Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-1.4010.60.2017.1.JC
z 23 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 kwietnia 2017 r. (data wpływu 19 kwietnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie formy certyfikatu rezydencji - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie formy certyfikatu rezydencji.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność skupiającą się na dwóch aspektach:

• sprzedaży urządzeń elektronicznych (sprzętu RTV/AGD, telefonów komórkowych, komputerów i innych urządzeń IT, itp.);
• działalności badawczo - rozwojowej, w ramach której Wnioskodawca co do zasady zapewnia wsparcie w opracowywaniu rozwiązań technologicznych, wykorzystywanych przy projektowaniu urządzeń i oprogramowań, wdrażanych do globalnej sprzedaży ("Dział R&D").
  
  

Pracownicy Działu R&D odbywają często zagraniczne podróże służbowe. W trakcie tych podróży niejednokrotnie korzystają z samochodów, które wynajmowane są za granicą, w miejscu, w którym dana podróż służbowa jest realizowana.

Aby usprawnić proces wynajmowania samochodów, Spółka zawarła z polskim podmiotem (dalej: Agencja) umowę, której celem jest obsługa Spółki w tym zakresie. Zgodnie z jej postanowieniami Spółka wynajmuje samochody poza granicami RP za pośrednictwem Agencji. Wnioskodawca zgłasza Agencji zapotrzebowanie na wynajęcie samochodu w określonym mieście poza granicami kraju, wskazując termin, przewidywany czas trwania najmu i inne dane niezbędne do korzystania z usługi. Wszelkie czynności związane z wynajmem samochodu na miejscu realizuje Agencja, kontaktując się z miejscowymi podmiotami, które świadczą usługę najmu samochodu. Następnie - po zakończonej usłudze najmu, podmioty zagraniczne wystawiają faktury bezpośrednio na Spółkę, natomiast Agencja koordynuje proces płatności za wynajem samochodu na rzecz podmiotu zagranicznego.

Aby usprawnić proces pozyskiwania certyfikatów rezydencji podatkowej od podmiotów świadczących usługi wynajmu samochodów w innych krajach, Wnioskodawca zamierza wprowadzić nową procedurę za pomocą Agencji. W jej ramach certyfikaty rezydencji, aktualne na dzień płatności, pozyskiwałaby Agencja i przechowywała je w swojej dokumentacji. Jednocześnie Wnioskodawca - przed dokonaniem płatności na rzecz uprawnionego podmiotu zagranicznego - otrzymywałby od agencji kopię aktualnego certyfikatu rezydencji właściwego podmiotu, poświadczoną za zgodność z oryginałem przez notariusza na podstawie art. 96 pkt 2 ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. Prawo o notariacie (t. j. Dz. U. z 2014 r., poz. 164 ze zm.).

Warto dodać, iż pozyskiwaniu w powyższy sposób podlegałyby certyfikaty rezydencji, których data wydania nie byłaby wcześniejsza, niż na 12 miesięcy sprzed daty płatności, dokonywanej przez Wnioskodawcę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, dla zastosowania przez płatnika stawki podatku wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, wystarczające jest posiadanie przez płatnika poświadczonej notarialnie kopii certyfikatu rezydencji podmiotu uprawnionego do otrzymania płatności?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, dla zastosowania przez płatnika stawki podatku wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, wystarczające jest posiadanie przez płatnika poświadczonej notarialnie kopii certyfikatu.

Na mocy art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 1888 z późn. zm.), osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

W myśl natomiast art. 4a pkt 12 powołanej ustawy, ilekroć jest w niej mowa o certyfikacie rezydencji, oznacza to zaświadczenie o miejscu siedziby podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca siedziby podatnika.

Jak wynika z powołanych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, certyfikat rezydencji jest dokumentem wydawanym przez właściwą administrację podatkową, potwierdzającym określony stan faktyczny - miejsce rezydencji podatnika dla celów podatkowych, którym w przypadku podatników podatku dochodowego od osób prawnych jest miejsce siedziby. Wydając takie zaświadczenie właściwy organ potwierdza, że - na moment wydania tego dokumentu bądź na moment w nim określony - stan faktyczny wskazany w jego treści jest zgodny ze stanem faktycznym, wynikającym z ewidencji, rejestrów prowadzonych przez ten organ bądź z innych danych znajdujących się w jego posiadaniu. Certyfikat może zatem dotyczyć wyłącznie zaistniałych, tj. teraźniejszych lub przeszłych stanów faktycznych, nigdy przyszłych okoliczności faktycznych.

Przepisy ustawy nie mówią wprost o tym, iż certyfikat rezydencji musi mieć postać dokumentu oryginalnego, choć wydaje się oczywiste, iż jeśli płatnik przywiązuje określone konsekwencje prawne do dokumentu, musi dysponować jego oryginałem, lub dokumentem, który na podstawie odrębnych przepisów prawa jest z oryginałem zrównanym.

Na podstawie art. 96 pkt 2 ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. Prawo o notariacie (t. j. Dz. U. z 2014 r. poz. 164 ze zm.) notariusz poświadcza zgodność odpisu, wyciągu lub kopii z okazanym dokumentem. Notariusz w zakresie swoich uprawnień działa jako osoba zaufania publicznego, korzystając z ochrony przysługującej funkcjonariuszom publicznym (art. 2 § 1 ww. ustawy). Czynności notarialne, dokonane przez notariusza zgodnie z prawem, mają charakter dokumentu urzędowego (art. 2 § 2 ww. ustawy). Czynności notarialnych dokonuje się w języku polskim. Na żądanie strony notariusz może dokonać dodatkowo tej czynności w języku obcym, wykorzystując własną znajomość języka obcego wykazaną w sposób określony dla tłumaczy przysięgłych lub korzystając z pomocy tłumacza przysięgłego (art. 2 § 3 tej ustawy).

Wskazać zatem należy, iż możliwe jest zastosowanie zasad opodatkowania wynikających z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania na podstawie kopii, kserokopii bądź odpisu certyfikatu rezydencji, wówczas, gdy taki dokument został potwierdzony za zgodność z oryginałem przez notariusza.

Warto dodać, iż powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w praktyce interpretacyjnej organów podatkowych. Tytułem przykładu przywołać można choćby interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 1 sierpnia 2008 r., sygn. ILPB4/423-139/11-2/DS oraz interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 29 stycznia 2013 r., sygn. IPPB4/415-319/11/13-10/S/SP).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego.

Wskazać także należy, że powołany przez Wnioskodawcę art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z dniem 1 stycznia 2015 r. (na mocy ustawy z dnia 29 sierpnia 2014 r. Dz. U. z 2014 r., poz. 1328 o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw) otrzymał brzmienie: „Osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji”. Powyższa zmiana nie miała jednak wpływu na przedmiotowe rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.