przeanalizowało ewentualne koszty które by poniósł gdyby w normalny sposób wykonał te zlecenia i wyliczyło kwotę do wypłaty 18.518,05zł netto. Od początkowej kwoty 24.848 zł „A” wykonało kalkulację, w której uwzględnili kwotę podatku dochodowego 19% 4.472,38 zł i odszkodowanie zostało pomniejszone o tą kwotę. Po konsultacji z księgowym, który poinformował Zaineresowanego, że powinien uwzględnić kwotę 18.518,05 + (4.472,38 kwota podatku) = 24.848 zł i od tej kwoty powinien zapłacić podatek dochodowy.

W uzupełnieniu wskazano, że odszkodowanie, które otrzymał Wnioskodawca nie uzyskał z powodu wyroku ani ugody sądowej tylko jako rekompensatę za utracony dochód w firmie. Kwota, która została wypłacona jest otrzymana w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Kwotę, o której mowa Zainteresowany mógłby osiągnąć gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Wnioskodawca wskazał także, że nie posiada ePUAP i prosi o odpowiedź listem poleconym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku są: kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych, z wyjątkiem:

1. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane zgodnie z art. 27 ust. 1 lub art. 30c,
2. dochodu, o którym mowa w art. 24 ust 15 i 15a.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, z brzmienia tego przepisu wynika, że wypłacone odszkodowania, również te z tytułu utraconych dochodów, są zwolnione od podatku, zaś podpunkt (a) (…) jednoznacznie wskazuje nałożenie podatku od uzyskanego dochodu.

Wnioskodawca prosi o zabranie stanowiska i rozstrzygnięcie sporu pomiędzy „A” S.A a swoją osobą. Po konsultacji z księgowym obawia się on, że w przyszłości może być pociągnięty do odpowiedzialności przez Urząd Skarbowy o niezapłacenie kwoty podatku o którym mowa.

Opis stanu faktycznego, pytanie oraz własne stanowisko wynika z uzupełnienia wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

‒ prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Ustawodawca nie wymaga, aby przychodem były tylko wymienione w art. 14 ust. 1 i 2 ww. ustawy pożytki, które są wprost wynikiem realizacji celu działalności gospodarczej osoby fizycznej. Co do zasady, wszelkie wpłaty pieniężne, mogą być uznane za przychód osoby fizycznej, zwłaszcza że listę pożytków, które nie mogą być zaliczone do przychodów uzyskiwanych z tytułu ww. działalności, stanowiącą katalog zamknięty, zawarto w art. 14 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym, każde przysporzenie majątkowe, uzyskane w związku z prowadzoną pozarolniczą działalnością gospodarczą, stanowi przychód z tej działalności, o ile ustawa nie wyłącza go z tej kategorii. Zatem także odszkodowania, rekompensaty, zadośćuczynienia - jeżeli mają związek z prowadzoną przez podatnika pozarolniczą działalnością gospodarczą, stanowią podlegający opodatkowaniu przychód z tej działalności, o ile ustawa wprost nie wyłącza ich z kategorii przychodów lub nie zwalnia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

1. otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
2. dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.
   
   

Natomiast zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych, z wyjątkiem:

1. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane zgodnie z art. 27 ust. 1 lub art. 30c,
2. dochodu, o którym mowa w art. 24 ust. 15 i 15a.
   
   

Z przedmiotowego wniosku wynika, że Wnioskodawca uczestniczył w kolizji drogowej dnia 13 marca 2016 r. i został pokrzywdzony przez osobę która była ubezpieczona w „A”. W wyniku kolizji przebywał na zwolnieniu lekarskim przez okres 14 dni. Przez ten okres Zainteresowany otrzymał zlecenia firmowe których nie mógł wykonać na kwotę 24.848 zł netto. Wnioskodawca wystąpił do „A” o wypłatę zadośćuczynienia o utracony dochód w firmie.

Zainteresowany stwierdził również, że odszkodowanie, które otrzymał nie uzyskał z powodu wyroku ani ugody sądowej tylko jako rekompensatę za utracony dochód w firmie. Kwota, która została wypłacona jest otrzymana w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Kwotę, o której mowa Zainteresowany mógłby osiągnąć gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Należy więc zauważyć, że skoro Wnioskodawca nie wskazał, że świadczenie wypłacone przez ubezpieczyciela jest świadczeniem dotyczącym ubezpieczenia majątkowego i osobowego, w niniejszej sprawie nie będzie miał zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 4. Również zwolnienie wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 3b nie będzie użyte, gdyż odszkodowanie, które otrzymał Wnioskodawca nie uzyskał z powodu wyroku ani ugody sądowej.

Biorąc pod uwagę opis stanu faktycznego oraz cytowane przepisy należy zauważyć, że otrzymana kwota rekompensaty nie spełnia przesłanek do zastosowania zwolnień z podatku dochodowego, w szczególności zwolnień, o których mowa w cytowanych uprzednio przepisach. Ze względu zatem na to, że kwota, o której mowa we wniosku, nie mieści się w zakresie świadczeń odszkodowawczych objętych zwolnieniem przedmiotowym – podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wobec tego, przychód z tytułu otrzymanego odszkodowania Wnioskodawca zobowiązany jest wykazać w odpowiedniej ewidencji oraz opodatkować łącznie z pozostałymi przychodami z pozarolniczej działalności gospodarczej, zgodnie z zasadami przewidzianymi dla wybranej formy opodatkowania.

Końcowo należy zauważyć, że Wnioskodawca przedstawiając własne stanowisko do zadanego wcześniej pytania powołał się na art. 21 ust. 1 pkt 4 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który w tej sprawie nie ma zastosowania, ponieważ jak wskazano powyżej zwolnienie określone w art. 21 ust. 1 pkt 4 nie znajduje zastosowania w całości.

W związku z powyższym, pomimo, że Wnioskodawca prawidłowo uznaje, że otrzymana rekompensata nie podlega zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych, to stanowisko Wnioskodawcy – z uwagi na jego błędne uzasadnienie – uznano za nieprawidłowe.

W konsekwencji, w myśl zasady, że wadliwa argumentacja prawna Wnioskodawcy, przy prawidłowo wywiedzionym skutku prawnym, winna skutkować uznaniem stanowiska podatnika za nieprawidłowe, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie organ podatkowy wyjaśnia, że ocenie w niniejszej interpretacji podlegają wyłącznie skutki podatkowe otrzymania przedmiotowego odszkodowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, natomiast organ podatkowy nie ma uprawnień do rozstrzygnięcia, na jaką kwotę powinno być ustalone odszkodowanie, nie ocenia rozliczeń pomiędzy Wnioskodawcą a ubezpieczycielem pod względem ewentualnego wystąpienia wad prawnych.

Ponadto procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. W związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny załączonej do wniosku kserokopii decyzji o przyznaniu odszkodowania, jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.