Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1061-IPTPB2.4511.158.2017.2.AKR
z 15 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) w związku z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 31 stycznia 2017 r. (data wpływu 14 lutego 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 kwietnia 2017 r. (data wpływu 21 kwietnia 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lutego 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 6 kwietnia 2017 r., Nr 1061-IPTPB2.4511.158.2017.1.AKR, wezwano Wnioskodawczynię, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 7 kwietnia 2017 r. (skutecznie doręczone w dniu 12 kwietnia 2017 r.). W dniu 21 kwietnia 2017 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 18 kwietnia 2017 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni i Jej ówczesnemu mężowi przysługiwało spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, którego przydział nastąpił w dniu 20 sierpnia 1996 r. W dniu 8 czerwca 2009 r. Wnioskodawczyni i Jej ówczesny małżonek zawarli umowę majątkową małżeńską ustanawiając rozdzielność majątkową. W dniu 13 listopada 2009 r. uprawomocnił się wyrok Sądu Okręgowego rozwiązujący małżeństwo Wnioskodawczyni. Postanowieniem z dnia 10 grudnia 2014 r. Sąd Rejonowy orzekł o podziale majątku wspólnego i ustalił, że w skład majątku wspólnego wchodzi przedmiotowe prawo do lokalu mieszkalnego o wartości 180 560 zł oraz inne ruchomości i środki zgromadzone na rachunkach bankowych i funduszach inwestycyjnych. Sąd przyznał Wnioskodawczyni prawo do lokalu, część ruchomości i część środków finansowych, natomiast ex-małżonkowi Wnioskodawczyni samochód i część środków finansowych, a ponadto zasądził tytułem rozliczenia określoną w postanowieniu kwotę od Wnioskodawczyni na rzecz Jej ex-małżonka. Podział ten miał charakter ekwiwalentny tj. wartość otrzymanych przez każdą stronę praw i rzeczy, przy uwzględnieniu spłaty pozostaje dla każdej ze stron postępowania równa. Aktem notarialnym z dnia 1 marca 2016 r. Wnioskodawczyni zbyła prawo do lokalu za cenę 175 000 zł.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni stwierdziła, że sprzedaż lokalu na podstawie aktu notarialnego z dnia 1 marca 2016 r. nie nastąpiła w wykonaniu działalności gospodarczej, Wnioskodawczyni działalności takiej w 2016 r. nie prowadziła. Zasądzona na rzecz ex-małżonka Wnioskodawczyni spłata w wysokości 15 168 zł 62 gr wynika ze szczegółowego rachunkowego rozliczenia majątku podlegającego podziałowi oraz rozliczenia nakładów ex-małżonka Wnioskodawczyni na majątek wspólny, co objęte jest odrębnym punktem postanowienia. Składniki majątkowe, a to spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu oraz ruchomości, zostały wycenione przez biegłego sądowego. Pozostałe składniki majątku, a to środki pieniężne zgromadzone na rachunkach oraz środki z funduszów inwestycyjnych, pracowniczych programów oszczędnościowych i z polisy na życie zostały określone na podstawie stosownych dokumentów. Łączna wartość majątku podlegającego podziałowi wynosi 351 316 zł 96 gr, z czego Wnioskodawczyni przypadło mieszkanie o wartości 180 560 zł, ruchomości (poza samochodem, który przypadł ex-małżonkowi Wnioskodawczyni), środki zgromadzone w Banku …. oraz środki zgromadzone na polisach w ….. S.A. Pozostałe składniki majątku uzyskał ex-małżonek Wnioskodawczyni wraz ze spłatą wynikającą z porównania wartości przyznanych składników majątku, która to spłata wynosiła 15 168 zł 62 gr i została dokonana z majątku osobistego Wnioskodawczyni, który nie pochodził z podziału majątku wspólnego. Wnioskodawczyni otrzymała zatem majątek o wartości 190 827 zł 16 gr, a ex-małżonek 160 489 zł 80 gr. Nadto Wnioskodawczyni spłaciła ex-małżonka kwotą 15 168 zł 62 gr.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym dochód ze sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w opisanym stanie faktycznym przychód ze sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, przy czym ustawa odnosi się do pięcioletniego terminu pomiędzy datą nabycia, a datą zbycia lokalu. Jako datę nabycia lokalu należy przyjąć datę przydziału tj. 20 sierpnia 1996 r. Nie można przy tym uznać, że Wnioskodawczyni „nabyła” 1/2 lokalu wskutek postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 10 grudnia 2014 r., gdyż podział ten był ekwiwalentny. Wnioskodawczyni powołuje się w swojej ocenie na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 maja 2016 r., sygn. akt II FSK 1090/14.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Wobec powyższego, odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu, jeżeli zbycie to ma miejsce przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma forma prawna ich nabycia oraz moment nabycia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni i Jej ówczesnemu mężowi od 1996 r. przysługiwało spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego. W 2009 r. Wnioskodawczyni i Jej ówczesny mąż zawarli umowę majątkową małżeńską ustanawiając rozdzielność majątkową. W tym samym roku małżeństwo Wnioskodawczyni zostało rozwiązane przez rozwód. W 2014 r. Sąd orzekł o podziale majątku wspólnego Wnioskodawczyni i Jej ówczesnego męża i ustalił, że w skład majątku wspólnego wchodzi spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz inne ruchomości i środki zgromadzone na rachunkach bankowych i funduszach inwestycyjnych. Sąd przyznał Wnioskodawczyni ww. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, część ruchomości i część środków finansowych, natomiast ex-małżonkowi Wnioskodawczyni samochód i część środków finansowych, a ponadto zasądził tytułem rozliczenia określoną w postanowieniu kwotę od Wnioskodawczyni na rzecz Jej ex-małżonka. Aktem notarialnym z dnia 1 marca 2016 r. Wnioskodawczyni odpłatnie zbyła ww. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego. Zbycie to nie nastąpiło w wykonaniu działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1188, z późn. zm.) z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością (art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Dopiero z chwilą ustania małżeństwa wspólność ta ulega przekształceniu. Z chwilą ustania wspólności ustawowej małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym stanowiącym ich dorobek (art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Następnie małżonkowie mogą zdecydować o sposobie podziału majątku wspólnego.

Celem postępowania o zniesienie współwłasności w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.) jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności. Zgodnie z art. 195 ustawy Kodeks cywilny, współwłasność polega na tym, że własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom. Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej (art. 196 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego). Natomiast w myśl art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia sądu. Stosownie do art. 211 i art. 212 Kodeksu cywilnego, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w drodze zniesienia współwłasności, podziału majątku wspólnego czy działu spadku, jest nabyciem tych rzeczy.

Natomiast, biorąc pod uwagę przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku podziału majątku wspólnego, jeśli:

• podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub,
  

• wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku dokonanego podziału mieści się w udziale, jaki przysługiwał jej w majątku wspólnym.
  
  

Zatem, za datę nabycia nieruchomości lub prawa, które przypadły danej osobie w wyniku podziału majątku dorobkowego małżeńskiego, należy przyjąć datę ich nabycia w czasie trwania wspólności ustawowej, ale tylko wówczas, jeżeli podział jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub jeżeli wartość otrzymanych przez daną osobę nieruchomości lub praw w wyniku tego podziału mieści się w udziale, jaki temu małżonkowi przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim.

Jeżeli natomiast podział nie był ekwiwalentny i towarzyszyły mu spłaty i dopłaty lub wartość otrzymanych przez małżonka rzeczy lub praw przekracza jego udział w majątku dorobkowym małżeńskim, to wówczas za datę nabycia tego udziału w rzeczy lub prawie, który przekracza udział małżonka w majątku dorobkowym małżeńskim, należy przyjąć dzień, w którym dokonano podziału majątku dorobkowego małżeńskiego nawet wówczas, jeżeli nabycie to następuje nieodpłatnie (czyli bez spłat i dopłat). Wszelkie przypadki, gdy udział majątkowy danej osoby ulega powiększeniu, traktowane być muszą w kategorii nabycia, gdyż w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą lub prawem – jak też stan jej majątku osobistego.

Przez pojęcie „nabycie” użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy należy bowiem rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika.

Zatem, nie ma wątpliwości, że nabycie własności nieruchomości, rzeczy lub praw w drodze podziału majątku wspólnego, w przypadku gdy wartość otrzymanego majątku jest nieekwiwalentna lub przekracza udział, jaki przysługiwał małżonkowi w majątku wspólnym, zawiera się w pojęciu „nabycie”, jakim posługuje się przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy oraz przyjmując, że podział majątku dorobkowego małżonków dokonany w 2014 r. nie był ekwiwalentny, ponieważ Wnioskodawczyni nabyła majątek przekraczający pierwotnie posiadany przez Nią udział w majątku wspólnym należy wskazać, że Wnioskodawczyni nabyła przedmiotowe spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego w różnym czasie i w różny sposób:

• w 1996 r. w części odpowiadającej Jej udziałowi w majątku wspólnym,
  

• w 2014 r. w wyniku podziału majątku dorobkowego, w części przekraczającej przysługujący Wnioskodawczyni udział w majątku wspólnym.
  
  

W odniesieniu do odpłatnego zbycia w 2016 r. udziału w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego nabytego przez Wnioskodawczynię w 1996 r. należy stwierdzić, że odpłatne zbycie tego udziału nie stanowi źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, albowiem jego zbycie zostało dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie. Oznacza to, że przychód z tego tytułu nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast w odniesieniu do odpłatnego zbycia w 2016 r. udziału w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego nabytego przez Wnioskodawczynię w wyniku podziału majątku wspólnego Wnioskodawczyni i Jej męża w 2014 r., w części przekraczającej przysługujący Wnioskodawczyni udział w majątku wspólnym, stwierdzić należy, że zbycie to stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na fakt, że od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nie upłynął pięcioletni okres czasu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

W świetle art. 19 ust. 1 ww. ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena określona w umowie, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Zgodnie natomiast z art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Nadto zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy, wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Zgodnie z art. 45 ust. 1a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w terminie określonym w ust. 1 (do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym) podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym odrębne zeznania, według ustalonych wzorów, o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu (poniesionej straty) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30e.

Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że odpłatne zbycie w 2016 r. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w części przekraczającej wartość udziału Wnioskodawczyni w majątku wspólnym, nabytemu przez Wnioskodawczynię w 2014 r. w wyniku podziału majątku wspólnego Wnioskodawczyni i Jej męża, stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z którego dochód podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast ww. odpłatne zbycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w części odpowiadającej udziałowi w ww. prawie do lokalu mieszkalnego nabytemu przez Wnioskodawczynię w 1996 r. nie stanowi źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych ze względu na upływ pięcioletniego terminu, o którym mowa w ww. art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko Wnioskodawczyni należało zatem uznać za nieprawidłowe.

Nie można zgodzić się ze stwierdzeniem Wnioskodawczyni zawartym we Jej stanowisku w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego, że podział majątku wspólnego Wnioskodawczyni i Jej męża był ekwiwalentny, ponieważ Wnioskodawczyni otrzymała w wyniku tego podziału część majątku o wartości 190 827 zł 16 gr, a mąż Wnioskodawczyni otrzymał część majątku o wartości 160 489 zł 80 gr, czego konsekwencją był obowiązek spłaty w wysokości 15 168 zł 62 gr przez Wnioskodawczynię Jej męża. Wnioskodawczyni w wyniku ww. podziału majątku otrzymała wartościowo większą część majątku wspólnego za spłatę.

W odniesieniu do powołanego we wniosku wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 maja 2016 r., sygn. akt II FSK 1090/14, tutejszy Organ stwierdza, że zostało wydane w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. W świetle art. 87 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. Nr 78, poz. 483, z późn. zm.) nie jest źródłem powszechnie obowiązującego prawa.

Nie mniej jednak należy zauważyć, że chociaż ww. orzeczenie zostało wydane w innym stanie faktycznym niż przedstawiony we wniosku to jednak co do zasady potwierdza stanowisko Organu. Stwierdzono w nim bowiem, że „Gdy w wyniku działu spadku i zniesienia wspólności, udział spadkobiercy ulega powiększeniu mamy do czynienia z nabyciem, gdyż zwiększa się stan jego majątku osobistego. Tym samym nabycie w wyniku działu spadku części majątku spadkowego, który należał do innych spadkobierców tj. otrzymanie z tego majątku udziałów przekraczających pierwotny udział spadkowy, jest równoznaczne z nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f., nawet jeśli następuje bez wzajemnych spłat i dopłat (por. wyroki NSA z 3 kwietnia 2014 r., sygn. akt II FSK 984/12 i z 4 grudnia 2014 r., sygn. akt II FSK 3034/12, publ. w: www.orzeczenia.nsa.gov.pl)”.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.