Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.36.2017.2.ANK
z 19 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 marca 2017 r. (data wpływu 4 kwietnia 2017 r.), uzupełnionym 17 maja 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie powstania przychodu z tytułu promocyjnej sprzedaży towarów (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 kwietnia 2017 r. wpłynął do organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie powstania przychodu z tytułu promocyjnej sprzedaży towarów. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego pismem z 10 maja 2017 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.36.2017.1.ANK, wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano 17 maja 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest spółką kapitałową (spółką z ograniczoną odpowiedzialnością), podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegającą m.in. na sprzedaży detalicznej i hurtowej wyrobów tytoniowych. Z uwagi na dużą konkurencyjność na rynku, Wnioskodawca przyjął strategię marketingową skierowaną do osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej (przy sprzedaży udokumentowanej paragonem fiskalnym), w celu zwiększenia swojej sprzedaży, czyli osiągnięcia większych przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej. Działania te polegają na tym, że w przypadku zakupu większej ilości sztuk papierosów lub innych wyrobów tytoniowych przez osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej (sprzedaż udokumentowana paragonem fiskalnym), bądź też w przypadku zakupu tychże wspomnianych wyrobów za określoną wartość, klient może nabyć inny towar, którym jest np. karta telefoniczna po cenie niższej niż wartość rynkowa, np. za 1 zł - jednocześnie cena ta jest niższa od ceny zakupu tego towaru przez Spółkę. W ww. strategii marketingowej nie uczestniczą podmioty powiązane, gdyż tego rodzaju sprzedaż będąca elementem strategii sprzedażowej, skierowana jest do wszystkich klientów na rynku - osób fizycznych, zaopatrujących się u Wnioskodawcy, czyli do każdego potencjalnego odbiorcy. Strategia skierowana jest do osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej (przy sprzedaży udokumentowanej paragonem fiskalnym). Zatem klienci uprawnieni do skorzystania z promocji nie są podmiotami powiązanymi ze Spółką w świetle art. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1888 ze zm.). Należy zaznaczyć, że strategia sprzedaży polegająca na wyjątkowym obniżeniu ceny towaru w przypadku spełnienia określonych przesłanek, jest powszechnie stosowanym zabiegiem marketingowym. W związku z tym, zdaniem Spółki nie sposób uznać, że Spółka przyjmując taką długofalową strategię podejmuje pozorne działania w celu obejścia prawa, czy też uniknięcia opodatkowania.

Opisany we wniosku stan faktyczny jest elementem długofalowej strategii marketingowej Spółki i jest działalnością mającą swoje uzasadnienie ekonomiczne, która w finalnym efekcie ma doprowadzić do zwiększenia przychodów Spółki.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy przychodem podatkowym z tytułu sprzedaży towaru za promocyjną cenę (poniżej wartości rynkowej - gdy jednocześnie cena ta jest niższa od ceny zakupu tego towaru przez Spółkę) np. za cenę 1 zł brutto za sztukę w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę strategii sprzedaży, którą stosuje Spółka, na potrzeby ustalenia zobowiązania podatkowego z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych, będzie kwota odpowiadająca promocyjnej cenie sprzedaży 1 zł, pomniejszona o należny podatek VAT (cena sprzedaży netto)? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionej sytuacji przychodem podatkowym na potrzeby ustalenia zobowiązania podatkowego z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych, będzie cena sprzedaży netto towaru sprzedawanego w ramach działań marketingowych - wartość ceny netto sprzedaży (0,81 zł), czyli poniżej wartości rynkowej i jednocześnie poniżej ceny zakupu tego towaru przez Spółkę.

Stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, co do zasady, przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, przy czym, gdy bez uzasadnionej przyczyny odbiega ona od wartości rynkowej, wówczas organ podatkowy może określić wartość przychodu z tytułu zbycia tych rzeczy w ich wartości rynkowej. Zgodnie z ust. 2 powyższego przepisu, wartość rynkową określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca zbycia. Jednocześnie z art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że za przychody związane z działalnością gospodarczą osiągnięte w roku podatkowym uważa się także należne przychody, chociażby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Zatem ustawodawca dopuszcza prawną możliwość stosowania działań marketingowych, gdyż wskazuje na to, że można obniżyć przychód o bonifikaty, czy skonta. Ponadto zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym nie sposób uznać, by sprzedaż towarów za promocyjną cenę odbiegała od warunków rynkowych. Udzielona poszczególnym klientom (osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej przy sprzedaży udokumentowanej paragonem fiskalnym) znaczna bonifikata cenowa pozwalająca na nabycie innych towarów np. karty telefonicznej za promocyjną cenę ściśle wiąże się bowiem z określonym zachowaniem tych klientów, którzy - aby zyskać możliwość nabycia towaru po promocyjnej cenie - muszą wcześniej dokonać zakupu u Wnioskodawcy określonej ilości oferowanych przez Wnioskodawcę wyrobów tytoniowych lub dokonać zakupu za określoną wartość wyrażoną w cenie. Wprowadzenie działań marketingowych przez Wnioskodawcę skutkuje zatem wzrostem wielkości obrotów, a co za tym idzie skutkuje wzrostem przychodu, a w konsekwencji wzrostem należności budżetowych - m.in. podatku dochodowego od osób prawnych. Tym samym prowadzona strategia sprzedaży jest niewątpliwie uzasadniona ekonomicznie. Prowadzone tego rodzaju działania promocyjne, polegające na umożliwieniu nabywania towarów za cenę niższą od wartości rynkowej np. za 1 zł (jednocześnie cena ta jest niższa od ceny zakupu tego towaru przez Spółkę), mają zatem na celu zwiększenie sprzedaży Wnioskodawcy, pozyskanie przez niego nowych klientów oraz utrzymanie pozycji na rynku i poziomu sprzedaży przez Wnioskodawcę. Sprzedaż promocyjna towarów pozostaje zatem w bezpośrednim związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością i ma na celu zwiększenie sprzedaży oraz przychodów podatkowych Wnioskodawcy. Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że obniżenie ceny za promocyjny towar do kwoty niższej od wartości rynkowej np. 1 zł brutto, i jednocześnie poniżej ceny zakupu tego towaru przez Spółkę, który jednakowoż klient - może nabyć tylko po spełnieniu wymogów przewidzianych w działaniach marketingowych, nie może być uznane za odbiegające od wartości rynkowej bez uzasadnionej przyczyny. Stanowisko to jest uzasadnione tym bardziej, że jak już wyżej wspomniano, ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych za przychody związane z działalnością gospodarczą, osiągnięte w roku podatkowym, uznaje także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont (art. 12 ust. 3 cytowanej ustawy). Ustawodawca zatem wprost przewiduje, że wartości udzielonych przez podatnika bonifikat pomniejszają przychód. Stąd, zdaniem Wnioskodawcy, w analizowanym przypadku przychodem ze sprzedaży każdego towaru w ramach strategii sprzedażowej będzie cena określona w umowie sprzedaży, tj. kwota promocyjna np. 1zł pomniejszona o należny podatek VAT, czyli cena sprzedaży netto wynosząca 0.81 zł (art. 14 ust. 1 cytowanej ustawy). Tym samym, w niniejszym stanie faktycznym podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym będzie stanowiła cena sprzedaży netto (bez wartości należnego podatku VAT), tj. kwota 0,81 zł. Klienci uprawnieni do skorzystania z promocji nie są podmiotami powiązanymi ze Spółką w świetle art. 11 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Strategia sprzedaży skierowana jest do każdego potencjalnego klienta i nie ma na celu obejścia prawa, a nakierowana jest na zdobycie rynku zbytu - zachęcenie klientów do kupowania wyrobów tytoniowych od Wnioskodawcy. Tego rodzaju sprzedaż będąca elementem strategii sprzedażowej, skierowana jest do wszystkich klientów na rynku - osób fizycznych, zaopatrujących się u Wnioskodawcy, czyli do każdego potencjalnego odbiorcy. Strategia skierowana jest do osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej (przy sprzedaży udokumentowanej paragonem fiskalnym).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej „updop”), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Natomiast art. 12 ust. 3 updop wskazuje, że za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Przychodem są zatem wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, których rzeczywiste otrzymanie, a w niektórych przypadkach już sam fakt, że są należne, powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego. Co do zasady, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa. Przychodami należnymi są przychody, które w następstwie działalności gospodarczej stały się należnością (wierzytelnością), chociaż faktycznie jeszcze ich nie uzyskano. Z tak określonych przychodów wyłączeniu podlegają wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Wobec braku legalnej definicji pojęć „bonifikata” i „skonto”, za celowe należy uznać odwołanie się do ich wykładni językowej. Przyjmując za Nowym Słownikiem Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003 – bonifikata to „zniżka, ustępstwo od ustalonej ceny towaru na rzecz nabywcy”. Zatem bonifikata to obniżka ceny przyznawana, zwykle jako zachęta do zwiększenia zakupów albo forma rekompensaty z powodu faktycznie poniesionej lub przewidywanej straty kontrahenta. Natomiast skonto to „procentowe zmniejszenie sumy należności, przyznane nabywcy towaru na warunkach kredytowych, w razie zapłaty należności gotówką przed umówionym terminem”.

Z powyższych wyjaśnień można więc wywieść, że użyte w art. 12 ust. 3 updop pojęcia „bonifikata” i „skonto” są dwoma rodzajami rabatu, tj. obniżki ustalonej ceny określonego towaru lub usługi, wyrażonej procentowo lub kwotowo.

Odnosząc zatem powyższe znaczenia słów „bonifikata” i „skonto” użytych w art. 12 ust. 3 updop do przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego należy stwierdzić, że udzielane warunkowo przez Spółkę rabaty stanowią bonifikatę w rozumieniu ww. przepisu. W takim przypadku, zgodnie z art. 12 ust. 3 updop, przychodem podatkowym ze sprzedaży towaru jest jego promocyjna cena, którą klient ma prawo uzyskać/zapłacić po spełnieniu warunków wskazanych we wniosku, stanowiąca kwotę netto (bez podatku od towarów i usług).

Zgodnie z art. 14 ust. 1 updop, przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, z zastrzeżeniem ust. 4 jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

Wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia (art. 14 ust. 2 updop).

Jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, organ podatkowy wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość określona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający (art. 14 ust. 3 updop).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą m.in. na sprzedaży detalicznej i hurtowej wyrobów tytoniowych. Ze względu na dużą konkurencję na rynku Wnioskodawca przyjął strategię marketingową polegającą na tym, że w przypadku zakupu ściśle określonej ilości wyrobów tytoniowych (lub o określonej ich wartości), klient może nabyć inny towar jakim jest np. karta telefoniczna po cenie niższej od ceny zakupu która jest jednocześnie niższa od wartości rynkowej. Strategia skierowana jest do osób fizycznych i ma na celu zwiększenie przychodów Spółki ze sprzedaży. Sprzedaż promocyjna dokumentowana jest paragonem fiskalnym. Klienci uprawnieni do skorzystania z promocji nie są podmiotami powiązanymi ze Spółką w świetle art. 11 updop.

Biorąc zatem pod uwagę obowiązujący stan prawny oraz opis stanu faktycznego przedstawiony we wniosku, zgodzić należy się z Wnioskodawcą, że przychodem z tytułu promocyjnej sprzedaży towarów w ramach przyjętej strategii marketingowej jest cena sprzedaży netto towaru sprzedawanego w ramach działań marketingowych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Tut. Organ pragnie jednak wyraźnie podkreślić, że kwestia definitywnego potwierdzenia braku lub zaistnienia przesłanek do odpowiedniego zastosowania art. 14 ust. 1–3 updop nie może być dokonana w trybie wydawania interpretacji indywidualnych na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej. Ocena ta pozostaje bowiem w gestii właściwego organu podatkowego prowadzącego postępowanie kontrolne czy podatkowe (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 5 marca 2014 r., sygn. akt II FSK 481/12).

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.