Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-1.4010.94.2017.1.JC
z 12 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 kwietnia 2017 r. (data wpływu 5 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie stawki podatku „u źródła” w odniesieniu do odsetek z tytułu pożyczek wypłacanych na rzecz szwajcarskiego oddziału spółki będącej rezydentem podatkowym Luksemburga - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie stawki podatku „u źródła” w odniesieniu do odsetek z tytułu pożyczek wypłacanych na rzecz szwajcarskiego oddziału spółki będącej rezydentem podatkowym Luksemburga.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca należy do Grupy (dalej: „Grupa”), której głównym przedmiotem działalności jest dostarczanie informacji i danych analitycznych dla specjalistów z różnych branż (np. z branży finansowej, prawa własności intelektualnej, podatkowej, rachunkowości, itd.).

Wnioskodawca jest spółką prawa polskiego, podlegającą opodatkowaniu od całości swoich dochodów w Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce ich osiągnięcia. Spółka została zawiązana w dniu 21 grudnia 2016 r. jako spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w organizacji. Spółka została zarejestrowana w rejestrze przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego w dniu 19 stycznia 2017 r. Spółka została zarejestrowana dla celów podatkowych w Polsce, w tym dla celów VAT. Wnioskodawca planuje prowadzenie działalności gospodarczej obejmującej świadczenie usług wsparcia w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej dla spółek z Grupy oraz dystrybucję produktów T. na terytorium Polski (działalność opodatkowana VAT w Polsce). Działalność Spółki będzie prowadzona w oparciu o majątek polskiego oddziału spółki T. S.A. z siedzibą w Szwajcarii, który to majątek zostanie w najbliższych miesiącach wniesiony do Spółki w drodze aportu.

W celu efektywnego zarządzania zasobami finansowymi, m.in. poprzez obniżenie kosztów finansowych ze względu na optymalne wykorzystanie nadwyżek oraz pokrycie niedoborów środków pieniężnych, w Grupie został wdrożony system zarządzania płynnością. W systemie zarządzania płynnością uczestniczy wiele podmiotów z różnych krajów, w tym m.in. T. S.A. (dalej: „T.”). Po przejęciu przez Spółkę majątku polskiego oddziału T., Spółka planuje przystąpienie do systemu zarządzania płynnością Grupy.

Każdego dnia Spółka jako uczestnik systemu zarządzania płynnością będzie dokonywała faktycznego przelewu gotówki pochodzącej z działalności gospodarczej ze swoich rachunków bankowych (w przypadku występowania sald dodatnich na tych rachunkach) na rachunek rozliczeniowy szwajcarskiego oddziału spółki F. S.A., tj. F. S.A. Z. (dalej: „Z.”). Z kolei Z. dokona przelewu gotówki na te rachunki Spółki, które mają salda ujemne (jeśli takie wystąpią), w celu ich zbilansowania.

Jednostka macierzysta Z. (tj. F. S.A.; dalej: „F.”) ma siedzibę w Luksemburgu i jest rezydentem podatkowym Luksemburga. Zgodnie z umową spółki F., podmiot ten prowadzi działalność gospodarczą w zakresie finansowania podmiotów z Grupy i w związku z tym może pożyczać środki pieniężne od innych podmiotów z Grupy lub podmiotów zewnętrznych (banków) oraz pożyczać te środki spółkom z Grupy, z zabezpieczeniem lub bez takiego zabezpieczenia.

Wnioskodawca przystąpi do sytemu zarządzania płynnością na podstawie umowy akcesyjnej (ang. Accession Agreement) z bankiem. Umowa ta m.in. określi, które rachunki bankowe Spółki będą uczestniczyły w systemie zarządzania płynnością. Zakłada się, że wszystkie rachunki bankowe, z wyjątkiem rachunku dla ZFŚS, będą uczestniczyły w systemie zarządzania płynnością.

Celem systemu zarządzania płynnością jest zminimalizowanie występowania sald dodatnich na rachunkach Spółki, przy jednoczesnym zapewnieniu, że zapotrzebowania na gotówkę (w przypadku występowania sald ujemnych) zostaną natychmiast zaspokojone przez Z.

Co do zasady, przelewy gotówki z rachunków/na rachunki Spółki będą dokonywane na koniec każdego dnia. W rezultacie, salda rachunków bankowych Spółki powinny na koniec każdego dnia wykazywać salda zerowe. Środki pieniężne przelewane na konta Spółki z rachunku Z. będą pochodziły od Z., który może je pozyskać od innych uczestników systemu zarządzania płynnością lub od zewnętrznych instytucji finansowych (np. banków).

Wnioskodawca oraz Z. zawrą ramową umowę pożyczki („Umowa Ramowa”), która będzie regulowała przepływy gotówki z rachunków Spółki na rachunek Z. i vice versa. Umowa będzie zawierała postanowienia odnośnie do terminów spłaty, oprocentowania, itd. Umowa nie będzie natomiast określała łącznej sumy wypłat środków pieniężnych, które będą mogły być dokonane przez Spółkę czy przez Z.

Spółka przewiduje, że z uwagi na jej dochodową działalność jako członek Grupy, w ramach systemu zarządzania płynnością będzie pełniła raczej rolę pożyczkodawcy niż pożyczkobiorcy (tj. rachunki bankowe Spółki powinny co do zasady wykazywać salda dodatnie). Jednakże Spółka nie może wykluczyć, iż w okresach przejściowych mogą wystąpić sytuacje, gdzie będzie zmuszona do pożyczenia środków pieniężnych od Z.

Transfery środków pieniężnych z rachunku rozliczeniowego Z. na rachunki bankowe Spółki będą w pierwszej kolejności zaliczone jako spłata pożyczek udzielonych wcześniej Z. przez Spółkę. Dopiero po spłacie istniejących pożyczek, nadwyżka środków przelanych przez Z. na konta bankowe Spółki będzie traktowana jako kolejna pożyczka (rata pożyczki) udzielona przez Z. na rzecz Spółki. Ten sam mechanizm będzie miał zastosowanie w drugą stronę, tzn. transfery środków pieniężnych z rachunków Spółki na konto rozliczeniowe Z. będą w pierwszej kolejności zaliczone jako spłata pożyczek udzielonych wcześniej Spółce przez Z. Dopiero po spłacie istniejących pożyczek, nadwyżka środków przelanych przez Spółkę na konto rozliczeniowe Z. będzie traktowana jako kolejna pożyczka (rata pożyczki) udzielona przez Spółkę na rzecz Z.

Odsetki z tytułu pożyczek udzielanych w ramach systemu zarządzania płynnością są kalkulowane dziennie i księgowane na rachunkach w okresach miesięcznych, przy czym odsetki księgowane przez system zarządzania płynnością na koncie rozliczeniowym Z. są własnością Z., tzn. Z. nie jest zobligowany do przekazywania tych odsetek innym podmiotom. W efekcie Z. jest rzeczywistym właścicielem odsetek w rozumieniu art. 4a pkt 29 Ustawy o CIT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym Umowa Ramowa zawarta pomiędzy Spółką a Z. w ramach systemu zarządzania płynnością w zakresie transferów środków pieniężnych (transz pożyczek) dokonywanych pomiędzy Z. jako pożyczkodawcą oraz Spółką jako pożyczkobiorcą nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych?
2. Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym Spółka jako płatnik, w odniesieniu do odsetek wypłacanych na rzecz Z., tj. szwajcarskiego oddziału spółki posiadającej siedzibę w Luksemburgu i będącej rezydentem podatkowym Luksemburga (F.), będzie uprawniona stosować, zgodnie z art. 21 ust. 2 Ustawy o CIT, stawkę podatku u źródła określoną w art. 11 ust. 2 Konwencji pomiędzy Polską a Luksemburgiem?
   
   

Niniejsza interpretacja dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych. W zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygniecie.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka jako płatnik, w odniesieniu do odsetek wypłacanych na rzecz Z. tj. szwajcarskiego oddziału spółki posiadającej siedzibę w Luksemburgu i będącej rezydentem podatkowym Luksemburga (F.), będzie uprawniona stosować, zgodnie z art. 21 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, tekst jedn. Dz.U. z 2016 r. poz. 1888 ze zm. (dalej: „Ustawa o CIT”), stawkę podatku u źródła określoną w art. 11 ust. 2 Konwencji pomiędzy Polską a Luksemburgiem.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 21 ust. 1 Ustawy o CIT, podatek dochodowy z tytułu przychodów z odsetek uzyskanych przez podatników nie mających siedziby ani zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ustala się w wysokości 20%. Jednocześnie art. 21 ust. 2 ww. ustawy stanowi, że przepisy powyższe stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu (dalej: „UPO”), których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z regulacjami UPO zawieranymi przez Polskę z krajami trzecimi, postanowienia UPO mają zastosowanie do osób, które mają miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym lub obu umawiających się państwach. Co istotne, określenie „osoba” obejmuje osoby fizyczne, spółki i wszystkie inne zrzeszenia osób. Jednocześnie UPO zawierane przez Polskę przewidują, że w ich rozumieniu pojęcie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w umawiającym się państwie” oznacza osobę, która według prawa tego państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu, z uwagi na jej siedzibę zarządu albo inne podobne znamiona (innymi słowy są rezydentami podatkowymi tego państwa).

Jak wynika z przytoczonych powyżej przepisów w odniesieniu do odsetek powstających w Polsce i wypłacanych na rzecz podmiotów zagranicznych zastosowanie mają postanowienia UPO z krajami, w których odbiorcy odsetek podlegają nieograniczonemu obowiązkowi podatkowego (tj. posiadają status rezydentów podatkowych tych krajów).

Zgodnie z art. 11 ust. 1 i 2 Konwencji między Polską a Luksemburgiem, odsetki, które powstają w Umawiającym się Państwie (tu: w Polsce) i są wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie („osobą” zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 2e Konwencji jest m.in. spółką, która z kolei jest osoba prawna lub każda jednostka, którą dla celów podatkowych traktuje się jako osobę prawną, zgodnie art. 3 ust. 1 pkt 2f Konwencji), mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. Jednakże, takie odsetki mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z prawem tego Państwa, ale jeżeli właściciel odsetek ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5% kwoty odsetek brutto.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Z. jest szwajcarskim oddziałem spółki (F.) z siedzibą w Luksemburgu i będącej rezydentem podatkowym Luksemburga. F. pomimo posiadania oddziału w Szwajcarii, podlega zatem nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Luksemburgu, gdzie ma swoją siedzibę, a nie w Szwajcarii, gdzie podlega jedynie tzw. ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Tym samym F. oraz jej oddział (tj. Z.), które stanowią jedną osobę prawną muszą być razem uznane za „osobę” w rozumieniu Konwencji między Polską a Luksemburgiem mającą siedzibę w Luksemburgu.

Zatem zgodnie z literalnym brzmieniem Konwencji między Polską a Luksemburgiem, w przypadku gdzie rzeczywistym odbiorcą odsetek jest zagraniczny oddział (Z.) podmiotu mającego siedzibę poza Polską (tu: w Luksemburgu), zastosowanie znajdzie UPO zawarta między Polską i krajem, w którym znajduje się siedziba kontrahenta (tu: Luksemburg), a nie jego oddział (czyli w tym przypadku w Szwajcarii), pomimo że współpraca Spółki odbywać będzie się z oddziałem (Z.) a zapłata za świadczenia (tj. odsetki od pożyczki) również przekazywana będzie na konto oddziału.

Należy bowiem zwrócić uwagę, iż fakt że F. posiada oddział w Szwajcarii, tj. w innym kraju niż kraj jej siedziby/rezydencji podatkowej (tj. w Luksemburgu) nie oznacza uzyskania przez F. rezydencji podatkowej w Szwajcarii, w którym znajduje się jej oddział. Również oddział nie jest osobą w rozumieniu UPO i nie może posiadać statusu rezydenta podatkowego (odrębnego jednostki macierzystej) w kraju, w którym został utworzony (a zastosowanie może mieć jedynie UPO zawarta przez Polskę z krajem, w którym odbiorca odsetek jest rezydentem podatkowym). Zasadniczo bowiem oddział F. utworzony w kraju innym niż kraj jej siedziby może stanowić zakład (ang. permanent establishment) F. na terytorium kraju, w którym oddział został utworzony, w skutek czego dochód osiągnięty przez F. w ramach działalności oddziału (Z.) może być przypisany do zakładu i opodatkowany w tym kraju (tj. w Szwajcarii).

Odział (Z.) nie posiada natomiast statusu samodzielnego rezydenta podatkowego w kraju, w którym został utworzony i w analizowanym przypadku brak jest możliwości stosowania (w celu określenia właściwej stawki podatku u źródła) UPO z krajem, w którym został utworzony oddział (tj. UPO zawartą pomiędzy Polska a Szwajcarią).

Powyższe stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w interpretacjach Ministra Finansów wydawanych w indywidualnych (podobnych) sprawach podatników, np. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 4 maja 2009 r. (sygnatura IBPBI/2/423-488/09/BG) lub interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 22 kwietnia 2009 r. (sygnatura IPPB5/423-49/09-2/PS)

W związku z powyższym Spółka wnosi o potwierdzenie, że zaprezentowane przez nią stanowisko i rozumienie treści przepisów w odniesieniu do przedstawionego przez nią pytania jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Należy jednocześnie zaznaczyć, że niniejsza interpretacja dotyczy tylko problematyki będącej ściśle przedmiotem pytania postawionego przez Spółkę we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść pytania wyznacza bowiem granice tematyczne wydawanej interpretacji. Ze względu zatem na zakres żądania Wnioskodawcy – zakreślony postawionym pytaniem, ocenie zostało poddane przedstawione stanowisko Wnioskodawcy dotyczące wyłącznie określenia stawki podatku „u źródła” w odniesieniu do odsetek z tytułu pożyczek wypłacanych na rzecz szwajcarskiego oddziału spółki będącej rezydentem podatkowym Luksemburga.

Zastrzec przy tym należy, że organ podatkowy dokonując interpretacji indywidualnej przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów materialnego prawa podatkowego i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia). Organ przyjął za Wnioskodawcą (co jednoznacznie wynika z opisu zdarzenia przyszłego), że w niniejszej sprawie odsetki wypłacane na rzecz Z.: wypłacane są w związku z zawartą pomiędzy Wnioskodawcą oraz Z. ramową umową pożyczki i Z. jest rzeczywistym właścicielem odsetek. W niniejszej sprawie mamy zatem do czynienia wyłącznie z wypłatą odsetek pomiędzy dwoma podmiotami z tytułu umowy pożyczki zawieranej pomiędzy tymi podmiotami. Tym samym, jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.