Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-1.4010.95.2017.1.PW
z 13 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 maja 2017 r. (data wpływu 11 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku obowiązku poboru podatku u źródła w związku z wypłatą wynagrodzenia na rzecz kontrahenta holenderskiego z tytułu realizacji umowy na dostęp do bazy danych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku obowiązku poboru podatku u źródła w związku z wypłatą wynagrodzenia na rzecz kontrahenta holenderskiego z tytułu realizacji umowy na dostęp do bazy danych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka S.A. zawarła umowę licencyjną (subskrypcyjną) z kontrahentem holenderskim na dostęp do bazy naukowej. Jest to baza danych on-line, która wspiera badania i napędza odkrycia naukowe poprzez umożliwienie wyszukiwania danych dotyczących publikacji naukowych, książek i patentów. Baza ta zawiera również informacje ilościowe i jakościowe o wynikach pracy autorów oraz przypisanych im afiliacji, dzięki czemu możliwa jest ich sprawna i wiarygodna ocena. Informacje zawarte w bazie dotyczą publikacji naukowych, książek, materiałów konferencyjnych oraz patentów z pięciu biur patentowych. Rygorystyczny dobór źródeł indeksowanych w bazie gwarantuje dostęp do wiarygodnych informacji publikowanych na całym świecie, zaś częsta aktualizacja zapewnia ich aktualność.

Na podstawie zawartej umowy każdy upoważniony przez Wnioskodawcę użytkownik może:

1. uzyskać dostęp, przeszukiwać, przeglądać i oglądać Produkty Licencjonowane;
   
2. drukować, pobierać i przechowywać odpowiednią część poszczególnych elementów Produktów licencjonowanych na wyłączny użytek danego Upoważnionego Użytkownika;
   
3. zamieszczać odnośniki do Produktów Licencjonowanych, pod warunkiem, że wygląd takich odnośników i/lub oświadczeń towarzyszących takim odnośnikom zostanie odpowiednio zmieniony na żądanie E...;
   
4. udostępniać wydruki lub kopie elektroniczne poszczególnych elementów Produktów Licencjonowanych:
   1. publicznym organom regulacyjnych w celu składania wniosków o zgodę regulatora, znaki towarowe lub patenty dotyczące produktów i usług Licencjobiorcy;
      
   2. jeżeli będzie to wymagane prawem w celu wykorzystania w postępowaniach prawnych;
      
   3. osobom będącym niezależnymi wykonawcami lub które są zatrudnione jako niezależni wykonawcy Licencjobiorcy bez dostępu do jego sieci, pod warunkiem, że
      • kopie będą wykorzystane wyłącznie w celu realizacji prac zleconych na rzecz Licencjobiorcy;
        
      • odbiorcy zostaną poinstruowani, że kopii nie można dalej dystrybuować ani rozpowszechniać w sieci; oraz
        
      • po zakończeniu realizacji zleconych prac kopie zostaną zniszczone;
5. okazywać lub udostępniać wydruki lub kopie elektroniczne poszczególnych elementów Produktów Licencjonowanych w celu wewnętrznej promocji i testowania Produktów Licencjonowanych oraz szkolenia grup Upoważnionych Użytkowników.
   
   
   

Wnioskodawca jest w posiadaniu oryginału certyfikatu rezydencji podatkowej kontrahenta z siedzibą w Holandii.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy Wnioskodawca ma obowiązek poboru podatku u źródła z tytułu wypłaty wynagrodzenia na rzecz kontrahenta holenderskiego z tytułu realizacji umowy przestawionej w stanie faktycznym?

Zdaniem Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - ustala się w wysokości 20 % przychodów.

Powyższe oznacza, że podatnicy polscy wypłacając wynagrodzenia z opisanych wyżej tytułów powinni potrącać z tego wynagrodzenia wymienioną wyżej należność zwaną „podatkiem u źródła”.

Należy również stwierdzić, że zgodnie z art. 21 ust. 2 ustawy o CIT pierwszeństwo przed stosowaniem ust. 1 mają postanowienia umów w sprawie zapobieżenia podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. W umowach tych często jest obniżona stawka podatku „u źródła”, czy nawet rezygnacja z poboru tego podatku.

Art. 12 ust. 2 Konwencji między Polską, a Holandią ogranicza wysokość podatku od wypłacanych należności licencyjnych do 5%. Ust. 4 tegoż artykułu określa również pojęcie należności licencyjnej. I tak, za określenie "należności licencyjne" użyte w tym artykule oznacza wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje dotyczące doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.

Zdaniem Spółki świadczenie pieniężne za udostępnienie bazy danych nie jest należnością licencyjną w rozumieniu polsko-holenderskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, gdyż opracowana baza naukowa nie może być uznana za odmianę dzieła literackiego, artystycznego czy naukowego, o którym mowa w art. 12 ust. 4 Umowy.

W kwestii traktowania wynagrodzenia wypłaconego podmiotom zagranicznym za użytkowanie lub prawo do użytkowania praw autorskich jako należności licencyjnych, a w konsekwencji opodatkowanie takich płatności podatkiem u źródła w Polsce, a tym samym w kwalifikacji podatkowej danej płatności na rzecz podmiotów zagranicznych pod kątem powstania obowiązku pobrania podatku u źródła należy w pierwszej kolejności ustalić obowiązek pobrania podatku na gruncie ustawy o CIT. Następnie zaś należy ocenić, w jakim stopniu obowiązek ten jest modyfikowany przez odpowiednią umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT przychody z tytułu z praw autorskich lub praw pokrewnych uzyskane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez nierezydentów podlegają opodatkowaniu podatkiem u źródła. Obowiązek podatkowy może ulec modyfikacji na gruncie art. 12 ust. 4 Konwencji.

Zdaniem Spółki fakt, że baza danych jest utworem stanowiącym przedmiot prawa autorskiego, nie jest czynnikiem wystarczającym do włączenia bazy danych do definicji należności licencyjnych odnoszących się do praw autorskich określonych w ustawie o CIT oraz w Konwencji Polsko-Holenderskiej. Należy zauważyć, że w świetle polskiego prawa programy komputerowe są samodzielnym przedmiotem ochrony praw autorskich. Ustawa wymienia je (podobnie jak bazy danych) obok utworów literackich, publicystycznych, naukowych i kartograficznych. Stanowisko to znajduje również potwierdzenia w przeważającej linii orzeczniczej sądów administracyjnych, w myśl której jeśli dana Umowa nie nakazuje wprost traktować płatności za użytkowanie lub za prawo do użytkowania określonych praw autorskich (np. programów komputerowych) jako należności licencyjnych, to powinny być one traktowane jako zyski przedsiębiorstw niepodlegające opodatkowaniu u źródła (np. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 maja 2013 roku (sygn. akt III SA/Wa 3450/12).

Konkludując, zdaniem Spółki opłata za korzystanie z bazy danych nie może być, traktowana jako opłata licencyjna zarówno w rozumieniu ustawy o CIT, jak i Konwencji Polsko - Holenderskiej. Opłata za skorzystanie z bazy danych dotyczącej publikacji naukowych nie może być utożsamiana również z udzieleniem licencji - nie zostały bowiem w umowie określone pola eksploatacji utworu. Tym samym, zdaniem Spółki, nie ma ona obowiązku pobierania podatku u źródła.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1888 z późn. zm., dalej: updop), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W przepisie tym, wyrażona jest tzw. zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

Zgodnie z art. 3 ust. 3 updop, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;
2. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;
3. papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;
4. tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym albo instytucji wspólnego inwestowania, w których co najmniej 50% wartości aktywów, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;
5. tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia.
   
   

Za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4 (art. 3 ust. 5 updop).

Nie budzi zatem wątpliwości, że wszelkie wypłaty, o których mowa w art. 21 ust. 1 w zw. z art. 3 ust. 5 updop, implikują powstanie przychodu na terytorium Polski.

W stosunku do niektórych przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego przychodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W myśl art. 21 ust. 1 updop, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

1. z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),
   
2. z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
   2a) z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze
   - ustala się w wysokości 20% przychodów.
   
3. z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych,
   
4. uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej
   - ustala się w wysokości 10% tych przychodów.
   
   
   

Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 21 ust. 2 ww. ustawy).

Przepisy poszczególnych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawierają rozwiązania szczególne w stosunku do przepisów ustaw podatkowych i na podstawie art. 91 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, mają pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową.

W myśl natomiast art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Powyższe regulacje prawne wskazują na fakt, że w przypadku podmiotu, który nie ma na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu a uzyskuje przychody na tym terytorium, w kwestii sposobu opodatkowania, pierwszeństwo mają postanowienia właściwej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu. Przy czym należy podkreślić, że zastosowanie stawki podatku wynikającej z takiej umowy lub niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika do celów podatkowych, uzyskanym od niego zaświadczeniem (certyfikatem rezydencji), wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej.

Kwestią do rozstrzygnięcia w niniejszym wniosku jest właściwa kwalifikacja należności wypłacanych z tytułu umowy na dostęp do bazy danych, a w szczególności możliwość zakwalifikowania usługi dostępu do bazy danych do należności licencyjnych.

Z opisu stanu faktycznego zawartego we wniosku wynika, że Wnioskodawca zawarł umowę licencyjną na dostęp do bazy danych z kontrahentem holenderskim. Wnioskodawca jest w posiadaniu oryginału certyfikatu rezydencji podatkowej kontrahenta holenderskiego.

W niniejszej sprawie zastosowanie znajdzie Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Warszawie dnia 13.02.2002 r. (dalej: UPO).

Należności licencyjne zostały uregulowane w art. 12 wyżej powołanej konwencji, który stanowi, że:

1. Należności licencyjne, powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
   
2. Jednakże należności licencyjne, o których mowa w ustępie 1 tego artykułu, mogą być także opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z jego ustawodawstwem, ale jeżeli odbiorca jest osobą uprawnioną do należności licencyjnych, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 procent kwoty brutto należności licencyjnych.
3. Właściwe organy Umawiających się Państw uzgodnią w drodze wzajemnego porozumienia sposób stosowania ustępu 2.
4. Określenie "należności licencyjne" użyte w tym artykule oznacza wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje dotyczące doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.
5. Postanowienia ustępów 1 i 2 tego artykułu nie mają zastosowania, jeżeli osoba uprawniona do należności licencyjnych, mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie, z którego pochodzą należności licencyjne, działalność gospodarczą poprzez zakład w nim położony, bądź wykonuje wolny zawód w oparciu o stałą placówkę tam położoną, a prawa lub majątek, z tytułu których wypłacane są należności licencyjne, faktycznie wiążą się z działalnością tego zakładu lub stałej placówki. W takim przypadku stosuje się odpowiednio postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14.
6. Uważa się, że należności licencyjne powstają w Umawiającym się Państwie, jeżeli ich płatnikiem jest osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym Państwie. Jeżeli jednak osoba płacąca należności licencyjne, bez względu na to, czy ma ona miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, posiada w Umawiającym się Państwie zakład lub stałą placówkę, w związku z którą powstał obowiązek zapłaty należności licencyjnych, a należności te są pokrywane przez ten zakład lub stałą placówkę, to uważa się, iż należności licencyjne powstają w Państwie, w którym położony jest zakład lub stała placówka.
7. Jeżeli w wyniku szczególnych powiązań między płatnikiem a osobą uprawnioną do należności licencyjnych lub między nimi a osobą trzecią kwota należności licencyjnych płacona za użytkowanie, prawo lub informację przekracza kwotę, którą płatnik i osoba uprawniona do należności licencyjnych uzgodniliby bez tych powiązań, to postanowienia tego artykułu stosuje się tylko do tej ostatniej wymienionej kwoty. W takim przypadku nadpłacona część podlega opodatkowaniu zgodnie z ustawodawstwem każdego Umawiającego się Państwa i z uwzględnieniem innych postanowień niniejszej konwencji.
   
   

Art. 3 ust. 2 UPO stanowi, że przy stosowaniu niniejszej konwencji przez Umawiające się Państwo, jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej, każde określenie, które nie zostało w niej zdefiniowane, będzie miało takie znaczenie, jakie przyjmuje się zgodnie z prawem tego Państwa w zakresie podatków, do których ma zastosowanie niniejsza konwencja, przy czym znaczenie wynikające ze stosowanego ustawodawstwa podatkowego tego Państwa będzie miało pierwszeństwo przed znaczeniem nadanym określeniu przez inne przepisy prawne tego Państwa.

Definicja bazy danych zawarta jest w art. 2 ust.1 pkt 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o ochronie baz danych (Dz.U. z 2001 r., nr 128, poz. 1402 z późn. zm.), który stanowi, że baza danych oznacza zbiór danych lub jakichkolwiek innych materiałów i elementów zgromadzonych według określonej systematyki lub metody, indywidualnie dostępnych w jakikolwiek sposób, w tym środkami elektronicznymi, wymagający istotnego, co do jakości lub ilości, nakładu inwestycyjnego w celu sporządzenia, weryfikacji lub prezentacji jego zawartości.

W świetle definicji należności licencyjnych zawartej w UPO należy rozważyć, czy usługa zapewnienia dostępu do bazy danych może podlegać opodatkowaniu podatkiem u źródła jako należności za użytkowanie praw autorskich (w szczególności do bazy danych lub oprogramowania) lub należności za otrzymany know-how.

W celu określenia zakresu praw autorskich wg polskich przepisów, należy odnieść się do art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2017 r., poz 880), który stanowi, że przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Ponadto, zgodnie z art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przedmiotem prawa autorskiego są w szczególności utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe).

Bazy danych, mogą być traktowane jak utwory - nawet jeżeli zawierają nietwórcze materiały - mają twórczy charakter ze względu na przyjęty w nich dobór, układ lub zestawienie treści.

W niniejszej sprawie, ewentualne zaliczenie wynagrodzenia wypłacanego przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahenta holenderskiego w związku udostępnieniem bazy danych, zależy od istoty praw, jakie Wnioskodawca nabywa w ramach umowy. W zakresie opłat w związku z udostępnianiem baz danych należy posiłkować się wykładnią dotyczącą programów komputerowych.

Z treści Komentarza do Modelowej Konwencji OECD w części dotyczącej opłat wynikających z umów, na podstawie których strona nabywa, w zamian za uiszczenie opłaty - prawo do korzystania z programu komputerowego, jako należności licencyjnych, kluczowe znaczenie ma zakres uprawnień podmiotu korzystającego z programu komputerowego.

Zgodnie z Komentarzem do Modelowej Konwencji OECD: „Niezależnie od tego, czy podstawą tego prawa są obowiązujące przepisy, czy umowa licencyjna z właścicielem praw autorskich, skopiowanie programu na twardy dysk lub do pamięci operacyjnej komputera bądź sporządzenie kopii archiwalnej jest niezbędnym krokiem do korzystania z programu. Zatem prawa związane z czynnościami kopiowania, jeśli jedynie umożliwiają użytkownikowi faktyczne korzystanie z programu, należy pominąć przy analizie charakteru transakcji dla celów podatkowych. Płatności w transakcjach tego typu traktowane są jako dochód z działalności handlowej zgodnie z artykułem 7.”

Podsumowując, jeżeli z danej umowy zawartej pomiędzy polskim a zagranicznym podmiotem wynika, że nabywca prawa do użytkowania bazy danych będzie mógł je wykorzystywać w szerszym zakresie (na szerszym polu eksploatacji) niż końcowy nabywca i użytkownik, to uznać należy, że zbywca odpłatnie udzielił nabywcy prawa do użytkowania prawa majątkowego do bazy danych, więc należność za to prawo jest należnością licencyjną. W niniejszej sprawie nie mamy do czynienia z taką sytuacją. Wnioskodawca jest końcowym nabywcą i użytkownikiem bazy danych, a udostępnianie jej poszczególnych elementów jest niezbędne dla wykonywania zadań Wnioskodawcy i nie można uznać go za rozpowszechnianie, czy też modyfikowanie bazy danych.

W ocenie Organu udostępnienie bazy danych nie stanowi również, "know-how".

Należy wskazać, że Ustawa CIT nie definiuje wprost znaczenia terminu „know-how”. Zgodnie z art. 4a pkt 23 lit c) ustawy o CIT przez „know-how” można rozumieć równowartość udokumentowanej wiedzy (informacji) nadającej się do wykorzystania w działalności przemysłowej, naukowej lub handlowej. Natomiast w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT „know-how” określone jest jako całość informacji związana ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.

Zgodnie z Komentarzem do art. 12 ust. 2 Modelowej Konwencji OECD „w umowie na zakup know-how jedna ze stron zobowiązuje się do udostępniania drugiej stronie specjalistycznej wiedzy i doświadczeń nieujawnionych publicznie w celu wykorzystania ich na własny rachunek. Uważa się, że udostępniający nie jest zobowiązany do odgrywania jakiejkolwiek roli w trakcie stosowania udostępnianej formuły produkcyjnej ani też nie jest zobowiązany do gwarantowania wyników stosowania tej formuły”.

Należy uznać, że know-how dotyczy wszelkich nieujawnionych informacji technicznych, koniecznych do odtworzenia produktu bądź procesu w takich samych warunkach, bez względu na to, czy informacja ta może podlegać ochronie patentowej, czy nie. Know-how oznacza doświadczenie zawodowe w takim znaczeniu, że reprezentuje ono czynnik, bez którego odtworzenie produktu nie jest możliwe na podstawie samego zbadania produktu i wiedzy o postępie technicznym.

Biorąc pod uwagę powyższe w ocenie Wnioskodawcy udostępnienie przez kontrahenta holenderskiego bazy danych nie może być traktowane jako udzielenie know-how. Usystematyzowany zbiór danych nie może być określany mianem doświadczenia, jak również nie stanowi on wiedzy technicznej o poufnym charakterze oraz nie jest wykorzystywany w celu odtworzenia produktu. Tym samym, przekazanie dostępu do bazy danych nie może być traktowane jako udzielenie (przekazanie) know-how w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT i art. 12 ust. 4 UPO.

Biorąc pod uwagę wskazane powyżej stanowisko potwierdzające, że wynagrodzenie wypłacane kontrahentowi holenderskiemu za udostępnienie bazy danych nie stanowiło należności licencyjnych w rozumieniu UPO dochód kontrahenta holenderskiego w postaci wynagrodzenia, jakie otrzymuje za udostępnienie bazy danych, należy kwalifikować jako zyski przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 7 UPO.

Reasumując, Wnioskodawca nie będzie obowiązany do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych od wynagrodzenia wypłacanego na rzecz kontrahenta holenderskiego za udostępnienie bazy danych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

• z zastosowaniem art. 119a;
  

• w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
  
  
  

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.