Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.58.2017.2.AC
z 30 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 kwietnia 2017 r. (data wpływu 7 kwietnia 2017 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie częściowego zwrotu wkładu wniesionego do spółki komandytowej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie częściowego zwrotu wkładu wniesionego do spółki komandytowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest komandytariuszem spółki komandytowej (dalej: Spółka Komandytowa) z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym i podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

Wnioskodawca planuje wnieść w formie wkładu niepieniężnego przedsiębiorstwo (dalej: Przedsiębiorstwo), obecnie prowadzone w formie indywidualnej działalności gospodarczej, do Spółki Komandytowej. Przedsiębiorstwo będzie spełniało warunki definicji przedsiębiorstwa, zawarte w art. 55¹ ustawy z dnia 29 kwietnia 1946 r. Kodeks cywilny (Dz. U. 2017, poz. 459). Na majątek aportowanego Przedsiębiorstwa składać się będą m.in. wszelkie składniki majątkowe, w tym środki pieniężne zgromadzone na rachunkach bankowych Przedsiębiorstwa. Spółka Komandytowa przejmie również zobowiązania funkcjonalnie związane z otrzymanym w drodze aportu Przedsiębiorstwem. Wnioskodawca nie wyklucza, że do Spółki Komandytowej wniesie inne wkłady pieniężne i niepieniężne.

W przyszłości może zostać podjęta decyzja o częściowym wycofaniu wkładów wniesionych do Spółki Komandytowej przez Wnioskodawcę. W takiej sytuacji wspólnicy Spółki Komandytowej podejmą uchwałę w przedmiocie częściowego zwrotu wkładów i tym samym zmiany umowy Spółki Komandytowej, która wypłaci m.in. na rzecz Wnioskodawcy odpowiednią kwotę środków pieniężnych, niższą aniżeli wynikająca z umowy spółki wartość wkładu Wnioskodawcy. Wypłaty środków pieniężnych nie będą związane z wystąpieniem Wnioskodawcy ze Spółki Komandytowej ani jej likwidacją.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

W jaki sposób ustalić dochód podlegający opodatkowaniu w wyniku częściowego zwrotu wkładu wniesionego przez wspólnika do Spółki Komandytowej?

Zdaniem Wnioskodawcy, wskazana w stanie przyszłym planowana wypłata środków pieniężnych z tytułu częściowego zwrotu wkładu wniesionego do Spółki Komandytowej będzie skutkować dla Wnioskodawcy powstaniem dochodu. Podstawą opodatkowania będzie jedynie dochód osiągnięty przez Wnioskodawcę z tytułu obniżenia jego wkładu w Spółce Komandytowej, który stanowić będzie nadwyżka sumy przychodów nad kosztami faktycznie poniesionymi na objęcie „ogółu praw i obowiązków” (dalej: OPIO) w Spółce Komandytowej.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.; dalej: Ustawa PIT), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 9 ust. 2 ww. ustawy, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Zatem, w myśl powyższego, stwierdzić należy, że w związku z otrzymaniem przez Wnioskodawcę środków pieniężnych od Spółki Komandytowej, której jest wspólnikiem, z tytułu obniżenia wartości Jego wkładu w tej spółce, u Wnioskodawcy powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Przy czym przychód ten należy zaliczyć do określonego w art. 10 ust. 1 pkt 7 Ustawy PIT źródła przychodów, jakim są m.in. prawa majątkowe. Stosownie bowiem do treści powyższego przepisu, źródłem przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c.

Zgodnie z przepisem art. 18 Ustawy PIT, za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Przepisy ustawy podatkowej, mimo że posługują się terminem „prawa majątkowe”, nie definiują tego pojęcia, a zawarty w art. 18 katalog tych praw jest jedynie przykładowy, na co wskazuje użyte przez ustawodawcę sformułowanie „w szczególności”. Należy zatem przyjąć, że do katalogu praw majątkowych objętych zakresem regulacji art. 18 Ustawy PIT można zaliczyć także inne prawa, niewymienione w tym przepisie.

Wobec powyższego, przychód uzyskany w związku z częściowym obniżeniem (zwrotem) wkładu wniesionego do Spółki Komandytowej w formie wkładu niepieniężnego (Przedsiębiorstwa), podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych, jako przychód z praw majątkowych, o których mowa w art. 18 Ustawy PIT.

Przychód ze źródła prawa majątkowe, Wnioskodawca będzie uprawniony pomniejszyć o koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 Ustawy PIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Przepisy Ustawy PIT nie wskazują enumeratywnie, jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia między nim a osiągniętym przychodem związku przyczynowo-skutkowego. Ponadto, celem ponoszonego kosztu powinno być osiągnięcie przychodu i jednocześnie przedmiotowy wydatek nie może znajdować się wśród wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, powinien spełniać łącznie następujące warunki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  

• nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 Ustawy PIT,
  

• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Powyższe oznacza, że kosztem uzyskania przychodu z tytułu częściowego zwrotu wkładu Wnioskodawcy w Spółce Komandytowej, będą wydatki poniesione przez niego na objęcie OPIO komandytariusza w Spółce Komandytowej. Wnioskodawca obejmie OPIO w zamian za m.in. wkład pieniężny, wkład niepieniężny w postaci Przedsiębiorstwa. W skład Przedsiębiorstwa będą wchodziły środki pieniężne oraz inne składniki majątku w postaci niepieniężnej.

W ocenie Wnioskodawcy, w takiej sytuacji wydatkiem takim powinna być wartość podatkowa – analogicznie do art. 24 ust. 3c Ustawy PIT, znajdującego zastosowanie w przypadku całkowitego wystąpienia ze spółki osobowej – ustalona w następujący sposób:

1. w odniesieniu do wniesionych środków pieniężnych – bez względu na to, czy będą one osobnym od Przedsiębiorstwa wkładem, czy będą wchodziły w skład Przedsiębiorstwa – ich wartość nominalna;
2. w odniesieniu do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych – na podstawie art. 22 ust. 1k i 1l Ustawy PIT – aktualna na moment wniesienia wkładu w postaci Przedsiębiorstwa wartość początkowa pomniejszona o dokonane od tych składników odpisy amortyzacyjne u Wnioskodawcy,
3. w odniesieniu do pozostałych składników majątkowych – na podstawie art. 22 ust. 1k i 11 Ustawy PIT – wartość kosztu ich nabycia przyjęta dla celów podatkowych i wynikająca z ksiąg podatkowych podmiotu wnoszącego wkład (Wnioskodawcy) na dzień ich wniesienia,
4. w odniesieniu do funkcjonalnie związanych z Przedsiębiorstwem zobowiązań, przejętych przez Spółkę Komandytową wraz z aportowanym Przedsiębiorstwem, które Spółka ta będzie spłacała – nominalna aktualna na moment aportu Przedsiębiorstwa wartość tych zobowiązań będzie pomniejszała ustaloną zgodnie z pkt 1-3 powyżej wartość wydatków na objęcie OPIO w Spółce Komandytowej.
   
   

Co za tym idzie, w związku z częściowym zwrotem wkładu w Spółce Komandytowej na rzecz Wnioskodawcy, kosztem uzyskania przychodów będzie tak ustalona w sposób wskazany powyżej wartość wydatków na objęcie OPIO w Spółce Komandytowej, proporcjonalna do wielkości obniżenia wkładów w Spółce Komandytowej. Proporcja natomiast zostanie ustalona jako wysokość zwrotu do wartości podatkowej całości wkładów wspólnika do Spółki Komandytowej.

Reasumując, z tytułu zwrotu części wkładu w Spółce Komandytowej Wnioskodawca uzyska przychód z praw majątkowych. Dochodem z tego źródła przychodów, podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, będzie nadwyżka sumy przychodów nad kosztami poniesionymi na nabycie (objęcie) tego wkładu – proporcjonalnie do wielkości obniżenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1578, z późn. zm.; dalej: „k.s.h.”), spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

Jak wynika z przepisu art. 102 k.s.h., spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

Jednocześnie, stosownie do przepisu art. 103 k.s.h., w sprawach nieuregulowanych w niniejszym dziale, do spółki komandytowej stosuje się odpowiednio przepisy o spółce jawnej, chyba że ustawa stanowi inaczej.

Wspólnik nie ma prawa do wniesionego wkładu, przysługuje mu natomiast udział kapitałowy, który w myśl art. 50 § 1 k.s.h. odpowiada wartości rzeczywistej wniesionego wkładu. Ponadto wspólnikowi przysługuje prawo do udziału w zysku (art. 123 § 1 k.s.h.) oraz może żądać wypłaty odsetek od swojego udziału kapitałowego (art. 53 k.s.h.). Mienie nabyte przez spółkę komandytową zarówno w wyniku wniesienia wkładów przez wspólników, jak i w związku z działalnością prowadzoną przez spółkę, stanowi jej majątek, będący majątkiem odrębnym od majątku wspólników.

Jak wskazuje się w doktrynie prawa handlowego, w przepisach k.s.h. nie ma ustawowej definicji udziału kapitałowego, jednak uznaje się, że stanowi on określoną wartość księgową wyrażoną w złotych, która stanowi podstawę dla określenia praw lub obowiązków wspólnika w spółce w przypadkach przewidzianych ustawą (Kodeks spółek handlowych, Komentarz, Tom I str. 326, S. Sołtysiński, A. Szajkowski, A. Szumański, J. Szwaja, Warszawa 2001 r.).

Uwzględniając przywołane wyżej poglądy doktryny uznać należy, że zmniejszenie udziału kapitałowego (czyli zmniejszenie wkładu) prowadzi do zmniejszenia praw i obowiązków wspólnika. Zmniejszenie praw i obowiązków danego wspólnika odpowiada zwiększeniu praw i obowiązków pozostałych wspólników.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Niniejszy przepis ustanawia generalną zasadę opodatkowania podatkiem dochodowym, zgodnie z którą opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkie uzyskane przez podatnika w danym roku korzyści majątkowe, z wyjątkiem tych, które na mocy ustawy wyłączone zostały z tego opodatkowania (np. przez wprowadzenie ustawowego zwolnienia z opodatkowania, czy też zaniechanie poboru podatku).

W myśl art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Spółka osobowa to spółka prawa handlowego, która nie posiada osobowości prawnej. Posiada jednak podmiotowość prawną, co oznacza, że może we własnym imieniu nabywać prawa i zaciągać zobowiązania. Może także posiadać własny majątek, odrębny od majątków jej wspólników.

Dochody spółek niebędących osobami prawnymi nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników takiej spółki. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce niebędącej podatnikiem podatku dochodowego uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem spółki osobowej jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawierają specyfikację źródeł przychodów, na podstawie których następuje przypisanie konkretnego przychodu do źródła przychodu. Przypisanie do konkretnego źródła przychodów jest istotne, ponieważ w zależności od ustalenia źródła przychodów, dla tego przychodu powstają dalsze skutki podatkowe prowadzące do obliczenia uzyskanego dochodu lub poniesionej straty w danym okresie rozliczeniowym.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalności gospodarcza.

W art. 5a pkt 6 ww. ustawy została zawarta definicja pozarolniczej działalności gospodarczej. Zgodnie z jego treścią, działalność gospodarcza albo pozarolnicza działalność gospodarcza oznacza działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych,

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

W myśl art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

W myśl art. 8 ust. 2 ww. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

1. rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat,
2. ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.
   
   

W przypadku częściowego zwrotu na rzecz wspólnika części wkładu ze spółki niebędącej osobą prawną w związku ze zmniejszeniem udziału w tej spółce, u wspólnika powstanie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w ww. art. 10 ust. 1 pkt 3 w związku z art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest komandytariuszem spółki komandytowej (dalej: Spółka Komandytowa) z siedzibą na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym. Wnioskodawca planuje wnieść w formie wkładu niepieniężnego przedsiębiorstwo (dalej: Przedsiębiorstwo), obecnie prowadzone w formie indywidualnej działalności gospodarczej, do Spółki Komandytowej. Na majątek aportowanego Przedsiębiorstwa składać się będą m.in. wszelkie składniki majątkowe, w tym środki pieniężne zgromadzone na rachunkach bankowych Przedsiębiorstwa. Spółka Komandytowa przejmie również zobowiązania funkcjonalnie związane z otrzymanym w drodze aportu Przedsiębiorstwem. Wnioskodawca nie wyklucza, że do Spółki Komandytowej wniesie inne wkłady pieniężne i niepieniężne. W przyszłości może zostać podjęta decyzja o częściowym wycofaniu wkładów wniesionych do Spółki Komandytowej przez Wnioskodawcę. W takiej sytuacji wspólnicy Spółki Komandytowej podejmą uchwałę w przedmiocie częściowego zwrotu wkładów i tym samym zmiany umowy Spółki Komandytowej, która wypłaci m.in. na rzecz Wnioskodawcy odpowiednią kwotę środków pieniężnych, niższą aniżeli wynikająca z umowy spółki wartość wkładu Wnioskodawcy.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że w związku z otrzymaniem przez Wnioskodawcę środków pieniężnych od Spółki Komandytowej, w której jest On komandytariuszem, na skutek zwrotu części wkładu Wnioskodawcy w tej Spółce, po stronie Wnioskodawcy powstanie przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 w związku z art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w dacie otrzymania środków pieniężnych.

Jednocześnie wskazać należy, że w związku z uznaniem otrzymanych przez Wnioskodawcę środków pieniężnych z tytułu częściowego zwrotu wkładu za przychód z działalności gospodarczej dla celów jego opodatkowania Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia uzyskanego przychodu o koszty uzyskania przychodu o wydatki faktycznie poniesione na nabycie wycofanej części wkładu ze Spółki, które spełniać będą przesłanki określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wynika, że przedmiotem aportu do Spółki Komandytowej były środki pieniężne i przedsiębiorstwo.

Stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wskazują enumeratywnie, jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia między nim, a osiągniętym przychodem związku przyczynowo-skutkowego. Ponadto, celem ponoszonego kosztu powinno być osiągnięcie przychodu i jednocześnie przedmiotowy wydatek nie może znajdować się wśród wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  

• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
  

• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Przy częściowym zwrocie wkładu wniesionego do Spółki Komandytowej wspólnik otrzymujący z tego tytułu środki pieniężne będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów proporcjonalnej części wartości wkładu z dnia poniesienia wydatku w takim procencie, jaki odpowiada procentowi, o który następuje obniżenie wkładu.

Jednocześnie, aby w ogóle mogło dojść do powstania kosztu uzyskania przychodu, podatnik musi ponieść faktyczny wydatek (ekonomiczny ciężar) związany ze zdarzeniem prawnym, mającym wpływ na uzyskanie przychodu. Kosztami podatkowymi są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Za wydatki poniesione na nabycie lub objęcie ogółu praw i obowiązków w Spółce Komandytowej należy uznać w odniesieniu do wniesionych środków pieniężnych ich wartość. Natomiast w odniesieniu do wniesionego przedsiębiorstwa kosztem uzyskania przychodów będzie przyjęta dla celów podatkowych wartość składników przedsiębiorstwa, wynikająca z ksiąg i ewidencji, (tzw. koszt historyczny), niezaliczona do kosztów podatkowych przez Wnioskodawcę lub Spółkę, w proporcji do wielkości zwrotu wkładu.

Reasumując, Wnioskodawca w związku z otrzymaniem środków pieniężnych na skutek częściowego zwrotu wkładu uzyska przychód z tytułu działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nie jak wskazuje Wnioskodawca we własnym stanowisku przychód z praw majątkowych, o którym mowa w art. 18 ww. ustawy.

Dochodem z tytułu otrzymania przez Wnioskodawcę środków pieniężnych w związku z częściowym zwrotem wkładu ze Spółki Komandytowej, wniesionego w formie środków pieniężnych i przedsiębiorstwa, będzie nadwyżka sumy otrzymanych z tego tytułu środków pieniężnych nad kosztami uzyskania przychodu, wyliczonymi proporcjonalnie do wartości wydatków udokumentowanych, faktycznie poniesionych na nabycie składników majątku stanowiących wkład do Spółki Komandytowej, które spełniać będą przesłanki określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Kosztem tym będą wydatki faktycznie poniesione na nabycie składników będących przedmiotem wkładu; w przypadku przedsiębiorstwa będzie to tzw. koszt historyczny, a nie jak wskazuje Wnioskodawca wartość z dnia wniesienia do Spółki Komandytowej wkładu w postaci składników przedsiębiorstwa.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.